Printable View
Νιώθω πολύ αγχωμένη αυτή τη στιγμή γιατί η μέρα ξεκίνησε με προβλήματα, ακόμα δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι εννιά η ώρα τσουπ, τηλέφωνο και δεν ήταν για καλό (δεν πέθανε κανείς πάντως) κι αυτό με έκανε να νιώσω ακόμα χειρότερα απ' ότι νιώθω τις τελευταίες μέρες και δεν ξέρω τι να κάνω, η ένταση που δημιουργήθηκε μ' έκανε να κλαίω πριν... Τώρα σταμάτησα το κλάμα αλλά νιώθω πολύ αγχωμένη και ταραγμένη, θέλω να μιλήσω σε κάποιον...
Δε θα σε βοηθούσε αν σκεφτόσουν λίγο πιο θετικά? Θεωρώ πως έχεις ακόμη πολλές ώρες μέχρι να τελειώσει η μέρα σου και πιστεύω όσο στραβά και αν ξεκίνησε μπορείς να τη φτιάξεις.. [emoji4]
Κύκνε εγώ είμαι λίγο καιρό στο φόρουμ και δεν ξέρω το ιστορικό σου, για αυτό και διστάζω να συμμετέχω σε συζητήσεις που ανοίγεις. Αλλά να σου πω τι βλέπω; Βλέπω μια κοπέλα εντελώς παραιτημένη που έχει γίνει παρατηρητής του εαυτού της. Κάθεσαι και παρατηρείς την παραμικρή αλλαγή στην διάθεσή σου, το παραμικρό σωματικό σύμπτωμα, το υπεραναλύεις και το μεγεθύνεις στο μυαλό σου. Γιατί έτσι βρε κοπέλα μου; Ακόμα κι αν νοιώθεις άσχημα, προσπάθησε να κάνεις κάτι άλλο έστω και με το ζόρι μέχρι να σου περάσει. Αν κάθεσαι όλη μέρα αδρανής και απλά κλαις ή ξαπλώνεις, πως θα σου αλλάξει η ψυχολογία; Δεν σου λεώ να καθίσεις να λύσεις αλγεβρικές εξισώσεις τρίτου βαθμού ή να βγεις να τρέξεις μαραθώνιο, αλλά αν σφουγγαρίσεις το σπίτι ή βγεις να περπατήσεις μισή ώρα τι θα γίνει δηλαδή;
Καλημέρα! :)Quote:
Originally Posted by Εμμυ26
Προχθές τελικά έβαλα να δω μια ταινία με τους γονείς μου το βράδυ και χθες ήρθαν ο ξάδελφος μου κι η γυναίκα του με το μωρό τους κι αυτές ήταν ωραίες στιγμές... Αλλά μετά, το βράδυ πάλι δεν ένιωθα καλά κι έπεσα νωρίς για ύπνο...
Νιώθω πολύ κουρασμένη ψυχικά και δεν έχω τη δύναμη να σκεφτώ θετικά... Και το περιβάλλον μου είναι πολύ φορτισμένο και με προβλήματα άλλων και νιώθω να έχω μπουκώσει...
Δεν έχεις άδικο ότι είμαι παραιτημένη... Έχω κουραστεί πάρα πολύ να ζω με την κατάθλιψη, τόσο πολύ που παλιότερα έχω προσπαθήσει να ξεφορτωθώ τη ζωή...Quote:
Originally Posted by Sonia
Δεν έχω τη δύναμη να κάνω πράγματα που δεν μου αρέσουν ή με δυσκολεύουν, νιώθω χειρότερα... Εδώ μερικές φορές ούτε κι αυτά που μου αρέσουν δεν θέλω να κάνω, καταλαβαίνεις;
Δεν ξέρω τι να κάνω, περιμένω να βρω το γιατρό μου στο τηλέφωνο...
Είδες? Έχει πολλά ευχάριστα πράγματα η ζωή.. Αυτά να κυνηγας και να είσαι πάντα σε εγρήγορση, να μην παρατηρείς ποτέ τη ζωή, να μη μένεις στασιμη. Ενα ταξίδι ζούμε σε αυτόν τον κόσμο και θα ήταν όμορφο να το ζήσουμε αν όχι όπως θέλουμε έστω όπως μας επιτρέπουν οι συγκυριες.. Είναι ωραία η ζωή φτάνει να μην κάθεσαι να την παρατηρείς και να την αφήνεις να περνάει έτσι άσκοπα.. Να προσπαθείς να κάνεις πράγματα να γεμιζεις τη μέρα σου και να κάνεις πάντα θετικές σκέψεις και αν σου έρχονται αρνητικές να τις κουκουλωνεις.. [emoji4]και όσο για την ώρα που πας για ύπνο να σκέφτεσαι όμορφα πράγματα μέχρι να αποκοιμηθεις.. Δυσκολίες θα έχουμε πάντα. ΠΡΟΒΛΉΜΑΤΑ ΘΕΩΡΟΎΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΉΜΑΤΑ ΥΓΕΊΑΣ, ΌΛΑ ΤΑ ΆΛΛΑ ΕΊΝΑΙ ΑΠΛΟΊ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ [emoji6]Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Φυσικά και θα νοιώσεις χειρότερα. Μέχρι να γίνεις καλύτερα. Η αδράνεια είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Τελματώνεις εντελώς. Ζόρισε τον εαυτό σου λιγάκι. Μισή ώρα περπάτημα την μέρα ας πούμε, όσο κι αν δεν έχεις όρεξη ή δεν αισθάνεσαι καλά, δεν θα σε σκοτώσει. Όλοι μας συμβιβαζόμαστε σε αυτή τη ζωή και κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν, μην κρύβεσαι πίσω από ταμπέλες. Ναι, είναι δύσκολο, ναι σου φαίνεται βουνό, αλλά πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια να ξεκολλήσεις λίγο. Η αρχή είναι να γίνεις πιο λειτουργική στην καθημερινότητά σου.
Τα κυνηγάω, όσο εξαρτάται από εμένα τα κυνηγάω... Άλλες φορές μπορούν κι οι άλλοι, άλλες όχι...Quote:
Originally Posted by Εμμυ26
Απλά δεν είναι τόσο εύκολο αυτό με το να σταματάω τις αρνητικές σκέψεις...
Και τα ψυχικά προβλήματα κι αυτά προβλήματα υγείας είναι, εύχομαι εσύ να είσαι ψυχικά υγιής... Κι επίσης δεν σε καλωσόρισα στο φόρουμ, καλώς ήρθες λοιπόν! :)
Κάποιες μέρες είναι λίγο πιο δημιουργικές από κάποιες άλλες...Quote:
Originally Posted by Sonia
Αλλά πιο εύκολο μου είναι να κάνω πράγματα στο σπίτι εκτός κι αν πρόκειται να βγω για καφέ, εκεί συνήθως αλλάζει... Αλλά το να βγαίνω μόνη μου δεν μου αρέσει καθόλου...
Εγώ βγαίνω μόνη μου και πάω για καφέ, παλιότερα πήγαινα και για ένα ποτό. Περπάτημα μόνη με μουσική.. Δεν ήμουν και πολύ του σπιτιού. Τώρα με το μωρό το παίρνω και κάνουμε μαζί βόλτες.. Και στο σπίτι αν κάθομαι βρίσκω πάντα κάτι να ασχολούμαι. Μπορείς να κάνεις κάποια μπιζου, διακοσμητικα. Είναι ωραία όταν βλέπεις το αποτέλεσμα όταν βλέπεις κάτι που η ίδια έχεις δημιουργήσει.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Kυκνε, η αυτοπαρατηρηση σε φαση αδρανειας σε απορροφαει μεχρι να καταληξεις στον πατο του ωκεανου...
Εχεις ακουσει για την ηδονη της οδυνης? ε αυτο!!
τι θα ελεγες να εκανες ενα προγραμματακι με 2-3 πραγματα καθε μερα και να τα κανεις? δεν κανει κακο το λιγο ζορισμα, δεν λεω να αυτομαστιγωθεις και να καταληξεις ψυχαναγκαστικη αλλα λιγη πιεση, λιγο σπρωξιμο να ανεβαινεις καθε μερα 2-3 σκαλοπατια καλο θα σου κανει !!!
Έχεις μωρό; Να σου ζήσει! Αγόρι ή κορίτσι;Quote:
Originally Posted by Εμμυ26
Εγώ δεν το έχω με το να φτιάχνω αντικείμενα, δεν πιάνει το χέρι μου αλλά τα πάω καλά στο να διακοσμώ το χώρο μ' όσα έχω αγοράσει, κάτι είναι κι αυτό...
Πάντως είμαι στεναχωρημένη κι εξαιτίας κάποιου προσώπου αυτές τις μέρες γιατί έχει αλλάξει συμπεριφορά και με αγνοεί και δεν ξέρω τι μύγα τον τσίμπησε αλλά δεν μας βλέπω να ξαναμιλάμε ποτέ αν δεν μετανοιώσει για το πως μου φέρθηκε...
Όχι, δεν έχω ακούσει Μάρα μου... Αλλά καμία ηδονή δεν νιώθω τώρα, μόνο ξεκάθαρη οδύνη που μακάρι να μπορούσα να την διώξω...Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Δεν ξέρω για πρόγραμμα, αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα, νιώθω τέτοιο πανικό και τόσο πελαγωμένη που ούτε το υπνωτικό που πήρα δεν με έπιασε...
Στον πάτο του ωκεανού μπορεί να πνιγείς,μπορεί όμως και να βγάλεις βράγχια και να γίνεις ψάρι και να βολευτείς(τα φάρμακα βοηθάνε σ'αυτό).Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Μην σου πω και στην τάφρο των Μαριανών μπορείς να επιβιώσεις με τις πόσες ατμοσφαιρικές πιέσεις...
Επικρατεί σκοτάδι και βουβαμάρα και μπορεί οι πιέσεις να είναι συνεχείς και δυσάρεστες,αλλά επιβιώνεις με κάποιο τρόπο.
Απλά,κάπου κάπου θυμάσαι ότι υπάρχει μια πραγματικότητα εκεί πάνω που σε αφορά και στην οποία ανήκεις, και ζείς με ένα μόνιμο παράπονο και με μια τυφλή ελπίδα ότι κάποτε θα επιστρέψεις.
Καλώς σας βρήκα.. Ναι έχω έναν μπεμπη 6 μηνών. Σε ευχαριστώ πολύ [emoji4]Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Κοίτα εγώ τα αντιλαμβάνομαι κάπως διαφορετικα τα πράγματα. Τους ψυχολογικά ασθενείς δεν τους έχω συνδεδεμενους στο μυαλό μου σαν ψυχικά αρρωστους. Ψυχικά ασθενείς για μένα σημαίνει ένας οργανισμός ο οποίος είτε στρεσαριστηκε άσχημα είτε πέρασε μία κατάσταση στην οποία δεν μπορούσε να ανταπεξελθει και ξέσπασε κάπως έτσι. Ο ψυχικά άρρωστος για μένα σημαίνει ένας τρελός, ένας ψυχασθενης)(μιλάω για καταστάσεις του ακρου) που εννοείται πως και για αυτόν από κάπου ξεκίνησε όλο αυτό όμως δεν είναι σε θέση να το αντιμετωπίσει.. Ένα ασθενείς πάσχει από κάτι το οποίο με την κατάλληλη θεραπεία θα του περάσει, στην προκειμένη περίπτωση πρέπει να βρει τι του ταιριάζει. Ενώ ένας ψυχικά άρρωστος σπάνια έχει επιστροφή. Άρα και η ψυχική ασθένεια είναι ένας προβληματισμος του εγκεφάλου όταν πια έχει φουλαρει από δεδομένα, δεν μπορεί να τα βάλει σε μία τάξη και προς το παρόν δε χωράει άλλα. Πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσει, να σβήσει και μετά λειτουργεί κανονικά. Ο ψυχικά άρρωστος όμως σπάνια έχει τη δυνατότητα αυτή γιατί έχει περάσει σε ένα στάδιο στο οποίο πάρα πολύ δύσκολα επαναφέρετε.. Αν δεν πιάνουν τα χέρια σου όπως λες δοκίμασε άλλα πράγματα.. Δεν ξέρω το ιστορικό σου όμως αν θεωρείς τον εαυτό σου ψυχικά άρρωστη με συγχωρείς αλλά διαφωνώ. Απτη στιγμή που συζητάς, έχεις κύκλο γύρω σου και έχεις θέληση να ξεπεράσεις δυσκολίες όλα θα φτιάξουν. Και όσο για αυτό το άτομο να ξέρεις πως έχουν ακόμη να περάσουν πολλοί μα πάρα πολλοί άνθρωποι απτη ζωή σου..