Ξαφνικά ξεσπάσματα κλάματος

Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή ενότητα για αυτό το θέμα για αυτό την αφήνω εδώ, αν η διαχείριση κρίνει ότι πρέπει να μετακινηθεί σε αλλη ενότητα, καλώς.
Γενικα νομίζω είμαι καλά ψυχολογικα, δεν είμαι σε μελαγχολική φαση στη ζωή μου, έχω περάσει παρα πολυ πιο μαύρες φασεις...ούτε ευτυχισμένη θα με έλεγα ούτε όμως και δυστυχισμενη, είμαι σε μια νορμάλ μέση κατάσταση στη καθημερινότητα μου...
Όπως όμως φαίνεται και από τον τίτλο, έχω που και που
τους τελευταίους μήνες, ισως τον τελευταιο χρονο, ξαφνικά ξεσπάσματα κλάματος...συνήθως υπάρχει κάποια αφορμή, δεν είναι στο ξεκαρφωτο. Αλλά δεν ξέρω κατά πόσο η εκάστοτε αφορμή δικαιολογεί επαρκως ένα ξέσπασμα σε κλάματα, νιώθω ότι είναι ξαφνικο, έντονο και ίσως καπως δυσανάλογο με το τι συμβαίνει; Συμβαίνει κάτι μικρο η μεγαλύτερο πχ και σκεφτομαι ίσως πράγματα και συσσωρεύεται μέσα μου μια στενοχώρια ώσπου γίνεται αβάσταχτη και εκεί που απλα κάθομαι μονη μου πατάω ένα κλάμα με λυγμούς για ένα λεπτό και ηρεμώ. Να μου συνέβη πριν λίγο και τώρα είμαι απολύτως ήρεμη...είναι νορμάλ αυτό;

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή ενότητα για αυτό το θέμα για αυτό την αφήνω εδώ, αν η διαχείριση κρίνει ότι πρέπει να μετακινηθεί σε αλλη ενότητα, καλώς.
Γενικα νομίζω είμαι καλά ψυχολογικα, δεν είμαι σε μελαγχολική φαση στη ζωή μου, έχω περάσει παρα πολυ πιο μαύρες φασεις...ούτε ευτυχισμένη θα με έλεγα ούτε όμως και δυστυχισμενη, είμαι σε μια νορμάλ μέση κατάσταση στη καθημερινότητα μου...
Όπως όμως φαίνεται και από τον τίτλο, έχω που και που
τους τελευταίους μήνες, ισως τον τελευταιο χρονο, ξαφνικά ξεσπάσματα κλάματος...συνήθως υπάρχει κάποια αφορμή, δεν είναι στο ξεκαρφωτο. Αλλά δεν ξέρω κατά πόσο η εκάστοτε αφορμή δικαιολογεί επαρκως ένα ξέσπασμα σε κλάματα, νιώθω ότι είναι ξαφνικο, έντονο και ίσως καπως δυσανάλογο με το τι συμβαίνει; Συμβαίνει κάτι μικρο η μεγαλύτερο πχ και σκεφτομαι ίσως πράγματα και συσσωρεύεται μέσα μου μια στενοχώρια ώσπου γίνεται αβάσταχτη και εκεί που απλα κάθομαι μονη μου πατάω ένα κλάμα με λυγμούς για ένα λεπτό και ηρεμώ. Να μου συνέβη πριν λίγο και τώρα είμαι απολύτως ήρεμη...είναι νορμάλ αυτό;

---

Long time no see.
Μόλις ξύπνησα μετά από 18 ώρες ύπνου,ο οποίος ήρθε μετά από δύο συνεχόμενες νύχτες εντελούς αυπνίας,και το πρώτο πράγμα που μου ήλθε στο μυαλό ήταν ότι χάθηκες και ανησύχησα μην έπαθες τίποτα...χαχα!...Δεν είμαι καλά!

Επί του θέματος τώρα...
Τα είχα και εγώ αυτά τα ξεσπάσματα untriggered κλάματος και τα έχω χάσει τα τελευταία χρόνια με το Minitran.
Γενικά, νομίζω όλο αυτό είναι ένα καμπανάκι του οργανισμού ότι ''πεινάει'' συναισθηματικά και σε κάνει να νοιώθεις ενοχικά που δεν τον ταίζεις.

Βασικά,νομίζω ότι μου λείπουν.
A day without cry,is a day wasted για μένα.

Καλημέρα Νατ
Δυσανάλογο με ο, τι συμβαίνει πολύ πιθανόν να σημαίνει πως έχεις μαζέψει πολλά χωρίς καν να το συνειδητοποιείς.
Πολλές φορές προσπαθούμε να χρυσώσουμε στο χάπι στον εαυτό μας για διάφορες καταστάσεις που μας πειράζουν και μπαίνουμε σε ένα μουντ ρομποτ.... δεν ξέρω αν το κάνεις κι εσύ αυτό. Εγώ πολλές φορές όταν είμαι σε κρίσιμη περίοδο είναι σα να γίνομαι ρομποτ για να γίνει η δουλειά, με κάποιο τρόπο αποστασιοποιούμαι συναισθηματικά από μια κατάσταση προκειμένου να κάνω αυτό που πρέπει λόγω συνθηκών κι αν αυτό κρατήσει καιρό και δεν βρω τρόπο να αποσυμπιεστώ... το κλάμα είναι ο μόνος τρόπος μετά. Και σε αυτες τις περιπτώσεις μπορεί να έρχεται από μικρά και σχεδόν ασήμαντα γεγονότα, σαν αφορμή το βλέπω. Είσαι σίγουρη πως δεν καταπιέζεις συναισθήματα;

Πολλές φορές δεν χρειάζεται πάντως κάτι σπουδαίο και μεγάλο για να μας χαλάσει την ψυχολογία, αρκούν και τα πολλά και μικρά για ένα συνεχόμενο διάστημα. Ισως έχεις συσσωρεύσει πολύ πίεση και άγχος και αυτό κάπου πρέπει να ξεσπάσει. Βρες τρόπο να αποσυμπιεστείς, η τέχνη βοηθά σε αυτό μερικές φορές, δεν ξέρω τι σε συγκινεί ίσως μια ταινία, ένα τραγούδι...κάτι που θα σε βοηθήσει να κλάψεις με την καρδιά σου και να το ευχαριστηθείς γιατί το ανησυχητικό για μένα σε αυτό που είπες δεν μου φαίνεται το γεγονός οτι κλαις ξαφνικά χωρίς σημαντικό λόγο, το ανησυχητικό μου φαίνεται που σταματάς πάλι αυτόματα σα να μην σε αφήνεις να ξεσπάσεις εντελώς.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή ενότητα για αυτό το θέμα για αυτό την αφήνω εδώ, αν η διαχείριση κρίνει ότι πρέπει να μετακινηθεί σε αλλη ενότητα, καλώς.
Γενικα νομίζω είμαι καλά ψυχολογικα, δεν είμαι σε μελαγχολική φαση στη ζωή μου, έχω περάσει παρα πολυ πιο μαύρες φασεις...ούτε ευτυχισμένη θα με έλεγα ούτε όμως και δυστυχισμενη, είμαι σε μια νορμάλ μέση κατάσταση στη καθημερινότητα μου...
Όπως όμως φαίνεται και από τον τίτλο, έχω που και που
τους τελευταίους μήνες, ισως τον τελευταιο χρονο, ξαφνικά ξεσπάσματα κλάματος...συνήθως υπάρχει κάποια αφορμή, δεν είναι στο ξεκαρφωτο. Αλλά δεν ξέρω κατά πόσο η εκάστοτε αφορμή δικαιολογεί επαρκως ένα ξέσπασμα σε κλάματα, νιώθω ότι είναι ξαφνικο, έντονο και ίσως καπως δυσανάλογο με το τι συμβαίνει; Συμβαίνει κάτι μικρο η μεγαλύτερο πχ και σκεφτομαι ίσως πράγματα και συσσωρεύεται μέσα μου μια στενοχώρια ώσπου γίνεται αβάσταχτη και εκεί που απλα κάθομαι μονη μου πατάω ένα κλάμα με λυγμούς για ένα λεπτό και ηρεμώ. Να μου συνέβη πριν λίγο και τώρα είμαι απολύτως ήρεμη...είναι νορμάλ αυτό;

---

καλημερα νατ.
θα συμφωνησω με ελι..
η περιγραφη της "νορμαλ" καταστασης, νομιζω οτι παραβλεπει την πολυ μεγαλη πιεση που ζουσες τον τελευταιο καιρο, που νομιζω οτι συνεχιζεται, απο αποψη προσπαθειας, συνθηκων, κλπ.
πιθανον να μην μπορουσες να ξεσπασεις, πιθανον να την νοιωθεις ακομη, παντως τα ξεσπασματα νομιζω πως οφειλονται σε αυτο.
εχεις ζοριστει πολυ και ισως και να εισαι μονη εκει και δενε χεις τροπους να παρεις ανακουφιση απο τα ζορια.
οταν λοιπον εχεις μικρες αφορμες, απο το να βλεπεις τον μπαμπι το ελαφακι να δακρυζει, μεχρι και το να βλεπεις κατι ομορφο ισως, σου βγαινει το παραπονο απο την πιεση που εζησες.
πριν κοιμηθουμε, εριξα μια ματια στο κινητο, αλλα ημουν πολυ κουρασμενη για να να διαβασω.
ειδα ενα τεραστιο μνμ σου, αλλα διαβασα περιπου μεχρι εεδω που αφησες μετα την διορθωση, με την σκεψη να το διαβασω σημερα.
πιθανον να ενοιωσες οτι γραφεις πολλα και εκτιθεσαι , πιθανον και να λογοκριθηκες.
παντως και παλι φιμωθηκες...
βρες καποιες διεξοδους, αν δενε χεις φιλους εκει, ΓΡΑΦΕ. γραφε τα οσα νοιωθεις και ζεις, αν οχι σε μας, στονε αυτο σου.
ειναι μια διεξοδος το γραψιμο.
κανε ενα ημερολογιο.

Κατι εκανεσ δυσκολο κ τωρα ξεσπασ στο στρατο το παθαινουν αυτο ζεισ κατω απο πιεση

Αυτο ειναι ολο κι ολο οταν εχεισ προσωπικοτητα κ δουλευεισ μη φοβασαι ειναι το πιο υγιεσ οταν περνασ δυσκολα

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ειδα ενα τεραστιο μνμ σου, αλλα διαβασα περιπου μεχρι εεδω που αφησες μετα την διορθωση, με την σκεψη να το διαβασω σημερα.
πιθανον να ενοιωσες οτι γραφεις πολλα και εκτιθεσαι , πιθανον και να λογοκριθηκες.
παντως και παλι φιμωθηκες...

---

Shit!...I missed it :mad::mad::):)

Ευχαριστώ για τις απαντησεις...νομίζω κάπου έχετε ένα δίκιο όλοι... αυτο που λες Ελισάβετ ότι μπορεί να καταπιεζω συναισθήματα δεν το αποκλειω, αλλά δεν το αντιλαμβάνομαι συνειδητά τουλαχιστον...γενικά νομιζω είμαι ανοιχτος εκφραστικός άνθρωπος...και τη γκρίνια μου θα ρίξω και θα πω ο,τι με πειράζει και θα συζητήσω ο,τι με απασχολεί...απλά παρατηρω τελευταία οτι με κουράζει και ίσως δεν με ωφελει η μου κάνει και κακό; Αφενός το να σκεφτομαι/γράφω/εκφράζω συζητάω ότι με απασχολει με κάνει να το τριγυρίζω σε λούπα στο μυαλό μου με αποτέλεσμα να μονοπωλεί μέσα μου η άσχημη σκεψη και να μου γίνεται η μαυρίλα σαν ναρκωτικό...που δεν το θέλω μεν αλλά ενα κομμάτι μου εθίζεται στη καταστροφολογια και δεν μπορεί να ξεφύγει από τη λουπα εύκολα ...για αυτό καμία φορά πλέον δεν θέλω να σκεφτω/γραψω τίποτα σχετικό όπως λες ρεμεντι...καταφεύγω στο να βάλω να δω καμία σειρά για να αποσπάσω την προσοχή μου και να μην αισθάνομαι ούτε του ύψους ούτε του βάθους, καταφεύγω στην ρομποτικη ρουτινα. Γιατί αρχίζω να κουράζομαι με αυτή τη λουπα...και αφετερου το να μιλήσω σε κάποιον πρώτον δεν είναι πάντα δυνατό και δεύτερον με κάνει να νιώθω αδυναμη γιατί έρχομαι σε μεγαλυτερο η μικρότερο βαθμό αντιμέτωπη με το γεγονός πως ότι και να λέω η να μου λένε, ακόμα και αν με ανακουφίζει προσωρινα είμαι στο κάτω κάτω της γραφης ολομόναχη σε κάθε "μάχη" στη ζωη μου...για αυτο όταν "το κάτι" που με απασχολεί μου μοιάζει βουνό, με μισώ που δυσκολεύομαι να το αντιμετωπίσω όσο αποτελεσματικά και αυτονομα θα ήθελα...η αλήθεια είναι πως πλεον ψιλοαισθάνομαι ενοχικα με την ανάγκη μου να μιλήσω στους λιγους ανθρώπους που έχω κοντά μου...όχι απεναντι τους, απέναντι στον εαυτό μου.
Μάλλον εχω οντως αυτή τη συναισθηματική δίψα που λες yoco choco και μισώ τον εαυτό μου για αυτό...έχω θέσει ψηλό πήχυ αυτονομιας στον εαυτό μου αλλά δεν μπορώ να τον φτάσω...και από την άλλη έχω και απλά την ανάγκη για θετικά βιώματα και συναισθήματα...ωραία θα χαλαστω, θα γράψω θα μιλήσω με αναλυσω θα σκεφτομαι τι με πειράζει...και; Θα συντηρώ την ίδια λούπα;
Αλλά πώς μπορώ απλά να περάσω καλά έτσι στριμοκωλα που είναι όλα στη ζωή μου; Η είναι στο μυαλό μου τα προβλήματα μου; Από τη μια σκέφτομαι να μου φταιει το ένα μου φταίει το άλλο αλλά από την άλλη τι με εμποδίζει να βρω τρόπο να καλλιεργήσω θετικά βιώματα; Κάτι με σταματάει εδώ και χρονια...και δεν καταλαβαίνω τι.

Αυτό που λέτε παντως ότι δεν με αφήνω να ξεσπασω εντελώς η ότι φιμωνω τον εαυτό μου δεν ξέρω πόσο ισχύει...δεν νιώθω ότι με καταπιεζω, απλά από ένα σημείο και μετά κουράζομαι, στερευω από όρεξη ακόμα και να στενοχωρηθω...δεν ξέρω αν σας βγάζει νόημα αυτό το τελευταίο...

Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο και το ψιλοτοξικο εργασιακό περιβάλλον μαζί με τα δικά μου θέματα...από την άλλη πως σκατα γίνεται κάθε εργασιακό μου περιβάλλον να είναι περιεργο; Η στραβος είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενιζω...πάντως εκεί ίσως είναι το μόνο μέρος που η θα φιμωσω τον εαυτό μου για ευνόητους λόγους η θα πω μαλακια που θα μου κοστίσει και πάλι θα χαλαστω...

Aσχετο: Ναταλία τι έγινε με εκείνη την κοπέλα που συνεργαζοσασταν εκτός εάν σε μπερδεύω με άλλη!

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Aσχετο: Ναταλία τι έγινε με εκείνη την κοπέλα που συνεργαζοσασταν εκτός εάν σε μπερδεύω με άλλη!

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Μια βλαμμένη λες; Η βλαμμένη έφυγε βρήκε άλλη δουλειά...μείνανε κάποιες από την ίδια κλίκα. Αλλά αυτές δεν είναι τόσο άμεσες, κουτσομπολευουν πίσω από τη πλάτη σου και είναι πιο μαλαγανες...είναι ίσως ευκολότερα διαχειρισιμο έτσι. Μαλακια που θέλει συνέχεια διαχείριση το πράγμα αλλά οκ..τι να κάνεις.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Μια βλαμμένη λες; Η βλαμμένη έφυγε βρήκε άλλη δουλειά...μείνανε κάποιες από την ίδια κλίκα. Αλλά αυτές δεν είναι τόσο άμεσες, κουτσομπολευουν πίσω από τη πλάτη σου και είναι πιο μαλαγανες...είναι ίσως ευκολότερα διαχειρισιμο έτσι. Μαλακια που θέλει συνέχεια διαχείριση το πράγμα αλλά οκ..τι να κάνεις.

---

Μάλλον σε μπερδεψα με αλλη!

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

Nαταλια , πιστευω οτι συνειδητα πιστευεις οτι εισαι καλα , το υποσυνειδητο ομως εχει αλλη γνωμη , και οταν παιρνει αυτο τα ηνια, αρχιζουν τα κλαμματα ......κατι σενοχλει , σε πιεζει , και πολυ μαλιστα , αλλα δεν τοχεις συνειδητοποιησει ακομα , ετσι νομιζω ......
ειναι σαν εχεις ξεσπασματα θυμου , ενω δεν συνειδητοποιεις οτι εχεις θυμο μεσα σου , αυτο παθαινω εγω ...... καταπιεζω τον θυμο μου , χωρις να το καταλαβαινω , μεχρι που ξεσπαω σε φωνες ( η και χειροδικια ) ......

Αγαπη μου γι αυτο στην πεφτω κ θα στην πεφτω μεχρι να πεθανω η να αλλαξεισ εγω να αλλαξω αποκλειεται κοιτα να δεισ τι γινεται με την αυτονομια οτι κι αν κανεισ ειναι δικο σου σωστο η λαθοσ πρεπει να κανεισ οτι κατεβαζει η κουτρα σου ετσι οπου κι αν φτασεισ θα μαθεισ τι αξιζεσ τελικα ξεχνα οτι σ λενε οι γονεισ σου ξεχνα οτι σ λενε οι αλλοι εισαι εσυ κι ο στοχοσ σου οταν θελεισ κατι δηλαδη να προχωρησεισ χωρισ βυσμα πρεπει λιγο να το φιλοσοφησεισ λιγο αμυνεσ λιγο να πεισ αυτο ειμαι κ δε δινω λογαριασμο πουθενα θελει λιγο φιλοσοφηση να βγεισ πανω απο τα εμποδια οποια κι αν ειναι αυτα

Ναταλια αυτολογοκρίνεσαι!
Επειδή σε έχεις βαρεθεί ή έχεις κουραστεί όπως λες να σκέφτεσαι τα αρνητικά και να ψάχνεις προσπαθείς να σου αποσπάσεις την προσοχή με άλλα ώστε να ξεχαστείς. Αυτό δεν κάνει τα όποια αρνητικά να λυθούν όμως, είναι σα να τα κουκουλώνεις και έτσι μετά με την πρώτη ευκαιρία επειδή αυτά μαζεύονται και μαζεύονται ξεσπάς με κλάμα με το παραμικρό. Είναι άμυνα και όλοι λίγο πολύ το κάνουμε κατά καιρούς. Όταν για μεγάλο διάστημα περνάμε ζόρια αρχίζουμε και στουθοκαμηλίζουμε, κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε, τα αγνοούμε μέχρι να γίνει κάτι και να ξεσπάσουμε στο άκυρο.

Νομίζω οτι βάζεις πολύ υψηλά στάνταρς για τον εαυτό σου όταν απαιτείς τόση μεγάλη αυτονομία. Σε ζόρικες φάσεις στη ζωή μας, οι άνθρωποι γύρω μας παίζουν καθοριστικό ρόλο στο να μπορούμε να εκτονώνουμε κάπως την αρνητική ενέργεια ώστε να μην αφήνουμε να μαζεύεται πολύ. Και επίσης παίζουν καθοριστικό ρόλο στο να μπορούμε να δημιουργούμε καινούργια θετικά βιώματα ώστε να υπάρχει μια ισορροπία. Ένας στενός φίλος/η πχ και θα σε βοηθήσει να αποσυμπιεστείς όταν είσαι σε πίεση με το να σε ακούσει και θα παίξει ρόλο στην δημιουργία θετικών βιωμάτων με το να πάτε μια βόλτα, να κάνετε πλάκα, να κάνετε κάτι τελοσπάντων που θα σε βγάλει από την ρουτίνα και θα σου προσφέρει χαρά. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάτι μεγάλο και σημαντικό , τις περισσότερες φορές με τους δικούς μας ανθρώπους αρκούν μικρά πράγματα για να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα. Καταλαβαίνω πως για σένα σε μια ξένη χώρα θα είναι πολύ δύσκολο αυτό, αλλά νομίζω πρέπει να επικεντρωθείς λίγο στο να έρθεις κοντά με ανθρώπους εκεί όσο μπορείς. Όλη αυτή η πίεση που νιώθεις θεωρώ πως σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο ότι δεν έχεις κάποιον πολύ δικό σου κοντά σου. Νιώθεις πως δεν έχεις πια δικαίωμα ούτε να είσαι σκατά μια μερά γιατί αν πέσεις, ποιος θα είναι εκεί να σε σηκώσει;

Ναι αγαπη μου πρεπει να δημιουργησεισ σχεσεισ