Printable View
Διακρίνω μεγάλη δημιουργικότητα στο φόρουμ από πολλούς και θα ήθελα να μάθω τις αγαπημένες σας προτάσεις (αυτοδημιούργητες περισσότερο).
Θα ξεκινήσω ως εξής:
Η γνώση είναι δύναμη, η φαντασία παντοδύναμη.
Η φαντασία είναι η αρχή της δημιουργίας. Όσο χάνουμε την επαφή με την φαντασία τόσο γερνάμε πνευματικά.
κι εμένα σήμερα με έχει πιάσει υστερία ποσταρίσματος...:P
και έχουν ανοίξει τόσα θέματα που δεν προλαβαίνω να τα διαβάσω και με έχει πιάσει εμμονή να θέλω να τα διαβάσω όλα!... με το μαλακό παιδιά :)
Σκέφτομαι να γράψω κάτι αυτοδημιούργητο αλλά δεν μου έρχεται και φοβάμαι μη πώ βλακεία :P
οπότε γράφω κάτι δανεικό...
Everything is dust and shadows....
Όλα είναι σκόνη και σκιές , ελληνιστί.
Το πήρα από τη ταινία Gladiator που το είπε ο ασπρομάλλης εκπαιδευτής μονομάχων λίγο πρίν πεθάνει και μου έχει κολλήσει για κάποιο λόγο!!! Λίγο μακάβριο ε? ...αλλά αυτό μου ήρθε
Gladiator..πόσο καιρό εχω να δώ την ταινία αυτή? Ωραία ταινία.
Κορυφαίες ατάκες απο μια άλλη ταινία είναι οι παρακάτω..copy & paste απο imdb. Ταινία: Η Φωλιά του Κούκου.
[the inmates are playing cards and betting with cigarettes]
Martini: [rips a cigarette in half] I bet a nickel.
McMurphy: Dime\'s the limit, Martini.
Martini: I bet a dime.
[Puts the two halves onto the table]
McMurphy: This is not a dime, Martini. This is a dime.
[shows a whole cigarette]
McMurphy: If you break it in half, you don\'t get two nickels, you get shit. Try and smoke it. You understand?
καλά πόσες ώρες έχω κλείσει στο φορουμ ρε γμτ?? Έχω ένα σωρό δουλειές να κάνω και εγώ κάθομαι στον υπολογιστή... Είναι τελικά μεγάλη εξάρτηση το φόρουμ!!
Aγαπη ειναι εμπιστοσυνη?και αν ναι,πως μπορω να σε εμπιστευτω;
Δεν μπορώ να κάνω τα πάντα, μπορώ όμως να κάνω κάτι.
Οι φοβίες μου μοιάζουν με κομμάτια κατακερματισμένης παιδικότητας που διαρρηγνύουν το παρόν μου.
Παραλλαγή:
αισθάνομαι, άρα υπάρχω.
Δεν είμαι πάντα ότι νιώθω.
Δεν είμαι πάντα ότι φαίνομαι.
Δεν είμαι πάντα ότι δείχνω.
Η δυναμή μου είναι εδώ ακόμα κι αν εγώ δεν την βλέπω.
Όταν αγαπώ φοβάμαι λιγότερο.
Ακόμα, οταν παλευα με αγοραφοβια, αυτή η σκεψη, με είχε πολύ βοηθήσει.
Σπίτι μου, θα είναι το κορμί μου, ΜΟΝΟ. Μέσα του υπάρχω πάντα εγώ και μέσα μου υπάρχει πάντα αυτο.
( αυτα σε φασεις που ερχοταν η φυγη για σπίτι:))
Κανέναν άλλο δεν μπορώ να αλλάξω, πέρα από τον εαυτό μου.
Δεν μου αρέσουν τα ομοιώματα. Γι αυτό όταν κάτι τελιεώνει θέλω να μπορώ να του λέω αντίο, αντι να το τραβώ από το μανίκι.
Αυτό παλιότερα, όταν παλευα με κοινωνική φοβία( και την ταμπέλα της).
Απο σήμερα, θα λεω αυτό απο το οποίο υποφέρω με την πραγματική του έννοια:
Ελλειψη εσωτερικής ελευθερίας.