Μαρκήσιος ντε Σαντ (120 μέρες στα Σόδομα)
" Πέρασαν στην τραπεζαρία, όπου, έχοντας φροντίσει με τη βοήθεια κάποιου φαρμάκου να παραγεμίσουν μ' αέρια τα έντερα όλου του προσωπικού, αντρών και γυναικών, έπαιξαν μετά το δείπνο το παιχνίδι "κλάσε μου τη μούρη". Οι τέσσερις φίλοι μας ξάπλωσαν με τη ράχη πάνω στους καναπέδες με το κεφάλι ανασηκωμένο, και τα μέλη του προσωπικού περνούσαν με τη σειρά και έκλαναν μέσα στο στόμα τους. Η Ντυκλό είχε επιφορτιστεί να μετράει και να καταγράφει τις πορδές κατ' άτομο, και καθώς υπήρχαν τριάντα έξι πορδοπαραγωγοί συνολικά, έναντι τεσσάρων μόνο πορδοκαταναλωτών, θα πρέπει ο καθένας τους να δέχτηκε πάνω από εκατόν είκοσι πορδές, μια που ο αριθμός των τελευταίων έφτασε σχεδόν τις πεντακόσιες. Αυτό ήταν το τρικούβερτο γλέντι για το οποίο ο Κυρβάλ είχε πει στο δούκα να κρατήσει το σπέρμα του, αλλά η σύσταση αυτή αποδείχτηκε εντελώς περιττή: ο Μπλανζί, φανατικός θιασώτης της ακολασίας, ήταν αδύνατο να παραμείνει αδιάφορος σε κάποια καινούργια εκδοχή της, κάτω απ' οποιαδήποτε μορφή κι αν του παρουσιαζόταν, και συνεπώς εκσπερμάτωσε για δεύτερη φορά ωραιότατα, δεχόμενος τα μυρωδάτα αέρια της Φανσόν. Ο φίλος μας ο Κυρβάλ χαράμισε το σπέρμα του με τις πορδές του Αντίνοου, ο Ντυρσέ με τις πορδές της Μαρταίν και ο επίσκοπος με τις πορδές της Ντεγκράνζ. Οι νεαρές καλλονές δεν πέτυχαν τίποτε με τις δικές τους, πράγμα που αποδεικνύει πως το καθετί ωριμάζει στην ώρα του και πως μονάχα οι έκφυλοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι για ακόλαστα έργα.."
