Ασταθης προσωπικοτητα = οριακη προσωπικοτητα;

Γεια σας παιδια. Ειμαι νεο μελος και θα ηθελα τη βοηθεια σας γιατι βρισκομαι σε μια πολυ δυσκολη θεση.
Ειμαι αντρας 40 χρονων και στο παρελθον αντιμετωπιζα καποιους ειδους προβληματα αγχωδης κυριως μορφης (απο οσο μου ειπαν οι γιατροι που με παρακολουθουσαν) που ξεπεραστηκαν επιτυχως με τη χρηση καποιων αντικαταθλιπτικων.
Προσφατα μετα απο ενα εντονο επεισοδιο αυπνιας πηγα στα επειγοντα ενος δημοσιου νοσοκομειου. Εκει ο ψυχιατρος(που θεωρειται εμπειρος) που με ειδε μου χορηγησε ενα ηρεμιστικο το οποιο εχει βοηθησει μονο μερικως. Στη επομενη συναντηση που ειχαμε με διεγνωσε με ασταθη προσωπικοτητα και μου συστησε να παρω το Seroquel.
Εγω επεσα απο τα συννεφα τοσο με τη διαγνωση οσο και με το φαμακο που μου προτεινε. Δεν ειμαι σε καμια περιπτωση η κλασικη οριακη προσωπικοτητα. Ειμαι ενα υπερβολικα ντροπαλο ατομο, χωρις κοινωνικες σχεσεις εδω και τουλαχιστον 15 χρονια, πολυ συγκρατημενος γενικως (καθολου παρορμητικος) και δεν ειχα ποτε τασεις ουτε σκεψεις αυτοκτονιας. Εχω βεβαια και καποια στοιχεια απο την οριακη οπως π.χ. συγχηση σχετικα με την ταυτοτητα μου τι θελω απο τη ζωη, σεξουλικα ειμαι ακαθοριστου, εντονη βαρεμαρα κ γενικα θυμωνω ευκολα αν και δεν ξεσπαω στους αλλους. Βεβαια ειναι τελικα μεγαλο λαθος να προσπαθουμε να αυτοδιαγνωστουμε αν δεν ειμαστε ειδικοι απλως σας λεω την περιπτωση μου.
Τελοσπαντον, το θεμα ειναι οτι εγω φοβαμαι να παρω το Seroquel κι εδειξα εντονα την αντιθεση μου στον γιατρο. Οι γιατροι ως γνωστον δεν σηκωνουν ευκολα μυγα στο σπαθι τους και αρνηση στη θεραπεια που προτεινουν κι ετσι την τριτη φορα που τον συναντησα ηταν παρα πολυ ψυχρος απεναντι μου. Το θεμα ειναι οτι δεν με παιρνει να του παω κοντρα ουτε να παω σε αλλον( μενω σε μικρη σχετικα πολυ και εχω εξαντλησει ολες τις αλλες δομς ψυχικης υγειας). Και το σπασιμο ειναι οτι πλην της αυπνιας (που εχει υποχωρησει μερικως με το ηρεμιστικο) δεν εχω κατι αλλο τοσο εντονο αυτη τη στιγμη ωστε να μπω στη διαδικασια να παρω ενα τοσο βαρυ φαρμακο.
Συγνωμη για το μακροσκελες ποστ και θα εκτιμουσα πολυ τις γνωμες και τις συμβουλες σας.
Ευχαριστω.

Quote:

---

Originally Posted by undefined

Γεια σας παιδια. Ειμαι νεο μελος και θα ηθελα τη βοηθεια σας γιατι βρισκομαι σε μια πολυ δυσκολη θεση.
Ειμαι αντρας 40 χρονων και στο παρελθον αντιμετωπιζα καποιους ειδους προβληματα αγχωδης κυριως μορφης (απο οσο μου ειπαν οι γιατροι που με παρακολουθουσαν) που ξεπεραστηκαν επιτυχως με τη χρηση καποιων αντικαταθλιπτικων.
Προσφατα μετα απο ενα εντονο επεισοδιο αυπνιας πηγα στα επειγοντα ενος δημοσιου νοσοκομειου. Εκει ο ψυχιατρος(που θεωρειται εμπειρος) που με ειδε μου χορηγησε ενα ηρεμιστικο το οποιο εχει βοηθησει μονο μερικως. Στη επομενη συναντηση που ειχαμε με διεγνωσε με ασταθη προσωπικοτητα και μου συστησε να παρω το Seroquel.
Εγω επεσα απο τα συννεφα τοσο με τη διαγνωση οσο και με το φαμακο που μου προτεινε. Δεν ειμαι σε καμια περιπτωση η κλασικη οριακη προσωπικοτητα. Ειμαι ενα υπερβολικα ντροπαλο ατομο, χωρις κοινωνικες σχεσεις εδω και τουλαχιστον 15 χρονια, πολυ συγκρατημενος γενικως (καθολου παρορμητικος) και δεν ειχα ποτε τασεις ουτε σκεψεις αυτοκτονιας. Εχω βεβαια και καποια στοιχεια απο την οριακη οπως π.χ. συγχηση σχετικα με την ταυτοτητα μου τι θελω απο τη ζωη, σεξουλικα ειμαι ακαθοριστου, εντονη βαρεμαρα κ γενικα θυμωνω ευκολα αν και δεν ξεσπαω στους αλλους. Βεβαια ειναι τελικα μεγαλο λαθος να προσπαθουμε να αυτοδιαγνωστουμε αν δεν ειμαστε ειδικοι απλως σας λεω την περιπτωση μου.
Τελοσπαντον, το θεμα ειναι οτι εγω φοβαμαι να παρω το Seroquel κι εδειξα εντονα την αντιθεση μου στον γιατρο. Οι γιατροι ως γνωστον δεν σηκωνουν ευκολα μυγα στο σπαθι τους και αρνηση στη θεραπεια που προτεινουν κι ετσι την τριτη φορα που τον συναντησα ηταν παρα πολυ ψυχρος απεναντι μου. Το θεμα ειναι οτι δεν με παιρνει να του παω κοντρα ουτε να παω σε αλλον( μενω σε μικρη σχετικα πολυ και εχω εξαντλησει ολες τις αλλες δομς ψυχικης υγειας). Και το σπασιμο ειναι οτι πλην της αυπνιας (που εχει υποχωρησει μερικως με το ηρεμιστικο) δεν εχω κατι αλλο τοσο εντονο αυτη τη στιγμη ωστε να μπω στη διαδικασια να παρω ενα τοσο βαρυ φαρμακο.
Συγνωμη για το μακροσκελες ποστ και θα εκτιμουσα πολυ τις γνωμες και τις συμβουλες σας.
Ευχαριστω.

---

να με συγχωρεις, αλλα εμμεσως πριν σαφως, μας αποκλειεις ολες τις λογικες κι ενδεδειγμενες ενεργειες, για να κανουμε τι???
να σου βγαλουμε η να σου διορθωσουμε εμεις την διαγνωση??
ουτε γινεται αυτο, ουτε ειναι αληθεια οτι εχεις εξαντηλσει ολες τις βοηθειες που μπορεις να παρεις.
εφοσον σου ειπε κατι τοσο σοβαρο και διαφωνεις, αυτο που πρεπει να κανεις και μαλιστα αμεσα, ειναι να παρεις κι αλλη γνωμη ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ, οχι δικη μας!

αν εξαντλησες τις δωρεαν δομες, μαζεψε λιγα χρηματα, πηγαινε σε μια αλλη πολη αν χρειαστει και δες εναν καλο ψυχιατρο.
εμεις ουτε ξερουμε ουτε επιτρεπεται να σε απαλαξουμε απο την διαγνωση που δεν σου αρεσε, ουτε μπορεις να μενεις χωρις φροντιδα αν οντως εχεις καποιο προβλημα.
ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ.

Ειναι λες και ακουω τον παιδικο φιλο μου , που ειναι και παθολογος , εχει ακριβως τα ιδια συμπτωματα με σενα , και αναγκαστηκα να τον απομακρυνω , με κουραζε αφανταστα , η ασταθεια προσωποποιημενη , ειναι παντρεμενος , δεν ξερει τι θελει , εχει ξεσπασματα θυμου , εγω τον βλεπω οτι χρηζει γιατρου, αλλα αντε να πεις σεναν πεπειραμενο παθολογο να παει στον γιατρο !!!
συμφωνω με την προλαλησασα ρεμεντυ, χρειαζεσαι γιατρο, και καλο ειναι που το καταλαβαινεις οτι εχεις καποιο προβληματακι, ο φιλος μου , αποκλειεται να το παραδεχτει .... ..............