Χαμηλη αυτοεκτιμηση στην σχεση
Καλησπερα με λενε θαναση και ειμαι 26 χρονων. Οσα θα σας πω μπορει να μην βγαζουν νοημα αλλα δεν εχω καπου αλλου να μιλησω και ετσι αποφασισα να αφησω τις σκεψεις μου εδω να μου πειτε την γνωμη σας. Τον τελευταιο καιρο βιωνω μια πολυ κακη ψυχολογικη κατασταση που εχει να κανει με πολλα θεματα που αφορουν την ζωη μου. Γενικα το αγχος με καταβαλει πολυ ευκολα και αναλογα τις καταστασεις γινεται ανυποφορο σε βαθμο που να με δυσκολευει στην καθημερινοτητα μου.
Σχετικα με την ζωη μου, ειμαι ανεργος και ζω με τους γονεις μου απο αναγκη λογω ελλειψης χρηματων. Πηρα αργα το πτυχιο μου και γενικα δεν εχω δουλεψει πουθενα σοβαρα. Σε μερικους μηνες θα μπω φανταρος και γιαυτο το λογο δεν μπορω να αφοσιωθω σοβαρα ωστε να βρω μια δουλεια. Νιωθω σε υπερβολικο βαθμο οτι η ζωη μου εχει παει πισω και αυτη την στιγμη δν μπορω να κανω τιποτα ωστε να βρω μια δουλεια για να νιωσω καλυτερα λογω στρατου.
Επισης τους τελευταιους 6 μηνες εχω σχεση με μια κοπελα συνομηλικη απο αποσταση σε αλλη πολη. Αυτη δουλευει, εχει το σπιτι της και γενικα εχει την δικη της ζωη χωρις να βασιζεται σε αλλους οπως εγω. Βλεπομαστε σχετικα συχνα ειτε γιατι ερχεται αυτη εδω που μενω εγω γιατι ειναι η πολη καταγωγης της ειτε παω εγω και μενουμε μαζι εκει που μενει αυτη. Γενικα τα παμε καλα αλλα τον τελευταιο καιρο εχω αρχισει να φοβαμαι για την σχεση λογω της καταστασης, που δεν δουλευω κτλ και οτι αυτη θα ηθελε κατι πιο σιγουρο που να εχει μελλον. Απο πλευρα της δεν μου εχει δειξει τιποτα τετοιο περα απο κατι συζητησεις που εχουμε κανει επι του θεματος χωρις να εχουνε δημιουργηθει προβληματα.
Το προβλημα ειναι οτι εχω αρχισει και πιστευω οτι θα με αφησει. Θα βρει καποιον που να εχει δουλεια, σπιτι, να μενουν κοντα και γενικα καποιον που να εχει μελλον μαζι του. Εγω αυτη την στιγμη ειμαι στο σημειο μηδεν σε ολα αυτα. Επισης ερχεται περιοδος που μπορει να μην βλεπομαστε καθολου συχνα λογω στρατου και δεν ξερω αν σε αυτη την φαση της ζωης της μπορει να κανει υπομονη με μενα. Λεει πως θα το προσπαθησουμε οπως επισης λεει οτι ειναι ερωτευμενη μαζι μου αλλα ξερω οτι ολο αυτο το θεμα την επηρεαζει και αυτην και δεν μπορω να κανω τιποτα γιαυτο. Καθε μερα τρελενομαι στις σκεψεις οτι θα με αφησει, οτι δεν με θελει πια και οτι της εχει φυγει ο ενθουσιασμος του πρωτου καιρου. Εγω την θελω παρα πολυ και ζηλευω αρκετα λογω χαμηλης αυτοεκτιμησης που εχω για τον εαυτο μου αυτη την στιγμη. Πως μπορει καποια σαν κ αυτη να ειναι με καποιον χωρις μελλον σαν και εμενα? Νιωθω ωρες ωρες οτι της γινομαι βαρος και οτι δεν ειμαι καποιος στον οποιον μπορει να βασιστει και πιθανον να ειμαι και πολυ χαμηλα στα ματια της λογω ολης αυτης της καταστασης.
Απο την πλευρα της μου λεει οτι θα προσπαθησουμε να ξεπερασουμε την περιοδο του στρατου και μετα βλεπουμε πως θα γινει και με σκεψεις οτι θα ψαξω για μια δουλεια και γενικα να αρχισω την ζωη μου καπου που να ειμαστε μαζι και να βγαζει καπου. Αλλα ολες αυτες οι σκεψεις που εχουν δημιουργηθει με βασανιζουν καθε μερα τον τελευταιο καιρο, παθαινω συνεχεια κρισεις αγχους και δεν ξερω τι να κανω. Εχει μελλον αυτη η σχεση? Τρελενομαι στην σκεψη οτι μπορει να με αφησει, ή θα βρει καποιον που θα την προσφερει οτι δεν μπορω εγω.
Αυτες τις μερες νιωθω σε αδιεξοδο και δεν ξερω τι να κανω και πως να διαχειριστω ολη την κατασταση.
Δεν ξερω κατα ποσο σας εδωσα να καταλαβετε το προβλημα μου αλλα οι σκεψεις στο μυαλο μου ειναι παρα πολλες.
Ευχαριστω για τον οποιο χρονο σας.