Αθλητισμός,Πανελλήνιες και Πολύ Άγχος
Αρχικά καλησπέρα από εμένα,πριν από λίγο ανακάλυψα το site και θέλω συμπαράσταση επειγόντως.
Όπως είδατε και στον τίτλο,με λίγα λόγια δεν ξέρω τι θα κάνω με την ζωή μου και με έχει κατακλήσει λίγο κατάθληψη.
Ας αρχίσω με τα βασικά,είμαι 17 χρονών,171cm και 65 κιλά.Ασχολούμε με την ποδηλασία δρόμου και βρίσκομαι σε ένα υψηλό επίπεδο.Πριν από λίγο καιρό,περίπου 3 μήνες πήρα και τις πρώτες βραβεύσεις σε αγώνες.Το σχολείο πάει επίσης καλά,αλλά κυρίως λόγω ταλέντου και καλής συμπεριφοράς,όχι λόγω διαβάσματος στο σπίτι.
Γράφτηκα στον σύλλογο που είμαι τώρα,όταν πρωτοξεκίνησα,πριν από 4 χρόνια και από τότε είχα πολλά σκαμπανεβάσματα.Έκανα πορωμένα 1.5χρόνο αλλά δεν άκουγα και πολύ αυτά που έλεγε ο προπονητής,παρόλο που έτρεφα μεγάλη αγάπη για αυτον.Κάναμε κάποιες εξετάσεις αθλητικές για να δούμε σωματική δύναμη και τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά.Ξεπέρασα κάθε προσδοκία (έβγαλα 300W στα 14).Μετά από εκεί τα παράτησα για περίπου 1 χρόνο ,όπου και πάχυνα πολύ πήγα 87 κιλά και δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου.Ένιωθα άβολα με το βάρος μου ακόμα και στην ίδια μου την οικογένεια...Αυτά όμως είναι παρελθόν..Όταν πια το πράγμα είχε παρατραβήξει και ο προπονητής μου με ενθάρυνε να το πάρω πάλι ζεστά ,αποφάσισα να κάνω μια καινούργια αρχή με νέους στόχους.
Οπότε πριν από 1.5 χρόνο ξαναξεκίσα με στόχο απλα να αδυνατίσω για να νιώθω καλύτερα.Τα πράγματα εξελίχθηκαν έτσι με την καθοδήγηση του προπονητή μου πάντα όπου όπως είπα στην αρχή είμαι σε πολύ καλό επίπεδο πανελλήνια.Έχασα 20+ κιλά,έχτισα μυική μάζα και έγινα αυτό που πραγματικά ήθελα.Ανέβασα τις προσδοκίες μου για το μέλλον.
Και εκεί χαλάνε τα πράγματα.Σε έναν χρόνο δίνω πανελλήνιες και η κατάσταση είναι δύσκολη.Πρέπει να δω τι θα κάνω με το μέλλον μου αλλά δεν μπορώ την πίεση του διαβάσματος και του σχολείου/φροντιστηρίου.Σκέφτηκα επειδή η μάνα μου είναι καθηγήτρια ισπανικων να πάω ισπανική φιλολογία που έχει χαμηλή βάση και είναι στο Καποδιστριακό.Δεν ξέρω όμως αν αυτό πραγματικά μου αρέσει να το κάνω όλη μου την ζωή.Πρόσφατα η μάνα μου μου πρότεινε να πάω ΙΕΚ για ψυκτικός και το ψιλοσκεφτόμουν.Μίλησα με το φροντιστήριο για να ακούσω και την άποψη τους και μόνο που δεν με σκοτώσαν.Μου είπαν πως ένα άτομο με το δικό μου μυαλό επιβάλεται να μπεί στο πανεπιστήμιο και πως είναι σαν να αυτοσκοτώνομαι.Μέχρι εκεί συμφωνώ και εγώ,όμως αυτοί δεν έχουν συνήδηση τι σημαίνει αθλητισμός και πιστεύουν πως θα έπρεπε να κόψω το ποδήλατο και να μπώ στο πιεστικό πρόγραμμα των εξετάσεων,πράγμα που εγώ δεν θέλω ,ειδικά τώρα που πάω καλά και στο ποδήλατο.
Θέλω τα φώτα σας,τι θα κάνατε και να με βοηθήσετε να βγω από αυτό το στάδιο,να πάρω αποφάσεις.Να αναφέρω πως οι γονείς μου βρίσκονται σε μια φάση διαζυγίου αλλά δεν κάνουν τίποτα,διατηρούν μια ουδετερότητα για να μην επιβαρύνουν εμένα και την αδερφή μου και νομίζω πως έτσι τα κάνουν χειρότερα.
Η ποδηλασία είναι μεγάλο σκαλί για εμένα και νομίζω πως θα μπορούσα να φτάσω πολύ ψηλά,όμως δεν αντέχω ούτε στην σκέψη πως θα με σνομπάρουν επειδή δεν ασχολήθηκα με τις σπουδές.
+ Πως σε ένα χρόνο βγαίνω στην αγορά εργασίας και θα πρέπει να δουλέψω,δεν μπορεί μια ζωή να με ταίζει η μαμά και ο μπαμπάς.