Συγκατοίκηση με πεθερικά!!!

Καλησπέρα σας και από εμένα.
Μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα κι γω να μοιραστώ τους προβληματισμούς μου στο forum γιατί αλλιώς θα σκάσω.
Είμαι 25 χρόνων και παντρεμένη με τον άνδρα μου εδώ και 1 χρόνο και 2 μήνες. Λόγω των άσχημων οικονομικών συνθηκών των πεθερικών μου και την έλλειψη σταθερής δουλειάς του άνδρα μου αποφασίσαμε μέχρι να φτιαχτεί το κάτω το σπίτι όπου θα κατέβουν τα πεθερικά μου να μείνουμε οοοοολοι μαζί στο πάνω (το σπίτι είναι διώροφο). Το πρόβλημα είναι όμως ότι έχει περάσει ένας χρόνος κι εμείς με το ζόρι φτάσαμε μέχρι το σοβατισμα του (φανταστείτε μέλλον που έχει ακομα!). Το τελευταίο καιρό έχουμε αρχίσει προσπάθειες για παιδάκι γιατί το θέλουμε και οι 2 πολύ... Αλλά εγώ ήδη πριν από το παιδί έχω αρχίσει και σκάω πόσο μάλλον ενα παραπάνω τώρα που προσπαθούμε για παιδάκι. Δόξα το Θεό τα πεθερικά μου είναι πολύ καλοί και με προσέχουν πολύ αλλά εγω εχω την ανάγκη να περάσω χρόνο με τον άνδρα μου και όχι να αισθάνομαι φιλοξενούμενη σε ένα σπίτι που ποτέ δεν μπορώ να κάνω αυτό που θέλω γιατί η νοικοκυρά είναι η πεθερά μου, πόσο μάλλον αν έρθει ένα παιδί... Το σπίτι πάει με παααααρα πολύ αργους ρυθμούς και έχω αρχίσει να πιστεύω ότι προς το παρόν τουλάχιστον δεν μπορούμε να μαζέψουμε χρήματα.
Εμένα μου έχει μπει στο μυαλό να νοικιασουμε έστω και ένα μικρό σπίτι...
Να πω ότι και εγώ δουλεύω απλά οι δουλειές του άνδρα μου είναι περιστασιακές και όχι πολύ προσοδοφόρες.
Εγώ πιστεύω ότι όταν είσαι στο ενοίκιο τα βγάζεις δύσκολα πέρα εννοείται αλλά είμαι πιο αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρουμε. Γιατί καλώς ή κακώς όσο είσαι σε ένα άλλο σπίτι(των πεθερικών μου δλδ) θα ξοδέψεις και κάτι παραπανω για χαζομάρες οπότε λεφτά δε μένουν για να μαζέψουμε ενώ όταν είσαι στο ενοίκιο θα προσπαθήσει περισσότερο ώστε να τα καταφερεις... Ο άνδρας μου βέβαια δεν τα σκέφτεται έτσι τα πράγματα. Θεωρεί ότι δεν μπορεί να το ρισκάρει να φύγουμε από το σπίτι του έτσι όπως έχουν τα πράγματα. Ναι αλλά εγώ είμαι της άποψης ότι όλα τα νεα ζευγάρια που νοικιάζουν έτσι είναι περίπου και δόξα το Θεό τεμπέληδες δεν είμαστε ώστε να μη δουλεύουμε...
Μπορεί να κάνω κι εγώ λάθος δεν ξέρω αλλά εγώ είμαι να σκάσω....
Συγγνώμη αν σας ζαλισα αλλά είμαι πελαγωμενη...

μπορει να μπλεξεις, μπορει και οχι.
αλλα εαν μπλεξεις δεν θα μπορεσεις να ξεμπλεξεις ασε που ισως μαλλωσεις και με τον αντρα σου.

ετσι οπως εγιναν τα πραγματα το μονο που σου μενει ειναι να δουλευεις συνεχως ωστε να εισαι εξω απο το σπιτι.
ολα τα λεφτα θα τα βαζεις στο σπιτι φωναζοντας μαστορους για να το φτιαξουν.
υπολογιζω οτι του μενει ρευμα και νερο. αρα σε λιγο καιρο θα ειναι κατοικησιμο.
επιπλα για αρχη δεν χρειαζεστε...................

Όπα. Πολύ σοβαρό και σημαντικό θέμα και ευαίσθητο, αλλά Στοπ. Ένα ένα τα θέματα. Πως προσπαθείτε για παιδί με αυτά τα δεδομένα; Ακόμα και το σπίτι να φιάξετε, αφού θα μένετε έναν όροφο κάτω, πάντα θα χώνονται τα πεθερικά στα της οικογένειας, αλλά να μένουν και στο ίδιο σπίτι; Πως θα μεγαλώσει σωστά αυτό το παιδί, όσο καλή θέληση κι αν υπάρχει; Πως θα υπάρχει ισορροπία στην οικογένεια; Και με τι προϋποθέσεις ως προς τα οικονομικά; Με πατέρα που δουλεύει μόνο περιστασιακά και μητέρα που πιθανόν το πρώτο διάστημα δεν θα μπορεί να δουλεύει; Ξέρετε πόσα έξοδα έχει ένα παιδί;

Κι αν προτεραιότητα είναι να φιαχτεί αυτό το διαμέρισμα και να μείνετε εκεί τέλοσπάντων,γιατί δεν περιμένετε να το φιάξετε και να μπείτε σε μία σειρά (και στα οικονομικά) πριν προσπαθήσετε για παιδί; 25 χρονών είσαι, δεν σε πήραν τα χρόνια!

Τώρα αυτό που λες για ενοίκιο, από οικονομικής άποψης δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι καλύτερα. Αλλά από άποψη υγείας σας σαν ζευγαριού, εννοείται ότι είναι πολύ καλύτερο από την τωρινή κατάσταση. Απορώ πως δέχτηκες μια τέτοια συγκατοίκηση!

Σταυρούλα μου είναι μαμά 34 κ έχω 3 παιδιά..

Θα σου πω κ εγώ την άποψη μου.

Για το παιδί υπάρχει χρόνος ...πρέπει να βάλετε προτεραιότητες..

Το σπίτι πρώτα απ' όλα.
Γιατί εργάζεται περιστασιακά ο σύζυγος νέο παιδί? Να βρει κ δεύτερη δουλειά..σερβιτόρος...σε οικοδομή σε πλαζ...όπου βρει...
Κ ναι όπως συμβουλεύω συχνά..

Αφού παιδιά σκυλιά δεν έχετε ..πάρτε μια τσάντα ρούχα κ αν όχι φέτος ( που ακόμη ισωσ βρείτε ) Κρήτη Σαντορίνη κ Μύκονο υπάρχουν πολλές δουλειές..πληρώνουν καλά σπίτι κ διατροφή παρέχουν ( μόνο Σαντορίνη δεν παρέχουν σπίτι )
Χρήματα θα βγάλετε κ θα επιστρέψετε έχοντας μείνει μόνοι ώσ ζευγάρι...ναι μεν με πολύ πολύ δουλειά.. δεν θα βλέπεστε πολύ όμως θα έχετε στόχο ..έτσι κι αλλιώς ήδη περιστασιακά εργάζεστε..ε αυτό θα κανετε απλώς στην σεζον

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

Κ τον χειμώνα αν εσύ θελήσεις να μην εργαζεσαι θα βγεις ταμείο ανεργίας λόγο εργασίας στον τουρισμό...κ εκείνος θα συνεχίσει να εργάζεται..θα έχετε πάρει μια ανάσα ομως αρκεί βέβαια να ξέρετε να κάνετε οικονομία...

Το να μείνεις σε ενοίκιο κ να μην μοιράζεσαι τα έξοδα του φαγητού του ρεύματος κλπ...θα είναι μόνο πιο επιβαρυντικό για εσασ...κ θα σας πάει πίσω..οικονομικά...

Αν διαχειρίζεται σοφά τα έξοδα του φαγητού ώσ 4 μέλη οικογένεια είναι ευκολότερο...όπως είστε τώρα δηλαδή ..

Υπάρχει έλεγχος οικονομικός στα έξοδα που κάνετε? Η είστε χύμα...?
Για το φαγητό πόσα δίνεται?
Επιμένω τόσο πολύ γιατί ξέρω πως μπορούσαμε 3 μισή άτομα να τα βγάζουμε πέρα με 160€ τον μήνα σούπερ μάρκετ πολύ πολύ αυστηρά βέβαια αλλά κ γλυκάκι κάθε μέρα ειχαμε..κ ξέρω κ ζευγάρι 2 άτομα που 400 δεν τουσ έφταναν.. αλλά επερναν ότι ήθελαν...

..

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

Καλά στα λέει η αντζικ, μπορείς να πάρεις ιδέες. Οι δικοί σου δεν μπορούν να βοηθήσουν;

Καλησπέρα σε όλους. Είμαι 23 ετών και περιμένω το πρώτο μου παιδί. Σε λίγο καιρό, με το που γεννήσω απ'ότι φαίνεται θα βρεθώ κι εγώ ξανά στην ίδια θεση, φυγαμε από το πατρικό του συντρόφου μου πριν πεθανει η μαμά του και τώρα θα επιστρέψω κι εγώ, εφόσον εκείνος έχει πάει ήδη(μεγααααλη ιστορία ). Στους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης μου, έμεινα κ εγώ με τα πεθερικά μου, η πεθερά μου μια γυναίκα πολύ πρόθυμη και συγκαταβατική και ο πεθερός μου μη σου τύχει... Όσο ιδανική φαίνεται η κατάσταση από οικονομικής απόψεως και από άποψη βοήθειας αν τυχόν έρθει ένα μωράκι στο σπίτι, τα προβλήματα θα αρχίσουν να δημιουργούνται όσο καλά κι αν είναι τα πεθερικά. Το σωστό είναι να καταλάβει ο σύζυγος σου ότι θα πρέπει να κρατήσει τις ισορροπίες έτσι ώστε να μην επεμβαίνουν στη σχέση σας (είναι ξεκάθαρα στο χέρι του, για να μην φανείς η στρίγγλα νυφη). Π.χ. η οποιαδηποτε παρέμβαση σου στον υπαρχοντα χώρο θα τους ξινισει (δεν έχουμε οι νέες νοικοκυρές την ίδια νοοτροπία με τις παλιές, κακά τα ψέματα).
Ερώτηση: Συντηρείτε εξ ολοκλήρου τα πεθερικά σου;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Όπα. Πολύ σοβαρό και σημαντικό θέμα και ευαίσθητο, αλλά Στοπ. Ένα ένα τα θέματα. Πως προσπαθείτε για παιδί με αυτά τα δεδομένα; Ακόμα και το σπίτι να φιάξετε, αφού θα μένετε έναν όροφο κάτω, πάντα θα χώνονται τα πεθερικά στα της οικογένειας, αλλά να μένουν και στο ίδιο σπίτι; Πως θα μεγαλώσει σωστά αυτό το παιδί, όσο καλή θέληση κι αν υπάρχει; Πως θα υπάρχει ισορροπία στην οικογένεια; Και με τι προϋποθέσεις ως προς τα οικονομικά; Με πατέρα που δουλεύει μόνο περιστασιακά και μητέρα που πιθανόν το πρώτο διάστημα δεν θα μπορεί να δουλεύει; Ξέρετε πόσα έξοδα έχει ένα παιδί;

Κι αν προτεραιότητα είναι να φιαχτεί αυτό το διαμέρισμα και να μείνετε εκεί τέλοσπάντων,γιατί δεν περιμένετε να το φιάξετε και να μπείτε σε μία σειρά (και στα οικονομικά) πριν προσπαθήσετε για παιδί; 25 χρονών είσαι, δεν σε πήραν τα χρόνια!

Τώρα αυτό που λες για ενοίκιο, από οικονομικής άποψης δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι καλύτερα. Αλλά από άποψη υγείας σας σαν ζευγαριού, εννοείται ότι είναι πολύ καλύτερο από την τωρινή κατάσταση. Απορώ πως δέχτηκες μια τέτοια συγκατοίκηση!

---

Καλησπερα σας και ευχαρισρω ολους σας πολυ για τις απαντησεις σας...
Εγω γενικοτερα ειμαι ανθρωπος που πιστευω οτι πρεπει να παιρνουμε τη ζωη στα χερια μας και οχι να μενουμε πχ με γονεις λογω ασφαλειας... εται νομιζω εγω παντα
Μετα απο πολλους καβγαδες αυτες τις μερες για το θεμα αποφασισα να καταληξουμε σε μια μεση λυση, δηλαδη πρωτος στοχος να βρουμε δουλεια και οι 2 (εγω ειμαι μουσικος παιρνω καλα χρηματα οποτε μπορω να βρω και κατι 2ο) ωστε να μπορουμε να ειμαστε πιο ανεξαρτητοι.... δευτερος στοχος το σπιτι, δηλαδη να δουμε τι θα γινει μεσα στο φθινοπωρο και το χειμωνα παντα με δεδομενο οτι εχουμε βρει δουλεια, και αναλογως να δουμε πως πηγαν τα πραγματα και αν μπορει να προχωρησει σε ενα ευλογο χρονικο διαστημα το σπιτι, αλλιως να το σκεφτουμε για ενοικιο... εσεις τι λετε?

Quote:

---

Originally Posted by Adzik

Κ τον χειμώνα αν εσύ θελήσεις να μην εργαζεσαι θα βγεις ταμείο ανεργίας λόγο εργασίας στον τουρισμό...κ εκείνος θα συνεχίσει να εργάζεται..θα έχετε πάρει μια ανάσα ομως αρκεί βέβαια να ξέρετε να κάνετε οικονομία...

Το να μείνεις σε ενοίκιο κ να μην μοιράζεσαι τα έξοδα του φαγητού του ρεύματος κλπ...θα είναι μόνο πιο επιβαρυντικό για εσασ...κ θα σας πάει πίσω..οικονομικά...

Αν διαχειρίζεται σοφά τα έξοδα του φαγητού ώσ 4 μέλη οικογένεια είναι ευκολότερο...όπως είστε τώρα δηλαδή ..

Υπάρχει έλεγχος οικονομικός στα έξοδα που κάνετε? Η είστε χύμα...?
Για το φαγητό πόσα δίνεται?
Επιμένω τόσο πολύ γιατί ξέρω πως μπορούσαμε 3 μισή άτομα να τα βγάζουμε πέρα με 160€ τον μήνα σούπερ μάρκετ πολύ πολύ αυστηρά βέβαια αλλά κ γλυκάκι κάθε μέρα ειχαμε..κ ξέρω κ ζευγάρι 2 άτομα που 400 δεν τουσ έφταναν.. αλλά επερναν ότι ήθελαν...

..

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Adzik δυστυχως δεν υπαρχει αυτος ο προγραμματισμος που λες ωστοσο δε νομιζω να ξοδευουμε και παρα πολλα....

Καλησπέρα... Εγώ έχω 3 χρόνια που μένω στο πατρικό του άντρα μου. Εμείς κάτω και τα πεθερικά μου πάνω, τον πρώτο χρόνο ήταν όλα μέλι γάλα αν εξερεσεις οτι η πεθερά μου έμπαινε στο σπίτι και άλλαζε θέση στα πράγματα επειδή δεν της άρεσαν. Γενικά μας δέχτηκαν (εμένα και το παιδί μου) πολύ θερμά. Μας πρόσεχαν σαν παιδιά τους ειχα ενα φοβερό δέσιμο με τον πεθερό μου η πεθερά όμως κλασικά με τα σχόλια να πηγαίνουν σύννεφο. Ο άντρας μου ως ναυτικός τον τελευταίο χρονο λείπει και από τότε μου κάνουν ψυχολογικό πόλεμο και σε εμένα και στο παιδι.

Λοιπόν άποψη μου?
ΑΣΕ το σπίτι και να φύγετε να πάτε αλλού. Απο μακριά και αγαπημένοι.
Μακριά και απο την μάνα σου και τον πατερα σου και ακόμα πιο μακριά απο τα πεθερικά σου. Ούτε να είναι στα πόδια σας ούτε να μπλέκονται σε οτι απόφαση πάρετε σαν ζευγάρι.

(Εγώ μόλις γυρίσει ο άντρας μου έχουμε φύγει. Δεν ξέρω που και πως αλλά μακριά και απο αυτούς αλλά και απο τους δικούς μου)

Quote:

---

Originally Posted by Stavoula93

Καλησπέρα σας και από εμένα.
Μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα κι γω να μοιραστώ τους προβληματισμούς μου στο forum γιατί αλλιώς θα σκάσω.
Είμαι 25 χρόνων και παντρεμένη με τον άνδρα μου εδώ και 1 χρόνο και 2 μήνες. Λόγω των άσχημων οικονομικών συνθηκών των πεθερικών μου και την έλλειψη σταθερής δουλειάς του άνδρα μου αποφασίσαμε μέχρι να φτιαχτεί το κάτω το σπίτι όπου θα κατέβουν τα πεθερικά μου να μείνουμε οοοοολοι μαζί στο πάνω (το σπίτι είναι διώροφο). Το πρόβλημα είναι όμως ότι έχει περάσει ένας χρόνος κι εμείς με το ζόρι φτάσαμε μέχρι το σοβατισμα του (φανταστείτε μέλλον που έχει ακομα!). Το τελευταίο καιρό έχουμε αρχίσει προσπάθειες για παιδάκι γιατί το θέλουμε και οι 2 πολύ... Αλλά εγώ ήδη πριν από το παιδί έχω αρχίσει και σκάω πόσο μάλλον ενα παραπάνω τώρα που προσπαθούμε για παιδάκι. Δόξα το Θεό τα πεθερικά μου είναι πολύ καλοί και με προσέχουν πολύ αλλά εγω εχω την ανάγκη να περάσω χρόνο με τον άνδρα μου και όχι να αισθάνομαι φιλοξενούμενη σε ένα σπίτι που ποτέ δεν μπορώ να κάνω αυτό που θέλω γιατί η νοικοκυρά είναι η πεθερά μου, πόσο μάλλον αν έρθει ένα παιδί... Το σπίτι πάει με παααααρα πολύ αργους ρυθμούς και έχω αρχίσει να πιστεύω ότι προς το παρόν τουλάχιστον δεν μπορούμε να μαζέψουμε χρήματα.
Εμένα μου έχει μπει στο μυαλό να νοικιασουμε έστω και ένα μικρό σπίτι...
Να πω ότι και εγώ δουλεύω απλά οι δουλειές του άνδρα μου είναι περιστασιακές και όχι πολύ προσοδοφόρες.
Εγώ πιστεύω ότι όταν είσαι στο ενοίκιο τα βγάζεις δύσκολα πέρα εννοείται αλλά είμαι πιο αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρουμε. Γιατί καλώς ή κακώς όσο είσαι σε ένα άλλο σπίτι(των πεθερικών μου δλδ) θα ξοδέψεις και κάτι παραπανω για χαζομάρες οπότε λεφτά δε μένουν για να μαζέψουμε ενώ όταν είσαι στο ενοίκιο θα προσπαθήσει περισσότερο ώστε να τα καταφερεις... Ο άνδρας μου βέβαια δεν τα σκέφτεται έτσι τα πράγματα. Θεωρεί ότι δεν μπορεί να το ρισκάρει να φύγουμε από το σπίτι του έτσι όπως έχουν τα πράγματα. Ναι αλλά εγώ είμαι της άποψης ότι όλα τα νεα ζευγάρια που νοικιάζουν έτσι είναι περίπου και δόξα το Θεό τεμπέληδες δεν είμαστε ώστε να μη δουλεύουμε...
Μπορεί να κάνω κι εγώ λάθος δεν ξέρω αλλά εγώ είμαι να σκάσω....
Συγγνώμη αν σας ζαλισα αλλά είμαι πελαγωμενη...

---

Καλησπέρα Σταυρούλα...έτσι όπως τα ακούω που τα περιγράφεις μου φένετε πάρα πολύ δύσκολο να ενοικιάσετε σπίτι κατά πόσο μάλλον αν έρθει και το παιδί...ενοίκιο ρεύμα νερό τηλ..συν τα έξοδα τα δικά σας συν του μωρού...και δύο άτομα να δουλεύετε τσιμα τσιμα θα φτάνουν...βέβαια εγώ μωρο δεν έχω αλλά ξέρω απτά ανιψιά μου ότι ένα μωρό έχει πολλά έξοδα και υποχρεώσεις...με δεδομένο το ότι εσύ είπες ότι τα πεθερικά σου είναι μια χαρά θα σε συμβουλευα να κάνεις λίγο καιρό ακόμα υπομονή μέχρι να κατέβητε στο κάτω όροφο όταν θα είναι έτοιμο...έπειτα σκέψου και το άλλο άντε και ενοικιάσετε σπίτι..τα οικονομικά των πεθερικών σου από τη λες είναι χάλια..εσένα ο άνδρας σου ένα χαρτζιλίκι φέρνει στο σπίτι εσύ είσαι καλύτερα στα οικονομικά..άρα αν φύγετε εσείς πως θα τελειώσει το διαμέρισμα σας???εσύ θα έχεις ενοίκιο ρεύμα νερό τηλ.και τη διατροφή τα πεθερικά σου είναι χάλια οικονομικά το διαμέρισμα ποιος θα το φτιάξει??..οπότε η γνώμη μου είναι να κάνεις λίγο καιρό υπομονή μέχρι να τελειώσει το διαμέρισμα σας και να πάτε εκεί..οπότε γλυτώνετε το ενοίκιο.που κακά τα ψέματα όσο νανε στοιχηζη..

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Όπα. Πολύ σοβαρό και σημαντικό θέμα και ευαίσθητο, αλλά Στοπ. Ένα ένα τα θέματα. Πως προσπαθείτε για παιδί με αυτά τα δεδομένα; Ακόμα και το σπίτι να φιάξετε, αφού θα μένετε έναν όροφο κάτω, πάντα θα χώνονται τα πεθερικά στα της οικογένειας, αλλά να μένουν και στο ίδιο σπίτι; Πως θα μεγαλώσει σωστά αυτό το παιδί, όσο καλή θέληση κι αν υπάρχει; Πως θα υπάρχει ισορροπία στην οικογένεια; Και με τι προϋποθέσεις ως προς τα οικονομικά; Με πατέρα που δουλεύει μόνο περιστασιακά και μητέρα που πιθανόν το πρώτο διάστημα δεν θα μπορεί να δουλεύει; Ξέρετε πόσα έξοδα έχει ένα παιδί;

Κι αν προτεραιότητα είναι να φιαχτεί αυτό το διαμέρισμα και να μείνετε εκεί τέλοσπάντων,γιατί δεν περιμένετε να το φιάξετε και να μπείτε σε μία σειρά (και στα οικονομικά) πριν προσπαθήσετε για παιδί; 25 χρονών είσαι, δεν σε πήραν τα χρόνια!

Τώρα αυτό που λες για ενοίκιο, από οικονομικής άποψης δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι καλύτερα. Αλλά από άποψη υγείας σας σαν ζευγαριού, εννοείται ότι είναι πολύ καλύτερο από την τωρινή κατάσταση. Απορώ πως δέχτηκες μια τέτοια συγκατοίκηση!

---

Αν ένα παιδί έχει και τη γιαγιά του και τη μαμά του γιατί δεν μπορεί να μεγαλώσει σωστά???η γιαγιά του δηλαδή τη θα του κάνει και δεν θα μεγαλώσει σωστά???
Πραγματικά έχω μεγάλη περιέργεια να δω που το στηρίζεις αυτό...
Αν θέλεις λύσε μου αυτή τη περιέργεια σε παρακαλώ..