Παμε παλι...

Οκ εχω φρικαρει....οπως εγραφα και σε αλλο ποστ με την αρρωστοφοβια μου που εδω και 2 μηνες ειναι συνεχομενη απο το ενα στο αλλο.
Τελειωσαμε λοιπον με το νυχι πιασαμε το στομα...μου παρουσιαστηκε στην ακρη της γλωσσας μια ασπρη γραμμη που φευγει και ερχεται.Το πρωι ειναι πιο εντονη.
Φυσικα και γκουγκλαρα συμπτωματα και φυσικα μου βγαζει το χειριστο.
Μερικες φορες νιωθω και τη γλωσσα μου να καιει η το στομα.
Πανικοβαλλομαι λοιπον,τα γνωστα δε μπορω να φαω να ηρεμησω πεταγομαι στον υπνο μου.
Πηγα σε 3 οδοντιατρους μου λενε δεν ξερουν τι μπορει να ειναι για κακο δεν φαινεται να κανω βιοψια....
Μπορει να ειναι απο μυκητα η βακτηριδια....
Το θεμα ειναι οτι δε ζω πλεον φυσιολογικα!Ο Φοβος μου εχει κυριευσει τη ζωη δεν αντεχω αλλο δε ξερω πως να ηρεμησω.Ειναι ενας εφιαλτης χωρις τελος.Θελω να ειμαι οπως πριν...
Συγγνωμη απλα ενιωσα να το μοιραστω μαζι σας ,εσεις θα με καταλαβετε πιστευω.

Προσπάθησε να μην γκουγκλάρεις πράγματα. Έχω και εγω αρρωστοφοβία και τις τελευταίες μέρες το ελέγχω μόνη μου. 10 μέρες περίπου είμαι "καθαρή" απο αναζητήσεις στο Google. Πίστεψέ με, σταμάτησαν ΟΛΟΙ οι πόνοι που είχα. Είχα φοβερούς επαναλαμβανόμενους πονοκεφάλους. Έμπαινα στο ίντερνετ, έβγαζε όγκο στον εγκέφαλο, οπότε γινόντουσαν χειρότεροι.
Έβγαζε πίκρα το στόμα μου απο αμυγδαλίτιδα και έμπαινα στο ίντερνετ και έλεγε καρκίνος στόματος. Για 4 μέρες πίκριζε μέχρι που το ξέχασα.
Πονούσα στον αυχένα και πήγαινα κατευθείαν στο Google και έλεγε ας πούμε Σκλήρυνση. Τελικά ήταν κακή στάση σώματος.

Θα σταθώ σε κάτι που μου είπε μια φίλη μου βοηθός χειρούργου: "Ο οργανισμός μας δεν είναι τόσο ευαίσθητος ώστε να "αρρωσταίνει" συνεχώς. Αλίμονο."

Χαλάρωσε. Πήγαινε μια βόλτα με τους φίλους σου. Στο λέω απο εμπειρία. Έλειψα 4 μέρες απο το σπίτι μου, ήμουν στους φίλους μου, ξεχαστήκαμε και μαζί ξέχασα και εγω την αρρωστοφοβία μου.

Σ'ευχαριστω πολυ για την απαντηση.
Δυστυχως μενω εξωτερικο και μου ειναι δυσκολο να βγαινω,δεν πολυεχω φιλους...
Επισης δε μου αρεσει καθολου εδω που ειμαι... :(
Θα προσπαθησω να μην ξανακοιταξω και η ψυχολογος μου το ιδιο μου ειπε οτι να μην κοιταω στο νετ.
Πανικοβαλλομαι ομως και αν ξερω πως δεν ειναι σωστο το κανω...
Νιωθω πολυ αδυναμη δυστυχως εδω και 2 μηνες δεν ησυχαζω....

Να ρωτήσω κάτι λίγο άσχετο -αλλά όχι εντελώς;- Επειδή βλέπω κατά καιρούς εδώ στο φόρουμ να λένε τα ίδια και άνθρωποι που έχουν κάνει πχ οικογένεια και μένουν στο εξωτερικό δεκαετίες, δηλαδή πάτε σε μία χώρα είτε για σπουδές είτε για δουλειά είτε για άλλους λόγους για μεγάλα χρονικά διαστήματα ή μόνιμη εγκατάσταση και κλείνεστε σε ένα σπίτι χωρίς να μιλάτε σε άνθρωπο;Εγώ έχω ζήσει για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα εξωτερικό, αλλά και πάλι κάποιους φίλους τους έκανα και έβγαινα και έκανα πράγματα. Όταν είναι επιβαρυμένη η ψυχολογία για διάφορα θέματα, αν δεν έχετε κι έναν άνθρωπο να μιλήσετε ή πέντε πράγματα να κάνετε να ξεδώσετε, πως περιμένετε να γίνετε καλύτερα; Δεν το λέω για να σε κατακρίνω, απλά πραγματικά μου κάνει εντύπωση αυτό που λες.

Εγω ειμαι εδω 1,5 χρονο γνωστους εχω φιλους ελαχιστους.
Παιζει ρολο και η ψυχολογια αμα δεν εισαι καλα δεν εχεις ορεξη ουτε να βγεις ουτε να κανεις πραγματα διαφορα.

Θεωρώ ότι βοηθάει πολύ να πηγαίνεις κόντρα στον ίδιο σου τον εαυτό όταν αισθάνεσαι έτσι. Δηλάδή πχ δεν έχω όρεξη για τίποτα, θέλω να κρυφτώ σε μία γωνία και να μην βλέπω άνθρωπο, αλλά με πάω κόντρα και βγαίνω για περπάτημα και καφέ. Καλώ τον τάδε να πάμε για φαγητό. Τέτοια πράγματα. Σταδιακά αλλάζει η ψυχολογία. Εγώ κάπως έτσι αντιμετωπίζω τις κρίσεις πανικού και πλέον παθάινω σπάνια κι αν πάθω τις ξεπερνάω πολύ γρήγορα. Αισθάνομαι ότι θα πάθω καρδιά ας πούμε ή ότι ζαλίζομαι και δεν με κρατάνε τα πόδια μου, ε, όχι λέω, τίποτα δεν είναι, δεν θα κάτσω να σκάσω για βλακείες. Ντύνομαι και το ρίχνω στο περπάτημα. Λέω πονάω στο στήθος, δεν μπορώ να αναπνεύσω, μήπως πάθω κάνα έμφραγμα; Μα πριν λίγους μήνες πήγα σε καρδιολόγο και με βρήκε μια χαρά και μου είπε είναι από άγχος, τι βλακείες είναι αυτές; Παίρνω την τάδε και πάμε για καφέ και πάνω στην συζήτηση λέω με πιάσαν πάλι τα ψυχοσωματικά μου, αισθάνομαι την καρδιά μου να παίζει ταμπούρλο, αλλά δεν βαριέσαι, μίλα μου για κάτι άλλο... Και μου περνάει μετά από λίγο. Και εκεί που είμαι του θανατά, λέμε και καμιά μλκια και γελάμε και αλλάzει η διάθεση σε χρόνο dt.

Αυτο κανω τον τελευταιο καιρο παιρνω τη φιλη μου και βγαινω.
Το θεμα ειναι οτι μου παρουσιαζονται συμπτωματα π.χ τωρα εχω βγαλει κατι στη γλωσσα και αυτο με καταβαλλει ψυχολογικα διοτι σκεφτομαι οτι ειναι κατι κακο και η σκεψη μου δεν ξεκολλα απο εκει δυστυχως.
Πρεπει μονη μου να βοηθηθω να βρω τον τροπο απλα δυστυχως ακομα δεν τον εχω βρει και φρικαρω...θελει πολυ υπομονη οπως μου ειπε η ψυχολογος...

Πραγματικά θέλει υπομονή, αλλά συνέχισε έτσι, να βλέπεις την γιατρό, να κάνεις πράγματα και να απασχολείς το μυαλό σου με άλλα θέματα και σταδιακά θα νοιώσεις καλύτερα. Και μόλις πάρει ο εαυτός σου μπροστά και κάτι σου κάνει κλικ, θα δεις πολύ πιο γρήγορη πρόοδο μετά. Προς το παρόν αντιστάσου στο τριπάκι να επισκέπτεσαι γιατρούς και να ψάχνεις στο ίντερνετ.

Ειλικρινα εχω βαρεθει τοσους γιατρους δεν αντεχω αλλο...

Quote:

---

Originally Posted by Christy

Προσπάθησε να μην γκουγκλάρεις πράγματα. Έχω και εγω αρρωστοφοβία και τις τελευταίες μέρες το ελέγχω μόνη μου. 10 μέρες περίπου είμαι "καθαρή" απο αναζητήσεις στο Google. Πίστεψέ με, σταμάτησαν ΟΛΟΙ οι πόνοι που είχα. Είχα φοβερούς επαναλαμβανόμενους πονοκεφάλους. Έμπαινα στο ίντερνετ, έβγαζε όγκο στον εγκέφαλο, οπότε γινόντουσαν χειρότεροι.
Έβγαζε πίκρα το στόμα μου απο αμυγδαλίτιδα και έμπαινα στο ίντερνετ και έλεγε καρκίνος στόματος. Για 4 μέρες πίκριζε μέχρι που το ξέχασα.
Πονούσα στον αυχένα και πήγαινα κατευθείαν στο Google και έλεγε ας πούμε Σκλήρυνση. Τελικά ήταν κακή στάση σώματος.

Θα σταθώ σε κάτι που μου είπε μια φίλη μου βοηθός χειρούργου: "Ο οργανισμός μας δεν είναι τόσο ευαίσθητος ώστε να "αρρωσταίνει" συνεχώς. Αλίμονο."

Χαλάρωσε. Πήγαινε μια βόλτα με τους φίλους σου. Στο λέω απο εμπειρία. Έλειψα 4 μέρες απο το σπίτι μου, ήμουν στους φίλους μου, ξεχαστήκαμε και μαζί ξέχασα και εγω την αρρωστοφοβία μου.

---

:))
Χαίρομαι