Μια καλημέρα από τα παλιά!
Καλημέρα σε όλους σας.
Είμαι 39 ετών και έχω ξαναγράψει κατά το παρελθόν και η αλήθεια είναι ότι είχα πάρει πολύ κουράγιο από τη συμμετοχή ομοιοπαθούντων ή μη. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό με παρακίνησε να κάνω πράγματα ζωτικής σημασίας για τον εαυτό μου. Μερικά χρόνια μετά ξαναέρχομαι να δηλώσω κρίσεις πανικού και γενικευμένης αγχώδης διαταραχής. Αν και τα τελευταία χρόνια έκανα κάποια υποτυπώδη θεραπεία με ειδικό (και υποτυπώδη γιατί τα οικονομικά μου δε μου το επέτρεπαν για κάτι περισσότερο και πιο συχνό) πριν από 1,5 χρόνο περίπου ξεκίνησε η νέα κόλαση μου. Εργαζόμουν σε μια εταιρεία με πολύ απαιτητικό και δύσκολο εργασιακό περιβάλλον και ένα πρωί ξύπνησα με μουδιασμένη την αριστερή μου πλευρά του σώματος μου, από το κεφάλι μέχρι τα νύχια των ποδιών μου. Πίστεψα για ένα διάστημα ότι αυτό μπορεί να οφειλόταν σε ένα σκεύασμα που είχα πάρει μαγνησίου & Β6 και έτσι τα έκοψα. Αυτή η συμπτωματολογία συνέχισε για αρκετούς μήνες που ήταν σε ύφεση και σε έξαρση. Μέχρι που παραιτήθηκα από εκείνη τη δουλειά και πήγα σε μια άλλη ως "manager" πλέον και με απαιτήσεις τριπλάσιες από τη προηγούμενη. (να αναφέρω πως είμαι ιδιαιτέρως αγχώδης ως άνθρωπος)
Μέχρι και τα Χριστούγεννα είχα την ίδια συμπτωματολογία. Μετά τις γιορτές, ξεκίνησε να παίζει και το αριστερό μου μάτι. (υπήρχε μια μυική σύσπαση στο κάτω μέρος του ματιού). Αυτό το "παίξιμο" του ματιού ήταν καθημερινό, όλη την ημέρα κάθε ημέρα σε τόσο έντονο βαθμό, που με ενοχλούσε και ήθελα να το ξεκολλήσω. Αυτά τα μουδιάσματα επίσης να μη φεύγουν και να εμφανίζονται σε έντονο βαθμό ακόμη και σε καταστάσεις απόλυτης ηρεμίας και χαλάρωσης. Και συν τοις άλλοις να νιώθω μια μέθη λες και κατέβασα ότι τεκίλα υπήρχε μπροστά μου. Ένα πράγμα τόσο περίεργο σαν να βρίσκομαι σε υπερένταση και στα πατώματα ταυτόχρονα. Αποφάσισα να κάνω αιματολογικές και η ιατρός δε μου βρίσκει κάτι ασυνήθιστο πέρα από χαμηλό σίδηρο, στα όρια το Μαγνήσιο και πολύ χαμηλή D3. Και απέδωσε τα συμπτώματα σε αυτές τις χαμηλές τιμές και είναι πολύ σύνηθες. Πήγα και σε νευρολόγο, όπου μου έκανε όλες τις εξετάσεις που θα μπορούσαν να γίνουν. Δε βρήκε κάτι αξιοπερίεργο και με ρώτησε αν έχω πάει ποτέ σε ψυχίατρο. ;)
Ε, ο επόμενος λοιπόν ήταν ένας από τους καλύτερους ψυχολόγους-ψυχίατρους που έχω επισκεφτεί. Με είδε, με άκουσε και μου λέει πεντακάθαρη γενικευμένη αγχώδης διαταραχή η όλη σου συμπτωματολογία και δε θα το πάμε φαρμακευτικά τουλάχιστον όχι στην αρχή. (με παρακολουθεί αλλά όχι όσο συχνά πρέπει λόγο πάντα οικονομικών)
Η αλήθεια είναι πως στην εργασία μου, είχα απίστευτο άγχος και ευθύνες με αποτέλεσμα να νιώθω ότι ασφυκτιώ και ότι δε θα τα καταφέρω, όσο και αν πίστευα στον εαυτό μου ή πίστευαν και οι υπάλληλοι σε μένα. Το δε αφεντικό μου ευθυνόφοβο και μου είχε φορτώσει όλα τα λάθη της εταιρείας. Με αποτέλεσμα αρχές Ιούνη να φτάσω σε ένα τέλμα και είπα δυνατά ένα μεγάλο STOP. Από τότε ως και σήμερα είμαι σε άδεια παραίτησης και ήθελα πολύ να ξεκουραστώ. Όμως νιώθω πως ούτε αυτό έχω καταφέρει. Μέσα στο μυαλό μου έχουν φωλιάσει ασθένειες, "ότι κάτι έχω", θα τρελαθώ, θα πεθάνω κτλ. Και συν του ότι μου το έχουν επισημάνει 3 διαφορετικοί άνθρωποι, ότι δεν έχω τίποτε καθαρά σωματικό, αλλά νοσώ ψυχικά και απλά σωματοποιώ το άγχος, έχει κολλήσει η βελόνα στο κεφάλι μου. Και τώρα που σας γράφω, έχω τα ίδια συμπτώματα με το μούδιασμα και πριν καμιά ώρα ήταν πιο έντονο αλλά τώρα έχει εξασθενήσει.
Έχω απηυδήσει με τον εαυτό μου!
