Τι γνωμη εχετε για αυτο το φαινομενο; Τι περιστατικα εχετε παρατηρησει οπου οι ανθρωποι συμπεριφερονται σα ζωα και τι θα θελατε να αλλαξετε στην κυνικοτητα που διεπει τον κοσμο μας;
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Printable View
Τι γνωμη εχετε για αυτο το φαινομενο; Τι περιστατικα εχετε παρατηρησει οπου οι ανθρωποι συμπεριφερονται σα ζωα και τι θα θελατε να αλλαξετε στην κυνικοτητα που διεπει τον κοσμο μας;
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Δεν υπάρχει ανθρωπιά ούτε υπάρχουν άνθρωποι. Κάθε μέρα μπορείς να το παρατηρείς. Τι να κάνεις να αλλάξουν; Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει.
Χμμ... Δεν θα το έλεγα «έλλειψη ανθρωπιάς», άνθρωποι είναι όλοι. Το, τι είδους άνθρωποι, εδώ είναι η διαφορά. Θα πρότεινα γι αυτό, τον όρο «Ανθρωπίλα», όπως λέμε γατίλα (για τους γάτους), για να μη πω τίποτα χειρότερο... Μεταξύ λοιπόν της Ανθρωπιάς και της Ανθρωπίλας, υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα, που όσο πιο σύντομα το αντιληφθεί ο Άνθρωπος, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο. Αυτός ο Ανθρωπίλος λοιπόν, δεν αλλάζει... Μπορεί να μιμείται, να προσποιείται, αλλά κατ' ουσία παραμένει ο ίδιος. Είναι αυτό που λέγανε παλιά «κυκλοφορούν ανάμεσα μας». Ο Λεμπέσης το περιγράφει πολύ εύστοχα, κι ο Καλογερόπουλος το αναλύει θαυμάσια στο ομώνυμο έργο του «Η κοινωνική σημασία του βλακός». Αν τώρα προσθέσουμε σ' αυτά τα δύο δοκίμια κι εκείνο του Βίλχελμ Ράιχ «Άκου ανθρωπάκο», η κατάσταση γίνεται αποπνιχτική. Μόνο ο Emil Cioran μπορεί να καθαρίσει την ατμόσφαιρα επαρκώς, έχοντας πρώτα απορρίψει τον Νίτσε, αλλά κι αυτός (ο Cioran), χρησιμοποιεί μια δύσκολη γλώσσα, όχι ακριβώς ξύλινη, αλλά πάντως δύσκολη και ποιητική την ίδια στιγμή που φαίνεται να την απορρίπτει στο έργο του «Ο πειρασμός του υπάρχειν». Εκεί φαίνεται ξεκάθαρα πια, ότι η αλλαγή της ανθρωπότητας προς την κατεύθυνση ενός καλύτερου μέλλοντος, δεν μπορεί να επιτευχθεί. Είναι μια ουτοπία. Και μάλλον, δεν θα υπάρξει ποτέ μια απρόσμενη αποκτήνωση, μια αλλαγή στα πρότυπα μιας παγκόσμιας επανάστασης. Η μόνη εφικτή αλλαγή, είναι εκείνη που αφορά τον Άνθρωπο ατομικά, αλλά ακόμα και τότε, θα είναι αναγκασμένος να προσποιείται. Έτσι, ακόμα κι αν καταφέρναμε κάποτε να αποβάλουμε δια παντός την Ανθρωπίλα, θα είμαστε αναγκασμένοι να την κουβαλάμε παντού, από συνήθεια ή από φόβο. Ο Ανθρωπίλος, είναι αυτό ακριβώς, η ενσάρκωση του διαρκούς φασισμού. Είναι ο «δημοκράτης» της διπλανής πόρτας, που επειδή δεν γουστάρει τη φάτσα του Σωκράτη είτε τη φάτσα του Θεόφιλου Καΐρη, νομοθετεί εναντίων τους, και τους καταδικάζει με «νόμιμο» τρόπο. Τύψεις δεν έχει, τα ζώα δεν έχουν τύψεις. Υπάρχει όμως μια άλλη υπέροχη τιμωρία γι αυτόν. Είναι η «οικονομική» κρίση, ή να την πούμε διαφορετικά, με την επίσημη πια ονομασία της, στους φιλοσοφικούς κύκλους, η «εκδίκηση του Σωκράτη». Αυτή, ήρθε για να μείνει, και θα μείνει για πάρα πολλά χρόνια. Η «εκδίκηση του Σωκράτη», αναμένεται να είναι η πιο σκληρή τιμωρία που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Τα θύματα της, θα είναι οι Άνθρωποι και οι Ανθρωπίλοι, χωρίς διακρίσεις. Όλοι, μπροστά σ' αυτήν, είμαστε εξίσου ένοχοι, για την ανικανότητα, να σταθούμε στο ύψος του Ανθρώπου.
Υπάρχει ανθρωπιά και άνθρωποι, απλός δεν φαίνονται από το πλήθος των απάνθρωπων. Ο καλός άνθρωπος θεωρείται χαζός στης μέρες μας!! Ενα ολίγον ευαίσθητο και καλό παιδάκι στο σχολείο είτε, θα το κοροϊδεύουν, είτε θα το χτυπάνε, είτε θα το έχουν απομονωμένο, μεγαλώνοντας, στην δουλειά παράδειγμα, και γενικά έξω στην ζωή επειδή ο καλός δεν θα μπορεί να πατήσει επί πτωμάτων (να το πω έτσι καθαρά) είτε θα τόν διώξουν, είτε δεν θα πάρει την προαγωγή που του αξίζει.. Και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και μπράβο τους, γιατί το καλό μια μέρα θα σου γυριστή!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Ειναι ενα πολυ δυσκολο ζητημα αυτο που εθεσες. Κατα τη γνωμη μου κανενας δεν γεννιεται απανθρωπος, ολοι γινονται. Αλλα με την παρουσα κοινωνια, τα παιδια αυτα μεγαλωνουν, γινονται γονεις, και διαιωνιζεται ο φαυλος κυκλος. Απανθρωποι οι ανθρωποι γινονται απο το περιβαλλον τους. Οταν καποιος παρατηρησει καποιον να τον εκμεταλλευεται, ειτε δηλαδη να καταχραζεται τη βοηθεια που του προσφερει, ειτε να τον χρησιμοποιει, είτε να τον εξαπατα, τοτε ο αλλος καποια στιγμη θα το καταλαβει και θα γινει πιο κυνικος απεναντι στην κοινωνια.
Αυτο ειναι ελλειψη ανθρωπιας κατα τη γνωμη μου.
Η συμπεριφορά μας είναι καθρέφτης....
Τονι θα στο πω μια φορα και μετα μπορεισ να πασ να κανεισ οτι θεσ αυτον τον πολεμο τον παιξαμε επι πασοκ χωρισ τεχνολογια το καινουριο που μπηκε ειναι η τεχνολογια ειστε ολοι στοκοι που το δεχθηκατε και σασ βριζω ολη μερα γτ ειναι βασανιστηρια δεν υπαρχει περιπτωση να σου μιλησω κανονικα κανε οτι θεσ εισαι στοκοσ πεσ οτι θεσ πηδα γνωσεισ δεν εχετε ολο το κρατοσ ειναι αχρηστο αυτα που διαβαζεισ ειναι βλακειεσ ετσι δομημενεσ για να τισ πιστεψεισ καλη χωνεψη και κοιτα να βαλεισ μυαλο
Μάλλον εννοεί όμως πως αφού μας πληγώσουν κάπου παρακάτω εμείς θα φερθούμε όπως μας φέρθηκαν αλλά σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Δηλαδή εμείς θα γίνουμε οι απάνθρωποι απέναντι, όχι σε αυτούς που μας έβλαψαν αλλά σε άλλους που δεν μας φταίνε. Και συμφωνώ και εγώ με το σχόλιο του ηλεκτρολόγου.
Εγω δεν πιστευω οτι το καλο γυριζεται.το κανεις επειδη το θελεις μη περιμενοντας ανταμοιβη.ειναι επιλογη
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Ναι, το κάνεις πρώτα γιατί το θέλεις, γιατί έτσι είσαι σαν άνθρωπος, για να βοηθήσεις. Χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση από τον άνθρωπο που βοήθησες. Αλλά εννοώ πως αφού κάνεις καλό, κάποια στιγμή που θα χρειαστείς κάτι κάποιος θα βρεθεί να σε βοηθήσει που και αυτός θα το κάνει χωρίς να περιμένει κάτι από εσένα. Δηλαδή είναι κάτι σαν μια ισορροπία ας πούμε. Κάνεις καλό, θα βρεις καλό κάποια στιγμή. Με αυτό το σκεπτικό.