Quote:
Originally posted by La_ViTa
Έχω κουραστεί παιδιά.Πραγματικά.Έγινε ένας χωρισμός στην ζωή μου μετά από 4 χρόνια σχέσης και με έχει πάρει τελειως από κάτω.Φοβάμαι μην έχω την κατάληξη του μέλους arktos. Περνάνε από το μυαλό μου διάφορες σκέψεις αυτοκτονίας αλλά σκέφτομαι από την άλλη ότι υπάρχουν πράγματα που δεν τα έχω ζήσει ακόμα.Αισθάνομαι πολύ χάλια.Όλοι μου λένε ότι είναι λόγω του χωρισμού,ότι βιώνω ένα πένθος τώρα και πρέπει να δώσω στον εαυτό μου τον χρόνο για να το ξεπεράσει.Αλλά δεν ξέρω αν είναι μόνο αυτό.
Κάθε μέρα ξυπνάω με χάλια διάθεση.Με ένα συνεχές άγχος.Δεν ξέρω για πόσο θα συνεχιστεί αυτό.Κάνω θεραπεία με effexor,milithin και lamictal 5χάπια την ημέρα.Έχω βαρεθεί.Μου λένε να λέω συνεχώς στον εαυτό μου ότι είμαι καλά αλλά δεν με βοηθάει.Θέλω να νιώσω καλύτερα,αλλά δεν ξέρω πώς.
Πριν ένα μήνα ξεκίνησα ψυχοθεραπεία αλλά θα αλλάξω ψυχολόγο γιατί ο συγκεκριμένος δεν με βοηθάει πολύ.Περισσότερο μιλάει εκείνος παρά εγώ.Θέλω μια μέση κατάσταση,κάποιον με τον οποίον μπορώ να κάνω κουβέντα.
Φοβάμαι ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ.Από τα 18 μου είμαι έτσι,κάθε χρόνο κι ένα επεισόδιο,με έχει κουράσει.Ποιος θα ανεχτεί να είναι στο πλευρό μου όταν είμαι έτσι.Και με ανησυχεί το γεγονός ότι δεν έχω περάσει δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μου και με το παραμικρό το βάζω κάτω.
Φοβάμαι επίσης ότι δεν θα βρώ ποτέ ξανά σύντροφο.Κοιτάω τι κυκλοφορεί έξω.Είμαι μια κοπέλα μετρίας εμφάνισης και ανησυχώ με τόσους ανθρώπους που βλέπω και είναι μόνοι τους.Δεν πιστεύω ότι επιλέγουν την μοναξιά.Εμένα μου έχει γίνει έμμονη ιδέα αυτό.Ότι θα μείνω μόνη μου.Και ίσως να είναι παράλογος αυτός ο φόβος.Θέλω να αναπτύξω την αυτοπεποίθεσή μου,να γουστάρω τον εαυτό μου,να μην εξαρτάται από κανέναν μαλάκα η προσωπική μου ευτυχία.Υπάρχουν στιγμές που νιώθω να πνίγομαι και να μην μπορώ να καταλάβω τι μου προκαλεί αυτή την αίσθηση.
το ότι ο χωρισμός είναι μια απώλεια που χρειάζεται και την διαδικασία πένθους είναι νομίζω κάτι που όλοι, λίγο πολύ, έχουμε βιώσει και σίγουρα ο καθένας το περνάει διαφορετικά. αλλά ίσως να μην είναι μόνο αυτό..ζητάς πράγματα, αυτοπεποίθηση, ανεξαρτησία, που τα ψάχνεις μέσα από την σχέση σου, ενώ δεν μπορούν να υπάρξουν αν δεν τα χεις σαν άνθρωπος... και γω το χω περάσει κι ίσως λίγο πολύ οι περισσότεροι,, αλλά ακόμα κι αν το βρισκες..αυτό θα θελες τελικά; να ετεροπροσδιορίζεσαι και να νιώθεις καλά μόνο ως προβολή ενός άλλου; νομίζω πως είναι άλλο ο πόνος του χωρισμού και άλλο οι ανησυχίες σου για σένα σαν μονάδα.όσο γι αυτό που λες...φοβάσαι πως δεν θα βρεις σύντροφο επειδή δεν είσαι θεά..σίγουρα η εμφάνιση μας ελκύει, αλλά εγώ δεν βλέπω να έχουν σχέση μόνο οι θεές και οι θεοί...οι άνθρωποι είναι μόνοι τους για πολλούς λόγους, αλλά όχι γιατί έγιναν πιο άσχημοι απ΄ ότι ήταν μερικές δεκαετίες πριν.και το θέμα δεν είναι να βρεθεί κάποιος να σε \"ανεχτεί\" όπως λες...όταν εσύ η ίδια φαίνεσαι να θεωρείς τον εαυτό σου βάρος, τότε..ναι, κανένας δεν θέλει άλλο βάρος πέραν του εαυτού του...εγω νομίζω πως αν κάτσεις και ψάξεις τον εαυτό σου σαν αυτοσκοπό κι όχι για να γίνεις πιο ελκυστική σε μελλοντικούς συντρόφους, αυτό θα βγει μπρος τα έξω και τότε θα γίνεις όντως πιο ελκυστική σε όλα τα επίπεδα...αν όχι, θα άγεσαι και θα φέρεσαι από τις ορέξεις και τις διαθέσεις του καθένα που θεωρείς ότι σου κάνει χάρη να είναι μαζί σου...και στις περισσότερες περιπτώσεις όταν εμείς θεωρούμε ότι μας κάνουν χάρη..κάνουμε και τους άλλους να το βλέπουν έτσι.