Καταθλιψη

Καλησπερα.Εδω και 10 μερες παιρνω το zoloft.,υστερα απο υποδειξη του ψυχιατρου,ο οποιος με διεγνωσε με καταθλιψη.Οι παρενεργειες που εχω ηταν κατι ζαλαδες μεσα στον υπνο μου το 3ο βραδυ,μια υπερκινησια λιγο στη δουλεια.Και μια υπερενταση - πολυλογια καποια στιγμη.Αυτο εγινε την 5η μερα.Θα εβγαινα με το αγορι μου και οπως γυρισα απο τη δουλεια και ετοιμαζομουν ειπα μεσα μου "α παρατα μας πια" και επιβληθηκα στις σκεψεις μου.Εβαλα χρωμα στα ρουχα μου και βγηκα να τον συναντησω χαρουμενη.Η βραδια πηγε τελεια.Μαλιστα,παιρνωντας απο ενα δρομο που εκανα για την προηγουμενη δουλεια μου ενιωσα σα να βλεπω τον εαυτο μου απο μια αλλη γωνια.Απο την απεναντι πλευρα του δρομου ,εβλεπα το πώς ημουν 2-3 μηνες πριν και ειπα "πωπω..πώς ημουν ετσι!".Με λυπηθηκα,μετα γελασα και μετα ειπα στο αγορι μου με το οποιο ολο αυτο το διαστημα ειχα επιχειρησει να χωρισω 2 φορες ,χωρις να εχω επιγνωση του τι θελω τοτε "ολα αυτα που εκανα τοτε ειναι γελοια.Αλλα αν δεν ειχα ξυπνησει ποτε;θα χαναμε αυτο που εχουμε;"..
Μια εβδομαδα τωρα νιωθω καλυτερα .Εφυγε το απιστευτο πνιξιμο και καψιμο στο στηθος.Κουραζομαι στη δουλεια σωματικα και ξεραινομαι στον υπνο .Ξυπναω ακομα πολυ πρωι οπως τοσο καιρο.Ναι,στρυφογυριζω ακομα αλλα εχω κουραση σωματικη πια.Και δικαιολογειται απο την ορθοστασια μου.Οχι το τραγικο βουλιασμα της ψυχης λεσ και καιγονται τα σωθικα σου.Ετσι λοιπον,προκυπτει το ερωτημα μου.Ειμαι ετσι χαρη στο χαπι;Το χαπι αυτο απ οσο εμαθα θελει 2 εβδομαδες να δρασει..Εχω κανει βηματα χαρη σε μενα;και αν μετα απο ολο αυτο,καποια στιγμη γυρισω και πω στον εαυτο μου"δεν ησουν εσυ.ηταν το χαπι" ;
Να σημειωσω οτι αυτο που με χαροποιει ειναι οτι βρηκα καλο ψυχιατρο και οτι θα συνεχισω τις συνεδριες.Οχι οτι παιρνω το χαπι.Θελω να πω,δε γυριζω απο τη δουλεια για να το παρω εμμονικα.Πολλες φορες μαλιστα μου το θυμιζει η μητερα μου.Θελω να πω,δεν το περιμενω πώσ κ πώς.
Ευχαριστω,και συγγνωμη για τις ατονες λεξεις μου!

περνώντας *

Να σαι καλά, καλή συνέχεια στον αγώνα σου και μπράβο που τον ξεκίνησες. Ελπίζω σύντομα να μην χρειάζεσαι βοήθεια τρίτων.

Παρε και κανενα μαγνησιο και καμια βιταμινη με μεταλλα ακου τον παλιο

Σας ευχαριστω πολυ !Με βοηθαει πολυ αυτο το φορουμ.Επισης με βοηθαει να επιβραβευω τον εαυτο μου με καθε τι που κανω στη δουλεια και χαιρομαι!Αυτο που με βοηθαει εξισου ειναι καθε φορα που ερχεται κατι μαυρο στο μυαλο μου και πυροδοτει αμεσως το καψιμο στο στηθος ,τοτε λεω στον εαυτο μου "Αυτη δεν ειναι η πραγματικοτητα.Αυτη η σκεψη δεν αντιπροσωπευει την αληθεια.Ειναι η καταθλιψη που μιλαει".Ομως,η απορια μου ειναι το πώς μπορεις στο μυαλο σου να ποστεψεις οτι εσυ τα καταφερες και οχι οτι εσυ εισαι "κομπαρσος" στη δοεργασια του χαπιου.

ΜΠΡΑΒΩ!! ΜΠΡΑΒΩ! ,ΜΠΡΑΒΒΩ, ΜΠΡΑΒΩ, ΜΠΡΑΒΩ, ΜΠΡΑΒΩ!!,,,,,,,,,,,,,,,,
Σου χρωστω μια συγνωμη οπου δεν μπορεσα να το γραψω χιλιαδεσ φορες!! οσες δλδη αξιζεις που καταφερες να νικησεις την καταθλιψη!¨)χεχεχε.
Εσυ τα καταφερες!! δεν εισουν ο "κομπαρσος", εσυ κερδισες την καταθλιψη! ο γιατρος απλα σου εδειξε τον δρομο!! και τα χαπια,, τα χαπια ειναι αυτα που σου εκαναν πιο γρηγορη την νικη σου! ειναι σαν να ειχες βρει τον προορισμο! την διεξωδο σου απο τον "πονο" και αντι να πας με τα ποδια τα χαπια ας πουμε οτι ηταν το οχημα οπου σε πηγαν στην εξωδο πιο γρηγορα! ! ο σκοπος, η αποφαση και το κινητρο ηταν δικασου κοπελια!! αρα να εισαι υπερυφανη!! δεν ειναι ντροπη καποιες φψρες στην ζωη μας να την "ψωνιζουμε" λιγακι ¨)¨)< καλο καμει, πιστεψεμε!
Ακομη και το οτι το προλαβες το προβλημαστην αρχη του, δλδη οτι ενδιαφερθηκες και δεν το αφησες να διωγκοθει ηταν δικη σου νικη!! φαντασου να ελεγες οτι ειναι κατις αλλο, η να "βυθιζοσουν" οπως δυστυχως την παθαμε καποιοι - για φαντασου λοιπον? το οτι δεν εγινε αυτο παλυς δικια σου "μαγκια" ειναι !! ακομα και οτι το αγορι σου δε σε αφησε δικια σου νικη ειναι διοτις ειμαι συγουρος οτι τον εβαλες στο παιχνιδι, φερθηκες πανεξυπνα ,οπως πρεπει δλδη σε τετοιες φασεις!!πρεπει να βαζουμε τον ερωτα να λαμβανει ενεργο δραση! και τον/την που ειναι διπλα μας να μην ειναι μοναχα σε σαρκικο ενδιαφερον! αλλα και σε πνευματικο! ετσι λοιπον με αυτο που εκαμες εβαλες τον δικο σου στο τρυπακι να λαβει μερος στον αγωνα! να νιωσει δλδη επιτυχια! στην νικη απεναντι στην καταθλιψη η αποτυχεις στην αντιθετη φαση!
Αξιζεις πολλα μπραβω!! εισαι εξυπνη ! αλλα και σωστ εξυπνη , εβαλες δλδη τις αρετες σου σε απολυτη αρμονια με τον αυτοσκοπο της θεραπειας σου!!
Να μας γινεις παραδηγμα κοπελια! να μας γινεις ιστορια οπου δεν ειναι απλα στα βιβλια των θεωριων αλλα και στην πραξη!! εισαι μια "αληθινη ιστορια" , οπως γραφουν και στις ταινεις δλδη "Based on a True Story" χαχα

Με συγκινησες πραγματικα και με εκανες να χαμογελασω!!ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ!!Με το περασμα του χρονου συνειδητοποιω οτι ειχα καιρο αυτο το συναισθημα που ζυμωνοταν μεσα μου και μια μερα επαθα κριση πανικου και απο τοτε ξεκινησε ο μεγαλος γολγοθας μου.Το Φλεβαρη.Πιστεψε,ειναι αρκετος καιρος μεχρι τον Ιουλιο.Καμια φορα φρικαρω.Μεχρι προσφατα δηλαδη,που συνεχιζοταν η ιδια φαση.Κανεις δεν ειναι αδυναμος.Ναι χρειαζεται οπωσδηποτε ενα δικτυο φιλων και συγγενων.Ομως σημασια εχει να συνειδητοποιησεις οτι αυτο δεν εισαι εσυ.Ειναι ενας κακος και ψευτης καθρεφτης.Δεν ξερω αν το προλαβα νωρις γιατι πραγματικα δε θελω να θυμαμαι εκεινες τις μερες...Δε θελω ποτε ξανα να τις θυμαμαι.Σερνομουν.Πνιγομου ν απο το λυγμο μου και οταν αυτο εφυγε τοτε ηρθαν τα χοντρα κακα αισθηματα οπου η ψυχη ζυγιζει 300 κιλα.Τα τσιγαρα πηγαινανε συννεφο και οι ωρες περνουσαν πολυ αργα.Ο αλλος περιμενει το ρεπο του να ξεκουραστει κι εγω αγχωνομουν που θα ρθει μια μερα που δε θα δουλευω .Αρα τι θα κανω;;;Με επιανε ιδρωτας και καψιμο στο στηθος κ μονο στην ιδεα ,ηδη απο την προηγουμςνη νυχτα...Το ιδιο και τα σαββατοκυριακα...Βουλιαξα ενα χρονο τουλαχιστον..Ομως ,αυτη η βασανιστικη διαδικασια εχει 1 καλο.Σε φερνει ανριμετωπο με το ποιος ησουν.Ναι,στην αρχη αποξενωνεσαι απο ολους .Και απο εσενα τον ιδιο.Εχει ενα ******** καλο ομως.Σε βοηθαει να αναθεωρησεις ,να μην το ξα αζησεις ή να αποτρεψεις τον εαυτο σου απο το να βυθιστει ξανα.Γιατι αυτο που ειναι η καταθλιψη ειναι ζυμωμα καιρου.Οπως χρειαζεται η γυμναστικη για να μην βουλιαξει το σωμα,ετσι και η ψυχη ,οταν συσσωρευεται τοσο αγχος,στενοχωρια ,καταπιεση τοτε μια μερα στα σκαει ασχημα.
Δεν το χω ξεπερασει.Οταν το κανω θα ηθελα να στειλω τη δικη μου ιστορια.
Καλο αγωνα σε ολους.Για καποιους πιστευα ορι η δικη μου καταθλιψη ειναι ενας μικροκοσμος.Οτι υπαρχει μια ζωη εκει εξω κ εγω ειμαι γελοια π χανο.αι στα δικα μου.Οχι.Για κανεναν λογο κανεις δεν ειναι γελοιος Ακομα και για το πιο απλο πραγμα ,οπως μπορει να φανταζει σε καποιον αλλον,εχεις το δικαιωμα να πεσεις.Αλλα θα πρεπει να σηκωθεις.Και ναι,ο σωστος γιατρος χρειαζεται!
Σε οσα εγαψες πιο πανω συμφνω και επαυξανω.Με εκανες να σκεφτω και πραγματα που δεν ειχα σκεφτει.!!!τιποτα δεν ειναι αδυνατο.Μεγαλος βοηθος ομως η σκεψη αυτη μετα απο καθε μαυρη σκεψη"Τωρα μιλα η καταθλιψη και ουδεμια σχεση εχει με την πραγματικοτητα"

Δεν ειμαι γιατρος! -αν και θα το ηθελα, ειδικα χειρουργος, διοτις μου αρεσει η ανατομια του σωματος ¨)- πατνως ψυχειατρος δεν ειμαι , συγουρα! ¨)¨), αλλα απο αυτα που μου εχουν πει οι μεχρι τωρα γιατρους οπου πηγαινα το χρονικο δυαστημα εως τα 2 χρονια το πολυ λεγετε νωρις! , επισης πωτες η καταθλιψη δεν ειναι συνεχης, διοτις ο ασθενης θα ηταν νεκρος εαν παρουσιαζε συνεχωμενο αυτο το υαστημα καταθλιψη, νεκρος απο αυτοκτονια δλδη, ετσι λοιπον ο οργανισμος κατα καποιο τρπο αμυνομενος κανει σαν καποια μικρα δυαληματα , μικρα δε θα τα ελεγα αφου οπως μου ελεγε ο τελευταιος γιατρος μπορει ν ειναι και μια ολοκληρη εποχη του χρονου! τα παραπανω δεν ειναι δικα μου, αρα πιστευω οτι την δικη σου περυπτωση επραξες γοργα! - ειπαμε!! μην ντρεπεσαι να θαυμαζεις τον εαυτο σου που φερθηκε εξυπνα -¨)
Σε αντιθεση για παραδηγμα με εμενα οπου το καταλαβα φετος! και αν εχει πεσει μεσα ο γιατρος το ειχα απο τασχολικα μου χρονια!!! βεβαια η δικη μου περιπτωση ειναι αλλιοτικη λογο των ουσιων ,δλδη λογο συνοσυροτητας , παει να πει οτι καποια αλλη ψυχολογικη ασθενεια,η ναρκωτικα, η ακομα και καποιο συμβαν οπως μια ξαφνικη βαρια αναπηρια! μπορουν να "σκεπασουν" την καταθλιψη με αποτελλεσμα ακομα και σε γιατρους συνεχως να πηγαινεις να μην μπορουν να κανουν εξελεχεις δυαγνωση!
Στην δικη μου περιπτωση λοιπον επειδη επερνα ναρκωτικα πολλα χρονια , και το δυαστημα οπου υπηρξε υποψια για βαρια καταθλιψη δεν μπορουσαμε να κανουμε κατις εαν δεν εκοβα πρωτα την διακετυλομορφίνη ,αλλα οχι μονο αποτοξινωση, επρεπε να περασω και την απεξαρτηση να καμω επανενταξη και αποχη μεγαλου χρονικου δυαστηματος κι απο την βενζοϋλομεθυλεκγονίνη! αφου υπηρξα πολυτοξικομανης!!
Μετα λοιπον βρηκαν και με κουραση πολυ το οτι πασχω απο πολυ βαρια καταθλιψη, αυτο που ψαχνουμε τωρα κι με τρομαζει πολυ!!! με κανει να χανω καθε δυναμη οπου μπορει να εχω μεσα μου για να παλεψω κι να γινω καλα, ειναι οτι μπορει να ειμαι και δυπολικος!!
Αν εχω τοσα πραματα μαζι πως θα τα καταφερω? δεν ειμαι υπερανθρωπος!! το οτι βρηκα μετα απο 20 χρονια τους λογους οπου επινα ηρωινη ηαν πολυ σημαντικο! αλλα αν εχω κι αλλες ασθενεις??/

Quote:

---

Originally Posted by Myra

"Τωρα μιλα η καταθλιψη και ουδεμια σχεση εχει με την πραγματικοτητα"

---

Και τι διάολο κάνεις όταν και ο πραγματικός σου εαυτός ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα?

Μεσα σε αυτη τη διαδικασια που συμβαινει ηρθα κι εγω αντιμετωπη με τον εαυτο μου απο τοτε που εχω μνημες.Ειμαι 24.Αυτο το διασ4ημα λοιπον ανεκυψαν ολες οι μνημες μου.Οικογενειακα(βασικη αιτια πονου ) ,σχολικα χρονια,προσωπικες αδυναμιες.Ολα ηρθαν στο μυαλο μου για 1η φορα με εντονα χρωματα,με εντονη παρουσια και βαρος.Ολα σα να περνανε απο μπροστα μου.Και στα 24 τωρα, θυμαμαι τον εαυτο μου στα 10 να εχω σημαδια τετοια.Γιατι παντα υπεφερα και τα κατεγραφα.Αυτη ειναι η αποδειξη μου.Αρα σιγουρα ειναι μια χρόνια κατασταση.Απλώς καποια στιγμη η καταθλιψη κανει την εκδηλωση τησ(σε μενα ετσι εγινε τουλαχιστον) με ολο της το ειναι.Ειναι πια ΚΑΤΑθλιψη ,όχι απλα θλιψη ή μελαγχολια.
Δε γνωριζω την περιπτωση σου ,αλλα θεωρω οτι στο ερωτημα σου αυτο θα εχει απαντηση ενας γιατρος ειδημονας.ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ !!!!!ειναι ενας μακρυς αγωνας και να κοιτας μονο μπροστα!!!Μπραβο και παλι μπραβο!!!!!!

Yoco choco ,ο πραγματικος σου εαυτος εχει σχεση με την πραγματικοτητα.Πώς βγαζεις αυτο συμπερασμα οτι αυτο που εισαι πραγματικα δεν εχει σχεση με την πραγματικοτητα;

Καλησπερα.... δεν ξερω απο που να αρχισω...και υποτιθεται πως ειναι ευκολο να μιλας καπου που εισαι τελειως αγνωστος... αλλα το δυσκολο τελικα ειναι να αφησεις τον εαυτο σου να παραδεχτει απο που πρεπει να ξεκινησει....
Ολα ξεκινησαν το 2010 οταν γνωρισα τον κατα 7.5 χρονια συντροφο μου με τον οποιο τον 2ο του 2018 τελειωσε κι η σχεση μας... ενα μεγαλο κομματι της ζωης μου που παλευω να ξεπερασω... αλλα ποναει πολυ και ξερωντας πως ολη την ευθυνη την εχω εγω... το 2011 γνωρισα εναν ανθρωπο εχει στιγματισει την ζωη μου απο το τελος του 2017 με ενα νομικο μου θεμα... με στηριζει περα για περα οταν ο 7.5 χρονια φιλος μου μου ειχε πει πως ειναι δικο μου θεμα και να το λυσω μονη μου.... το 2017 μπαινει στην ζωη μου μια κοπελα την οποια ερωτευτηκα τρελα.... Το μονο που ζω απο τον 10ο του 2017 ειναι ΠΙΕΣΗ ΠΙΕΣΗ ΠΙΕΣΗ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟ.... Οταν χωρισα πηγα να μείνω σπίτι της... δεν συζητουσα καν το ενδεχομενο πως ειμαι μαζι της απλα αισθανομουν περιεργα να μεινω μονη μου και δεν ειχα που αλλου να παω.... ο αλλος δε ειδε κι αυτος ανοικτη την πορτα για να διεκδικησει οτι δεν μπορουσε να κανει τα χρονια που ημουν στην σχεση μου.... η κοπελα ηξερε ολη την αληθεια για τον ανθρωπο αυτον πως τον γνωρισα και τι ειναι δυνατον (επικίνδυνα) να κανει...και παρο ολα αυτα ο εκβιασμος οτι θα τα πει ολα συνεχιζοταν.... δεν αντεξα .... κατεστρεψα ολοσχερως ενα αυτοκινητο και μετα απο 15 μερες αφου δεν μου πετυχε....ξαπλωσα διπλα της παιρνωντας μια χουφτα χαπια.... αποτυχια.... το μονο που καταφερα ηταν να χασω 14κιλα απο τους εμετους.... νιωθω ενα πνηξιμο συνεχως στον λαιμο μου, εναν πονο στο στηθος, μια αβεβαιοτητα .... απελπιστηκα να νιωθω τετοια καταπιεση απο φοβο... απελπιστηκα να ειμαι σε ενα ξενο μερος μονη μου πια.... απελπιστηκα να ακουω φονες και βρισιδια γιατι την εγκατέλειψα.... και νοιάζομαι πολυ γι αυτην....αλλα μονο κακο μου προκαλει.... δεν εχω καμια απαντηση.... ειδικα οταν μου ειπε πως η πιο χαρουμενη μερα στην ζωη της θα ειναι να με βλεπει να πεθαινω μπροστα της.... λογια που γυριζουν συνεχεια στο μυαλο μου....λογια που με σπρωχνουν να σκεφτομαι τι να κανω για να ειναι πετυχημενη η τριτη μου φορα....

Με συχωρεις εχω μπερδευτει λιγο.υπαρχουν 3 προσωπα;ο 7,5 χρονια συντροφος σου,η κοπελα και..καποιος αλλος;

Αυτος που γνωρισα το 2011 και απο τοτε είχαμε μια πολυ συχνη επικοινωνια τηλεφωνικη με εκανε να τον εμπιστευτω κι εχει αναλαβει ενα νομικο μου θεμα πολυ μεγαλο.... με στηριζει αλλα απο την αλλη κι αυτος βρηκε πατημα τον χωρισμο μου για να με πλησιασει περισσοτερο και να με θελει αλλιως στην ζωη του...
Ο 7.5 εφυγε.... εμαθε κ για το ατυχημα που ειχα κι ουτε ενα περαστικα....

Και η κοπελα που ερωτευτηκες ζηλευει και σε οδηγησε σε αυτες τις κινησεις;