Printable View
Γεια σας με λενε Θοδωρη και ειμαι 16. Περναω μια φαση με κρισεις πανικου και αγοραφοβια. Αλλα εκτος απο αυτο καποιες μερες αγχωνομαι χωρις λογο κυριολεκτικα και δεν ξερω τι το δημιουργει αυτο και πως να το διαχειριστω. Αν εκεινη την ωρα σκεφτω και λιγο αρνητικα μπορει και να παθω κριση πανικου απο το αγχος.
Em epidi pernousa kati paromio i malon pernw akoma apla pio ipia fasi mpori na eine anxodi diataraxi
οι χημικες ουσιες στον εγκεφαλο εχουν διαταραχθει....χρειαζεσαι μαλλον φαρμακα για να επανελθουν.....αν θυμαμαι καλα σου ειχα προτεινει και καποια βιβλια.......
I alitheia ta diavasa kapos me voithasan mporw na pw alla akoma iparxi to anxos oxi se etsi vathmo.opos palia alla iparxi
Καλησπερα.Το εχω περασει και το περναω ακομη.Τιε πρωτες μερες με αγχωνε και μονο το γεγονος οτι δεν καταλαβαινα τι μου συμβαινει.Ηταν ξενο για μενα.Ακομα για τον ιδιο λογο πολυ συχνα προτιμω τα λεωφορεια αντι για τα μετρο..Μου χει τυχει να πιεζω τον εαυτο μου να ηρεμησει για να αντεξει την αποσταση απο τη μια σταση του μετρο στην αλλη.Το σιγουρο ειναι οτι οσο το σκεφτεσαι τοσο το γιγαντοποιεις οποτε προσπαθησε να χαλαρωσεις.Δυστυχως ζουμε σε μια καθημερινοτητα που ολα τρεχουν και ειμαστε ολοι σε γρηγορους ρυθμους.Λες και θα γινει κατι αν αργησουμε στη δουλεια 5 λεπτα.Ειμαι 24 και δουλευω στο κεντρο φαντασου.Τα λεω για να τα ακουω κι εγω!!Ισως να εχει να κανει και με καποια κατασταση ή καποιο γεγονος που σε πιεσε προσφατα.Πεοσπαθησε να κοιμασαι οσο μπορεις και να ακουμπας τα χερια σου πανω στην κοιλια σου ανασκελα οσο ανασαινεις.Εμενα με βοηθησε αυτο στο πλαισιο της γιογκας που εκανα.Αισθανομαι μετα απο λιγο οτι νανουριζομαι απο εμενα την ιδια και η κοιλιτσα γινεται ενα μπαλονι που φουσκωνει και ξεφουσκωνει...Ετσι γινεσαι ολο και πιο αναλαφρος.Μπορει να σου φαινεται αστειο αλλα αν θες δοκιμασε το!!Μερα με τη μερα θα φευγει το στρες!
Βασικα μια αγχωνομαι χωρις λογο. Μια μπορω να σκοτωσω ανθρωπο και να μην νιωσω τυψεις. Εχω σκαμπανεβασματα ακομα και μέσα στην μέρα. Ενταξει ισως φταιει και η εφηβεια
Σιγουρα παιζει ρολο και εισαι ενα βημα μπροστα ηδη που εχεις επιγνωση του οτι συμβαινει σε εσενα !Μπραβο.
Εγω ειμαι 24.Στην εφηβεια μου υπηρξα πολυ νευρικη και βιαιη,ειδικα με τον πατερα και τον αδερφο μου.Και συνεχεια εκλαιγα.Ειναι δυσκολη φαση.Εχεις χομπυ;Βοηθαει να εκτονωνεσαι και να μαθαινεις τι σου αρεσει.
Adelfe i gnomi m des enan eidiko oso eine nwris min to afisis na rizosi mesa s
Δυστυχώς το μυαλό είναι σαν ένας λευκός πίνακας. Εσύ είσαι ο ζωγράφος του. Αν δεν πάρεις τα πινέλα και δεν τον ζωγραφίσεις με πολύχρωμα χρώματα, αυτό έχει την τάση να προτιμά τα μαυρα και τα γκρι. Δε συμβαίνει σε σένα, συμβαίνει σε όλο τον κόσμο! Και σε μένα επίσης. Εδώ μου ήρθε ενα ωραίο άρθρο πριν λίγες μέρες. " Η ζωή απο μόνη της θα μας φέρει πόνο. Δική μας ευθύνη είναι να δημιουργήσουμε την χαρα!" και αυτό το είπε ο Μιλτον Ερικσον, διάσημος ψυχίατρος υπνοθεραπευτής!Quote:
Originally Posted by Thodoris2002
Οπότε κάνε τις εξετασούλες σου, μήπως σου λείπει κάποια βιταμίνη, γιατί καμιά φορά το άγχος οφείλεται σε διατροφικές ελλείψεις.
Βάλε τη γυμναστική στη ζωή σου καθημερινα και αν μπορείς καμιά θαλασσιτσα τώρα είναι το καλύτερο. Να έχεις φίλους, να βγαίνεις κ να εκφράζεσαι. Να μιλήσεις γι αυτό στους γονείς σου ή σε αδέρφια αν έχεις. Να βάλεις hobby στη ζωή σου. Να καθίσεις να γράψεις όλα τα πράγματα για τα οποία είσαι ευγνώμων. Πίστεψε με είναι πάρα πολλά. Και κάθε μερα να προσθέτεις. Η δύναμη της ευγνωμοσύνης είναι η μεγαλύτερη θεραπευτική συχνότητα. Εμένα πραγματικά μ έχει βοηθήσει όταν μου έρχονται οι αρνητικές σκέψεις να παίρνω βαθιές αναπνοές, διαφραγματικές και να λέω Ευχαριστώ Θεέ μου. Ετσι το μυαλο θα επαναπρογραμματιστεί να σκέφτεται θετικά και βέβαια να βάζεις μικρούς στόχους κ το μυαλό σου να βρίσκεται σ αυτούς.
Βεβαίως να μιλήσεις και μ ένα ειδικό το συντομότερο να μη ριζώσουν οι αρνητικές πεποιθήσεις που τώρα έχεις, γιατί είσαι πολύ μικρός ακόμη για να σκέφτεσαι αρνητικά. Φταίει βέβαια και η εφηβία οπότε μην ανησυχείς όλα θα περάσουν! Καλή επιτυχία