Μια καφκική κατάσταση

Έχετε μια εξιδανικευμένη εικόνα για εκείνον, μου είπε η ψυχολόγος μου πρόσφατα. Σε αυτό μάλλον οφείλεται και το γεγονός ότι το ένστικτό μου ήταν για χρόνια απενεργοποιημένο. Από τη στιγμή που λόγω κάποιου άλλου γεγονότος άρχισα να έχω τις πρώτες υποψίες και ενδείξεις ότι ο "τέλειος" σύζυγός μου ενδεχομένως να με απατά και πολύ πιθανόν να ζει μια παράλληλη ζωή -για τις ενδείξεις δεν θα μιλήσω εδώ- το ένστικτο αυτό χτυπάει κόκκινο, ενώ οι ενδείξεις γίνονται όλο και πιο πολλές. Από τότε δε που άρχισε να πέφτει η μάσκα του, έγινε λεκτικά, αλλά και σωματικά απίστευτα βίαιος. Εκτός του ότι είμαι εγώ αυτή που όλη μέρα "γ" με άλλους, πριν μια εβδομάδα με έσπρωξε με τέτοια δύναμη πάνω στα πλακάκια που γέμισα μεγάλους μώλωπες κι αιματώματα σε όλο το σώμα μου. Για καλή μου τύχη ή μάλλον για καλή τύχη των παιδιών, που βρίσκονται στο σπίτι ακόμα, μια που η δική μου ζωή μού είναι πλέον αδιάφορη, ο γιος μου για έναν ακόμα χρόνο, η κόρη μου για τις διακοπές, δεν έμεινα στον τόπο, αν και χτύπησα και στο κεφάλι ούτε έσπασα τίποτα. Η ψυχολόγος μου με ρώτησε αν πήγα στο γιατρό για γνωμάτευση, κάποια τα αιματώματα στα χέρια ήταν εμφανή, κι αν πήγα στην αστυνομία. Δεν πήγα από ντροπή πουθενά. Επίσης ακύρωσα λόγω αμφιβολιών ένα πρώτο ραντεβού με τη δικηγόρο μου για το διαζύγιο. Της είπα για το ακυρωμένο ραντεβού και μου απάντησε πως έχει τηλέφωνο στο γραφείο της, να πάρω και να ξανακλείσω αμέσως ραντεβού. Και ξανά και ξανά καταφέρνει να με γεμίζει με αμφιβολίες για το αν πράττω το σωστό που θέλω να καταστρέψω την όμορφη οικογένειά μας. Ναι, συνεχίσω να έχω κάποιες αμφιβολίες. Εντούτοις το πρόσωπο αυτού του άνδρα, με τον οποίο πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, με τρομάζει πλέον. Έχω την εντύπωση ότι πέρασα τη ζωή μου με έναν ξένο, σε μια φούσκα. Με έναν άνδρα που θέλει να έχει και τα δυο: Και την οικογένεια και την ερωμένη. Κι ενώ τα γράφω όλα αυτά, πάλι με καταδιώκουν πάλι οι αμφιβολίες. Μην κάνω κάτι λάθος, μην κατάλαβα κάτι λάθος.

Μπραβο τεκνο μου

Καλησπερα νοσταλγια
Η βια σε ολες της τις μορφες ειναι κατακριτεα και δε χωραει αμφιβολια.Τη βια εσυ εσυ την εζησες για τα καλα απ' ο,τι φαινεται .Οποτε καλα καταλαβες.Δεν καταλαβες κατι λαθος..Παρε τα πραγματα σου και φυγε απο εκει.Πολυ σωστη η κινηση της ψυχολογου σου .Σεβασου τον εαυτο σου και τα παιδια σου .
Δεν ειναι ποτε αργα να κατανοησουνε πραγματα.Αργα θα ειναι αν το επομενο επεισοδιο ειναι μοιραιο

ο ερωτας μας τυφλωνει. φυγε οσο μπορεις ακομα.

Quote:

---

Originally Posted by Myra

Καλησπερα νοσταλγια
Η βια σε ολες της τις μορφες ειναι κατακριτεα και δε χωραει αμφιβολια.Τη βια εσυ εσυ την εζησες για τα καλα απ' ο,τι φαινεται .Οποτε καλα καταλαβες.Δεν καταλαβες κατι λαθος..Παρε τα πραγματα σου και φυγε απο εκει.Πολυ σωστη η κινηση της ψυχολογου σου .Σεβασου τον εαυτο σου και τα παιδια σου .
Δεν ειναι ποτε αργα να κατανοησουνε πραγματα.Αργα θα ειναι αν το επομενο επεισοδιο ειναι μοιραιο

---

Έτσι είναι...

Ναι, ήμουν τυφλή.

μην δεχεσαι την κακοποιηση επειδη τον αγαπησες η τον αγαπας. δεν το κανει λιγοτερο κακοποιηση αυτο. τπτ δεν το δικαιολογει. και με τπτ δεν το αξιζεις.

εκτος αυτου θα συμπληρωνα οτι εχεις μια ταση να αποφευγεις αυτους που σου ταιριαζουν μαλον επειδη δε σκεφτεσαι ενστικτοδως κατι που το κανω αρκετα αυτο εγω
μπορει γι αυτο να "τσακωθηκαμε" καποια στιγμη.

Αχ ρε νοσταλγια...σε σκεφτόμουν και απορουσα πρόσφατα τι να έγινε με εσένα τελικα και αν βρήκες αποδείξεις ή αν προχωρησες με το διαζυγιο...δεν ξέρεις πόσο στενοχωρήθηκα που διάβασα οτι έφτασε να είναι και βίαιος...σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει καμία δικαιολογία κατά τη γνώμη μου, αποδειξεις-ξαποδειξεις δεν έχει τίποτα σημασία, από τη στιγμη που σου ασκεί και ψυχολογική και σωματική βία πρέπει να φύγεις, να σώσεις τον εαυτό σου...τις αμφιβολίες για το διαζύγιο τις έχεις σχετικά με τι ακριβώς; Ότι πρέπει να το κάνεις μόνο αν σε απατάει όντως; Δλδ πες πως δεν σε απατάει αλλα σε βρίζει, σε κατηγορει και σε χτυπάει στα πλακάκια...είναι νορμάλ το να κάτσει κάποιος με έναν τέτοιο άνθρωπο; Για το ότι δεν σε σέβεται, δεν σε αγαπάει και ότι είναι και επικίνδυνος έχεις ήδη αποδείξεις. Το θέμα της αμφιβολίας είναι τελειωμενο, δεν χωράει καμία.
Η αλήθεια είναι πως δυστυχώς το διαχειρίστηκες λάθος εξαρχής από όταν σου μπήκαν οι ψύλλοι στα αυτιά...δεν έπρεπε να του είχες δείξει τις υποψίες σου πρώτου να έχεις απτές αποδείξεις ώστε να μην έχει περιθώρια να σε βγάζει τρελή, να σε κακοποιεί ουσιαστικά ψυχικά εξαρχης και να προσπαθεί να πάρει ηθικά το πάνω χέρι...νομίζω δεν θα είχε τον χρόνο, τον λόγο η τα μούτρα να σε βασανίσει τόσο αν του είχες ρίξει αποδείξεις στα μούτρα και ειχες φύγει/τον είχες διώξει. Αλλά...καταλαβαίνω ότι ακόμα τον εμπιστευοσουν/ήθελες να τον εμπιστευτείς όταν άρχισες να ψιλιαζεσαι...οκ, είστε πολλά χρόνια μαζί, δεν ξέρω αν ήταν αφελές...είχες εμπειρια με σχέσεις πριν από αυτόν; Μου θυμίζεις την αθωότητα με την οποία έβλεπα εγώ τα πράγματα στη πρώτη μου σχέση που ήμουν μικρή και εντελως άπειρη...
Νοσταλγία δεν είναι ο άντρας σου πια...είναι εχθρος σου...κάθε τι που θέλει/κάνει είναι για το κακό σου...δεν έχει κάτι καλό να σου δώσει...

Ποιά όμορφη οικογένειά σας; Που σου λέει ότι γ και που σε βαράει; Και να μην σε απατούσε τελικά και μόνο που άσκησε βία τελείωσε. Σύνελθε κοπέλα μου πριν είναι αργά, μπορεί να την έβγαλες σχετικά φτηνά τώρα, αν την επόμενη φορά όντως κοπανήσεις το κεφάλι σου και πας στον τόπο τι παράδειγμα θα έδινες στα παιδιά σου δηλαδή και τι νόημα θα είχε η "θυσία" σου;

Quote:

---

Originally Posted by freskonero

μην δεχεσαι την κακοποιηση επειδη τον αγαπησες η τον αγαπας. δεν το κανει λιγοτερο κακοποιηση αυτο. τπτ δεν το δικαιολογει. και με τπτ δεν το αξιζεις.

---

Σε ευχαριστώ. Είναι παράξενο, αλλά τα θύματα ντρέπονται συχνά περισσότερο από τους θύτες κι όντως αναρωτιώνται αν ευθύνονται αυτά για την άσχημη συμπεριφορά του θύτη.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εκτος αυτου θα συμπληρωνα οτι εχεις μια ταση να αποφευγεις αυτους που σου ταιριαζουν μαλον επειδη δε σκεφτεσαι ενστικτοδως κατι που το κανω αρκετα αυτο εγω
μπορει γι αυτο να "τσακωθηκαμε" καποια στιγμη.

---

Πράγματι, θα έπρεπε να ακούει κανείς συχνότερα το ένστικτό του.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Αχ ρε νοσταλγια...σε σκεφτόμουν και απορουσα πρόσφατα τι να έγινε με εσένα τελικα και αν βρήκες αποδείξεις ή αν προχωρησες με το διαζυγιο...δεν ξέρεις πόσο στενοχωρήθηκα που διάβασα οτι έφτασε να είναι και βίαιος...σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει καμία δικαιολογία κατά τη γνώμη μου, αποδειξεις-ξαποδειξεις δεν έχει τίποτα σημασία, από τη στιγμη που σου ασκεί και ψυχολογική και σωματική βία πρέπει να φύγεις, να σώσεις τον εαυτό σου...τις αμφιβολίες για το διαζύγιο τις έχεις σχετικά με τι ακριβώς; Ότι πρέπει να το κάνεις μόνο αν σε απατάει όντως; Δλδ πες πως δεν σε απατάει αλλα σε βρίζει, σε κατηγορει και σε χτυπάει στα πλακάκια...είναι νορμάλ το να κάτσει κάποιος με έναν τέτοιο άνθρωπο; Για το ότι δεν σε σέβεται, δεν σε αγαπάει και ότι είναι και επικίνδυνος έχεις ήδη αποδείξεις. Το θέμα της αμφιβολίας είναι τελειωμενο, δεν χωράει καμία.
Η αλήθεια είναι πως δυστυχώς το διαχειρίστηκες λάθος εξαρχής από όταν σου μπήκαν οι ψύλλοι στα αυτιά...δεν έπρεπε να του είχες δείξει τις υποψίες σου πρώτου να έχεις απτές αποδείξεις ώστε να μην έχει περιθώρια να σε βγάζει τρελή, να σε κακοποιεί ουσιαστικά ψυχικά εξαρχης και να προσπαθεί να πάρει ηθικά το πάνω χέρι...νομίζω δεν θα είχε τον χρόνο, τον λόγο η τα μούτρα να σε βασανίσει τόσο αν του είχες ρίξει αποδείξεις στα μούτρα και ειχες φύγει/τον είχες διώξει. Αλλά...καταλαβαίνω ότι ακόμα τον εμπιστευοσουν/ήθελες να τον εμπιστευτείς όταν άρχισες να ψιλιαζεσαι...οκ, είστε πολλά χρόνια μαζί, δεν ξέρω αν ήταν αφελές...είχες εμπειρια με σχέσεις πριν από αυτόν; Μου θυμίζεις την αθωότητα με την οποία έβλεπα εγώ τα πράγματα στη πρώτη μου σχέση που ήμουν μικρή και εντελως άπειρη...
Νοσταλγία δεν είναι ο άντρας σου πια...είναι εχθρος σου...κάθε τι που θέλει/κάνει είναι για το κακό σου...δεν έχει κάτι καλό να σου δώσει...

---

Ήτανε η πρώτη σχέση μου Ναταλία. Όταν μου έκανε στώλκινγκ η ερωμένη του, εκείνος μου τόνιζε πως δεν είναι εχθρός μου. Τότε ακόμα τον πίστευα. Σήμερα, αν κι εξακολουθώ να πιστεύω ότι εκείνος δεν είχε σχέση με το στώλκινγκ κι εκείνη το έκανε μόνη της, έτσι το βλέπω πλέον κι εγώ: Ότι είναι μάλλον εχθρός μου.

απλα το ενστικο δεν αντιπροσωπευει καμια λογικη ειναι σα να πηγαινεις στα κουτουρου και ετσι βρισκεις το τελειο με ενα τροπο μη κατανοητο

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ποιά όμορφη οικογένειά σας; Που σου λέει ότι γ και που σε βαράει; Και να μην σε απατούσε τελικά και μόνο που άσκησε βία τελείωσε. Σύνελθε κοπέλα μου πριν είναι αργά, μπορεί να την έβγαλες σχετικά φτηνά τώρα, αν την επόμενη φορά όντως κοπανήσεις το κεφάλι σου και πας στον τόπο τι παράδειγμα θα έδινες στα παιδιά σου δηλαδή και τι νόημα θα είχε η "θυσία" σου;

---

Τα παιδιά -ευτυχώς- έχουν την εικόνα του τέλειου πατέρα, πράγμα που δεν θέλω να αλλάξει γιατί σαν πατέρας είναι πράγματι πολύ καλός και πιστεύουν ότι εγώ θέλω να χαλάσω την "όμορφη" οικογένειά μας. Αυτό θα το φορτωθώ εγώ, αλλά δεν με πειράζει. Μέσα μου τελείωσε Σόνια.