Ανεξηγητο αγχος-αρνητικες σκεψεις
Γεια σε ολους! Θελω να ειμαι συντομος οποτε μπαινω κατευθειαν στο θεμα. Καθε μερα νιωθω καπως σαν αγχωμενος, φοβισμενος, θλιμμενος σαν κατι να μου λειπει απο την ζωη μου....ισως και όλα αυτα μαζι πραγματικα δεν ξερω.....Έχω να νιωσω χαρα χωρις αρνητικα συναισθηματα απο την 1η γυμνασιου απο εκει και περα δεν χαιρομαι την ζωη μου και δεν ξερω γιατι ισως φταιει που δεν εχω και τοσο καλη οικογενεια...Γενικα απο μικρος ειχα ανασφαλειες κλπ και έχω την εντυπωση οτι δεν χαιρομουν την ζωη μου οπως τα αλλα παιδια αλλα μετα την 1η γυμνασιου αρχισε να κορυφωνεται αυτο. Να πω επισης οτι εχω διαταραχη πανικου και αγοραφοβια τα οποια αρχιζω να τα ξεπερναω. Πλεον μπορω να βγω και σε πολυ κοσμο αρκει να ειμαι κοντα στο σπιτι μου γτ νιωθω πιο ασφαλεις. Στο θεμα μας τωρα. Οι αρνητικες σκεψεις με βασανιζουν και λογικα αυτες ειναι που δημιουργουν την ψυχολογια μου ετσι. Η ψυχολογος μου μου ειπε να σταματησω να σκεφτομαι αρνητικα αλλα δεν ξερω πως. Μερικες φορες σκεφτομαι αρνητικα και υποσυνειδητα χωρις να το καταλαβαινω πρεπει να το σταματησω και αυτο. Αλλα πρωτα πρεπει να σταματησω να τρεφω τις αρνητικες σκεψεις που ειναι στην επιφανεια....Αλλα πως;;; Προσπαθω να τις αγνοω αλλα ερχονται παλι και με καταβαλουν! Νιωθω οτι ετσι θα ειμαι ολοι μου την ζωη ότι ειμαι σε αδιεξοδο οτι δεν θα μπορω να παω μονος μου στο κεντρο γιατι ειναι μακρια απο το σπιτι μου. ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, που ειναι και το ποιο σημαντικο εφοσον σε λιγες εβδομαδες ξεκινουν.....Λετε να χρειαζομαι αγωγη; Αν και βγαινω κανονικα ειμαι πιο λειτουργικος πριν ενα μηνα ουτε στην βεραντα δεν μπορουσα να κατσω.