Κατάθλιψη;

Γειά σας. Τους τελευταίους μήνες νιώθω περίεργα ψυχολογικα. Συγκεκριμένα έχω παρατηρήσει πώς έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για πράγματα που προηγουμένως είχα, προτιμώ περισσότερο να μένω στο κρεβάτι απο το να βγαίνω έξω και γενικότερα δεν έχω πολύ όρεξη στην καθημερινότητα μου. Σε ψυχολογο δεν έχω πάει.. Θα ήθελα να μου πείτε την γνώμη σας οσοι έχετε κάποια εμπειρία ή και γνώσεις σχετικά με την κατάθλιψη.

Ακούγεται σαν ήπια κατάθλιψη αλλά μπορεί να είναι κούραση ή κάτι εποχιακό από τη ζέστη από τον καιρό. Αν φύγει μόνο του σε λίγο καιρό να το ξεχάσεις, αν χρονίσει όμως και κρατήσει πολύ καιρό, να το κοιτάξεις σε ένα ιατρό.
Έχει γίνει τίποτα παράξενο ή στενόχωρο τελευταία που να το δικαιολογεί, που σε στενοχώρησε αρκετά; Αν όχι τότε μπορεί να φταίει η βιοχημεία σου, οι ορμόνες, η σεροτονίνη και χρειάζεται να τα ισορροπήσεις πάλι.

Αν δεν είναι κούραση - κόπωση πχ λόγω δουλειάς ή βαρεμάρα - τεμπελιά, τότε ειναι ήπια κατάθλιψη, νοουμένου ότι αυτό που νιώθεις είναι κυρίως λύπη.

Θα πρέπει να αναζητήσεις νέα πράγματα που θα σου φτιαχνουν το ενδιαφέρον. Κατεύθυνε πρώτα τη σκέψη σου στο να ανακαλύψει δραστηριότητες, τρόπους ζωής που πραγματικά θα σε ευχαριστούσαν κι έπειτα κάνε βήματα προς τα κει. Αλλιώς αν το αφήσεις να χρονίσει, η αδράνεια, σε καταστασεις σαν κι αυτη που βιώνεις τώρα είναι από τους χειρότερους εχθρούς της σκέψης αφού οδηγεί τη σκέψη στο να αναμοχλεύει ή να δημιουργεί αρνητικά γεγονότα (υπαρκτά ή φανταστικά) και ανάλογα μ αυτά συναισθήματα. Και σ' αυτό προστίθετε, εκ των υστέρων, η συναίσθηση του χρόνου που στο μεταξύ πήγε χαμένος, ήτοι οι ευκαιρίες και τα πόσα θα μπορούσες να κάνεις αν δεν παραδιδόσουν σ' αυτή την κατάσταση.

Quote:

---

Originally Posted by homebod

Ακούγεται σαν ήπια κατάθλιψη αλλά μπορεί να είναι κούραση ή κάτι εποχιακό από τη ζέστη από τον καιρό. Αν φύγει μόνο του σε λίγο καιρό να το ξεχάσεις, αν χρονίσει όμως και κρατήσει πολύ καιρό, να το κοιτάξεις σε ένα ιατρό.
Έχει γίνει τίποτα παράξενο ή στενόχωρο τελευταία που να το δικαιολογεί, που σε στενοχώρησε αρκετά; Αν όχι τότε μπορεί να φταίει η βιοχημεία σου, οι ορμόνες, η σεροτονίνη και χρειάζεται να τα ισορροπήσεις πάλι.

---

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου.. Ναι η αλήθεια είναι πως κάτι έχει συμβεί και απο τότε πήρα αυτή την κατηφόρα, για αυτό κ γω υποψιάζομαι την κατάθλιψη.. Αν όντως συνεχίσει θα ακολουθήσω την συμβουλή σου ευχαριστώ πολύ!!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αν δεν είναι κούραση - κόπωση πχ λόγω δουλειάς ή βαρεμάρα - τεμπελιά, τότε ειναι ήπια κατάθλιψη, νοουμένου ότι αυτό που νιώθεις είναι κυρίως λύπη.

Θα πρέπει να αναζητήσεις νέα πράγματα που θα σου φτιαχνουν το ενδιαφέρον. Κατεύθυνε πρώτα τη σκέψη σου στο να ανακαλύψει δραστηριότητες, τρόπους ζωής που πραγματικά θα σε ευχαριστούσαν κι έπειτα κάνε βήματα προς τα κει. Αλλιώς αν το αφήσεις να χρονίσει, η αδράνεια, σε καταστασεις σαν κι αυτη που βιώνεις τώρα είναι από τους χειρότερους εχθρούς της σκέψης αφού οδηγεί τη σκέψη στο να αναμοχλεύει ή να δημιουργεί αρνητικά γεγονότα (υπαρκτά ή φανταστικά) και ανάλογα μ αυτά συναισθήματα. Και σ' αυτό προστίθετε, εκ των υστέρων, η συναίσθηση του χρόνου που στο μεταξύ πήγε χαμένος, ήτοι οι ευκαιρίες και τα πόσα θα μπορούσες να κάνεις αν δεν παραδιδόσουν σ' αυτή την κατάσταση.

---

Ακριβώς Οπως τα λες ειναι, δεν πρόκειται για κούραση δουλειας ή βαρεμάρα κ όντως νιώθω κάτι σαν θληψη.. Θα προσπαθήσω να βρω κάτι που να μου κινησει θετικά το του ενδιαφέρον μήπως και καταφέρω να ξεφύγω από αυτη την κατασταση. Σε ευχαριστώ πολύ για τις πολύτιμες συμβουλές σου να σαι καλα!!