Τι να πιστεψω;

Καλησπέρα! Ημουν με ενα αγόρι εδω και 11 μήνες. Γνωριζομασταν πολλα χρονια ως φιλοι κ ξεκινησε λιγο ανορθοδοξα η σχεση αφου αυτος ειχε ξεκινησειβκατι με καποια αλλη κοπελα οταν μ ειπε οτι του αρεσα εσω κ 8’χρονια. Εκανε πολλα πραγματα για να τον εμπιστευτω κ ετσι αρχισαμε. Εχει χασει τον πατερα του, πολυ κλειστος, απο τους τυπους π θελουν να δειχνουν παντα καλα. Η σχεση ηταν περιεργη. Ελεγε πως ειναι ερωτευμενος αλλα εγβ δεν το ενιωθα. Μολις γινοταν κατι κ τ ελεγα δεν μπορω αλλο εκανε σαν τρελος για να μηνμε χασει. Αφου περασε ο καιρος κ με πολλη προσπαθεια του ελεγα νιωθω οτι εισαι κενος οτι δε νιωθεις, αρχισε κ αυτος να μ λεει οτι δεν ειναι καλα οτι νιωθει καποιες φορες χαμενος στον κοσμο του οτι δεν μπορει να τον πονεσει τιποτα οτι οταν συμβαινει κατι σκεφτεται μονο οτι θα παει να βρει τον πατερα του κ οτι το μονο που τον κραταει ειναι να μην στεναχωρηθει η μανα κ ο αδεεφος του. Χωρισαμε λιγες μεσες τον ιουνιο. Ξαναγυρισε μ ειπε οτο ειχε καταλαβει καποια πραγματα, με πηγε στον ταφο του πατερα του γιατι ειπε οτι θα ηθελε πολυ να με εχει γνωρισει. Εγω πιστεψα οτι νιωθει πολλα πραγματα για μενα και οτι ηταν διατεθειμενος να αλλαξει. Ξεκιναμε να φυγουμε για διακοπες κ ανακαλυπτω στο αυτοκινητο οτι οσο ημασταν χωρια ειχε κανει σαιμπερ σεξ με μια κοπελα. Επαθα σοκ γυρισαμε πισω. Εκλαιγε και μ ελεγε οτι ειναι ενα τιποτα και οτι αν δεν μπορει να ειναι καλα με τον εαυτο του πως θα ειναι με καποιον αλλο; Ειμαστε απο το ιδιο χωριο. Βρεθηκαμε. Μ ειπε οτι δεν μπορει πια να ειναι μαζι μου γιατι δεν αντεχει να απογοητευει τους ανθρωπους. Η συνπεριφορα του μεσα σε 15 μερες ειχε τεραστιες αποκλισεις . Απο το παθος τις αγκαλιες κ τα φιλια σε ληθαργο. Μ λεει οτι με αγαπαει ποκυ αλλα η αποφαση του ειναι να φυγει για να μη μου κανει κακο. Εχει πολυ πονο μεσα του που δεν αφηνει να ξεσπασει. θεωρω πως εχει καταθλιψη λογω πενθους, αλλα οταν τον εωτησα αν του εχει τελειωσει δε μ εσινε σαφη απαντηση. Μονο οτι φευγει γιατι δεν ειναι καλα. Οτι με εκτιμαει κ με αγαπαει πολυ αλλα δεν νιωθει οτι μπορει να συνεχισει. Αναρωτιεμαι ειναι ολη αυτη η κατασταση που τον ωθει στο να θελει να ειναι ελευθερος δεσμευσεων η απλα του τελειωσε; Πως γινεται απο τη μια στιγμηνστην αλλη να με αφηνει; Μοιραστηκαμε τοσα πραγματα. Οδηγει η καταθλιψη ή η οποια τετοια κατασταση καποιον στο να αφησει καποιον π λεειβπως αγαπα τοσο η απλα κρυφτηκε πισω απο ολα αυτα;

Θα στο πω απλα εσενα που δε σε ξεγελασε και τ ειπεσ αληθεια εσυ εισαι η γυναικα γι αυτον την αλλη που την ξεγελασε δεν ηταν η γυναικα του τοσο απλο ειναι

Ηρθε αντιμετωποσ με μια αληθεια την αξια των γυναικων κι ετσι πωσ ειναι τραυματισμενοσ τα παιξε αν ειναι μικροσ εχει μια εικονα για τον πατερα για τη μανα και τισ σχεσεισ αυτη η εικονα αλλαξε και φλιπαρησε εσυ εισαι η γυναικα του αυτα να του πεισ και εισαι οκ

Μπαμπασ με κορη ετων σαραντα κορη ετων εικοσι κι εμεισ βλαμενα ειμασταν τοτε οπωσ κ εσεισ αυτα φιλικα

Κοίταξε προσωπικά πιστεύω πως περνάει κατάθλιψη βαριά μιας που η απώλεια γονιού είναι ιδιαίτερα επίπονη όταν είναι ξαφνική. Πότε τον έχασε; Από πείρα έχω χάσει πρόσφατα το μπαμπά μου απότομα και θέλει πολύ χρόνο να αναρρώσεις. Θεωρώ ότι δεν είναι κατάλληλος για σχέση αυτό το καιρό και καλύτερα είναι να χωρίσεις. Αυτό πάλι που έκανε σεξ έστω εικονικά με κάποια άλλη δεν σε ξενερώνει; Αν σε αγαπά πραγματικά δεν θα θέλει να το κάνει μαζί σου; Από την άλλη πλευρά, πώς έχει σεξουαλικές ορέξεις έντονες; Η κατάθλιψη και μάλιστα λόγο πένθους, είναι τόσο έντονη που ούτε όρεξη να φάει έχει κανείς.

Εχουν περασει 2 χρονια. Συνυπηρχαν στυτικα προβληματα στην αρχη της σχεσης και δεν ξερω αν συνεβαλε κ αυτοβστο να τεσταρει η να τονωσει τον ανδρισμο του. Εννοειται με ξενερωσε, με πληγωσε, με πεθανε ολα. Πιο πολυ ομως δεν μπορεω να δεχτω το οτι φευγει αυτος πρωτος λεγοντας οτι ειναι ανικανος να μ προσφερει ευτυχια! Και θα ηθελα να ακουσω μια γνωμη σχετικα με το κατα ποσο στεκει κατι τετοιο σε μια καταθλιψη.

γενικα ειναι παρα ποκυ χαμενος, φαινεται σαν να ειναι κλεισμενος στον κοσμο του. Τα εχει σκατωσει με τους φιλους του ολοινεχουν παραπονα. Καιτωρα παραταει κ εμενα που του εχω σταθει και καταφερα να ανοιχτει και να βγακει κατι απο μεσα του. Κ αυτο π εχει να πει ειναι οτι με αγαπαει κ με εχει πιο ψηλα απο οκους αλλα δεν μπορει να συνεχισει!

Συλληπητηρια. Σ ευχομαι απο την καρδια μου καλη δυναμη και υπομονη

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Κοίταξε δεν μπορώ να σου πω τι θα κάνεις οριστικά, εσύ θα αποφασίσεις για αυτό. Αναφέρεις πως σε ξενέρωσε το γεγονός αυτό και σε πλήγωσε αλλά εσύ συνεχίζεις να έχεις σχέση μαζί του. Και μάλιστα θίγεται ο εγωισμός σου επειδή σε αφήνει εκείνος πρώτος που όπως μου δίνεις να καταλάβω, σε ενοχλεί πως εκείνος σε πρόλαβε να σου πει να χωρίσετε και όχι εσύ. Κατάθλιψη σίγουρα θα έχει και καλό θα ήταν να μιλήσει με κάποιον ειδικό να βοηθηθεί. Στη θέση σου θα έφευγα. Μη μένεις σε καταστάσεις που σε θλίβουν. Αν κάτι θα άξιζε θα ήταν δίπλα μας και δεν θα μας πλήγωνε. Δεν φαίνεται άτομο να κάνει σταθερή σχέση. Είναι βυθισμένος στη θλίψη του που και συ θα δυστυχήσεις. Εγώ προσωπικά έχασα το μπαμπά μου φέτος και μέσα στο πένθος μου ο πρώην αρραβωνιαστικός μου, μου άσκησε έντονη ψυχολογική βία και με διέλυσε όντας διαλυμένη από τον απότομο θάνατο του πατέρα μου. Χωρίσαμε εδώ και τέσσερις μήνες. Είμαι 33 και ήμουν μαζί του 7 ολόκληρα χρόνια. Στις δυσκολίες όμως δοκιμάζονται οι σχέσεις. Αν πραγματικά με αγαπούσε θα ήταν δίπλα μου, αλλά δεν άντεξε το πόνο μου ούτε δίμηνο και προκάλεσε χωρισμό επειδή φοβήθηκε ευθύνες, κουράστηκε, βαρέθηκε κτλ. Δεν θέλω κανέναν δίπλα μου με το ζόρι και σε συμβουλεύω να κόψεις από τη ρίζα αρρωστημένες καταστάσεις. Δεν χρειάζεται να φτάσει ο κόμπος και άλλο στο χτένι. Είδα τι είναι όταν τον είχα ανάγκη στο πένθος μου και εκείνος που αγάπησα είδα τη μάσκα που φορούσε. Έπρεπε να φύγει ο μπαμπάς μου δηλαδή να δω το άσχημο φέρσιμό του. Από ότι κατάλαβα είσαι πολύ μικρότερή μου. Μη φοβάσαι να μείνεις μόνη, σου αξίζει κάτι καλύτερο.

Quote:

---

Originally Posted by Μ1994

Καλησπέρα! Ημουν με ενα αγόρι εδω και 11 μήνες. Γνωριζομασταν πολλα χρονια ως φιλοι κ ξεκινησε λιγο ανορθοδοξα η σχεση αφου αυτος ειχε ξεκινησειβκατι με καποια αλλη κοπελα οταν μ ειπε οτι του αρεσα εσω κ 8’χρονια. Εκανε πολλα πραγματα για να τον εμπιστευτω κ ετσι αρχισαμε. Εχει χασει τον πατερα του, πολυ κλειστος, απο τους τυπους π θελουν να δειχνουν παντα καλα. Η σχεση ηταν περιεργη. Ελεγε πως ειναι ερωτευμενος αλλα εγβ δεν το ενιωθα. Μολις γινοταν κατι κ τ ελεγα δεν μπορω αλλο εκανε σαν τρελος για να μηνμε χασει. Αφου περασε ο καιρος κ με πολλη προσπαθεια του ελεγα νιωθω οτι εισαι κενος οτι δε νιωθεις, αρχισε κ αυτος να μ λεει οτι δεν ειναι καλα οτι νιωθει καποιες φορες χαμενος στον κοσμο του οτι δεν μπορει να τον πονεσει τιποτα οτι οταν συμβαινει κατι σκεφτεται μονο οτι θα παει να βρει τον πατερα του κ οτι το μονο που τον κραταει ειναι να μην στεναχωρηθει η μανα κ ο αδεεφος του. Χωρισαμε λιγες μεσες τον ιουνιο. Ξαναγυρισε μ ειπε οτο ειχε καταλαβει καποια πραγματα, με πηγε στον ταφο του πατερα του γιατι ειπε οτι θα ηθελε πολυ να με εχει γνωρισει. Εγω πιστεψα οτι νιωθει πολλα πραγματα για μενα και οτι ηταν διατεθειμενος να αλλαξει. Ξεκιναμε να φυγουμε για διακοπες κ ανακαλυπτω στο αυτοκινητο οτι οσο ημασταν χωρια ειχε κανει σαιμπερ σεξ με μια κοπελα. Επαθα σοκ γυρισαμε πισω. Εκλαιγε και μ ελεγε οτι ειναι ενα τιποτα και οτι αν δεν μπορει να ειναι καλα με τον εαυτο του πως θα ειναι με καποιον αλλο; Ειμαστε απο το ιδιο χωριο. Βρεθηκαμε. Μ ειπε οτι δεν μπορει πια να ειναι μαζι μου γιατι δεν αντεχει να απογοητευει τους ανθρωπους. Η συνπεριφορα του μεσα σε 15 μερες ειχε τεραστιες αποκλισεις . Απο το παθος τις αγκαλιες κ τα φιλια σε ληθαργο. Μ λεει οτι με αγαπαει ποκυ αλλα η αποφαση του ειναι να φυγει για να μη μου κανει κακο. Εχει πολυ πονο μεσα του που δεν αφηνει να ξεσπασει. θεωρω πως εχει καταθλιψη λογω πενθους, αλλα οταν τον εωτησα αν του εχει τελειωσει δε μ εσινε σαφη απαντηση. Μονο οτι φευγει γιατι δεν ειναι καλα. Οτι με εκτιμαει κ με αγαπαει πολυ αλλα δεν νιωθει οτι μπορει να συνεχισει. Αναρωτιεμαι ειναι ολη αυτη η κατασταση που τον ωθει στο να θελει να ειναι ελευθερος δεσμευσεων η απλα του τελειωσε; Πως γινεται απο τη μια στιγμηνστην αλλη να με αφηνει; Μοιραστηκαμε τοσα πραγματα. Οδηγει η καταθλιψη ή η οποια τετοια κατασταση καποιον στο να αφησει καποιον π λεειβπως αγαπα τοσο η απλα κρυφτηκε πισω απο ολα αυτα;

---

καλησπερα..
συγνωμη, αλλα το οτι οταν ειχε την "θλιψη" απο το πενθος σε παρατησε και τσιλιμπουρδιζε κατα την απουσια του "οπου ηθελε χρονο να σκεφτει", δεν σου λεει τιποτε και ψαχνεσαι για υπαρξιακα και καταθλιψεις;
ειναι πολυ τετριμμενες δικαιολογιες τα "θελω να μεινω μονος" και τα "δεν φταις εσυ, φταιω εγω" οταν ο αλλος ψαχνεται.

για μενα ειναι ολοφανερο οτι ο τυπος κανει γνωριμιες οταν σου λεει οτι θελει να μεινει μονος και τα πισωγυρισματα ειναι οτι του τελειωνει η του βγαινει μαπα και σου μιλαει για υπαρξιακα, μεχρι να βρει την επομενη.
εχει δει οτι τον συμπονας και πιπιλιζει την καραμελα της πληγωμενης μανολιας για να σε δουλευει.
αν το προβλημα του ηταν η θλιψη του, τι δουλεια ειχε να κανει σεξ με την αγνωστη οταν σου ειπε οτι θελει να μεινει μονος;;;;

Ειναι σκληρο αλλα εχεις δικιο. Σε ολα.

Απλα η ολη εικόνα του ηταν πολυ διαφορετικη. Και δεν μπορει το κεφαλι μου να το χωρεσει. Δεν μπορω να πιστεψω οτι υποκρινοταν η οτι ο τροπος που με αγκαλιαζε ηταν ψευτικος.

Καλησπέρα σε όλους...έχασα τον πατέρα μου και εγώ πριν δύο χρόνια..την πρώτη μέρα που τον έχασα έχασα τη γη κάτω απτά πόδια μου..την άλλη ακριβώς ημέρα το πρωί χαράματα όταν άνοιξα τα μάτια μου είχα τόση έντονη στύση σαν να ειμουν 17 χρόνων δεν άντεξα και έκανα σεξ με τη γυναίκα μου ..γιατί τα λέω όλα αυτά ο εγκέφαλος λειτουργεί πολύ περίεργα καμιά φορά.το πιο λογικό ήταν να μην είχα καν όρεξη για τέτοια αλλά δεν το έκανα καθόλου επίτηδες...σε έναν φίλο μου που το είπα επειδή ασχοληται με ψυχολογία μου είπε ότι ήταν το ένστικτο της επιβίωσης επειδή μέσα μου τρόμαξα απτό θάνατο του πατέρα μου και ήταν η πρώτη φορά που έζησα κηδεία στην οικογένεια μας ...οπότε μην σας κάνει εντύπωση αν του ήρθε ξαφνικά να θέλει να κάνει cyber sex..επισεις προσωπικά το θεωρώ σαν ένα είδος αυνανισμού και τίποτα παραπάνω...πες ότι αυνανιστικε..Κλάιν Μάιν ...
Όσο γιατί κατάθλιψη και για της ανεξήγητες στάσεις μπορεί να είναι συμπεριφορά κατάθλιψης..

Ωραια ρε παιδια. Και Πως αντιμετωπιζεται τωρα αυτο; Σκεφτομαι τινεκανε και μ κοβεται η ανασα!

Οταν λες οτι αγαπας τον αλλον, τον αφηνεις; Απο καταθλιψη;