Γεια σας,
Δε ξέρω τι όνομα να βάλω στον τίτλο αλλά φαντάζομαι είναι το λίγοτερο.Στα 28 πλέον , κάτοικος στην Αθήνα με τους γονείς.Εργαζομαι πάνω στην ειδικότητα μου στον οικονομικό κλάδο.Επρεπε να μεσολαβήσουν δύο χρόνια ταλαιπωρίας από τη μια δουλειά στην άλλη για να φτάσω σε αυτήν που είναι τώρα.Οπου μου παρέχουν τα απολύτως νόμιμα , αυτά που δεν έδιναν όλοι οι προηγούμενοι.Ουσιαστικα τίποτα το superwow για να το θέσω έτσι, τουλάχιστον μου δίνουν ότι δικαιούμαι στο ακέραιο.Δουλεια την οποία την βρήκα μόνος όπως και τις προηγούμενες.Πολλες οι συνεντεύξεις και εξίσου οι απορρίψεις ,τίποτα δεν χαρίστηκε.Μισθος βασικός αλλά πείνας όπου επειδή η οικογένεια δεν έχει οικονομική άνεση,το 1/3 πηγαίνει σε αυτήν.Εγω με τα υπόλοιπα καλούμαι να καλύψω τα έξοδα μου ,να βάλω στην άκρη χρήματα για το μεταπτυχιακό μου όπως λένε και οι ίδιοι και αναρωτιούνται που φέτος δε πήγα διακοπές κάπου με την παρέα μου.Ο παραλογισμός χτυπάει κόκκινο.
Και εδώ μπαίνουμε στο θέμα μας.Απο τα 18 μέχρι κ τώρα ,αυτή τη στιγμή που ειμαι διακοπές στο χωριό ,θυμάμαι όλα τα χρόνια,τα καλοκαίρια μες τη μονοτονία,την γκρίνια και να με αντιμετωπίζουν σαν 15χρονο.Δηλαδη ντρέπεσαι και να τα πεις.Αυτα δε λέγονται.Αυτες δεν είναι διακοπές,σκέτο μαρτύριο.
Παρέες δεν έχω ,στην Αθήνα που κατοικώ,έχω πλέον τρεις γνωστούς για βόλτα και κανέναν φίλο και οι δύο είναι εκτός Αττικής.Σχεση δεν έχω κάνει ποτέ...οπότε καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται.Φιλες είχα ...αλλά ουσιαστικά η παρέα έσπασε και λόγω της απειρίας μου στο κομμάτι της συναναστροφής με το άλλο φύλο,η μια κοπέλα που ήθελα κατά κάποιο τρόπο με απέρριψε.Ηταν μια περίοδος όπου και έβγαινα τη βόλτα μου και ήμουν πιο κοινωνικός.Αυτο για την οικογένεια ήταν απαγορευτικό αφού έκανα έξοδα τα οποία και πλήρωνα.Τωρα που δεν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο απορούν και λένε γιατί δε βγαίνεις αγόρι μου; Πραγματικά ας ήταν το μόνο...
Η κατάσταση είναι ότι το οικογενειακό περιβάλλον είναι τοξικό λόγω πολλών περιστατικών που δε λέγονται.Οικονομικα είμαστε πολύ ζορισμενοι.Εγω να ανεξαρτητοποιήθω αδυνατω , ακόμα κι αν κάνω δύο δουλειές παράλληλα με την πρώτη που είναι στην ειδικότητα μου.
Συνεπώς ανησυχώ πλήρως για το πότε θα ΖΗΣΩ κι όχι πίσω από την σκιά της οικογένειας που να ακολουθώ ΤΑ ΘΕΛΩ τους ,το θέμα ότι έχω περιορισμένο κοινωνικό κύκλο και καμιά ιδέα από σχέσεις με το άλλο φύλο.Ειμαι αρκετά απογοητευμένος.Δηλωνω ότι έχω κάνει τα λάθη μου ωστόσο τα τελευταία τρία χρόνια έχω κάνει αρκετά άλματα.Ειμαι αθλητικός τύπος,εμφανισιμος χωρίς να θέλω να δημιουργώ εντυπώσεις.Ευδιαθετος με όρεξη για καθετί και πρωτίστως για δουλειά και επικοινωνία και με το άλλο φύλλο σε καθημερινή βάση το οποίο έχω καταφέρει λόγω της φύσης της δουλειάς μου όπου οι συνεργάτες είναι και κοπέλες.Δουλεια η οποία έχει περιθώρια εξέλιξης καλό περιβάλλον αλλά και δυστυχώς τοξικό συνάδελφο κατά κάποιο
τροπο .Δυστυχως δε γίνεται να τα έχω όλα...βασικά τι έχω...
Φαντάζομαι αυτά που βιώνω είναι κάτι το σύνηθες για μερικούς αλλά είναι θέματα που με έχουν σκάσει.Την μάχη μου θα την δώσω ...δεν ξέρω αν πρέπει να επισκεφθώ στο μεταξύ κάποιον ψυχολόγο,αν κρίνεται δηλαδή φρόνιμο ή δε ξέρω τι άλλο.
Ευχαριστώ πολύ.