BPD,Θα ήθελα την γνώμη σας

Απο μικρή δεν μπορώ να πω οτι ήμουν οπως τα αλλα παιδιά, η αλήθεια είναι οτι δεν εκανα φίλους νωρίς.. Μην πολυλογώ απο τα 18 μου ξεκινησα να πηγαινω σε ψυχολογο και μετα σε ψυχίατρο γτ ειχα πολυ συχνες κρισης πανικού, εχασα πολλα χρόνια της ζωης μου, τωρα ειμαι 28.. Εκανα καταστροφικες σχέσεις με ανθρωπους, εμπιστεύομαι πολυ ευκολα και αγαπαω πολυ ευκολα και δεν εχω σταματήσει να πληγωνομαι απο αυτο.. μερες τωρα κλαίω, προδοθηκα και ποναει, δεν θέλω κανέναν δίπλα μου καιρό τωρα ουτε φίλους ουτε κανεναν.. Συνήθως βγαίνω μονη, απογοητευομαι ισως κ χωρίς λογο μερικές φορες απο ανθρώπους.. Νιώθω αυτοκαταστροφικη, εχω απειρα πράγματα να πω που με πληγωσαν.. Πιστεύω οτι ειμαι καλος άνθρωπος και παντα είμαι προθυμη να βοηθησω οποιον δηποτε..Είμαι ρακος και εχω μέρες στο μυαλό μου πως μου συμπεριφερθηκαν. Συνέχεια στο μυαλο μου τριγυρνάει το '' θελω να πεθανω''και το '' γτ δεν αυτοκτονεις; ''. Ξερω οτι δεν εχω τα κότσια να το κανω, δεν ξέρω αν χειροτερεψω κ τολμήσω, πολλα βλέπουν τα ματια μας. Η ψυχολόγος μου ειπε πριν μια εβδομάδα πως είμαι οριακη, παιρνω 7 μηνες Ζολοφτ. Δεν ξερω γτ γραφω τωρα ολα αυτα αλλα νιώθω τοσο απελπισμενη κ απόγοητευμένη απο ολους κ κυρίως απο τον εαυτο μου.. Κάποιος που εχει οριακή, να μου πει τι νιώθει, ποια η εμπειρία του τέλος πάντων.. Θα περασει ποτε ρε παιδιά;; :'(

Και εγώ παίρνω ζολοφτ 2μιση μήνες και abilify και νιώθω την ίδια απελπισία και υποφερω δεν έχω φίλες ούτε τίποτα.δε ξέρω αν θα περάσει δεν είμαι σίγουρη.τα φαρμακα δε βοηθανε πολυ.αν θες μπορείς να μου μιλάς.

Σε ευχαριστώ πολύ και εσύ μπορείς να μου μιλήσεις οπότε νιώσεις την ανάγκη... Αυτο το πανω κατω, η αλλαγή διάθεσης συνεχώς.. Ταλαιπωρία και μερικές φορές δεν μπορείς να ελέγξεις η να διώξεις αυτον τον πόνο.. Εχω φιλους καλους αλλα συνέχεια απογοητευομαι, νιώθω ότι τους κουραζω οτι δεν είναι προβλήματα αυτα που εχω.. Απο μονη μου σκέφτομαι οτι να ναι και τους απομακρυνω κάπως..Μήπως δεν προσπαθούμε αρκετά; μήπως μαθαμε να ζούμε στην μιζέρια μας.. Αφού μπορούμε..τοση ζωη που πήγε δηλαδή.. Δεν προσπαθούμε αρκετά.........

Οι αστάθεια και όλες αυτές οι εναλλαγές διάθεσης, είναι χαρακτηριστικό της διαταραχής. Δεν είναι ότι δεν προσπαθείς αρκετά, απλώς είναι δύσκολο να παλέψεις τις διαταραχές προσωπικότητας, η προσπάθεια θα είναι συνεχόμενη....

Με κούρασε, όπως όλους βασικά.. Νιώθω πολυ συνειδητοποίημενη γενικά και καταλαβαίνω γενικά απλως για καποιον λόγο δεν τα διαχειριζομαι οπως πρέπει, ενω ξέρω τι πρέπει να κανω δεν μπορώ. Σαν να τιμωρω τον εαυτό μου και τον σπρωχνω σε αυτοκαταστροφικες καταστάσεις.. Δεν ξερω πάντως σας ευχαριστώ πολύ..

Μαρταλ ειχα ας το πουμε μια αχεση με οριακη και ενω ηξερα καλα τι συμβαινει με αυτη τη διαταραχη, προσπαθησα να το χειριστω καπως (οχι να εκμεταλλευτω) αλλα δεεε. Μιλαμε για τρελη υπομονη και κουραση που τωρα απορω πως το αντεχα. Προσωπικα δεν κραταω κακια γιατι ξερω οτι ειναι ζορι. Δε μπορεσα να καταλαβω αυτη την ταση να τα οδηγει ολα προς την καταστροφη και δεν λεω μονο για τη σχεση μας. Οντως εμπιστευεστε ευκολα, τοσο που ειχα απορησει για οσα μου ειχε εκμυστηρευτει μεσα σε 5 μερες της γνωριμιας. Παντως διαφωνω που λενε οτι δεν αγαπανε οι οριακοι.
Ειναι δυσκολο να κατσει καποιος μαζι σας η και εσυ μ αυτους, στο λεω για να αναγνωρισεις οτι αν καποιος επιμενει, σε αγαπαει, δε θελει το κακο σου. Ειστε και τρομερα καχυποπτοι βλεπεις :)