Printable View
Τα εχω συζητησει και τα εχω αναλυσει ολα απειρες φορες δεν βγαινει ακρη στο μυαλο μου η ζωη μου ειναι ματαιη και θελω να βαλω ενα τελος.κουραστηκα να ανακυκλωνω συνεχεια τα ιδια ιδια κ τα ιδια ειλικρινα κουραστηκα δεν εχω αλλη δυναμη μεσα μου.ειμαι τοσο αντιδραστικη που ουτε ανιατη αρρωστια θελω να με χτυπησει.αν βαλω τελος θελω να το βαλω εγω για μια φορα θελω να αποφασισω εγω.κουραστηκα να παραιτουμαι εχουν χαθει τα ονειρα μου οτι παρηγορια και να μου λενε δεν με αγγιζει πλεον.
Που ειναι το προβλημα ποσο χρονων εισαι
Ειμαι 29 εχω καταθλιψη πολλα οικογενειακα προβληματα και κανενα κινητρο για να αλλαξω την κατασταση βασανιζομαι χρονια και προσπαθω μονη μου και συνεχεια γυριζω στο σημειο μηδεν.μου φταιει ο εαυτος μου μου φταιει η οικογενεια μου μου φταινε ολοι.
Θα σου πω εγω που ειναι το προβλημα εχεισ καταθλιψη και σου φερονται χαλια αυτο προκυπτει απο το συγχρονο τροπο ζωησ που θελουν ολοι να ζησουν καλα δηλαδη ο μπαμπασ εχει τα δικα του φερεται καπωσ η μαμα τα δικα τησ κι εκεινη καπωσ οι φιλοι τα αγορια επισησ αυτο που πρεπει να αναρωτηθειτε εσεισ οι καταθλιπτικοι ειναι γτ εσεισ δεν φερεστε καπωσ ειστε τα καυμενα τα παιδια που ολοι ξεσπαν πανω σασ αυτο αν θεσ να κανεισ κατι στη ζωη σου το ξεχνασ τοσο απλα η ζωη ειναι αγωνασ και μαχη και σε περιμενει να αγωνιστεισ οταν πασ σε αγωνα κι οι αλλοι τρεχουν κι εσυ περπατασ λογικο ειναι να χανεισ αν δεν αγωνιστεισ θα χασεισ την ευτυχια την αληθινη αυτο ειναι το βραβειο του αγωνα αν καθεσαι θα εχεισ καταθλιψη και να σου δωσω κι ενα χιντ ελληνασ που αγωνιζεται λογικοσ δεν υπαρχει κι ομωσ ειμαστε ευτυχισμενοι αρα αναρωτησου τι ειναι αγωνασ αυτα
Το κινητρο σου ειναι οτι θα ζεισ καλυτερα πιο αρμονικα πιο ηρεμα εσυ μπορει να θεσ να πλακωνεσαι δεν ειναι υγιεσ ομωσ αυτο
Δεν ξερω τι ειμαι ουτε ποια ειμαι ουτε τι θελω.μια ζωη παλευα για να ξεφυγω απο τα οικογενειακα προβληματα χωρισ να ξερω τι θελω.το μονο κινητρο μου ηταν να μην παραιτηθω εντελως διοτι ηξερα λογω του αδερφου μου που μπορει να φτασει ενας ανθρωπος οταν παραιτειται με αποτελεσμα να ειμαι ουσιαστικα ερμαιο των εξωτερικων συνθηκων χωρις να ξερω αν αυτα που επιλεγω τα θελω η ειναι μια συμβιβαστικη λυση λογω προβληματων.μαλλον τον δευτερο.βαλλομαι και εκτος και εντος σπιτιου εχω και την καταθλιψη αστο.
Ενταξει το πιασα βρεστα με τον εαυτο σου μονο αυτο μπορεισ να κανεισ
https://youtu.be/nKeAOH1OSu0
Εντεχνο βρετανικο
Σαφώς και δεν υπάρχει νόημα...Μακάρι η ζωή να είχε κάποιον αντικειμενικό σκοπό όπως στα video games όπου υπάρχει ένα εσχατολογικό αφήγημα,όπου ότι κάνεις το κάνεις για να φτάσεις στον τελικό στόχο...Περνάς τα levels,σκοτώνεις τα bosses,χτίζεις,γίνεσαι πιο δυνατός μέχρι την τελική νίκη...Και μετά όμως?...Ετσι αισθάνομαι και εγώ...Σαν να έπαιξα όλα τα επίπεδα,σαν να το τερμάτισα και τώρα πρέπει να συνεχίζω να ζω στα ίδια και τα ίδια...Απ'την μία είναι ύβρις το να θεωρείς ότι εξάντλησες όλο το potential του κόσμου,απ'την άλλη όμως δεν υπάρχει και κάτι που να σε κάνει να ελπίζεις σε κάτι νέο και διαφορετικό.
Δεν γινεται να τα βρω με τον εαυτο μου.γισ νσ τ βρεις με τον εαυτο σου πρεπει να εχεις υποστηρικτικο περιβαλλον που να σε στηριζει και νσ σε ενθαρρυνει.εγω αυτο που εχω ειναι ενας αδερφος με σχιζοφρενεια με χρονια συνσκολουθα προβληματα υγειας εναν πατερα στον κοσμο του και μια μανα αγχωτικη και κατσθλιπτικη που μετεδωσε ολα τα συναισθημστα τησ πανω μου.εχω κι εγω τα θεματα μου στην δικη μου ζωη που ποτε κανεις δεν ασχοληθηκε και τωρα ειναι αργα πισ.
Όπως τα βλέπω τα πράγματα στην κατάσταση που είσαι Δεν μπορείς να βοηθηθείς από μόνη σου και το περιβάλλον δεν σε στηρίζει, οπότε μία καλή λύση θα ήταν να επισκεφτείς κάποιον ψυχολόγο.
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Στους περισσοτερουσ που τα ειχα πει κι οχι ολα τα μισα μου λεγανε μπραβο σου που το παλευεις εγω στη θεση σου θα ημουν πολυ χειροτερα.λες και ημουν μαλακας που το παλευω σαν να μου λενε με τοσα προβληματα τι περιμενεισ κανε αυτα που μπορεις και μην εχεις απαιτησεις δεν το ειχα φανταστει ομως ετσι.ξεκινησα με ονειρα με θεληση εκανσ προσπαθειες και προδοθηκα πρωτα απο τη μαμσ μου που ημασταν πολυ δεμενες μετα απο τον πατερα μου που επαψαν να εχουν ονειρα λογω της καταστασης του αδερφου μου και τελος απο τον εαυτο μου.τωρα προσπαθουν να με σηκωσουν λιγο να με φτασουν στο επιπεδο που ημουν πριν για να με ξαναριξουν για να τα εχουν απλα καλα με τον εαυτο τους για να βαυκαλιζονται στην ησυχια της συνειδησης τους μεχρι να πεθανουν.δεν θα τους καω την χαρη ομως για μια φορα θα επιλεξω εγω για μενα.
melina, είμαι κοντά στην ηλικία σου και θα σου πω πως κάποια ελπίδα θα υπάρχει. Πολλά προβλήματα ξεκινάνε από τα λάθη των γονιών. Και άλλα από κακοτυχία. Φαντάζομαι πως δεν περιμένεις πια τίποτα από τους γονείς σου και αν το έχεις συνειδητοποιήσει είναι καλό. Φίλους δεν έχεις; Για τις απαιτήσεις που λες, προσωπικά εγώ παλεύω για πράγματα που άλλοι τα έχουν έτσι απλά στην καθημερινότητά τους και τα υποτιμάν. Απαιτήσεις τρελές δεν χρειάζεται να έχεις. Και όπως έχεις καταλάβει δεν είσαι η μόνη με τέτοια προβλήματα. Και φυσικά αυτό δεν αποτελεί κάποια ανακούφιση γιατί ο καθένας πολεμά με τα προβλήματα του και με τις ατυχίες. Και πράγματι κάποιοι άνθρωποι θέλουν απλά να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα για να πουν μετά "έκανα το χρέος μου". Τώρα αισθάνεσαι σκατά και κάνεις μαύρες σκέψεις, όπως όλοι μας. Αλλά πρέπει να συνεχίσεις. Κάτι θα υπάρχει παρακάτω.