Πως καταλαβαινεις οτι εχεις καταθλιψη?
Ειμαι 20 χρονων και εχω χασει το ενδιαφερον μου για τα παντα. Παντα ημουν πολυ κοινωνικη, ειχα αρκετους φιλους, εβγαινα συνεχεια, τα πηγαινα σχετικα καλα με τα μαθηματα και γενικα περαν τα κλασικα προβληματα καθε εφηβου στο σπιτι δεν ειχα κατι το ιδιαιτερο να με απασχολει. Αρχες της τριτης λυκειους εκανα την πρωτη μ ολοκληρωμενη σχεση και αφου χωρισα ολα πηραν την κατω βολτα. Χωρισα περιπου τελη Μαρτιου και παρατησα πανελληνιες και γενικα τα παντα. Γραφτηκα σε μια ιδιωτικη σχολη για σπουδες ομως τον πρωτο χρονο ημουν σαν ζομπι, το πρωτο μηνα ημουν ενθουσιασμενη αλλα μετα δεν εβρισκα το νοημα να ασχοληθω. Ηρθε το δευτερο ετος και παλι ξεκινησα με ενθουσιασμο οτι αυτη την φορα θα τα καταφερω να τα παω καλα, θα ξεκινησω παλι το γυμναστηριο , θα γνωρισω παλι παρεες αλλα περασαν 2 μηνες και παλι τα παρατησα ολα. Ειναι καλοκαιρι τωρα, ξεπερασα τον προηγουμενο χωρισμο και ειμαι με εναν υπεροχο ανθρωπο σε σχεση εδω και 5 μηνες τον οποιον τον αγαπαω αλλα για καποιο λογο παλι δεν νιωθω καλα, νιωθω οτι δεν μπορω να δω μελλον μπροστα μ. Ειμαι μονιμος στεναχωρημενη, και αν υπαρχουν καποιες στιγμες ευτυχιες, δεν τις νιωθω παντα αληθινες, πανω που νομιζω οτι ειμαι καλα, πεφτει η ψυχολογια μ χωρις καποιο αιτιο ή καποιο συγκεκριμενο λογο. Δεν εχω καταθλιψη το ξερω αυτο αλλα γιατι ειμαι μονιμος στεναχωρημενη?? Δεν εχω περασει καποια τρομερη τραγωδια στην ζωη μ, δεν το δικαιολογω στον εαυτο μ να ειμαι σε μια τετοια κατασταση οταν δεν εχω κατι τοσο ασχημο απο πισω να το αιτιολογει. Δεν εχω περασει και τα καλυτερα χρονια αλλα υπαρχουν πολυ χειροτερα που τα δικα μ μπροστα τους ειναι τοσο μα τοσο ασημαντα. Εχω παει πολλες φορες σε ψυχολογους, αλλα μετα απο καποιες συνεδριες σταματαω γιατι δεν νιωθω καλα να τους μιλαω, ειναι φορες που νιωθω οτι δεν υπαρχει λογος να μιλησω γιατι δεν υπαρχει κατι σημαντικο να πω αλλα παλι δεν νιωθω καλα. Εχω μεγαλωσει σε μια οικογενεια οπου οι γονεις μ με λατρευουν και εμενα και τα αδερφια μ, βεβαια εχω φαει παρα πολυ ξυλο απο το πατερα μ και δεν μπορω να το ξεχασω αλλα δεν το θεωρω κατι σημαντικο, ποιο παιδι δεν εχει φαει εστω μια σφαλιαρα απο τους γονεις τ επειδη ηταν ατακτο? Βεβαια ηταν αυστηροι, κυριως ο πατερας μ, οταν εκανα κατι καλο δεν μ ελεγε ποτε μπραβο, αλλα οταν εκανα κατι που δεν του αρεσε ή ελεγα ψεματα για ενα μηνα δεν μπορουσα να βγω μπορει και παραπανω, αλλα ειναι κατι που οι περισσοτεροι εχουν ζησει, ετσι δεν ειναι? Μεγαλωσα ομως με πολλες ανασφαλειες, πραγμα που ολοι βιωνουν, στην δικη μ περιπτωση βεβαια ηταν σε πολυ μεγαλο βαθμο, πολλες φορες κοιτουσα τον εαυτο μ στον καθρεφτη και με εβριζα για το τροπο που ειμαι, ακομα κ για τον χαρακτηρα μ, κλασσικα της εφηβιας. Ειμαι ομως 20 χρονων και η γνωμη που εχω για τον εαυτο μ εχει πιασει πιο πατο απο ποτέ. Οταν ημουν γυμνασιο ειχα προσπαθησει να αυτοκτονησω επειδη ενιωθα οτι δεν ημουν αρκετα καλη, δυστυχως δεν τα καταφερα. Σκεφτομαι πολλες φορες τον θανατο, αλλα επιμενω οτι δεν εχω ζησει ΤΙΠΟΤΑ το σπουδαιο να με κανει να νιωθω τοσο ασχημα και δεν μπορω να καταλαβω γιατι δεν αλλαζει... Δεν εχω καταθλιψη απλα ειμαι πολυ στεναχωρημενη, που δεν ειμαι αρκετα καλη για τους γονεις μ, που ποτε δεν θα ειμαι αρκετα καλη για το αγορι μ, δεν θα ειμαι αρκετα καλη για τους φιλους μ , και πανω απ'ολα ποτε δεν ειμαι αρκετα καλη για τον εαυτο μ. Και ξερω οτι κανεις δεν ειναι τελειος αλλα δεν παυουν αυτες οι σκεψεις να υπαρχουν. Ειναι πολυ ανωριμο εκ μερους μ να εχω ολες αυτες τις σκεψεις στην ηλικια που ειμαι αλλα οσο χαζο και να ακουγεται, ειναι κατι που νιωθω και αν δεν κανω κατι να το αλλαξω προβλεπω να παραταω και σχολη και οτι αλλο εχω και πρεπει να το φτιαξω! Γιατι το χειροτερο απ'ολα ειναι οτι δεν θελω να αλλαξω τιποτα, 2 χρονια τωρα που νιωθω οτι ειμαι μονη μ, και εχω κανει ολους οσους ειχα διπλα μ περασ συνηθησα στην μοναξια μ και αρχισε να μαρεσει... Δεν ειναι κακο το να σαρεσει να εισαι μονος αλλα φοβαμαι οτι θα το μετανιωσω καποια στιγμη και θα ειναι πολυ αργα, φοβαμαι θα χασω καθε ανθρωπο που εχει μεινει διπλα μ αν δεν αλλαξω τον τροπο που νιωθω. Τι στο καλο παει λαθος με μενα? Νιωθω λες και κολλησα στο μυαλο μιας 14χρονης κοπελας και τα βλεπω ολα μαυρα απο το πουθενα.
