Πακέτο (; )

Είναι 1-2 χρόνια τώρα που δε νιώθω καλά. Αποφεύγω τις συμμετοχές σε κοινωνικά δρώμενα, στη τάξη από μπροστά που καθόμουν πήγα πίσω - πίσω, αγχώνομαι με το παραμικρό (ε αυτό το είχα πάντα), δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ (μπορεί να κοιτάω τον άλλο στα μάτια και να μην ακούω λέξη από ότι μου λέει ή να κοιτάω την ίδια σελίδα στο βιβλίο για ώρες). Μπερδεύω τα συναισθήματα μου π.χ. όταν θυμώνω με πιάνει κλάμα (έλεος 22 χρονών γαϊδαρος), αρπάζομαι εύκολα και το κρατάω μανιάτικο για ώρες/μήνες/μέρες (δεν θέλω όμως το κακό αυτού που με τσάντισε).

Έλεγα ότι εντάξει είναι φυσιολογικό, είναι ο χαρακτήρας μου. Το άγχος τελικά (; ) μου προκάλεσε ως και σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή τουλάχιστον μου έδωσε τα συμπτώματα, κάτι που ενίσχυσε τον φόβο μου/άγχος μου να απομακρυνθώ από το σπίτι. Τι να κάνουμε λέω, ήταν να συμβεί και αυτό, ασθένεια, θα περάσει.

Τελικά εδώ και ένα εξάμηνο άρχισαν και οι δυσκολίες στον ύπνο. Κάθομαι για ώρες στο κρεββάτι με κλειστό το φως και χαζεύω το ταβάνι, ή στο πισι μέχρι τις πέντε έξι το πρωί και οταν εξαντληθώ με παίρνει ο ύπνος.. Τότε άρχισα να ψάχνομαι για κατάθλιψη.. Διάβασα ένα βιβλίο που έβγαλε ο ΣΚΑΙ για την κατάθλιψη, αναγνώρισα κάποια συμπτώματα αλλά σκέφτηκα ότι θα είναι περαστικό. Βελτιώθηκε ο ύπνος μου μετά κάποιες μέρες, έχασα και κάποια κιλά και ένιωσα λίγο καλύτερα, αλλά τώρα είμαι πάλι στα ίδια. Iσως κάποιοι να καταλαβαίνουν τι εννοώ.. Η κατάσταση στο σπίτι μου είναι μακριά απο ιδανική. Ευθύνομαι και εγώ προφανώς.. Τους φίλους μου τους έδιωξα με την "περίεργη" συμπεριφορά μου.. Έχω ακόμα υποχρεώσεις, σχολές-στρατούς και δεν μπορώ να την κάνω από το σπίτι που νομίζω χειροτερεύει τη κατάσταση. Και να φύγω στη τελική με τόσα άγχη και τη κοινωνία/λύκο με ανοιχτό το στόμα ποιος μου λέει ότι θα τα πάω καλύτερα;

Εσείς πως τα ακούτε όλα αυτά; Και το ερώτημα μετά από όλο αυτό το κατεβατό είναι, δεν καταλαβαίνω, όλα αυτά δηλαδή οφείλονται στην έλλειψη σεροτονίνης; Και δηλαδή αν με κάποιο τρόπο ανεβάσω τα επίπεδα, ξαφνικά όλα θα γίνουν γαμάτα; Έχει νόημα να απευθυνθώ σε ψυχολόγο - ψυχίατρο για φάρμακα αν δεν μπορώ να αλλάξω ριζικά τον τρόπο ζωης μου; Και συγγνώμη είναι ζωή αυτή να φτάσεις να εξαρτάσαι από ένα φάρμακο; Ποιός από την απ'έξω θα καταλάβει;

thanx for listening

υγ. τι με έπιασε σήμερα και έψαξα τα ερωτηματολόγια, έχω χτυπήσει κόκκινο σε τεστ κατάθλιψης, διαχείρισης θυμού και add (αλήθεια αυτό πως μεταφράζεται; ). Περνάω φάση; ή αντίφαση λολ;

Δεν ξερω αν περνας φαση, καμια φορα ομως τα φαρμακα χρειαζονται εγω ειδα σημαντικη βελτιωση. Μην εισαι αρνητικος τελειως σκεψου με ανοιχτο μυαλό. Ισως σε βοηθησει. Οχι οτι υπάρχει μαγικο χαπακι βεβαια αν υπήρχε θα χα γινει καλα εδω πολυ καιρο αλλα σαν βοηθητικο λεει καποιες φορες. πηγαινε σε καποιον ειδικο.

Οι ψυχίατροι βοηθούν όπως και οι ψυχολόγοι +γράφουν φάρμακα αν το κρίνουν απαραίτητο ή καμία σχέση; Σε τι ειδικότητας ειδικό :o προτείνετε να ψαχτώ;

Καλησπέρα,
Εάν έχεις σκέψεις θανάτου-αυτοκτονίας τότε σίγουρα πρέπει να πάρεις κάποια φάρμακα. Το ιδανικό είναι ένας συνδυασμός ψυχοθεραπείας-φαρμακοθεραπείας. Η γνωσιακή ψυχοθεραπεία είναι πολύ αποτελεσματική στη θεραπεία της κατάθλιψης. Όταν όμως είναι βαριάς μορφής χρειάζονται και τα φάρμακα. Σε περιπτώσεις ήπιας - μέτριας κατάθλιψης χωρίς επικίνδυνες σκέψεις η γνωσιακή ψυχοθεραπεία πιστεύω οτι αρκεί. Βέβαια εξαρτάται και απο το άτομο και επειδή εγώ δεν είμαι γιατρός δε μπορώ να σου πω τίποτα με σιγουριά. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι να μην υπομένεις τη κατάθλιψη και να πας σε ένα ψυχίατρο ή κλινικό ψυχολόγο για αξιολόγηση και περαιτέρω καθοδήγηση. Η ειδικότητα που θα σου πρότεινα είναι κλινικός ψυχολόγος με ειδίκευση στη γνωσιακή ψυχοθεραπεία.
Οι ψυχίατροι μόνο γράφουν φάρμακα. Δε κάθονται να σε ακούσουν. Οι ψυχολόγοι δε μπορούν να γράψουν φάρμακα αλλά ειδικευονται, οι περισσότεροι τουλάχιστον, σε μη φαρμακευτική ψυχοθεραπεία. Σε ακούν και λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με την ειδικότητα, σου μιλούν. Για παράδειγμα ένας ψυχαναλυτής μπορεί να μη βγάλει άχνα σε όλη τη συνεδρία. Ένας γνωσιακός είναι πιο καθοδηγητικός. Θα σου έλεγα να μη πας σε ψυχαναλυτή. Όπως προανέφερα η πιο αποτελεσματική, σύντομη και λιγότερο δαπανηρή ψυχοθεραπεία για τη κατάθλιψη είναι η γνωσιακή.
Ξεκίνα με κλινικό ψυχολόγο και μετά θα σε καθοδηγήσει αυτός. Αν όμως έχεις, όπως προείπα, σκέψεις θανάτου πήγαινε σε ψυχίατρο να σου γράψει αγωγή. Μην το αφήσεις ούτε στιγμή.