Ψυχοσωματικά;

Καλησπέρα, ελπίζω να ταιριάζει αυτό που γράφω σε αυτό το θρεντ. Γενικα, έχω διαγνωστεί με οριακή διαταραχή. Μέχρι πρόσφατα βρισκόμουν σε ανοιχτή νοσηλεία στο δημόσιο ψυχιατρείο στο οποίο μου έγινε και η διάγνωση της διπολικής τύπου β. Υπήρξαν κάποια τραυματικά γεγονότα τα οποία οδήγησαν σε στρεσ, κρίσεις, επαναλαμβανόμενο αυτοτραυματισμο κλπ και η ειδικός η οποία βλέπω μου μιλησε μέχρι και για μετατραυματικό στρεσ. Η καθημερινή μου αγωγή είχε entact, depakin, lamictal και clonitril. Πριν δύο μήνες έφυγα από τον μόνιμο τόπο κατοικίας μου για να επισκεφτώ για τις καλοκαιρινές διακοπές το πατρικό μου. Λίγο καιρο πριν φύγω είχα έντονες μα πολύ έντονες ναυτιες, πονοκεφαλους σαν να έχει κόλλα μέσα το κεφάλι μου, έλλειψη συγκεντρωσης, προσανατολισμού,μνήμης, μούδιασμα στο στόμα, κούραση, αϋπνίες που διαδέχονταν υπνηλίες. Ενιωθα σαν ασθενης με Αλτσχάιμερ. Σκέφτηκα ότι μπορεί όλα αυτά να τα προκαλούν τα φάρμακα οπότε με το που έφτασα στο πατρικό μου τα έκοψα μαχαίρι. Λάθος το ξέρω αλλά λειτουργησε. 2 βδομάδες μετα το στομάχι μου τουλάχιστον ήταν μια χαρά. Οι υπνηλίες και τα προβλήματα με την μνήμη και την συγκέντρωση και την κούραση συνεχίζουν μέχρι τώρα αν και όχι στην ίδια ένταση. Αλλά τουλαχιστον 2 μήνες τωρα, δεν έχω ακραίες μεταπτώσεις για πολύ καιρό ούτε αυτοκτονικές σκέψεις αυτοτραυματισμό η κρισεις. Και ειναι η πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό που είμαι χωρίς καθόλου φάρμακα και σχετικά καλά (άσχετο αλλά και η πρώτη φορά σε όλη μου την ενήλικη ζωή που δεν έχω αυτοκτονικο ιδεασμό). Αυτά που με προβληματίζουν είναι λοιπόν
1) αν τελικα ήταν λάθος η διάγνωση της διπολικής
2) ότι ενώ ήμουν καλά ξαφνικά τελείως εχω ξανά τα συμπτώματα που είχα πριν φυγω. Και σκέφτομαι μήπως συμβαίνει επειδή επιστρέφω στο μέρος που βίωσα αυτά τα τραύματικα γεγονοτα. Και αν είναι λοιπόν στο κεφάλι μου όλα αυτά. Η αν πρέπει να δω κάποιον γιατρό τύπου νευρολόγο η παθολόγο. Δεν ξέρω τι να κανω.
3) και με ανησυχεί το γεγονός ότι δεν μπορώ να βρω την ψυχολόγο μου να κλείσω ραντεβού και να τα συζητήσω όλα αυτα(με τον ψυχίατρο μου έκλεισα ) γιατί καλοκαίρι ήταν έκανε ένα διάλειμμα. Με αγχωνει και φοβάμαι πολύ ότι 2 μήνες ήμουν χωρίς καμία παρακολουθήση και τώρα που γυρνάω δεν την βρίσκω. Της έχω ήδη στειλει.μηνημα να με πάρει να κλείσουμε ραντεβού αλλά περνάει ο καιρός και δεν θέλω νααι την πρηξω αλλά θέλω πάρα πολύ κάπως να βγάλω ακρη.

Αυτά. Ελπίζω πραγματικά να το έβαλα στο σωστό μέρος και να βγάζω κάποιο νόημα.

Γειά σου,
σφάλμα η απότομη διακοπή των φαρμάκων!
Ο οργανισμός αργά ή γρήγορα, αισθάνεται την απουσία τους και προσπαθεί να επιστρέψει σε νέα ομοιοσταση, με επώδυνες συνέπειες, και συνήθως πιο άσχημες καταστάσεις από πριν.
Γρήγορη επαφή με τον γιατρό σου, με την ελπίδα ότι θα βρει κάποιο τρόπο να σε σταθεροποιησει.

Γενικά όταν τα έκοψα το το είπα γιατί είχαμε σκοπό να τα κόψω σταδιακά. Κι έχουν περάσει 2 μήνες. Αλλά εσύ τι ακριβώς εννοεις, που προσπαθεί να επιστρέψει;

Όταν παίρνεις ένα φάρμακο, ο οργανισμός και κυρίως ο εγκέφαλος, κάνει αλλαγές στην βιοχημικη του λειτουργία, ώστε να λειτουργεί σε μια νέα ισορροπία με την παρουσία του.
Με αυτή την νέα ισορροπία, εάν κάποιος είναι τυχερός, μπορεί να βρει ανακούφιση από τα συμπτώματα του, και να λειτουργεί ομαλά για κάποιο μικρό ή μεγάλο διάστημα.
Εάν τα σταματήσεις, αυτός θα προσπαθήσει να αναιρέσει αυτές τις αλλαγές, και να επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση πριν από το φάρμακο.
Αυτό προκαλεί ψυχοσωματικα συμπτωματα, που η ένταση τους είναι απρόβλεπτη. Όσο πιο απότομα το διακόπτει κανείς, συνήθως τόσο πιο δύσκολη είναι η κατάσταση.

Quote:

---

Originally Posted by Hex

Γενικά όταν τα έκοψα το το είπα γιατί είχαμε σκοπό να τα κόψω σταδιακά. Κι έχουν περάσει 2 μήνες. Αλλά εσύ τι ακριβώς εννοεις, που προσπαθεί να επιστρέψει;

---

Καλό θα ήταν να τα έκοβες σταδιακά για να μην νοιώσει ο οργανισμος απότομες αλλαγές.αλλα αφου το είπες στον γιατρο οπως ειπες εμεις παμε πάσο.