Σε απόγνωση

Είμαι σχεδόν 40 χρόνων και υποφέρω από κατάθλιψη, κάτι το οποίο συν τοις άλλοις μου έχει στοιχίσει και την καριέρα μου. Τώρα είμαι άνεργος. Το θέμα όμως είναι πως εδώ και καιρό έχω σταματήσει να ψάχνω για δουλειά. Εγώ ρίξει λευκή πετσέτα σχεδόν σε κάθε τομέα της ζωής μου. Είμαι σε απραξία και ακινησία, πιστεύοντας παράλληλα πως είναι πολύ αργά πλέον για να κάνω ένα νέο ξεκίνημα στην ζωή μου. Δεν έχω καθόλου ενέργεια για τίποτα. Μέχρι και τον ψυχίατρο και τον ψυχολόγο που με παρακολουθούν τους έχω κάνει πέρα και έχω να τους δω πολύ καιρό. Ούτως η άλλως τα πράγματα που μου λένε να αλλάξω δεν τα αλλάζω, βουλιαγμενος στην απάθεια και την αδράνεια. Αισθάνομαι ανήμπορος να προσπαθήσω, λίγος για να καταφέρω κάτι ουσιαστικό και σχεδόν γέρος. Φοβάμαι μήπως αποκτήσω αυτοκτονικές τάσεις στην πορεία. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι το εξής: Είναι όντως πολύ αργά για ένα νέο ξεκίνημα; Είμαι τελειωμένος, χωρίς ελπίδα να ζήσω μια καλύτερη ζωή;


Εστάλη από Lenovo K50-t5 στο E-Psychology.gr Mobile App

Η μονη αρχη που υπαρχει ειναι η γέννηση και το μονο τελος ο θάνατος. Το ενδιάμεσο λεγεται ζωη, δεν υπαρχει ενδιάμεση αρχη και ενδιάμεσο τελος.

Κάπως έτσι έχω βαλτώσει και εγώ στην απάθεια εδώ και πολλά χρόνια...Υπάρχουν κατά διαστήματα εκλάμψεις ζωντάνιας όπου θα έλεγε κανείς ότι ζω κάτι σαν φυσιολογική ζωή,αλλά δεν κρατάνε πολύ και δεν αφήνουν κάτι ως εμπειρίες...Πηγαίνω φερ'ειπείν πολύ συχνά για μπάνιο ή κάνω βραδινούς περιπάτους στις γειτονιές της Αθήνας,αλλά αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε θεματικό πάρκο...Σαν να με έριξε κάποιος εδώ για να παρακολουθήσω κάτι...Βλέπω τον κόσμο,τους δρόμους,τα φώτα και μου φαίνονται όλα σαν μια πραγματικότητα αλλόκοτη, που διαδραματίζεται σε κάποιον άλλο χρόνο και τόπο...Και άλλες φορές αισθάνομαι κάτι χειρότερο...Αισθάνομαι σαν να έληξε η θητεία μου εδώ και εγώ για κάποιον λόγο παραμένω ακόμα χωρίς να έχω τίποτα να κάνω και χωρίς να μου ζητείται τίποτα να κάνω...Προσπαθώ και πλάθω σενάρια και μοντέλα του ζείν, αλλά όλα όσα με ιντριγκάρουν είναι μη επιτεύξιμα και όλα όσα είναι επιτεύξιμα δεν με ιντριγκάρουν...Προσπαθώ να καταλάβω αν υπάρχουν κάποιες υπερσυλλογικές εκκρεμότητες σ'αυτόν τον κόσμο που θα με ενδιέφερε να προσεγγίσω έστω και διανοητικά,αλλά στο τέλος πάντα καταλήγω να μονοφαντασιώνομαι... Περιμένω μπας και χτυπήσει κάποιος την πόρτα απ'εξω εκεί απ'τ'αστρα και μου πεί κάτι ενδιαφέρον για τον κόσμο και για τα πράγματα.