18 χρονια με το συζηγο 18 χρονια γκρινια.οχι οι δυο μας.Το συζηηγο δε τον ηθελαν καθοτι σπουδασμενη εγω επρεπε να παρω καποιον με πτυχιο.με το ζορι να αρραβωνιαστω.Μεχρι να μην πατησω στο σπιτι ξανα αν κοιμηθω στο σπιτι του αρραβωνιαστικου μου(κυριως απο τη μητερα μου). οι πεθερες δε τα πηγαιναν καλα και καταλαβαινετε.ειχαμε και τα αδερφια να συμπληρωνουν και να μεταφερουν κακοπροαιρετα σχολια του κοσμουκτλ.και δωσε φασαρια και δωσε κλαματα.ακομα και οταν εχασε τον πατερα γκρινια (απο τη μητερα μου) ειχα επειδη ηθελα να ειμαι συνεχεια διπλα του να του συμπαρασταθω.Επειδη ειπαμε στην αδερφη μου οτι το αγορι που εβγαινε δε μιλουσε καλα γιαυτην η αδερφη μου εβρισε τον αντρα μου και τον εδιωξε απο σπιτι.και στη συνεχεια φωνες γκρινια κατηγοριες για τον πατερα του(ζουσε τοτε).γεννησα βαπτισα τα παιδια μου γκρινια παλι.το αγχος μου μεγαλωνε και περασα επιλοχεια καταθλιψη.με τον αντρα μου μια γροθια με συζητηση βρισκαμε ισορροπιες.επρεπε να τους παρατησω ολους και τα παιδια μου να τα κρατουν ξενες γιατι και αυτο το τονιζουν(μεγαλη βοηθεια δε λεω).Και εφτασε η μερα που ανακοινωνουν οτι η αδερφη μου (υστερα απο 4-5 χωρισμους )με το ατομο που ειχαμε τσακωθει και δε του μιλουσαμε 18 χρονια μας ανακοινωνει οτι θα αρραβωνιαστει και πρεπει να του μιλησουμε.Ο αντρα ς μου ανενδοτος πηγαινε εσυ μου λεει(της αδερφης μου της εχει φερθει πολυ καλα).Οι γονεις μου ψυχολογικο πολεμο φωνες τι θα πει κοσμος κτλ προς εμενα να πεισω τον αντρα μου.Εγω με αγχωδη διαταραχη και φαρμακα για να αντεπεξελθω.Πιστευω πως αντι να απαιτουν καλυτερα θα ηταν πριν ανακοινωσουν ημερ.νια αρραβωνα να συζητησουν μαζι μας και οχι να πιστευουν μονο την μια πλευρα χωρις ναμας ρωτησουν.εχω κοπει στα δυο.δε ξερω τι να κανω
