Χωρισμός και κατάθλιψη... Πονάω

Έκανα το λάθος και έχτισα όλη μου την ζωή γύρω του για 2 χρόνια... Λίγα ναι.. Αλλά στην ηλικία που είμαι, είναι πολλά.. Αυτός έγινε τα πάντα για εμένα. Το κέντρο του κόσμου μου.. Και μετά από 2 χρόνια, με χώρισε. Σταμάτησε να είναι ερωτευμένος μαζί μου.. Ξέρω ότι με αγαπάει. Με νοιάζεται. Ξέρω ότι δεν αφορά 3ο πρόσωπο το όλο θέμα.. Απλά έγινε.. Δε μπορώ να το δεχτώ ομως.. Μιλάμε ακόμα.. Όχι όπως τότε ούτε με την ίδια συχνότητα πια αλλά μιλάμε. Είναι ο μόνος που με ηρεμεί.. Με πιάνουν απαίσιες κρίσεις πανικού και άγχους.. Και μόνο αυτός με ηρεμεί. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δε ξέρω πως να προχωρήσω. Έχω τόσα πολλά συναισθήματα που θέλω να βγάλω προς τα έξω, τόση αγάπη και πίστη και αφοσίωση που θέλω να δώσω, αλλά θέλω να τα εκτιμήσει ο άλλος. Να τα σεβαστεί. Να μου τα ανταποδώσει! Δεν ξέρω... Νιωθω τόσο μπερδεμένη ώρες ώρες.. Πονάω τόσο πολύ με την όλη κατάσταση... Έχω χάσει την θελήση μου να ζήσω. Να βγω. Να γελάω. Να ξυπνήσω αύριο... Δεν ξέρω πως να βοηθησω τον εαυτό μου..

Μάλλον δεν ήταν ο κατάλληλος...

Quote:

---

Originally Posted by Lostgirl2

Έκανα το λάθος και έχτισα όλη μου την ζωή γύρω του για 2 χρόνια... Λίγα ναι.. Αλλά στην ηλικία που είμαι, είναι πολλά.. Αυτός έγινε τα πάντα για εμένα. Το κέντρο του κόσμου μου.. Και μετά από 2 χρόνια, με χώρισε. Σταμάτησε να είναι ερωτευμένος μαζί μου.. Ξέρω ότι με αγαπάει. Με νοιάζεται. Ξέρω ότι δεν αφορά 3ο πρόσωπο το όλο θέμα.. Απλά έγινε.. Δε μπορώ να το δεχτώ ομως.. Μιλάμε ακόμα.. Όχι όπως τότε ούτε με την ίδια συχνότητα πια αλλά μιλάμε. Είναι ο μόνος που με ηρεμεί.. Με πιάνουν απαίσιες κρίσεις πανικού και άγχους.. Και μόνο αυτός με ηρεμεί. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δε ξέρω πως να προχωρήσω. Έχω τόσα πολλά συναισθήματα που θέλω να βγάλω προς τα έξω, τόση αγάπη και πίστη και αφοσίωση που θέλω να δώσω, αλλά θέλω να τα εκτιμήσει ο άλλος. Να τα σεβαστεί. Να μου τα ανταποδώσει! Δεν ξέρω... Νιωθω τόσο μπερδεμένη ώρες ώρες.. Πονάω τόσο πολύ με την όλη κατάσταση... Έχω χάσει την θελήση μου να ζήσω. Να βγω. Να γελάω. Να ξυπνήσω αύριο... Δεν ξέρω πως να βοηθησω τον εαυτό μου..

---

Καλησπέρα..δεν είσαι η μονη.ολοι μας έχουμε πέραση απτό δρόμο του χωρισμού..σε καταλαβαίνω πονάει πολύ..αλλά δεν είναι όλα κατάμαυρα όπως τα βλέπεις αυτή τη στιγμή...εκείνος έκανε την επιλογή του.ηθελε να χωρίσει...τώρα και εσύ θα πρέπει να κοιτάξεις πως να συνεχίσεις τη δική σου ζωή..είτε μόνη είτε με έναν καινούργιο φίλο..ο έρωτας με έρωτα περνάει...η αλλιώς ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός σε αυτές της περίπτωσης...μόνη σου κάποια στιγμή στο ποστ σου το λες πολύ σωστά..θέλω να τα δώσω σε κάποιον που θα τα εκτίμηση..ε λοιπόν ο συγκεκριμένος έφυγε..γεια χαρά.ο επόμενος μπορεί να τα εκτίμηση και να είναι δίπλα σου..να σε αγαπάει πραγματικά και να μην θέλει να σε χάσει με τίποτα και να παλεψη γι'αυτό...
Ποτέ δεν ξέρουμε το αύριο ΠΟΤΕ...κάτι λες για ηλικία..αλήθεια πόσο Χρονών είσαι???
Λες δύο χρόνια εχτισες με αυτον..σκέψου και τα χειρότερα..γυναίκα ενός παλιού μου φίλου έπιασε γκόμενο έφυγε με το γκόμενο και άφησε στον άνδρα της τρία παιδιά και το μεγαλύτερο παιδί της σε ηλικία 15 ετών.και ήταν παντρεμένοι πόσα χρόνια..σαγαπώ μαγαπας και μόλις γνώρισε τον γκόμενο την έκανε με ελαφριά πηδηματακια..αυτός τώρα τη να πει για πες μου??εσύ πάλι καλά είσαι...λοιπόν ψηλά το κεφάλι και αισιοδοξία..προχωράμε τη ζωή μας κανονικά και με το νόμο..σε όσους αρέσουν για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε..

Είναι κάπως οξύμωρη η κατάσταση που περιγράφεις. Έχετε χωρίσει όπως λες και από την άλλη μιλάτε γιατί σε ηρεμεί αυτός. Αγαπητή μου αν κάποιος μας αγαπά δεν μας αφήνει. Κάνει τα πάντα να μη χάσει τον άνθρωπο που βρήκε. Για να σε παρηγορήσω χώρισα μετά από 7 χρόνια σχέσης που έκανα όνειρα πολλά με αυτόν και με διέλυσε μες το πένθος του πατέρα μου που έχασα φέτος. Ξέρεις πόσο πονάω; Αλλά αγωνίζομαι και σκέψου πως πονάω διπλά. Να ξέρεις κάτι που κατάλαβα και γω τελευταία ουσιαστικά και όχι επιφανειακά. Κατάλαβα πως αυτός που μας μένει πάντα είναι ο εαυτός μας. Αυτόν τώρα πρέπει να φροντίσεις και να προστατέψεις. Όλα γύρω μας έρχονται και φεύγουν. Δεν πρέπει να θεωρούμε κανέναν ότι θα είναι για πάντα μαζί μας. Είναι σπάνιες οι πραγματικές αγάπες. Στα δύσκολα όλα κρίνονται πραγματικά. Και τι ηλικία έχεις που αναφέρεσαι σαν να ήρθε το τέλος του κόσμου; Μίλησέ μας να σε βοηθήσουμε. Σε καταλαβαίνω γιατί ξέρω πολύ καλά το πόνο γενικά.

Κάτι που θα ήθελα να σου πω είναι πως για να σταματήσεις να πονάς θα πρέπει να σταματήσεις την επικοινωνία μαζί του αφού έχετε χωρίσει. Αλλιώς αν μιλάτε δεν έχετε χωρίσει και είστε μαζί κάπως έτσι σου δημιουργούνται ελπίδες και πονάς περισσότερο.

Είμαι 22.. Είμαι μικρή το ξέρω.. Και το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος μου έρωτας και γενικά η πρώτη μου σχέση σχέση, δεν βοηθάει καθόλου την κατάσταση.. Πάντως, όλα όσα μου είπατε, με βοήθησαν κάπως... Έχω πάρει κάποιες αποφάσεις και κατάλαβα ότι ναι.. Μόνο ο εαυτός μας μένει στο τέλος.. Κανένας άλλος!

Quote:

---

Originally Posted by Lostgirl2

Είμαι 22.. Είμαι μικρή το ξέρω.. Και το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος μου έρωτας και γενικά η πρώτη μου σχέση σχέση, δεν βοηθάει καθόλου την κατάσταση.. Πάντως, όλα όσα μου είπατε, με βοήθησαν κάπως... Έχω πάρει κάποιες αποφάσεις και κατάλαβα ότι ναι.. Μόνο ο εαυτός μας μένει στο τέλος.. Κανένας άλλος!

---

22 χρόνον έχεις πάρα πολλά χρόνια ακόμα μπροστά σου έχεις να γνωρίσεις πολλούς έρωτες..και κάθε φορά θα λες ναι αυτός ειναι....γιατί έτσι είναι ο έρωτας..μην απελπιζεσε...βγες με φίλες και ζήσε τη ζωή σου..τα χρόνια περνάνε στο πι και φι..σαν χθες θυμάμαι που ειμουν 22 και σήμερα είμαι 37...και οι έρωτες έρχονται και φεύγουν ε και οι φίλοι..έτσι είναι τι να κάνουμε..κάποτε όμως θα βρεις και εσύ τον άνθρωπο σου..και όταν θα κοιτάς πίσω θα γελάς θα λες τη χαζή που ειμουν και στεναχωριομουν...

Quote:

---

Originally Posted by Lostgirl2

Είμαι 22.. Είμαι μικρή το ξέρω.. Και το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος μου έρωτας και γενικά η πρώτη μου σχέση σχέση, δεν βοηθάει καθόλου την κατάσταση.. Πάντως, όλα όσα μου είπατε, με βοήθησαν κάπως... Έχω πάρει κάποιες αποφάσεις και κατάλαβα ότι ναι.. Μόνο ο εαυτός μας μένει στο τέλος.. Κανένας άλλος!

---

Δηλαδή τι αποφάσισες?