Μικροί κ συχνοι Πόνοι-πιέσεις στο κεφάλι (!)
Καλησπέρα! Είμαι γυναίκα 27 ετών. Έχω αρκετούς μήνες που βιώνω μια δύσκολη φάση αρρωστοφοβιας κατά βάση.
Πληκτρολογοντας τα διάφορα που ένιωθα κατά καιρούς, ερχόμουν σε αυτό το φορουμ. Παρήγορο που και κάποιος άλλος είχε νιώσει ότι κ εγώ κ αξιοθαύμαστο ότι είχε το θαρρος να το συζητήσει. Διάβαζα κ εγώ τα σχόλια και έπαιρνα δύναμη, μα μερικά θέματα έκλειναν τόσο απότομα που εμένα κι εγώ ακάλυπτη. Αποφάσισα να μπω η ίδια κ να μιλήσω.
Πιθανόν να σας κουράσω μα θα εκτιμούσα πολύ το οποίο σχόλιο σας.
Το Πάσχα μετά από χρόνια πρόβλημα με τη μύτη μου, πήγα στον ωριλα γιατί είχα ένα μήνα που δεν πέρναγε ίχνος αέρα από τη μύτη μου. Το βράδυ πριν τον ωριλα, ψάχνω το ίντερνετ για πρώτη φορά Πληκτρολογοντας το πρόβλημα μου, ανακαλύπτω τον πολυποδα. Λέω :αυτό έχω. Πράγματι αυτό είχα.
Η αυτό γνωμάτευση αυτή μάλλον με κατέστρεψε.
Ο ωριλα μου δίνει μια αγωγή συνηθισμένη. Λίγο καιρό μετά είχα πονοκεφάλους, τον ενημέρωνα κ μ έλεγε πάρε πονσταν κ πες μου. Με τα πολλά, απευθύνομαι σε άλλον ωριλα ο οποίος με. Βρίσκει με οξεία ιγμοριτιδα, πόνοι στο κεφάλι απίστευτοι, αντίβιωση και ένα σωρό ακόμα.
Από κει κ μετά ξεκίνησα να ακούω τα πάντα στο σώμα μου, ξεκινάνε οι κρίσεις πανικού. Το παραμικρό που ένιωθα στο σώμα μου με έκανε να πιστεύω πως κάτι έχω κ κάτι πρόκειται να πάθω άσχημο. Αμέσως μετά ακολουθούσαν κρίσεις. Εβδομαδιαίες, σταδιακά ανά τρεις μέρες μέχρι που με τον καιρό είχα καθημερινά δύο με τρεις ισχυρές κρίσεις πανικού.
Πόνος στην καρδιά δυνατος, επίσκεψη στον καρδιολόγο δεν έχεις τίποτα.
Πόνος στα πνευμονία κ δυσπνοια, επίσκεψη στον παθολόγο δεν έχεις τίποτα.
Οπότε... Ψυχολόγος.
Εχω ξεκινήσει λοιπόν τις επισκέψεις περίπου ένα μήνα και εδώ κ λίγες μέρες έχω πονακια στο κεφάλι. Μικρούς πόνους-πιέσεις, μικρής διάρκειας,πολύ συχνούς ωστοσο. Στους κροτάφους, στην κορυφή της κεφαλής, στη μία μεριά της κεφαλής.
Εξετάσεις αίματος εννοείται έχω κάνει ήταν καλές, επίσης έχω κάνει κ αξονική τομογραφία στο κεφαλι(γ τον πολυποδα κ την ιγμοριτιδα) κ δεν είχε δείξει κάτι άλλο εκτός από πολύ υγρό στη φάση της οξείας ιγμοριτιδα.
Όμως εγώ φοβάμαι, φοβάμαι μήπως έχω κάτι πιο σοβαρό και δεν το ξέρουν, κάτι άσχημο στο κεφάλι μου.
Έχω μιλήσει με την ψυχολόγο κ μου είπε πως πρέπει να δώσω λίγο χρόνο χωρίς να επισκεφθώ εκ νέου κάποιο γιατρό γιατι είναι του άγχους μου συμπεριφορές.
(είχα κ δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά κυρίως γ αρχή εστιάζουμε με την ψυχολόγο στο κομμάτι διαχείρισης άγχους ώστε να είμαι πιο παραγωγική) -το αναφέρω απλά.
Είναι συχνοι οι πόνοι-πιέσεις όμως κ με τρομάζουν, κ μου τραβούν την προσοχή ακόμη κ όταν κάνω κάτι προκειμένου να ξεχάστω. Είναι δυνατόν να τους κάνει το άγχος μου; αν ναι κάποια πρόταση;
Ποια είναι η γνώμη σας; είχατε κάτι παρόμοιο; θέλω τόσα να ρωτήσω κ δε ξέρω. Οτιδήποτε...
Ευχαριστώ