Καλησπέρα. Θα ήθελα απλά να μοιραστώ την εμπειρία μου. Κάπου πρέπει να τα πω. Είμαι 26 χρόνων και έχω μια κόρη, εδώ και 5 μήνες έχω μια σχέση όπου αρραβωβιαστηκαμε και πλέον ζούμε όλοι μαζί. Η μητέρα μου ήταν κολλημένη πάνω μου με παθολογικο τρόπο. Αλκοολική χρόνια και με κατάθλιψη. Δεν ήθελε καμία βοήθεια. Είχε κάνει 3 απόπειρες αυτοκτονίας με χάπια. Πάντα την προλάβαινα. Η "τελευταία" αποπειρα έγινε το Μάιο, μόλις που είχα ξεκινήσει τη σχέση μου. Δεν άντεχε πιστεύω, στην ιδέα ότι είμαι με κάποιον όσο τρελό η παράλογο και αν ακούγεται. Επειδή θα μακρυγορησω θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Στις 21 Σεπτέμβρη εξαφανίστηκε. Πήρε το αυτοκίνητο και έφυγε από το σπίτι που έμενε με τον παππού μου. Πριν είχαμε μιλήσει και μου είχε πει ψέματα ότι θα πήγαινε βόλτα. Που ποτέ δεν το έκανε. Το βράδυ δεν γύρισε. Την επόμενη πήγα στην αστυνομία και δήλωσα την εξαφάνιση. Οι μέρες περνούσαν και κανένα αποτέλεσμα. Αποφάσισα να τη βάλω στο silver Alert μιας και μετά από 5 μέρες δεν είχε σηκώσει χρήματα από το λογαριασμό της. Εκεί ο αστυνομικός επειδή του είπα το ιστορικό της μου πρότεινε να κοιτάξω σε κάνα χωράφι του παππού, αφού μόνο εγώ ήξερα που βρισκόταν. Έτσι και έκανα και πριν πάρω διοικητικη εντολή για την εξαφάνιση, πήγα με τη θεία μου σε ένα χωράφι, κοντά στο σπίτι. Εκεί, βρήκα το αυτοκίνητο της, παρκαρισμένο σε ένα χωράφι. Ήξερα ότι ήταν νεκρή. Δεν θυμάμαι τι έκανα. Δεν πλησίασα πάντως. Πήρα τηλέφωνο την αστυνομία όπου όταν κατέφθασε διαπιστώθηκε και ο θάνατος της. Συγκεκριμένα ήταν 8 μέρες νεκρή. Αυτοκτονία με χάπια. Και τι χάπια; αντιψυχωσικα. Δικά μου μιας και εγώ έχω ψύχωση. Δεν ξέρω τι με πονά περισσότερο. Ο φρικαλεος τρόπος που πέθανε; ότι πλέον είμαι εντελώς μόνη μου; μιας και ο πατέρας μου έχει πεθάνει. Είμαι ορφανή αμφοτεροπλευρως. Είμαι μόνη μου με ένα παιδί, και έναν καινούργιο σύντροφο που τρέμει η καρδιά μου μην μας διώξει από το σπίτι του και μείνουμε στο δρόμο. Δεν έχω σπίτι. Οικογένεια. Τίποτα. Είμαι μόνη μου. Έχω ξεκινήσει συνεδρίες με ψυχολόγο γιατί χρειάζομαι βοήθεια. Είμαι πιο πολύ θυμωμένη πάρα θλιμμένη. Δεν μπορώ να πιστέψω πως η μητέρα μου με εγκατέλειψε. Ενώ ήξερε ότι είχα μόνο αυτή. Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
