Printable View
Είπα ν' ανοίξω αυτό το θέμα γιατί από χθες δεν είμαι και πολύ καλά... Έχω μια ηλικιωμένη γατούλα στην αυλή που απ' ότι φαίνεται είναι στα τελευταία της και αγχώνομαι και στεναχωριέμαι... Ως επί το πλείστον την φροντίζει η μητέρα μου αλλά την είχαμε από μικρούλα κι όσο να 'ναι δέθηκα μαζί της...
Δεν ξέρω τι να κάνω, αν κάποιος έχει ζήσει απώλεια ζώου ας μου πει πως το αντιμετώπισε...
Τα περισσότερα ζώα ζούνε λιγότερο από εμάς, είναι πιθανό λοιπόν να πεθάνουν και πριν από εμάς. Ο γάτος που είχαμε πέθανε από ουρολοίμωξη κυριολεκτικά στην αγκαλιά της αδερφής μου και εγώ ήμουν δίπλα. Όσο κι αν ακουστεί ψυχρό ή τετριμμένο, το ότι ήμασταν κοντά του μέχρι το τέλος και ο χρόνος, έφεραν την αποδοχή της απώλειας και το ξεπέρασμά της.
μπορεις να την πας για ευθανασια. προσεξε να μην κρυωνει. μην ξεχνας οτι με ορο πρεπει να την ενυδατωνεις για να μην διψα
Γεια σου Κύκνε! Να μη στενοχωριέσαι για τη γατούλα, την περιμένει ο παράδεισος! Όταν ο άνθρωπος διώχτηκε από τον παράδεισο τον ακολούθησαν οικειοθελώς ορισμένα ζώα. Ένα από αυτά είναι οι γατούλες. Μετά τον θάνατό τους ο Θεός τους φυλάσσει μια ιδιαίτερη θέση κοντά του.
Νομίζω η καλύτερη θεραπεία για την θλίψη από την απώλεια ενός ζώου είναι να έχεις ένα άλλο γατάκι στη θέση του! Εμένα αυτό με βοήθησε να ξεπεράσω την απώλεια των ζώων που είχα. Είχα σκυλάκια και γατάκια. Ένα καινούργιο ζωάκι βοηθά να δεις την αιωνιότητα στην ύπαρξη των ζώων συντροφιάς.
Να ευχαριστήσεις το Θεό για τη γατούλα που τώρα φεύγει και να καλωσορίσεις στη θέση της μια καινούργια παρουσία. Ο Θεός σε αγαπά που φροντίζεις τα πλάσματά του!!
Γεια σου homebod, σ' ευχαριστώ για τη στήριξη σου... Η γατούλα πέθανε κι είμαι πολύ στεναχωρημένη αυτή τη στιγμή...Quote:
Originally Posted by homebod
Έχω κι άλλες γατούλες και στην αυλή και μία στο σπίτι... Θα παρηγορηθώ μ' αυτές αλλά τώρα στεναχωριέμαι γιατί την είχα δεκαπέντε χρόνια και μου λείπει...
Πέθανε μόνη της Νίκο... Την είχα σκεπασμένη, δεν κρύωνε...Quote:
Originally Posted by nikos2
Εντάξει, τουλάχιστον τελείωσε ήσυχα.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Όταν ήμουν μικρός βίωσα αρκετές απώλειες ζώων. Ορισμένες φορές έπεφταν θύματα δηλητηριασμένων δολωμάτων, επομένως μιλάμε για ιδιαίτερα βασανιστικούς θανάτους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη στιγμή που βρήκα μόνος μου μια από τις γάτες μας να ψυχορραγεί δηλητηριασμένη σ' ένα χαρτοκιβώτιο στην αυλή. Ήταν τρομακτικό. Ράγισε η καρδιά μου για το ανήμπορο ζωάκι που τελείωσε τη ζωή του με τον πλέον φριχτό τρόπο.
Σε μια άλλη περίπτωση χάσαμε ένα σκυλάκι. Το βρήκαμε όταν έλιωσαν τα χιόνια στην άκρη ενός δρόμου. Είχε χτυπηθεί από αυτοκίνητο.
Ναι, το ότι τελείωσε ήσυχα είναι μια παρηγοριά... Η έκφραση της ήταν ήρεμη, δεν πρέπει να ταλαιπωρήθηκε ευτυχώς η ψυχούλα μου...Quote:
Originally Posted by Vox
Κι εγώ έχω δει ζώα να πεθαίνουν βασανιστικά, πάνω από μία φορά, τι να πρωτοθυμηθώ...
Αλλά παρόλα αυτά εξακολουθώ να νιώθω χάλια σήμερα, νιώθω αναστατωμένη και δεν μπορώ να ηρεμήσω... Επίσης αρκετά υποτονική...
Λυπάμαι κύκνος!!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Πέρασαν τα χρόνια της και πέθανε. Να σκέφτεσαι ότι την φρόντισες όσο καλύτερα μπορούσες και είχε πολύ καλύτερη τύχη από άλλα ζώα. Λογικό είναι να είσαι χάλια αλλά σιγά σιγά θα ηρεμήσεις . Και αν σου πούνε βλακείες του τύπου "πάρε άλλο" κτλ, μην δίνεις σημασία και μην συγχύζεσαι. Δεν αξίζει. Κάποιος που δεν καταλαβαίνει, δεν πρόκειται να καταλάβει.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Σ' ευχαριστώ Ανδρέα!Quote:
Originally Posted by andreas86
Σ' ευχαριστώ για την στήριξη σου... Το ξέρω ότι με τον καιρό θα νιώσω καλύτερα αλλά για την ώρα είναι λίγο δύσκολο... Όμως με βοηθάει που συζητάω μαζί σας, ανακουφίζομαι...Quote:
Originally Posted by Αργύρης85
Έχασα το κουνέλι μου φέτος το καλοκαίρι σε ηλικία, όπως υπολογίζω, οκτώ ετών. Έζησε τα χρόνια του δηλαδή και είχε ήδη αρχίσει να γεράζει τα τελευταία χρόνια. Αυτό το όμορφο κουνελάκι το είχα από μικρό. Δέθηκε μαζί μου και εγώ το είχα σαν παιδάκι μου. Ήταν κολλημένο μαζί μου και δεν εμπιστευόταν άλλους. Ζούσε μαι καλή ζωή. Συνειδητοποίησα τη σημασία στη ζωή μου μόλις έφυγε. Κάτι έλειπε από το σπίτι. Ξαφνικά σταμάτησα να το ακούω να τρώει και να πίνει νερό το βράδυ. Τα πράγματά του έλειπαν από τη ντουλάπα. Πολλές φορές μπερδευόμουν και πήγαινα από συνήθεια να του μαζέψω αγριόχορτα και λουλούδια που έτρωγε, αλλά μετά θυμόμουν πως δεν είναι πια μαζί μου. Ήταν πολύ ιδιαίτερο κουνέλι που δε νομίζω πως έχει άλλο όμοιο με αυτό. Αλλά από την άλλη έζησε τα χρόνια του και δε μπορώ να κάνω κάτι για να το φέρω πίσω, και έτσι σε ένα μήνα το αποδέχτηκα, και σε περίπου δύο μήνες το αποδέχτηκα πλήρως. Θα την θυμάμαι όμως.
Ανοίγω ξανά αυτό το θέμα για την απώλεια μιας άλλης ψυχούλας αυτή τη φορά, μιας ψυχούλας που έφυγε βίαια κι άδικα... Μου την σκότωσαν κάτι σκυλιά πριν περίπου δυο εβδομάδες κι ακόμα δεν μπορώ να σταματήσω να τη σκέφτομαι και να στεναχωριέμαι, έπαθα σοκ απ' αυτό το ξαφνικό γεγονός... Μου λείπει... :(
ο παππους μου ελεγε οταν πηγαιναμε στο χωριο το μονο που ξεπερναει τον πονο του χαμου του ζωου ειναι να παρεις επομενο. τα λατρευε. και εγω τα αγαπαω αλλα δυστυχως δεν αντεχω οικονομικα πια και στην πολυκατοικια δεν επιτρεπονται. ειχα ενα παπαγαλακι ηταν απιστευτο οταν μου ψοφησε ημουν πολυ χαλια μου πηρε καιρο να συνελθω.