Αδυναμία αφοσίωσης και αλλαγή συμπεριφοράς

Γεια σας. Είμαι 23 χρονών, δεν έχω κάπου να απευθυνθώ (φίλους και τα λοιπά με εξαίρεση έναν που μένει σε άλλη πολη) και ήθελα να μοιραστώ την ανάγκη μου να κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα. Δεν μπορώ να αφοσιωθώ σε ένα αντικείμενο, σε ένα επάγγελμα, σε ένα χόμπι, σε έναν άνθρωπο χωρίς να κάνω και άλλα πράγματα. Ασχολούμαι με σχέδιο μόδας, ζωγραφική και γράψιμο. το ένα το σπούδασα, το άλλο όχι λόγω του ότι κόπηκα στις εξετάσεις, και το τρίτο δεν επιθυμώ να το σπουδάσω. Κάθε μέρα αλλάζω, κάθε μέρα λέω κάτι διαφορετικό. Προσπαθώ να αφοσιωθώ σε ένα πράγμα (π.χ. ράψιμο ρούχου) και να το τελειώσω. Αλλά μετά από λίγες ώρες ή λίγες μέρες με πιάνει από τη μια φόβος να το τελειώσω και από την άλλη η ανάγκη μου να κάνω κάτι άλλο. Αλλάζω συνέχεια. Ξεκινάω πολλά πράγματα μαζί. Δουλεύω μια ιδέα και από πίσω περιμένουν άλλες δέκα εκ των οποίων τις δύο τις δουλεύω όταν έχω ελεύθερο χρόνο. Το να αφοσιωθώ κάπου είναι σαν να μου βάζουν χειροπέδες. Όταν σκέφτομαι να ασχοληθώ μόνο με ένα πράγμα, είναι για μένα εφιάλτης. Τώρα μοιάζω σίγουρη ότι θέλω να ακολουθήσω ένα δρόμο και μετά από λίγα λεπτά, λίγες ώρες ή μια μέρα είμαι σίγουρη ότι θέλω να ακολουθήσω έναν άλλον δρόμο που από την αρχή υπήρχε μέσα μου. Για ότι να κάνω, ότι να σκεφτώ, ότι να θέλω, ότι να νιώθω, υπάρχουν πάντα δύο διαφορετικοί δρόμοι εκ διαμέτρου αντίθετοι ο ένας με τον άλλον κι εγώ πάω πότε από εδώ και πότε από εκεί. Και σε κάθε δρόμο, ξεφυτρώνουν παρακλάδια και με μπερδεύουν ακόμα περισσότερο. Θέλω να ανοίγω δέκα εστίες διαφορετικές και να πηγαίνω πότε από εδώ και πότε από εκεί. Δεν θέλω να τελειώνω τίποτα, δεν θέλω να παίρνω οριστικές αποφάσεις, δεν θέλω να δεσμεύομαι. Δεν θέλω τίποτα που δεν θα μπορώ να το γκρεμίσω μετά. Και το άλλο που ήθελα να μοιραστώ είναι η συμπεριφορά μου. Την παρομοιάζω με αυτή ενός ραδιοφώνου στο οποίο αλλάζεις τις συχνότητες συνέχεια. Αλλάζει ο τρόπος μου, η γλώσσα σώματος μου, η φωνή μου μέσα σε μερικά λεπτά ή μερικές ώρες ή μερικές μέρες. Άλλος άνθρωπος τώρα και άλλος άνθρωπος μετά. Πολλές φορές στέκομαι κάπου και είμαι σαν χαμένη και μου έρχονται σκόρπιες πληροφορίες στο μυαλό μου που δεν μου λένε συναισθηματικά τίποτα. Νιώθω σαν να με βλέπω έξω από το σώμα μου ή σαν κάποιος άλλος να ενεργεί με το σώμα μου. Μερικές πλευρές του εαυτού μου είναι πολύ άσχημες και έχουν καιρό να ξυπνήσουν. Μερικές πλευρές τις συνδέω αυτομάτως με κάποιο όνομα, και μερικές άλλες με κάποιο επάγγελμα. Αρκετά συχνά χάνω τον οιρμό μου και προσπαθώ να θυμηθώ τι ήθελα να πω ή να κάνω. Μερικές φορές δεν αναγνωρίζω την οικογένειά μου ή το φίλο μου, το σπίτι και την πόλη μου (μπορεί να νιώθω σαν κάποιος άλλος με άλλο όνομα ή άλλο επάγγελμα και να κρατιέμαι να μην μιλήσω ανάλογα, μερικές φορές δεν κρατιέμαι). Και τα συναισθήματα μου αλλάζουν το ίδιο ευκολα. Είμαι χαρούμενη χωρίς λόγο, φέρομαι χαριτωμένα και μετά από λίγη ώρα νιώθω θλίψη. Τώρα έχω όρεξη να κάνω πράγματα (με μια συγκεκριμένη συμπεριφορά) και μετά από λίγο έχω μια νύστα άλλο πράγμα( με άλλη συμπεριφορά).