Η καθημερινότητα μου. Σας θυμιζουν τιποτα όλα αυτα???
Νιωθω χαλια αδύναμη ανυμπορη φοβάμαι με πιάνει πανικός φοβάμαι οτι θα κοιμηθώ και θα ξυπνησω παλι ετσι κι ακομα χειροτερα οτι δεν θα ξυπνησω. Φοβάμαι οταν ειμαι εξω οτι θα παθω ανακοπη οτι θα λιποθυμησω οτι ποιος θα με βοηθήσει και ποιος θα με παει νοσοκομειο. Τα πόδια μου τρέμουν ζαλιζομαι. Νιωθω μια να καίγομαι απίστευτα και να ιδρωνω μια να τρεμω και να κρυωνω. Τα βραδιά κοιμαμαι αργα αλλες φορες λίγες ώρες άλλες παρα πολυ. Ποτε ομως δεν ξεκουραζομαι παντα νιωθω κουρασμένη σαν να σερνω τα πόδια μου δεν μπορω να σηκωθω απ το κρεβατι. Κι ολο αναρωτιέμαι μήπως είναι σωματικό τελικά αλλα τι να είναι? Εξετάσεις αιματος και καρδιας πεντακάθαρες. Τοτε τι? Μήπως με τριγυρναει Ιωσή? Βαζω θερμόμετρο και παρακαλω να εχω πυρετό για να δικιολογησω την κατασταση αλλα τελικά μια χαρα ειμαι. Αρα τι εχω? Μήπως κατι ποιο σοβαρό? Αλλα τι? Η καρδια μου είναι καλα τι αλλο? Μήπως καρκίνος ? Μπα δε νομιζω. Ε τοτε τι αλλο? Ξαφνικα εκει που καθομαι νιωθω σαν να είναι έτοιμο ενα ηφαίστειο να εκραγεί μεσα μου κι ερχεται ο πανικός η καταστροφή. Το καταλαβαινω ηρεμω δεν τον αφήνω να με πιασει μετα απο λιγα λεπτα παλι παει να ερθει ωχ λεω και μου έρχονται στο μυαλο ολα τα συμπτώματα απο όλες τις ασθενείες που εχω διαβάσει στο ίντερνετ. Ωχ μου ερχεται η ανακοπή το αναγνωριζω να τωρα θα πέσω κατω και θα σβήσουν ολα. Να τωρα τωρα και τελικά τιποτα ακομα εδω ειμαι στα χαμένα. Ουτε που βρίσκομαι δεν καταλαβαινω τι κανω. Άντε ηρεμω παλι αρχίζω τις θετικές σκέψεις και νιωθω καλυτερα αλλα παλι αδύναμη εξαντλημένη. Ποτε θα περασει επιτέλους? Δεν μπορω να ζω αλλο ετσι τι να κανω? Αδιέξοδο νιωθω πως κανεις δεν μπορει να με βοηθήσει. Πεφτω για υπνο ολα μια χαρα το πρωι ξυπναω και περιμενω να αρχίσουν παλι απ την αρχή!