Πανελλήνιες

Καλησπέρα,
Αποφοίτησα πέρσυ από το σχολείο. Έδωσα πανελλήνιες και δεν πέρασα εκεί που ήθελα. Στοχευα ψηλά Αλλά έπιασα πάτο. Για να είμαι ειλικρινείς τα 10 χιλιάδες μορια που έγραψα με τον πήχη σε σχολές με 18.000 μορια βάση ήταν το λιγότερο "ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ". Από κάποια στιγμή κ έπειτα γνώριζα την ήττα που θα ακολουθήσει. Συνέχιζα όσο μπορούσα. Μισό βήμα την φορά. Είχα πελαγωσει. Ήμουν τόσο πιεσμένος που η κούραση μου φαινοταν από χιλιομετρα,δεν ήταν ανάγκη να το πω. Η πίεση έβγαινε από τα αυτιά.... γεμίζε όλο τον χώρο!!!Κοντολογις ήμουν αποφασισμένος να ξαναδωσω. Τα αποτελέσματα δεν με ενδιέφεραν καν από την στιγμή που ήξερα ότι δεν θα έπιανα καμία σχολή της αρεσκείας μου. Με τα πολλα πολλα Εχω ξεκινήσει 1 μήνα τώρα προετοιμασία για να ξαναδωσω ..κάνω ιδιαίτερα. Αντικρίζω ξανά την δυσκολία που είχα πέρσυ και προσπαθώ να μην μπω όπως και πέρσυ στο τρυπακι. Το προβλημα μου ειναι οτι δεν μπορω να βρω μια εναλλακτικη λυση σε περιπτωση που δεν περασω...με τρομαζει η σκεψη το να ζω χωρις να εχω καποιο στοχο, καποια κατευθυνση. Η καθημερινότητα μου άλλαξε από πέρσυ. Δουλεύω κάνω προπόνησης διαβάζω...προσπαθώ να αφιερώνω χρόνο για τον εαυτό μου για να μην πνίγομαι. Θέτω το διάβασμα ως "μέρος της καθημερινότητας μου" και όχι ως "η καθημερινοτητα μου". Μάλιστα ,το γεγονός ότι η φύση μου είναι περισσότερο καλλιτεχνική και όσο κι αν προσπαθώ να το πνίξω αυτό μέσα μου με τον καιρο αρχίζω και το παραδέχομαι ,με κάνει να μην ταίριαζε σε καμία κατεύθυνση (θεωρητική θετική κλπ. Αν και είμαι θεωρητική) Οι προβληματισμοί μου είναι οι εξης: Τι να κάνω σε περίπτωση αποτυχίας ξανά?? Πώς να χειριστώ το διάβασμα φέτος Γιατί αισθάνομαι την πίεση του χρόνου και γενικά έχω ένα άγχος ότι χάνω τον μπούσουλα....

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Quote:

---

Originally Posted by maxvas

Καλησπέρα,
Αποφοίτησα πέρσυ από το σχολείο. Έδωσα πανελλήνιες και δεν πέρασα εκεί που ήθελα. Στοχευα ψηλά Αλλά έπιασα πάτο. Για να είμαι ειλικρινείς τα 10 χιλιάδες μορια που έγραψα με τον πήχη σε σχολές με 18.000 μορια βάση ήταν το λιγότερο "ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ". Από κάποια στιγμή κ έπειτα γνώριζα την ήττα που θα ακολουθήσει. Συνέχιζα όσο μπορούσα. Μισό βήμα την φορά. Είχα πελαγωσει. Ήμουν τόσο πιεσμένος που η κούραση μου φαινοταν από χιλιομετρα,δεν ήταν ανάγκη να το πω. Η πίεση έβγαινε από τα αυτιά.... γεμίζε όλο τον χώρο!!!Κοντολογις ήμουν αποφασισμένος να ξαναδωσω. Τα αποτελέσματα δεν με ενδιέφεραν καν από την στιγμή που ήξερα ότι δεν θα έπιανα καμία σχολή της αρεσκείας μου. Με τα πολλα πολλα Εχω ξεκινήσει 1 μήνα τώρα προετοιμασία για να ξαναδωσω ..κάνω ιδιαίτερα. Αντικρίζω ξανά την δυσκολία που είχα πέρσυ και προσπαθώ να μην μπω όπως και πέρσυ στο τρυπακι. Το προβλημα μου ειναι οτι δεν μπορω να βρω μια εναλλακτικη λυση σε περιπτωση που δεν περασω...με τρομαζει η σκεψη το να ζω χωρις να εχω καποιο στοχο, καποια κατευθυνση. Η καθημερινότητα μου άλλαξε από πέρσυ. Δουλεύω κάνω προπόνησης διαβάζω...προσπαθώ να αφιερώνω χρόνο για τον εαυτό μου για να μην πνίγομαι. Θέτω το διάβασμα ως "μέρος της καθημερινότητας μου" και όχι ως "η καθημερινοτητα μου". Μάλιστα ,το γεγονός ότι η φύση μου είναι περισσότερο καλλιτεχνική και όσο κι αν προσπαθώ να το πνίξω αυτό μέσα μου με τον καιρο αρχίζω και το παραδέχομαι ,με κάνει να μην ταίριαζε σε καμία κατεύθυνση (θεωρητική θετική κλπ. Αν και είμαι θεωρητική) Οι προβληματισμοί μου είναι οι εξης: Τι να κάνω σε περίπτωση αποτυχίας ξανά?? Πώς να χειριστώ το διάβασμα φέτος Γιατί αισθάνομαι την πίεση του χρόνου και γενικά έχω ένα άγχος ότι χάνω τον μπούσουλα....

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

---

Εγώ στην τρίτη λυκείου δεν μου έφτανε ο χρόνος επειδή το πρωί ήμουν στο σχολείο, μετά είχα τα φροντιστήρια, οπότε εν τέλη γυρνουσα σπίτι και το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να κάτσω να ηρεμησω.. Πιστεύω ότι για σένα τώρα που αποφοιτήσες θα έχεις παραπάνω χρόνο για διάβασμα.. Θα σου συνιστούσα επίσης να μην τα κάνεις όλα τα μαθήματα φροντιστήριο ή με ιδιώτη.. Χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο για μελέτη

Δεν υπάρχει εναλλακτική; Λάθος, λάθος, λάθος! Τι πάει να πει αν δεν περάσεις δεν υπάρχει εναλλακτική; Αν δεν περάσεις θα ζεις χωρίς στόχο και κατεύθυνση;

Αν δεν απομυθοποιήσεις τις εξετάσεις, πάλι θα το χάσεις λόγω άγχους. Έχω ξαδέρφη η οποία επέμενε σώνει και καλά να σπουδάσει νομική. Πραγματικά είχε σκοτωθεί στο διάβασμα και ποτέ δεν έπιανε τον στόχο κι είχε δώσει 5 φορές (παλιότερα, με τις δέσμες). Την 5η έτυχε και την πήρε η μάνα της στο τηλέφωνο με τα αποτελέσματα κι ήμουνα μπροστά. Πάλι δεν τα είχε καταφέρει. Πραγματικά δεν πίστευα στα μάτια μου, κόντεψε να καταρρεύσει μπροστά μου. ΛΕς και τελειώνει η ζωή με το αν θα περάσεις σε ένα κωλοπανεπιστήμιο ή όχι. Θες άγχος, θες δεν της έκοβε βρε αδερφέ, δεν τα κατάφερε. Ε, και τι έγινε; Τελικά πήγε πανεπιστήμιο Ιταλία και πέρναγε τις τάξεις αέρα και σήμερα είναι μια πολύ επιτυχημένη δικηγόρος με δικό της γραφείο.

Από εκεί και πέρα εσύ αναφέρεις και κάτι άλλο που υπονοεί ότι μπορεί τελικά αυτό που νόμιζες ότι θες να σπουδάσεις να μην είναι όντως αυτό που θες. Εκεί πάμε σε άλλη συζήτηση. Γιατί να χαλάς χρόνο και ενέργεια για να πετύχεις σε μια σχολή που δεν σε ενδιαφέρει πραγματικά; Τόσος συμβιβασμός από τώρα στην ζωή σου; Γιατί; Λογικό να φορτώνεσαι με ακόμα περισσότερο άγχος μετά.

Έχεις δίκαιο σ αυτό που αναφέρεις. Όμως με προβλημάτισε κατι:τι είναι αυτό που σε έκανε να νομίσεις ότι αυτό που πιστεύω ότι θα ήθελα να σπουδάσω ίσως να μην είναι αυτό που με ενδιαφέρει πραγματικα;Γιατί σαν άτομο μόνο συμβιβαστικο δεν με λες...

Απλά κάνε αυτό που σε εκφράζει και να μην ακολουθείς τις επιταγές του κοινωνικού σου περίγυρου. Έτσι είμαι στην εξεταστική όπως το βλέπεις τώρα, είναι μέρος της καθημερινότητας και όχι η ίδια η καθημερινότητα, πολύ σωστή παρατήρηση αυτή.

Αυτό που λες εδώ

Quote:

---

Originally Posted by menis_64

Μάλιστα ,το γεγονός ότι η φύση μου είναι περισσότερο καλλιτεχνική και όσο κι αν προσπαθώ να το πνίξω αυτό μέσα μου με τον καιρο αρχίζω και το παραδέχομαι ,με κάνει να μην ταίριαζε σε καμία κατεύθυνση (θεωρητική θετική κλπ.

---