Η σχέση ως προέκταση της εκτίμησης στον εαυτό μας
Χαιρετώ και εγώ όλη την παρέα, θέτω ένα θέμα που θέλει αρκετή συζήτηση και είναι κάτι που το είδα και στον εαυτό μου. Πιστεύω ακράδαντα, ότι η σχέση σαν σχέση, σαν ουσία, είναι προέκταση του εαυτού μας, τι θέλω να πω με αυτό. Θεωρώ πως όπως βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας, σαν αντανάκλαση, έτσι βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε την σχέση μας. Σε μια σχέση φερ'ειπείν δεν μπορεί να μπει ένας μανδύας για να καλύψει τα ελαττώματά μας και τις αδυναμίες μας, έτσι μένουμε "γυμνοί" στην θέα της σχέσης μας και εκεί είναι που αρχίζουν τα προβλήματα. Τσακωμοί, χωρισμοί, νεύρα, γκρίνια, πιστεύω πως όλα αυτά οφείλονται κατά κύριο λόγο, επειδή δεν εκτιμούμε και ούτε είδαμε ποτέ τα προβλήματα του εαυτού μας. Εγώ βλέπω πως οι περισσότεροι, δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί σωστά και η κοινωνικοποίηση, δεν είναι μόνο κομμάτι της φιλίας, αλλά περισσότερο κομμάτι των σχέσεων και αλληλεπιδράσεων, μεταξύ των ανθρώπων. Η εκτίμηση του εαυτού μας, ως προέκταση της σχέσης και το αντίθετο, έχει ως στόχο να γνωρίσουμε καλά πρώτα εμείς τον εαυτό μας και να τον διορθώσουμε αν μπορούμε. Θα πω ας πούμε για εμένα, αν και δεν θέλω να ανοιχτώ πολύ, ότι ξέρω ότι είμαι γκρινιάρης, πολλές φορές εγωιστής και γενικά μου σπάνε τα νεύρα πολλά πράγματα, αλλά προσπαθώ να ηρεμώ από μόνος μου (ετερόνομα), μέσω μια βόλτας με το αυτοκίνητο ή με τα πόδια κλπ. Δεν έχω φτάσει σε σημείο βίας, να μην πηγαίνει εκεί ο νους σας, αλλά σε εκνευρισμό που πλέον τον καταπολεμώ. Τι θέλω να πω με όλο αυτό, ότι η ζωή εκτός από αγώνας, είναι και μια ευκαιρία να διορθώσεις τα λάθη του εαυτού σου. Α, ξέχασα να πω πως με λένε Κωνσταντίνο και είμαι 21.
