Απώλεια ενδιαφέροντος στο γάμο.

Πριν 3 χρονια περιπου ο άντρας μου έκανε αλλαγη επαγγέλματος με αποτέλεσμα να απορρωφηθει σε αυτήν για να τα καταφέρει. Τον στήριξα και τον στηρίζω ακόμη και δόξα το Θεό πλέον είναι αρκετά καλά. Και ειμαστε και οικονομικά καλύτερα απ πριν.
Όμως έχει παρετηθει τελείως απ τον εαυτό του, τον νοιαζει μονο η δουλεια και ποτε θα βγει με τους φιλους του. Έχει πάρει σχεδον 20 κιλά δεν προσέχει καθόλου την υγεία του και εμένα δεν εχει καθολου ενδιαφέρον να με πλησιάσει.

Έκανα αρκετές συζητήσεις μαζί του. Ατελείωτες ώρες κουβέντας να του χτυπάω καμπανάκια και για το γάμο μας αλλά κυριως για την υγεία του. Άρχισα να κουράζομαι, για την ακρίβεια να ξενερώνω.
Πόσες φορές να το κουβεντιασω ακομη;
Ποσε φορές ακόμη να αντέξω να του ρίχνομαι και αυτός να με απωθεί;
Μηπως αν αδιαφόρησω αλλάξουν τα πράγματα ή θα απομακρυνθούμε τελείως;

Δεν είναι κακό το να εκτονώνεσαι με φίλους και με την παρέα, ίσα ίσα που δίνει και μια "ανάσα" στον γάμο, το να βγαίνουν και οι δύο με τις παρέες τους. Τώρα όσον αφορά για τα κιλά, έχει να κάνει με το γεγονός της δουλειάς του. Βρισκόμαστε ήδη σε μια εξαθλιωμένη χώρα και το μόνο που δεν θέλει να σκέφτεται, είναι καμιά απόλυση από τον εργοδότη. Οπότε έχει να κάνει με το άγχος της δουλειάς του αυτό, που προς το παρόν αν και βλέπει και εκείνος τον κίνδυνο, ίσως να μην μπορεί να κάνει κάτι γι'αυτό, προς το παρόν. Από την πλευρά σου, να μην του δημιουργείς άγχος στο θέμα των κιλών, ήδη οι εποχές όσον αφορά την εργασία είναι πολύ δύσκολες, δεν μπορεί να έχει και τα κιλά στο κεφάλι του. Το ότι έχετε αποξενωθεί και οι δύο, νομίζω πως είναι κάτι φυσικό, μέσα στο γάμο δεν μπορεί να είσαι πάντα οκ με τον/την άλλον/η, διότι μεσολαβούν πολλά (παιδιά, υποχρεώσεις, δουλειά κλπ.). Δεν νομίζω ότι οι κουβέντες είναι εποικοδομητικές. Προς το παρόν άσε τα πράγματα να κυλήσουν, μην του κολλάς συνέχεια για τα κιλά, για τους φίλους του και για τον γάμο σας. Αν δεν μπορεί εκείνος να σε πλησιάσει, πλησίασε τον εσύ. Όχι με τις μεγάλες κουβέντες σας, αλλά στο να διοργανώσεις μια εκδρομή οι δύο σας μόνο, όταν βρεις τον χρόνο, κανένα διήμερο (και αν υπάρχει η δυνατότητα). Δυστυχώς μέσα στο γάμο, χάνεται ο έρωτας και αυτό είναι όντως μια πολύ μεγάλη αλήθεια, τουλάχιστον από αυτά που έχω δει από τα άλλα ζευγάρια. Τώρα αν δεν υπάρχει η δυνατότητα για κάποιο διήμερο οι δύο σας, τότε βρες κάποια άλλη λύση, αυτό που σας λείπει είναι το φλέρτ μεταξύ σας, αλλά μην τα περιμένεις όλα από εκείνον, ανέλαβε εσύ τα ηνία και όχι με κουβέντες, αλλά πράξεις.

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

Πόσες φορές να το κουβεντιασω ακομη;
Ποσε φορές ακόμη να αντέξω να του ρίχνομαι και αυτός να με απωθεί;

---

μα απότι φαίνεται πράττει η kaiti85 , του ρίχνεται και αυτός αδιαφορεί. Επίσης και η συζήτηση πράξη είναι. Και γενικώς τι ακριβώς κάνει εκείνος και τη συμβουλεύεις "μην τα περιμένεις όλα από εκείνον"?

Quote:

---

Originally Posted by geodim

μα απότι φαίνεται πράττει η kaiti85 , του ρίχνεται και αυτός αδιαφορεί. Επίσης και η συζήτηση πράξη είναι. Και γενικώς τι ακριβώς κάνει εκείνος και τη συμβουλεύεις "μην τα περιμένεις όλα από εκείνον"?

---

Νομίζω πως μόνο το άγχος της νέας του δουλειάς (και μιλάμε για Ελλάδα), φτάνει και περισσεύει. Εκτός και αν δουλεύει και εκείνη, τότε ευθύνεται το ότι έχουν απορροφηθεί από την καθημερινότητα, αν δεν δουλεύει και εκείνη, τότε μην έχει παραπάνω απαιτήσεις. Από εκεί και πέρα της πρότεινα μερικά πράγματα που μπορεί να κάνει. Αυτό εννοώ το να μην τα περιμένει όλα από εκείνον...

Quote:

---

Originally Posted by Kostas_14

Δεν είναι κακό το να εκτονώνεσαι με φίλους και με την παρέα, ίσα ίσα που δίνει και μια "ανάσα" στον γάμο, το να βγαίνουν και οι δύο με τις παρέες τους. Τώρα όσον αφορά για τα κιλά, έχει να κάνει με το γεγονός της δουλειάς του. Βρισκόμαστε ήδη σε μια εξαθλιωμένη χώρα και το μόνο που δεν θέλει να σκέφτεται, είναι καμιά απόλυση από τον εργοδότη. Οπότε έχει να κάνει με το άγχος της δουλειάς του αυτό, που προς το παρόν αν και βλέπει και εκείνος τον κίνδυνο, ίσως να μην μπορεί να κάνει κάτι γι'αυτό, προς το παρόν. Από την πλευρά σου, να μην του δημιουργείς άγχος στο θέμα των κιλών, ήδη οι εποχές όσον αφορά την εργασία είναι πολύ δύσκολες, δεν μπορεί να έχει και τα κιλά στο κεφάλι του. Το ότι έχετε αποξενωθεί και οι δύο, νομίζω πως είναι κάτι φυσικό, μέσα στο γάμο δεν μπορεί να είσαι πάντα οκ με τον/την άλλον/η, διότι μεσολαβούν πολλά (παιδιά, υποχρεώσεις, δουλειά κλπ.). Δεν νομίζω ότι οι κουβέντες είναι εποικοδομητικές. Προς το παρόν άσε τα πράγματα να κυλήσουν, μην του κολλάς συνέχεια για τα κιλά, για τους φίλους του και για τον γάμο σας. Αν δεν μπορεί εκείνος να σε πλησιάσει, πλησίασε τον εσύ. Όχι με τις μεγάλες κουβέντες σας, αλλά στο να διοργανώσεις μια εκδρομή οι δύο σας μόνο, όταν βρεις τον χρόνο, κανένα διήμερο (και αν υπάρχει η δυνατότητα). Δυστυχώς μέσα στο γάμο, χάνεται ο έρωτας και αυτό είναι όντως μια πολύ μεγάλη αλήθεια, τουλάχιστον από αυτά που έχω δει από τα άλλα ζευγάρια. Τώρα αν δεν υπάρχει η δυνατότητα για κάποιο διήμερο οι δύο σας, τότε βρες κάποια άλλη λύση, αυτό που σας λείπει είναι το φλέρτ μεταξύ σας, αλλά μην τα περιμένεις όλα από εκείνον, ανέλαβε εσύ τα ηνία και όχι με κουβέντες, αλλά πράξεις.

---

Σαν να τη λες μην ζητάς και πολλά...σόρρυ αλλά πιο άστοχη απάντηση δεν έχω ξανά διάβαση...χωρίς να θέλω να σε προσβαλο φίλε Κώστα...

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

Πριν 3 χρονια περιπου ο άντρας μου έκανε αλλαγη επαγγέλματος με αποτέλεσμα να απορρωφηθει σε αυτήν για να τα καταφέρει. Τον στήριξα και τον στηρίζω ακόμη και δόξα το Θεό πλέον είναι αρκετά καλά. Και ειμαστε και οικονομικά καλύτερα απ πριν.
Όμως έχει παρετηθει τελείως απ τον εαυτό του, τον νοιαζει μονο η δουλεια και ποτε θα βγει με τους φιλους του. Έχει πάρει σχεδον 20 κιλά δεν προσέχει καθόλου την υγεία του και εμένα δεν εχει καθολου ενδιαφέρον να με πλησιάσει.

Έκανα αρκετές συζητήσεις μαζί του. Ατελείωτες ώρες κουβέντας να του χτυπάω καμπανάκια και για το γάμο μας αλλά κυριως για την υγεία του. Άρχισα να κουράζομαι, για την ακρίβεια να ξενερώνω.
Πόσες φορές να το κουβεντιασω ακομη;
Ποσε φορές ακόμη να αντέξω να του ρίχνομαι και αυτός να με απωθεί;
Μηπως αν αδιαφόρησω αλλάξουν τα πράγματα ή θα απομακρυνθούμε τελείως;

---

Καλησπέρα καιτι..και εγώ παντρεμένος είμαι τα τελευταία 9χρονια καταλαβαίνω και τη θέση του άνδρα σου και τη δική σου.....όταν υπάρχει μια δουλειά που είτε μας αγχωνει είτε μας αρέσει πολύ δείχνουμε μεγάλο ζήλο για να κρατήσουμε αυτή τη δουλειά γιατί πρέπει να ανταπεξέλθουμε και στης υποχρεώσεις μας..και ειδικά σε μια χώρα που πολύ δύσκολα βρίσκει κανείς δουλειά...και εγώ έχω πέσει πολλές φορές σε δουλειές που με αγχωσαν και δεν ασχολιομουν καθόλου με τη γυναίκα μου όχι όμως επειδή δεν την αγαπώ αλλά γιατί το μυαλό μου ήταν συνέχεια στη δουλειά...γιατί έπρεπε να δείξω ότι μπορω να κρατήσω αυτή τη θέση και να φέρω ένα κομμάτι ψωμί στο σπίτι μου...απτην άλλη καταλάβω και εσένα δεν λες τίποτα παράλογο ούτε έχεις καμία τρομερή απαίτηση ισα ίσα σου δίνω δίκιο...πόσο καιρό επικρατεί αυτή η κατάσταση????
Είπες ότι τον έχεις κρούση πολλές φορές τον κώδωνα του κινδύνου...όταν του έκανες αυτή την κουβέντα πως αντέδρασε τι σου απάντησε??για να καταλάβουμε πως εξηγεί ο ίδιος αυτή τη συμπεριφορά...παιδάκια έχετε??

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Καλησπέρα καιτι..και εγώ παντρεμένος είμαι τα τελευταία 9χρονια καταλαβαίνω και τη θέση του άνδρα σου και τη δική σου.....όταν υπάρχει μια δουλειά που είτε μας αγχωνει είτε μας αρέσει πολύ δείχνουμε μεγάλο ζήλο για να κρατήσουμε αυτή τη δουλειά γιατί πρέπει να ανταπεξέλθουμε και στης υποχρεώσεις μας..και ειδικά σε μια χώρα που πολύ δύσκολα βρίσκει κανείς δουλειά...και εγώ έχω πέσει πολλές φορές σε δουλειές που με αγχωσαν και δεν ασχολιομουν καθόλου με τη γυναίκα μου όχι όμως επειδή δεν την αγαπώ αλλά γιατί το μυαλό μου ήταν συνέχεια στη δουλειά...γιατί έπρεπε να δείξω ότι μπορω να κρατήσω αυτή τη θέση και να φέρω ένα κομμάτι ψωμί στο σπίτι μου...απτην άλλη καταλάβω και εσένα δεν λες τίποτα παράλογο ούτε έχεις καμία τρομερή απαίτηση ισα ίσα σου δίνω δίκιο...πόσο καιρό επικρατεί αυτή η κατάσταση????
Είπες ότι τον έχεις κρούση πολλές φορές τον κώδωνα του κινδύνου...όταν του έκανες αυτή την κουβέντα πως αντέδρασε τι σου απάντησε??για να καταλάβουμε πως εξηγεί ο ίδιος αυτή τη συμπεριφορά...παιδάκια έχετε??

---

Γιώργο, διάβασε ξανά το ποστ μου και το ποστ σου, σχεδόν τα ίδια γράφουμε. Δεν είπα "μην περιμένεις πολλά", το εξήγησα κιόλας πιο πάνω. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να έχει το άγχος της νέας του δουλειάς και ταυτόχρονα να σκέφτεται και τον γάμο του, κάπου θα πρέπει να αναλάβει και η γυναίκα να κάνει κάτι και δεν εννοώ με τις κουβέντες, τις κουβέντες θα τις θεωρεί ζάλισμα γενικά και οι κουβέντες της γυναίκας, έχουν πάλι ως στόχο την ευθύνη του άνδρα. Άρα εν ολίγοις πάλι εκείνος φταίει, δεν το λέω ειρωνικά, αλλά κάπου θα πρέπει να υπάρχει και μια διάκριση, είπες πολύ σωστά, όπως και εγώ, για τα εργασιακά στην Ελλάδα, ότι άθελά του αμελεί την γυναίκα του. Δεν είπαμε κάτι διαφορετικό.

Μεταξύ μας είμαστε έτσι 2 χρόνια σχεδόν. Εγώ δυστυχώς δεν έχω χρόνο να ξεφύγω όπως εκείνος γιατί Εκτός από τη δουλειά μου πρέπει να φροντίσω και ενα σπίτι και ένα παιδί και λίγο τον εαυτό μου. Οι έξοδοι συνήθως είναι μονόπλευρες.

Quote:

---

Originally Posted by Kostas_14

Δεν είναι κακό το να εκτονώνεσαι με φίλους και με την παρέα, ίσα ίσα που δίνει και μια "ανάσα" στον γάμο, το να βγαίνουν και οι δύο με τις παρέες τους. Τώρα όσον αφορά για τα κιλά, έχει να κάνει με το γεγονός της δουλειάς του. Βρισκόμαστε ήδη σε μια εξαθλιωμένη χώρα και το μόνο που δεν θέλει να σκέφτεται, είναι καμιά απόλυση από τον εργοδότη. Οπότε έχει να κάνει με το άγχος της δουλειάς του αυτό, που προς το παρόν αν και βλέπει και εκείνος τον κίνδυνο, ίσως να μην μπορεί να κάνει κάτι γι'αυτό, προς το παρόν. Από την πλευρά σου, να μην του δημιουργείς άγχος στο θέμα των κιλών, ήδη οι εποχές όσον αφορά την εργασία είναι πολύ δύσκολες, δεν μπορεί να έχει και τα κιλά στο κεφάλι του. Το ότι έχετε αποξενωθεί και οι δύο, νομίζω πως είναι κάτι φυσικό, μέσα στο γάμο δεν μπορεί να είσαι πάντα οκ με τον/την άλλον/η, διότι μεσολαβούν πολλά (παιδιά, υποχρεώσεις, δουλειά κλπ.). Δεν νομίζω ότι οι κουβέντες είναι εποικοδομητικές. Προς το παρόν άσε τα πράγματα να κυλήσουν, μην του κολλάς συνέχεια για τα κιλά, για τους φίλους του και για τον γάμο σας. Αν δεν μπορεί εκείνος να σε πλησιάσει, πλησίασε τον εσύ. Όχι με τις μεγάλες κουβέντες σας, αλλά στο να διοργανώσεις μια εκδρομή οι δύο σας μόνο, όταν βρεις τον χρόνο, κανένα διήμερο (και αν υπάρχει η δυνατότητα). Δυστυχώς μέσα στο γάμο, χάνεται ο έρωτας και αυτό είναι όντως μια πολύ μεγάλη αλήθεια, τουλάχιστον από αυτά που έχω δει από τα άλλα ζευγάρια. Τώρα αν δεν υπάρχει η δυνατότητα για κάποιο διήμερο οι δύο σας, τότε βρες κάποια άλλη λύση, αυτό που σας λείπει είναι το φλέρτ μεταξύ σας, αλλά μην τα περιμένεις όλα από εκείνον, ανέλαβε εσύ τα ηνία και όχι με κουβέντες, αλλά πράξεις.

---

Γενικά εσείς οι άντρες έχετε θεμα με το άγχος. Μην σας πιέσουμε λίγο παραπάνω κατι παθενετε.
Προσπαθώ με δώρα με ταξίδια με χίλια δυο εδώ και 2 χρονια. Πόσο πια; Μήπως να ξεκουνηθει και λιγο;

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

Γενικά εσείς οι άντρες έχετε θεμα με το άγχος. Μην σας πιέσουμε λίγο παραπάνω κατι παθενετε.
Προσπαθώ με δώρα με ταξίδια με χίλια δυο εδώ και 2 χρονια. Πόσο πια; Μήπως να ξεκουνηθει και λιγο;

---

Γιατί ρε συ να είναι δική του ευθύνη και ο γάμος σας; Εγώ με αυτά που βλέπω απομακρύνομαι όλο και πιο πολύ από τον γάμο. Ο άντρας φταίει για τα πάντα μέσα στον γάμο, αν δεν είχε δουλειά θα τον έλεγες και άχρηστο. Και γιατί να πιέσεις; Γιατί θα πρέπει να είναι η τακτική σου, η πίεση; Χαλαρά δεν μπορείς δηλαδή; Τι εννοείς δηλαδή, του έκανες δώρο ταξίδι και αρνήθηκε; Ή του έκανες κάποιο δώρο και είπε όχι; Ανάλυσε το καλύτερα αν θέλεις, γιατί δεν το κατάλαβα αυτό το σημείο.

Φίλη Καίτη, δύο χρόνια είναι αρκετά για να προσαρμοστεί στην καινούρια του δουλειά και ότι αυτό συνεπάγεται. Πρώτα από όλα σε ένα γάμο έρχεται το παιδί και μετά η προσωπική μας ζωή, και αυτό πρέπει να συμβαίνει και από τις δύο πλευρές! Όταν όμως εσύ σα γυναίκα κανείς να απαραίτητα για να έχεις την προσοχή του ανδρός σου κι εκείνος συνεχίζει να σε παραμελεί, δεν έχεις και πολλές επιλογές. Θεωρώ ότι βρίσκεστε σε μια δύσκολη φάση που από αυτή θα κριθεί ο γάμος σας.
Αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα και δεν έχουμε ακόμη παιδί...
Αφιέρωσε χρόνο θυμίζοντας του πόσο ωραία περνούσατε μαζί, πριν έρθει αυτή η αλλαγή στη ζωή του. Θύμισε του το λόγο που σε ερωτεύτηκε και σε παντρεύτηκε με κουβέντες, πράξεις και χωρίς γκρίνια. Οι άντρες αντιδρούν στη γκρίνια.

Η αδιαφορία που ανέφερες, είναι καλή προσέγγιση αλλά κρύβει μια παγίδα. Αν έχει κουραστεί από τη ζωή του και θέλει λίγη απόσταση για να βρει τον εαυτό του και να σκεφτεί, θα του κάνει καλό, και μετά θα επανέλθει δριμύτερος, εσύ όμως θα έχεις ξενερώσει κι άλλο. Από την άλλη, η αδιαφορία σου, μπορεί να του δώσει χώρο να θυμηθεί τη ζωή του, προ γάμου και να θέλει να επιστρέψει σε εκείνη την κατάσταση. Εσύ που ξέρεις το χαρακτήρα του, ίσως ξέρεις και πως θα αντιδράσει.

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

Μεταξύ μας είμαστε έτσι 2 χρόνια σχεδόν. Εγώ δυστυχώς δεν έχω χρόνο να ξεφύγω όπως εκείνος γιατί Εκτός από τη δουλειά μου πρέπει να φροντίσω και ενα σπίτι και ένα παιδί και λίγο τον εαυτό μου. Οι έξοδοι συνήθως είναι μονόπλευρες.

---

Εστάλη από SM-T580 στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by Kostas_14

Γιώργο, διάβασε ξανά το ποστ μου και το ποστ σου, σχεδόν τα ίδια γράφουμε. Δεν είπα "μην περιμένεις πολλά", το εξήγησα κιόλας πιο πάνω. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να έχει το άγχος της νέας του δουλειάς και ταυτόχρονα να σκέφτεται και τον γάμο του, κάπου θα πρέπει να αναλάβει και η γυναίκα να κάνει κάτι και δεν εννοώ με τις κουβέντες, τις κουβέντες θα τις θεωρεί ζάλισμα γενικά και οι κουβέντες της γυναίκας, έχουν πάλι ως στόχο την ευθύνη του άνδρα. Άρα εν ολίγοις πάλι εκείνος φταίει, δεν το λέω ειρωνικά, αλλά κάπου θα πρέπει να υπάρχει και μια διάκριση, είπες πολύ σωστά, όπως και εγώ, για τα εργασιακά στην Ελλάδα, ότι άθελά του αμελεί την γυναίκα του. Δεν είπαμε κάτι διαφορετικό.

---

Μάλλον λάθος θα κατάλαβα εγώ σόρρυ.αλλα και έτσι όπως το είπες κάπως έτσι βγήκα . τελοσπαντων και πάλι σόρρυ..

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

Μεταξύ μας είμαστε έτσι 2 χρόνια σχεδόν. Εγώ δυστυχώς δεν έχω χρόνο να ξεφύγω όπως εκείνος γιατί Εκτός από τη δουλειά μου πρέπει να φροντίσω και ενα σπίτι και ένα παιδί και λίγο τον εαυτό μου. Οι έξοδοι συνήθως είναι μονόπλευρες.

---

Δεν κατάλαβα καλά.. Σε πειράζει που ενω βγαίνει με φίλους, δεν βγαίνει μαζί σου; Ή που αυτός βγαίνει ενώ εσύ όχι;
Σε άλλο ποστ λες ότι σε απωθεί.. με τι δικαιολογία;; Σε απωθεί στο να έχετε επικοινωνία πιο ουσιαστική σαν ζευγάρι ή στο κομμάτι του σεξ;;

Εγώ είμαι πάλι...

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

Μεταξύ μας είμαστε έτσι 2 χρόνια σχεδόν. Εγώ δυστυχώς δεν έχω χρόνο να ξεφύγω όπως εκείνος γιατί Εκτός από τη δουλειά μου πρέπει να φροντίσω και ενα σπίτι και ένα παιδί και λίγο τον εαυτό μου. Οι έξοδοι συνήθως είναι μονόπλευρες.

---

Δύο χρόνια είναι υπέρ αρκετά...δεν απάντησες είπες ότι του χτύπησες καμπανάκι...πως αντέδρασε????τι απάντησε???έχεις απόλυτο δίκιο να θέλεις να δεις λίγο ενδιαφέρον απτό άνδρα σου..πρέπει να μάθει να ξεχωρίζει και λίγο χρόνο και για εσάς...μήπως να του συμβούλευσε να αλλάξει δουλειά αν νομίζεις ότι αυτό φταίει αλλά και απτην άλλη άντε μετά να βρει αλλη δουλειά.τι να πω ..αν μπορείς να πεις και λίγο περισσότερα πράγματα...στα δύο χρόνια που λες ότι σε απορρίπτει...δεν έχετε κάνει καθόλου σεξ σε αυτό το διάστημα δύο χρόνων??? συγγνώμη που ρωτάω..δεν ρωτάω από άποψη κουτσομπολιού αλλά προσπαθώ να βγάλω κάποια άκρη...γιατί αν στα δύο ολόκληρα χρόνια δεν κάνατε σεξ λέω εγώ τώρα μάλλον κάτι άλλο παίζει..

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

Πριν 3 χρονια περιπου ο άντρας μου έκανε αλλαγη επαγγέλματος με αποτέλεσμα να απορρωφηθει σε αυτήν για να τα καταφέρει. Τον στήριξα και τον στηρίζω ακόμη και δόξα το Θεό πλέον είναι αρκετά καλά. Και ειμαστε και οικονομικά καλύτερα απ πριν.
Όμως έχει παρετηθει τελείως απ τον εαυτό του, τον νοιαζει μονο η δουλεια και ποτε θα βγει με τους φιλους του. Έχει πάρει σχεδον 20 κιλά δεν προσέχει καθόλου την υγεία του και εμένα δεν εχει καθολου ενδιαφέρον να με πλησιάσει.

Έκανα αρκετές συζητήσεις μαζί του. Ατελείωτες ώρες κουβέντας να του χτυπάω καμπανάκια και για το γάμο μας αλλά κυριως για την υγεία του. Άρχισα να κουράζομαι, για την ακρίβεια να ξενερώνω.
Πόσες φορές να το κουβεντιασω ακομη;
Ποσε φορές ακόμη να αντέξω να του ρίχνομαι και αυτός να με απωθεί;
Μηπως αν αδιαφόρησω αλλάξουν τα πράγματα ή θα απομακρυνθούμε τελείως;

---

για ποση απομακρυνση μιλαμε και για ποσον καιρο;
εχετε ερωτικες επαφες η τις εχετε κοψει; κι απο ποτε;

λες παρακατω οτι εσυ εχεις την δουλεια σου, το σπιτι και το παιδι.
δηλαδη δουλευετε κι οι δυο. δεν δουλευει μονο εκεινος.
το παιδι μονη σου το εκανες; αφου δουλευετε κι οι δυο γιατι δεν εχει κι αυτος ευθυνες για το παιδι και το σπιτι;

σου λεει παρακατω ενα μελος οτι ειναι μια χαρα να βγαινουμε και μονοι καμια φορα με φιλους μας χωρις τον συντροφο.
ναι, αλλα οι δυο σας βγαινετε και ποσο συχνα;
μηπως τελικα βγαινει μονο με τους φιλους και η απομακρυνση σας ειναι πληρης;