Θα ηθελα τη γνωμη σας

Γεια σας, ειμαι καινουριο μελος αν και διαβαζω εδω και καιρο το φορουμ. Ταυτιζομαι με πολλα μηνυματα και αυτον τον καιρο θα ηθελα να γραψω αυτα που με απασχολουν. Απο μικρη και εγω βασανιζομουν με συμπτωματα υποχονδριασης και κρισεις πανικου. Ακολουθησα ψυχοθεραπεια για χρονια και ειδα σημαντικη βελτιωση και ημουν οπως πριν και συνεχιζα τη ζωη μου. Τελειωνοντας την ψυχοθεραπεια μετα απο ενα χρονο, σε πολυ καλη φαση, ειχα τελειωσει τη σχολη μου και ημουν καλα προσωπικα, ξεκινησαν εντονοι πονοι παντου στο σωμα, με ναυτιες και καψιματα. Δεν ανησυχησα στην αρχη περιμενα και δεν σταματουσαν, απευθυνθηκα σε γιατρους και δεν εβρισκαν τιποτα. Χειροτερευα και κατεληξα για τεσσερις μηνες να εχω δυσπνοια, πονους, να κλαιω καθε μερα γιατι δεν μου εβρισκαν τι εχω. Μαζεψα ενα τεραστιο φακελο με ειδικες εξετασεις για οτιδηποτε και ειχα παει σε δεκαπεντε γιατρους. Ημουν στο κρεβατι και δεν ηθελα να σηκωθω, μου εφερναν φαγητο και δεν ετρωγα τιποτα. Για να μην γραφω αλλα και κουραζω, ο νευρολογος μου μετα απο ολα μου ειπε να ξεκινησω cipralex, μετα απο πιεση ξεκινησα και βελτιωθηκα αρκετα ως παρα πολυ. Αρχισα το μεταπτυχιακο μου, συνεχισα τη ζωη μου και για δυο χρονια ημουν πολυ καλα. Αποφασισα σε συνεργασια με τον γιατρο μου να το κοψω, γιατι ημουν πολυ καλα και ετσι συνεχισα για τρεις μηνες περιπου. Ενιωθα μετα να ερχονται τα συμπτωματα παλι, ηταν να μετακομισω στο εξωτερικο και δεν μπορεσα και περασα πολλα που μοιαζουν με την προηγουμενη φαση. Η αληθεια ειναι οτι πιστευω οτι δεν πρεπει να τα ξαναρχισω και ψαχνω παλι σε γιατρους την απαντηση. Θεωρω οτι φταιει μια ασθενεια που δεν ειχα βρει τοτε και τα χαπια βοηθησαν μονο στη διαθεση μου τοτε και ειχα μια υφεση. Ειμαι παλι στο κρεβατι χωρις διαθεση με πονους και κλαιγοντας καθε μερα. Συγγνωμη για το τεραστιο μηνυμα μου, θα ηθελα να ρωτησω αν καποιος περασε την καταθλιψη τοσο σωματοποιημενα, γιατι ο περιγυρος μου επιμενει να ξαναπαρω αγωγη.

Καλησπερα απο καποιον που σε καταλαβαινει διοτις πασχω απο καταθλιψη κι εγω, κι εγω ενιωσα ομορφα μετα απο χρονια κι εγω τα σταματησα κι εγω ξανα "επεσα" ψυολογικα!
Προσωπικα, πλεον εχω παρει αποφαση οτι μαλον θα περνω φαρμακα για ολη μου την ζωη η αν οχι για ολη για μεγαλο μερος αυτης!
Προσπαθησαι να το παρεις αποφαση, δεν ειναι κατι τρομερο, δυστυχως -για μενα λεω - δεν μπορω να μην σκεφτω οτι καποιοι αλλοι εχουν ζαχαρο κι πρεπει να κανον σνεχως ενεσεις ινσουλινης, αλλοι εχουν ακομα χειροτερες ασθενειες! ,εμενα μου ετυχε κατις πολυ πιο χαλαρο, τι να κανουμε , ατυχισαμε, δεν μας ηθελε ο Θεος απολυτος υγειες ατομα!
Δεν ξερω το τι εχεις εσυ, απλα θα σου ελεγα να ξανα σκεφτεις λιγακι το θεμα ασθενειας, να μην σε τρομαζουν τα φαρμακα , ο τροπος ζωης των συγχρονων ανθρωπων εχει αλλαξει παρα πολυς, σχεδον ολος ο κοσμος στην δυση ζει με καποια φαρμακευτικη ουσια ,η ομοιπαθιτικης .
Αν θες, πες μας τι σου ειπε ο γιατρος?

Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση γιωργο, δυσκολευομαι να το πιστεψω ναι μου ειναι πιο ευκολο να ψαχνω για μια σωματικη ασθενεια. Πριν δυο χρονια μου ειχε πει οτι ειναι αγχωδης διαταραχη και καταθλιψη μετα. Τους τελευταιους μηνες που ξαναγυρισαν τα συμπτωματα δεν εχω ξεκινησει παλι την αγωγη αν και μου το ειπαν. Σκεφτομαι οτι αφου δεν μπορω να το παλεψω και παω χειροτερα να ξαναρχισω. Απλως κανω το λαθος συνεχεια και λεω δεν θα ειναι καταθλιψη γιατι αν φυγουν τα σωματικα συμπτωματα μια χαρα θα ειμαι. Οποτε ψαχνομαι παλι. Εσυ καταλαβες οτι ηταν ψυχολογικο και αναζητησες βοηθεια?

Θα ελεγα να μην το αφησεις να μεγαλωσει διοτις θα ειναι πιο δυσκολο μετα να το "μαζεψεις" μαζι με τον γιατρο βεβαια,ξες συνηθως αναφερουν το πληθυντικο ,δλδη να το "μαζεψετε" αφου η ιατρικη θελει να υπαρχει το ρημα συνεργασιας αναμεσα σε εμας κι τον γιατρο ,κατι που προσωπικα το βρησκω θεμητο ως ενα σημειο.
Αν δεν ειναι κατις σοβαρο,δεν ξερω , τι να σου πω, οταν λες οτι εκαμες ψυχοθεραπεια, τι περιπου? ομαδικη? ποσες συνεδρειες?υπηρξε καλο αποτελλεσμα? τι ελεγε ο θεραπευτης? κι πηγες σε γιατρο κι μετα ψυχοθεραπευτη? η ηταν ο ιδιος?
Συγνωμη για την "ανακρηση"απλα για να καταλαβω καποια πραματα σε ροταω.
Εμενα υπηρξε συνοσυροτητα δυο ασθενειων , η πολυτοξικομανια και βαρια καταθλιψη( με κρισεις ,επισοδεια μανιας οχι ομως θετικης μανιας δλδη πολυ χαρα, αλλα το αντιθετο) οπως κι αυτοκαταστροφηκες τασεις.
Προσωπικα επρεπε να κοψω τα ναρκωτικα τελειως ωστε να μπορουν οι γιατροι να καταλαβουν εαν ηταν τα ναρκωτικα που μου εφεραν την καταθλιψη η ηταν η καταθλιψη που με ωθησε στα ναρκωτικα - δε ξερω εαν ειμουν κατανοητος -

Εγινες κατανοητος ναι μην ανησυχεις, σε εσενα ηταν διαφορετικο ναι. Εχω τεσσερα χρονια που σταματησα τβν ψυχοθεραπεια. Πηγαινα πολυ καλα και δεν επαιρνα καποια αγωγη και περιοριζονταν και οι κρισεις πανικου και το αγχος μου. Ειχα βρει πολλα για τον εαυτο μου και τι με οδηγησε στο αγχος. Μετα σταματησα γιατι και η γιατρος μου θεωρησε οτι ημουν σε πολυ καλο επιπεδο. Τα προβληματα ξεκινησαν εναμιση χρονο μετα την διακοπη της ψυχοθεραπειας που ξεκινησαν οι πονοι στο σωμα, η απωλεια βαρους, η δυσπνοια και αλλα. Ημουν σιγουρη οτι ηταν καποιο αυτοανοσο η κατι οργανικο γιατι ελεγα εχω ξεπερασει πολλες φοβιες μου και αυτο ηρθε σε μια ηρεμη φαση της ζωης μου. Αλλα δεν μπορουσα να συνελθω και οι γιατροι μου ειπαν οτι η αποδειξη οτι ειναι ψυχολογικο ειναι οτι συνηλθα με τα αντικαταθλιπτικα. Και παλι τα σταματησα γιατι λεω καλα ειμαι μπορω και μονη μου και επεστρεψαν ολα παλι. Ειμαι σε φαση τωρα που θα αναζητησω παλι βοηθεια η της αγωγης η της ψυχαναλησης.

Γιατι αποφευγεις τοσο πολυ τα φαρμακα?αληθεια ,αυτα τα φαρμακα που παιρνεις εχουν διπλη κοκκινη γραμμη? ειναι αναλγητικα? εαν δεν ειναι τετοια ,δλδη βαρια φαρμακα, τωτες δεν καταλαβαινω γιατι τα αποφευγεις?
Τδικα μου τα φαρμακα ειναι πολυ ελαφρια μπορει ο καθε ενας να τα παρει , ειναι αντικαταθλυπτικα, αν κι εγω ισως χρειαζομουν κατα καιρους πιο δυνατα φαρμακα δεν μοου τα εγραψαν πωτες λογο του οτι απαγορευετε να παρω φαρμακο οπου πλησιαζει εστω σε ναρκωτικες ουσιες.
Δουλευεις? εχεις καποια ασχολεια που σε αγχωνει? που σου φερνει στρες? Σε ρωτω διοτις οι κρησεις πανικου πολλες φωρες εχουν σχεση κι με αγοροφοβοια! η με υπερβολικες υποχρεωσεις.
Προσωπικα ,προσπαθησα να καμω κι εγω συνεδρειες ψυχοθεραπειας κι καταληξαμε οτι εγαλο προβλημα μου φερνει η εργασιαμου! με αποτελλεσμα να εχω αλλαξει πολλα επαγγελματα! αλλα δυστυχως δεν υπαρχει επαγγελμα χωρις αγχος! απλα πλεον δεν εχω δικημου δουλεια ,πλεον ειμαι υπαλληλος κι καπς νιωθω καλητερα.
Εχεις καμει ψυχαναληση?