Σοβαρό θέμα αναπνοής, δεν αντέχω άλλο

Γειά σας. Για αρχή μια σύντομη περίληψη
από τότε που γνώρισα συνειδητά ότι και η ψυχή μπορεί να νοσήσει! Να σημειωθεί ότι το αλκοόλ το έχω στη ζωή μου από τα 18 και είμαι 31. Θεωρώ ότι υπάρχει θέμα εθισμού αλλά όχι αλκοολισμού.

Πρίν από 7 χρόνια ξεκίνησαν κρίσεις πανικού που έφεραν κλειστοφοβία και αγοραφοβία. Πέρασα μαρτυρικούς μήνες μέχρι να μαζέψω τα κομμάτια μου. Μετά από 3 χρόνια μου ξαναχτύπησαν την πόρτα. Με αυτά και με ' κείνα ξαναέθαψα τα θέματα μου χωρίς να τα λύσω. Όλα αυτά τα οποία είχαν και ρίζες από την διαταραγμένη παιδική μου ηλικία με έκαναν οξύθυμο, γεμάτο οργή, γενικότερα η ανασφαλή και αγχώδη.
Να πω επίσης ότι σιγά σιγά έκοψα επαφές με συγγενείς γιατί το άξιζαν, ζω με την μάνα μου με την οποία δεν τα πάω καθόλου καλά, μισώ την δουλειά μου, δεν είμαι ερωτευμένος με την κοπέλα μου αλλά την αγαπάω άρα είμαι δέσμιος. Ακούω για παιδιά και κοντεύω να πάθω ασφυξία. Έρχεται άνθρωπος στο σπίτι και νιώθω ότι θα μου κλέψει το οξυγόνο!

Μέχρι που πριν ένα χρόνο γνώρισα ένα καινούργιο Γολγοθά που με κάνει και λέω μακάρι να είχα κρίσεις πανικού. Όπως και να το περιγράψω δεν μπορώ να κάνω αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος. Αφού κι εγώ όταν ακούω τη φράση μου "δεν μπορώ να πάρω βαθιές αναπνοές" ή "θέλω να αναστενάζω συνεχώς και δεν μπορώ" ή " αναπνέω σπαστικά και μπερδεύω τον ρυθμό" μου ακούγεται μη σοβαρό.
Αυτό (το μη σοβαρό) συμβαίνει πλέον σχεδόν σε κάθε ανάσα μου μήνες τώρα. Πολλές φορές συνοδεύεται και από βάρος στο στήθος ή σφίξιμο στο λαιμό ή πίεση στα αυτιά. Τις περισσότερες φορές προσπαθώ να προκαλέσω χασμουρητό για να να πάρω βαθειά ανάσα και πάλι δεν τα καταφέρνω πάντα. Σκέφτομαι την κάθε ανάσα που θα πάρω. Γύρισα ό,τι γιατρό υπάρχει μήπως και είναι κάτι παθολογικό.
Μάταια. Όταν πίνω ηρεμώ αλλά είναι άσχημα την επόμενη μέρα. Ακόμα και στον ύπνο έχω τον νου μου εκεί. Δεν ξέρω πώς το κάνω αυτό. Πολλές φορές ξυπνάω νομίζοντας ότι θα πάθω ασφυξία.

Φανταστείτε ποιότητα ζωής! Ίσως να ξεκίνησε από άγχος μα έγινε κάτι μόνιμο?
Μήπως είναι παθολογικό και τους ξέφυγε?
Πρέπει να γίνει κάτι. Ήδη νομίζω άντεξα πολύ. Συγνώμη που σας άγχωσα...

Καλημέρα!

Σε ψυχολόγο έχεις πάει; Εμένα μου φαίνεται ότι από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις.
Επίσης τι εννοείς ότι υπάρχει θέμα εθισμού αλλά όχι αλκοολισμού; Ο αλκοολικός από εκεί φαίνεται, από τον εθισμό.

Αυτό συμβαίνει όταν κόβεις απότομα το αλκοόλ η τα φάρμακα (γιατί το αλκοόλ μετατρέπει τους ίδιους χημικούς υποδοχείς που ελέγχουν την αναπνοή όπως και τα φαρμακα). Αλλά επειδή υπάρχει άγνοια για την χημική φύση των εξαρτήσεων και τι μεταβολές προκαλούν στην χημεία του νευρικού συστήματος , όλο αυτό το ονομάζουν κρίση πανικού, -παλια λεγόταν shell shock- και το θεραπεύουν δήθεν με ψυχοθεραπεία και περισσότερα φάρμακα ενώ στην πραγματικότητα μόνο η αυτοψυχογνωσια μπορεί να βοηθήσει.
Δηλαδή να καταλάβεις τις ασυνειδητες ψυχικές συγκρούσεις που σου προκαλούν τις σωματικές αγχωτικες εκδηλωσεις.
Αυτή η διαδικασία όμως είναι επίπονη, δηλαδή μέχρι να αποδώσει προκαλεί περισσότερο άγχος και συμπτώματα, έχει εγκαταλειφθεί από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, ενώ είναι η μόνη επιστημονική μεθοδος. Η φαρμακοθεραπεία και συμπεριφορική ψυχολογία είναι τα κύρια συστήματα που ενώ θεραπεύουν ταυτόχρονα δηλητηριάζουν και προκαλούν μακροπρόθεσμα περισσότερες φθορές.