Άγχος για χαζά θέματα

Καλησπέρα σας!
Είναι η πρώτη μου φορά εδώ, βρήκα το site από αναζητήσεις στο internet και σκέφτηκα να θέσω το ερώτημα μου εδώ, πριν επισκεφτώ κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο.
Υποφέρω απο γενικευμένο άγχος. Το άγχος μου κατά κύριο λόγο έχει να κάνει με τον τρόπο που μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι για μένα. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι δεν θα καταφέρω να προλάβω τα deadlines στην εργασία μου και το αγχος αρχιζει να με κυριευει. Σχεδόν συνέχεια σκέφτομαι ότι μπορεί να μυρίζει η αναπνοή μου και πάντα κρύβω το στόμα μου όταν μιλάω ή όταν γελάω, ενώ δικοι μου ανθρωποι μου λενε οτι δεν συμβαινει κατι τετοιο. Επίσης πολλές φορές ακούω κάποια συγκεκριμένη έκφραση να λέγεται από διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικές στιγμές, όταν γυρίζω την πλάτη μου και το αποδίδω ότι αναφέρονται σε μένα. Ενώ έχω συζητήσει με δικούς μου ανθρώπους για το συγκεκριμένο θέμα, και μου λένε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποκαλούν εμένα έτσι, γιατί δεν είμαι κάτι τέτοιο, αλλά εγώ παρολαυτα συνεχίζω να το ακούω. Και δεν ειναι μια λέξη που χρησιμοποείται συχνά γενικά ή τουλάχιστον τόσο συχνά όσο την ακούω. Είναι μία έκφραση που με ενοχλεί γιατί στο παρελθόν με έχουν αποκαλέσει έτσι χάριν αστεισμού βεβαια, αλλά είναι κάτι το οποίο δεν θα ήθελα να είμαι ούτε για πλάκα. Όταν επιστρέφω σπίτι μου, το άγχος συνεχίζεται όχι για κάποια συγκεκριμένη αιτία, αλλά αντανακλαστικά πλέον. Κι αυτό με έχει καταβάλει και νιώθω ότι ούτε στο σπίτι μου δεν μπορώ να ξεκουραστώ πλεόν. Νιώθω μια διαρκή κόπωση εξαιτίας του άγχους. Μπορεί να μην ήμουν και ο πιο ενεργητικός άνθρωπος στο κόσμο, αλλά πλέον νιώθω οτι δεν μπορώ να κάνω τίποτα από την κούραση και πράγματα που με ευχαριστούσαν πλέον με φοβίζουν, όπως η συναναστροφή με άλλους ανθρώπους και τα πράγματα της καθημερινότητας με κουράζουν. Για να σας προλάβω δεν τίθεται θέμα burn out, γιατί ήμουν για αρκετό διάστημα άνεργη και πριν λίγο καιρό ξανάπιασα δουλειά.
Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν το πρόβλημα μου είναι τόσο σημαντικό για να απευθυνθώ σε ψυχολόγο?

Σαν μειωμένη αυτοπεποίθηση ακούγονται όλα αυτά. Γιατί έτσι;

Γειά σου Σόνια σευχαριστώ για την απάντησή σου!
Δεν είχα ποτέ αυτοπεποίθηση, ίσως κάποια στιγμή να νόμιζα ότι είχα αλλά ήταν τελειως πλασματικό και η αλήθεια είναι ότι μόλις τελείωσε εκείνη η περίοδος άρχισαν όλα τα προβλήματα.

Θα παρεισ μαγνησιο μια πολυβιταμινη και λιγο πρωτεινη να δυναμωσεισ συμπληρωματα διατροφησ τιποτα δεν εχεισ ουτε εγω μπορω να παρω τα ποδια μου που ημουν ποδοσφαιριστησ

Θα σου πω πως τα βλέπω εγώ τα πράγματα. Κάθε άνθρωπος έχει τον χαρακτήρα του και ανάλογα με τον χαρακτήρα, τα βιώματα και τις καταστάσεις, ακόμα και την συγκυρία, μπορεί να βρει μόνος του την άκρη στα προβλήματά του ή μπορεί να χρειαστεί κάποια βοήθεια ή "σπρώξιμο" από άλλους. Μπορεί ας πούμε εσύ από μόνη σου να βρεις τεχνικές να χαλαρώνεις, να αλλάξεις πράγματα στην καθημερινότητά σου, να διώξεις τις αρνητικές σκέψεις, να κάνεις σκέψεις που θα ανεβάσουν την αυτοπεποίθησή σου, σταδιακά να αλλάξεις από μόνη σου πολλά προς το καλύτερο. Να καθίσεις με λίγα λόγια να αυτο-ψυχαναλυθείς, να βρεις που είναι το πρόβλημα, να βρεις τις λύσεις και να τις εφαρμόσεις. Μπορεί όμως αυτή την στιγμή να μην ξέρεις πως να το κάνεις αυτό ή να αισθάνεσαι ανέτοιμη ή να πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει να τα συζητάς όλα αυτά και να έχεις κάποια καθοδήγηση. Σε αυτήν την περίπτωση ένας ψυχολόγος μπορεί να είναι πολύ χρήσιμος.

Απλά πάντοτε πρέπει να έχεις στο μυαλό σου ότι συν Αθηνά και χείρα κίνει. Θέλω να πω, ναι μερικές φορές μπορεί ένας ψυχολόγος να τύχει να μην μας πολυταιριάζει ή να μην βρίσκει το κουμπί μας, αλλά συνήθως όταν κάποιος λέει ότι ένας ψυχολόγος δεν τον βοήθησε, είτε περιμένει αποτελέσματα από την μια μέρα στην άλλη, είτε νομίζει ότι ο ψυχολόγος έχει ένα μαγικό ραβδάκι που ξαφνικά λύνει όλα τα προβλήματα και δεν προσπαθεί καθόλου ο ίδιος να αλλάξει τα κακώς κείμενα στον εαυτό του. Οι λύσεις ξεκινάνε και τελειώνουν σε εμάς.