Αnother brick in the wall
https://static.rogerebert.com/upload...00229987AR.jpg
Ο τίτλος είναι παρμένος από το τραγούδι των Pink Floyd του αλμπουμ The Wall.
Oσοι δεν έχουν ακούσει το αλμπουμ ή δεν έχουν δει την ταινία καλό θα ήταν να το πράξουν.
Θα προσπαθήσω να πω κάποια πράγματα για τα μηνύματα που βγάζει το οπερατικό αυτό αλμπουμ από όσα θυμάμαι γιατί πέρασε κ καιρός από την θέαση της ταινίας.
Ο ήρωας είναι ο Pink. Ένα παιδί που έχασε τον πατέρα του στον πόλεμο και έχει μια υπερπροστατευτική μητέρα που του μεταφέρει όλους της τους φόβους για την ζωή.
Ο ήρωας διαμορφώνεται σιγά σιγά σε ένα εσωστρεφές παιδί και ντροπαλό που βρίσκει χαρά στην παρατήρηση και την ποίηση.
Τα τραύματα όμως της ζωής του όπως η ταπείνωση του από τον δάσκαλο του μπροστά σε όλη την τάξη θα τον σημαδέψουν και θα καθορίσουν την ζωή του.
Μετέπειτα θα γίνει ροκ τραγουδιστής όμως η ανασφάλεια του και ο ενοχικός του χαρακτήρας θα τον μετατρέψουν σε έναν μοναχικό και αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα διαλύοντας την καριέρα του και τις σχέσεις του με το άλλο φύλο.
Το τείχος και τα τούβλα που το συνθέτουν είναι όλα τα τραύματα,οι ενσταλαγμένοι φόβοι, οι ενοχές κ η μοναξιά του. Είναι το τείχος που τον απομονώνει από την κοινωνία και τους γύρω του μη μπορώντας να δημιουργήσει μια ζωή με χαρά και δημιουργία.
Το τέλος είναι η απομόνωση και η τρέλα που τον οδηγεί στην απάθεια και όπου στο παραλήρημα του φαντάζεται πως είναι ένας κακός δικτάτορας κάτι που φυσικά απορρέει στο πως ένιωθε για τον ίδιο του τον εαυτό.
Η όπερα κλείνει με την δίκη. Εκεί η συνείδηση του ήρωα τον δικάζει για όσα κακά πιστεύει πως έπραξε και τέλος έχουμε το γκρέμισμα του τείχους εικάζω πως συμβολίζει την επανάσταση σε όσα μας τρώνε.
Αυτή η ιστορία νιώθω να με εκφράζει και πιστεύω και πολλούς άλλους εδώ μέσα. Πέρα από τα κοινωνικά μηνύματα εχει και άκρως ψυχολογικές προεκτάσεις. Είναι νομίζω η ψυχολογία της κοινωνίας μας.
Είναι το τείχος που πολλοί από μας έχουμε χτίσει γύρω μας κ σε αυτό συνέβαλαν γονείς, εκπαιδευτικοί και πρότυπα.
