δεν ξερω αν αυτο ειναι καταθλιψη η κατι αλλο
πρωτη φορα διαγνωσθηκα με καταθλιψη στα 17 αφου ειχα πρωτα κανει τρελες μεγαλου βαθμου. επερνα το τρενο και εφευγα χωρις να ενημερωνω κανεναν, ημουν εχθρικη με ολους στο σχολειο, ειτε με αντιπαθουσαν ειτε με φοβοταν,ειχα εκρηξεις, ειχα κανει κανα δυο σχεσεις ψιλοτρελες. μετα ψιλοτρομαξα με διαφορα και κλειστηκα πολυ στον εαυτο μου. οι δικοι μου πληγωθηκαν με τις μαμακιες μου...οποτε μου ειχε κακοφανει και προσπαθησα να γινω καλη κορη.
στα 24 οταν εφυγα για σπουδες εξω ξανακατρακυλησα. αρχισα να πιεζομαι επινα μεχρι να πεσω κατω..και παλι επαθα καταθλιψη. σε φαση που δεν εβγαινα απτην εστια, εκλαιγα κτλ. αρχισαν ολα να μου τη δινουν. ενιωθα πως δεν ειμαι αρκετα καλη για τπτ. ετσι περασαν τα χρονια και στα 29 ξαναπεσα οσο ημουν εξω για δουλεια. παλι αρχισα να νιωθω πιεση, ανικανοποιητη με ολα, χαμηλη αυτοεκτιμηση κτλ. χαλαρωσα για αρκετο καιρο και μετα μου τυχε ενα θεμα υγειας και ενω περιμενα πως θα πεσω, δεν κρασαρα πολυ. αλλα συνεχιζω και ειμαι ανικανοποιητη με ολα. δεν μαρεσει τπτ. ολο μιζεριαζω. τπτ δεν θεωρω ως καλο. αλλα δεν νιωθω πωςεχω καταθλιψη. τρωω κανονικα, βγαινω οταν μου δωθει ευκαιρια. καμια φορα με πιανουν κατι εμμονες οτι μπορει να κολλησω κατι σοβαρο. καμια φορα δεν μπορω να κοιμηθω. νιωθω πως τπτ και πουθενα δεν ειναι αρκετο για να με κανει να πω πως ειμαι καλα τωρα...εχω ηδη αλλαξει πεντε χωρες για δουλεια.
εχω παρει αντικατατλιπτικα αλλα δυστυχως δεν με πιάνουν. και ψυχοθεραπεια χρονια αλλα δεν αλλαξαν κ πολλα.