Printable View
Σήμερα έγινα μέλος στο φόρουμ. Διαβασα αρκετά άρθρα και εκείνο που θέλω να πω σε όλους είναι
ΝΙΚΗΣΤΕ ότι σας βασανίζει.
Κατάθλιψη, άγχος, φοβίες και πολλά άλλα μου μας τρώνε σιγά σιγά την ψυχή και τη ζωή μας.Έχω περασει και εγώ κατάθλιψη στο παρελθόν με αγχώδη διαταραχή. Το ξέρω. Χάνεται η γη κάτω απο τα πόδια μας αλλά δεν πρέπει κάνεις καί για κανένα λόγο να το βάζει κάτω ποτέ.
Όποιος θέλει να συζητήσει το πρόβλημα του είμαι εδώ για να βοηθήσω όσο μπορώ.ευχαριστω
Ένα μεγάλο μπράβο και ένα τεράστιο ευχαριστώ για την βοήθεια σου :) να είσαι πάντα καλά και πότε πότε να μην σου ξανασυμβεί!Quote:
Originally Posted by Αποστολια
Δεν χρειάζεται να με ευχαριστεις για τίποτα. Χαίρομαι αν σε βοήθησα έστω και λιγο και συναισθήματικα καί ψυχολογικά.Αν και πιστεύω ότι είσαι πολύ δυνατή και ξέρεις ότι θα το ξεπεράσεις αυτό και συντομά.εύχομαι και είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά.
Παλεύω με την γενικευμένη αγχώδη διαταραχή από τα 15, μέχρι τα 26 το πολεμούσα δίχως φάρμακα. Είχα μια πολύ καλή σχέση, δουλειά υπεύθυνη με πολλές ώρες εργασίας και καλά λεφτά. Κάποια στιγμή όμως βγήκαν πολύ έντονα τα ψυχοσωματικά και οι κρίσεις πανικού που έμεινα στο κρεβάτι.
Από τότε παίρνω αγωγές, αλλά τώρα στα 33 μου είμαι στη χειρότερη φάση της ζωής μου, διότι έπεσα σε μείζων κατάθλιψη.
Τα φάρμακα με έχουν διαλύσει και δεν μπορώ να κάνω τίποτα σαν φυσιολογικός άνθρωπος, κάνω ψυχοθεραπεία, αλλά επειδή έχω έντονο αυτοκτονικό ιδεασμό μου λέει πως δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά, θα πρέπει να το παλέψω μόνος και να κάνω πράγματα, έλα όμως που από τα φάρμακα είμαι σαν το ζόμπι και η ψυχολογία μου είναι στα πατώματα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα σχεδόν. Υπολειτουργώ. Κάθε πρωί που ξυπνάω παλεύω με τις σκέψεις να μην κάνω κακό στον εαυτό μου. Δεν αντέχω άλλο να ζω έτσι και να υπολειτουργώ. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, σαν έσχατη λύση έχω σκεφτεί μήπως μπω σε κάποια κλινική.
Ξέρω πολύ απαισιόδοξο το μήνυμα μου, αλλά δυστυχώς έτσι αισθάνομαι.
Καλημερα στην παρεα!κι εγω εγινα μελος μολις εχτες!ευχομαι απο καρδιας να μπορεσουμε ολοι να δουμε τα πραγματα λιγο πιο αισιοδοξα:)
Πραγματικα σε καταλαβαινω.Εγω παλευω με την αγοραφοβια και τις κρισεις πανικου απο τα 18 μου.Τωρα στα 35 μου οπως κι εσυ εχω να αντιμετωπισω και την καταθλιψη.Κανω ψυχοθεραπεια και αγωγη με φαρμακα αλλα δεν με εξαντλουν οπως εσενα.να ρωτησω ποια φαρμακα παιρνεις;Παντως κι εγω σκεφτηκα σαν λυση την κλινικη το συζητησα και με τον ψυχιατρο μου αλλα νομιζω οτι το περιβαλλον εκει θα ειναι επιβαρυντικο.Νομιζω οτι ειναι σημαντικο να εκφραζομαστε και να συζηταμε για το προβλημα μας κι ισως με μικρα βηματακια να πανε σιγα σιγα καλυτερα τα πραγματα!Θελει χρονο δυστυχωςQuote:
Originally Posted by Dimitrios85
Για χρόνια έπαιρνα το seroxat. Ποτέ δεν ήμουν καλά, είχα ζαλάδες και κούραση και μου έβγαιναν και κρίσεις πανικού. Με μεγάλο κόπο και δύναμη ψυχής το πάλευα, πήγαινα γυμναστήριο 4-5 φορές την εβδομάδα, πήγαινα στη δουλειά που είναι οικογενειακή επιχείρηση βέβαια και δεν είχα άγχος και πίεση. Έβγαινα με φίλους και προσπαθούσα να έχω έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Παράλληλα είχα προσπαθήσει να δοκιμάσω το Cipralex και το Effexor αλλά δεν μου έκατσαν καθόλου καλά και πάντα γύριζα στο σεροξατ. Το καλοκαίρι που μας πέρασε η νευρολόγος που με παρακολουθούσε μου είπε για μια εξέταση DNA που θα έδειχνε ποια φάρμακα ταιριάζουν στον οργανισμό μου. Ενθουσιάστηκα και πίστευα ότι θα λύνονταν όλα μου τα προβλήματα και θα μπορούσα να έχω μια φυσιολογική ζωή επιτέλους έστω και με φάρμακα. Πήρα το Brintellix 20mg μαζί με 5mg Abilify. Μέσα σε 2 μήνες ότι είχα χτίσει όλα αυτά τα χρόνια κατέρρευσε. Τρομερή καταστολή και ψυχοσωματικά + άγχος.Quote:
Originally Posted by nikoletta83
Γύρισα στο seroxat για ακόμη μια φορά αλλά δεν μου έκανε τίποτα, ο δαίμονας της κατάθλιψης είχε μπει για τα καλά μέσα μου.
Άλλαξα γιατρό και φυσικά αγωγή, για ένα μήνα Zoloft με Risperdal, αλλά τα ίδια. Τώρα εδώ και 1.5 μήνα είμαι πάλι στο Brintellix στα 15mg με Seroquel το βράδυ, ενδιάμεσα φυσικά μέσα στη μέρα παίρνω 0.75 Xanax.
Αλλά έχω πέσει τόσο πολύ ψυχολογικά και κάθε μέρα η κατάθλιψη γίνεται όλο και πιο βαριά, το ίδιο και οι σκέψεις περί αυτοκτονίας.
Θέλω να κάνω πράγματα να βγω από αυτό το μαύρη πέπλο, αλλά είμαι χάλια από τις παρενέργειες των φαρμάκων η από την ίδια την πάθηση, δεν ξέρω που να το κατατάξω.
Για αυτό σκέφτομαι και την ιδέα να μπω σε κάποια κλινική. Γνωρίζω δυστυχώς ότι ίσως μου κάνει χειρότερο κακό, αλλά σε αυτή την φάση που είμαι δεν ξέρω τι άλλο να κάνω πια. Έφτασα 33 και ενώ είχα όλα τα φόντα να έχω μια ωραία ζωή, ζω με την μητέρα μου, δεν έχω σχέση, πάω σε μια δουλειά που βγάζω ίσα ίσα τα προς το ζην. Βλέπω όλους τους φίλους μου να έχουν προχωρήσει και εγώ στάσιμος. Δεν το αντέχω άλλο αυτό.
Εσυ τι παίρνεις;
Sent from my iPhone using Tapatalk
Εγω παιρνω seroxat,zyprexa και zanax οποτε το χρειαζομαι.Δεν ξερω αν βοηθαει καθολου να σου πω οτι κι εγω κι ισως πολλοι αλλοι ανθρωποι νιωθουμε οπως εσυ.Ειναι πολυ σκληρο να βλεπεις τους αλλους να προχωρουν τη ζωη τους κι εσυ να μενεις στασιμος και να βασανιζεσαι ετσι.Αλλα πρεπει να σταματησουμε να κανουμε αυτες τις συγκρισεις.Η κατασταση ειναι οντως ασχημη αλλα δεν σημαινει οτι δεν αλλαζει.Ξερω οτι τωρα ολα φαινονται μαυρα και αδιεξοδα αλλα δεν ειναι ετσι.Κανεις ψυχοθεραπεια;Quote:
Originally Posted by Dimitrios85
Το γνωρίζω ότι είναι πολλοί που περνάνε δύσκολα, αλλά δεν με κατευνάζει σαν σκέψη δυστυχώς. Έχω τραβήξει πολλά όλα αυτά τα χρόνια και έχω κουραστεί ψυχολογικά και σωματικά. Με παρακολουθεί μια ψυχίατρος τώρα και υποθετικά κάνω ψυχοθεραπεία, αλλά δεν με βοηθάει καθόλου. Έγραψα και παραπάνω, λόγω του αυτοκτονικού ιδεασμού, μου λέει πως πρώτα πρέπει να ξεπεράσω αυτό το πρόβλημα με κάποιο τρόπο και μετά να κάνουμε σοβαρή ψυχοθεραπεία, σαν απάντηση δεν με βοηθάει καθόλου όμως. Διότι είμαι τόσο καταβεβλημένος που πραγματικά δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου ώστε να κάνω πράγματα, να βγω, να διασκεδάσω, ώστε να πεις ότι θα ξεχαστώ κάπως. Έχω κάνει πόσες εξετάσεις υγείας, οπότε κάτι παθολογικό για όλη αυτή την κατατονία δεν πρέπει να υπάρχει. Αλλά εγώ συνεχίζω να έχω αίσθημα μεγάλης ζαλάδας, ατονίας και κούρασης σε οτιδήποτε, πράγμα που με ρίχνει ακόμα περισσότερο και φουντώνουν οι διάφορες σκέψεις που κάνω. Αυτή τη στιγμή νιώθω το κεφάλι μου να είναι άδειο, αργή σκέψη, θολωμένο μυαλό εντελώς.Quote:
Originally Posted by nikoletta83
Και έτσι από μια απλή αγχώδη διαταραχή με κρίσεις πανικού έχω φτάσει να έχω μείζων κατάθλιψη και δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω ώστε να τα ξεπεράσω όλα αυτά.
Σημειωτέον κάτι που με έριξε ακόμα πιο πολύ, είναι το γεγονός πως μετά την καλοκαιρινή αγωγή μου δημιουργήθηκε σχεδόν πλήρη στυτική δυσλειτουργία.
Και σχέση να θέλω να κάνω δηλαδή, εκ των πραγμάτων δεν μπορώ να αντεπεξέλθω κι αυτό με ρίχνει ακόμα πιο πολύ. Ουυυυυφφφφφφφφ
Ειμαι της γνωμης οτι η ψυχοθεραπεια βοηθαει πολυ περισοοτερο απο τα φαρμακα.Ισως πρεπει να δωσεις λιγο χρονο στον εαυτο σου να νιωσει καλυτερα και μετα να εστιασεις σε αυτην.
Δεν αντιλέγω, αλλά αν δεν νιώσω καλά ώστε να κάνω πράγματα δεν ξέρω πως θα περάσει όλο αυτό. Τόσα χρόνια από τα φάρμακα έχω πάρει λίγα πράγματα. Να μπω στην διαδικασία μιας άλλης αγωγής δεν ξέρω αν θα το αντέξω. Θα μου πεις και τώρα αυτή που παίρνεις δεν βλέπεις προκοπή.Quote:
Originally Posted by nikoletta83
Είμαι πολύ μπερδεμένος και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω πια.
Όλοι που έχουμε περάσει κάτι αντιστοιχο σε καταλαβαινούμε.αυτή τη στιγμή σε τι φάση είσαι? Δούλευεις είπες? Από εκεί που πρέπει να ξεκινάμε όλοι είναι η ρίζα του προβλήματος μας.εσένα τι είναι αυτό που σε καταβαλλει?
Προσπαθώ και πηγαίνω στη δουλειά μου, αλλά με πολύ ζόρι. Εμένα το πρόβλημα μου ήταν και είναι ότι από τότε που μου βγήκαν αυτά δεν μπόρεσα ποτέ να σταθώ γερά στα πόδια μου. Είτε με αγωγή, είτε με ψυχοθεραπεία, πάντα είχα προβλήματα σωματικά κυρίως και ύστερα άγχους. Αλλά όταν λέω σωματικά δεν εννοώ έναν πόνο πίσω στη πλάτη απλά. Έντονες ζαλάδες, μεγάλη κόπωση και ατονία. Έτσι με όλα αυτά δεν ένιωσα ποτέ δυνατός να πάω να βρω μια καλύτερη δουλειά, να ανοίξω περαιτέρω τον κύκλο γνωριμιών μου κτλ.Quote:
Originally Posted by Αποστολια
Πάντα ήμουν μονίμως σχεδόν κουρασμένος προς το μεσημέρι και αν δεν κοιμόμουν δεν έβγαζα την ημέρα. Ενώ παλιότερα δούλευα 12ωρα και έκανα μια χαρά ζωή.
Sent from my iPhone using Tapatalk
Αυτή η κούραση οφειλεται στην καταθλιψη και την αγχωδη διαταραχη.πίσω από αυτά ομως θα υπάρχει κάτι άλλο που σε ταλαιπωρεί.
Μετά από τόσα χρόνια φυσικά και υπάρχουν πολλά. Το θέμα της δουλειάς, το θέμα της σχέσης, το θέμα που δημιουργήθηκε με την στυτική δυσλειτουργίας και πως θα μπορέσω να είμαι ενταγμένος σε ένα κοινωνικό σύνολο και να κάνω πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι αυτές τις μέρες και όχι να σκέφτομαι πως θα αυτοκτονήσω.Quote:
Originally Posted by Αποστολια
Sent from my iPhone using Tapatalk