ακουσια νοσηλεία!!

καλησπέρα σε όλο το φόρουμ

Διαβάζωντας αρκετά άρθα και έχωντας επικοινωνία με φίλους μου ψυχιάτρους για την περίπτωση της συντρόφου μου θέλησα να πάρω και μια 2η γνώμη απο εσάς.
Αφορμή να ανοιξω το νήμα ήταν κάτι που διάβασα πριν σε ένα άλλο site. Παραθέτω κομμάτι απο αφήγηση ασθενούς που την έχουν "δέσει" μετα απο εισαγγελικό, οποιος επιθυμεί μπορώ να λινκάρω όλο το άρθρο και την πηγή.

Quote:

---

Νιώθεις σαν εγκληματίας, σε έχουν μεταχειριστεί σαν ποινικό κρατούμενο, λες κι έχεις παραβιάσει τη δικαιοσύνη, ενώ ουσιαστικά αυτοί παραβιάζουν τη δική σου δικαιοσύνη από όλες τις πλευρές. Με τι μεθόδους του δικαστηρίου, του εισαγγελέα, της αστυνομίας, του εγκλεισμού και του δεσίματος, παραβιάζουν κατάφορα την προσωπικότητά σου σε όλα τα επίπεδα
Μόνο που έρχονται στη γειτονιά σου και σε τραβάνε με το περιπολικό, το μαθαίνει όλη η γειτονιά κι άντε μετά εσύ κυκλοφόρησε, σε δείχνουν με το δάχτυλο όπου πας. Δυστυχώς η ψυχική νόσος είναι στίγμα. Δεν είμαστε τόσο προχωρημένοι ως κοινωνία να τη θεωρήσουμε μια χρόνια νόσο, τη θωρούμε κάτι σαν τη λέπρα.

---

θέλω να σταθώ στο τελευταίο κομμάτι που λέει "το μαθαίνει όλη η γειτονιά κι άντε μετά εσύ κυκλοφόρησε, σε δείχνουν με το δάχτυλο όπου πας." ...

τι γίνεται όμως στην περίπτωση που το άτομο (σύντροφος που ξέρει όμως τον τόπο διαμονής σου) σε έχει ξεφτιλίσει ήδη σε όλη την γειτονιά που ήσουν ένας νορμάλ άνθρωπος και πλέον φοβάσαι να βγεις ακόμα και για τσιγάρα;
εχει τελειωσει αυτη η σχεση και τον διώχνεις αλλα σπάει τα πάντα μεσα στην νύχτα γιατι δεν του ανοίγεις και επι της ουσίας παραβιάζει κάθε ηθικό/νομικό σου κομάτι;
πέρα απο το οτι όταν τον είχες στο σπίτι σου έφευγες μέσα στην νύχτα γιατι σε κυνηγούσε και ήθελες απλά να αποφύγεις φωνές και υστερίες μέχρι το πρωί

έχει καταστραφεί όλος μου ο κοινωνικός κύκλος και έχω βάλει ολους τους φίλους/οικογένεια μέσα σε αυτό αλλα δεν μπορώ άλλο να τους κουράζω, πρέπει να κάνω κάτι και σκέφτομαι αν θα φωνάξω την αστυνομία (το πως δεν την έχει καλέσει γείτονας μέχρι στιγμής δεν το ξέρω ...) αλλα δεν μου πάει.
διαβάζω τα πάντα για ακουσια νοσηλεία και έχω εμπειρία απο φίλη που μπαινοέβγαινε ψυχιατρεία με εισαγγελικά απο τους γονείς της, καταστράφηκε όλη της η ζωή και πραγματικά δεν ξέρω αν καταφέρει ξανά να επανέρθει, σωματικά και ψυχικά.
Εγω τον άνθρωπο μου δεν θέλω να τον καταστρέψω, προσπάθησα όσο μπορούσα να τον βοηθήσω αλλα ως εκεί, αυτη η σχέση έχει τελειώσει γιατι είναι ΑΡΡΩΣΤΗ, ειμαι έτοιμος να καλέσω αστυνομία και 100% θα γίνει εισαγωγή γιατι θα υπάρξει επεισόδιο όταν θα είναι απο κάτω, δεν είναι καθόλου καλά...
Απο εκεί και μετά ξέρουμε όλοι που πάει αυτη η ιστορία, εγκλισμός, φάρμακα και μπαινοβγαίνεις εφ ορου ζωής, χάνεις τους φίλους σου, τον εαυτό σου ...

Τελειώνοντας θα με ρωτήσετε κάποιοι γιατι δεν έχω επικοινωνήσει με τους γονείς της, αυτο είναι ένα θέμα ...
είμαι έτοιμος κάθε φορά να στείλω ένα μήνυμα τον πατέρα της και να ξεκαθαρίσω τι συμβαίνει αλλα φοβάμαι τις επιπτώσεις, όχι τόσο σε εμένα αλλα ελπίζω υποτίθεται οτι αυτο θα σταματήσει και θα γίνει καλά χωρίς να το μάθει κανείς, λάθος μου.
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ξέρουν πολυ καλα οτι η κορη τους ειναι αρρωστη αλλα ειναι γονεις δυσκολοι, του τυπου ολα θα πάνε καλά και ας το ξεχάσουμε για τώρα ...
Προσπαθώ όσο μπορώ να προστατέψω την κοπέλα αλλα φτάνω σε σημείο να αφήνω το αμάξι μου 4 στενά μακριά και να φοβάμαι πως θα γυρίσω ή θα επιστρέψω σπίτι μου για να μην είναι απο κάτω και άλλα τόσα...
Εχω φτάσει λοιπόν και εγώ σε σημείο της παράνοιας, δεν θέλω να αναφέρω περιστάτικα αλλα νομίζω οτι καταλαβαίνετε.

Η κοπέλα δεν είναι καλά, χρειάζετε 100% ψυχιατρική βοήθεια/φαρμακευτικής αγωγής και αντ'αυτου κάνει ασταμάτητα χρήση ουσιών που θολώνει περισσότερο το μυαλό της.

Έχεις μπλέξει άσχημα!

Οι γονείς της πρέπει να ενημερωθούν για αυτά που σου κάνει και να τους απειλήσεις ότι θα φωνάξεις εσύ την αστυνομία αν δεν το κάνουν εκείνοι.

Ιδανικά πρέπει να πάει κλινική εκούσια και τότε θα είναι χωρίς εξευτελισμό.

Οι γονείς πρέπει να κινηθούν, αλλιώς εσύ θα μπλέξεις περισσότερο...

Μάνο, δυστυχώς δεν υπάρχει εύκολη λύση σε αυτές τις καταστάσεις. Οι άνθρωποι που έχουν το πρόβλημα εκείνη την στιγμή δεν έχουν καμία συναίσθηση ότι έχουν πρόβλημα, άρα από μόνοι τους δεν θα αναζητήσουν βοήθεια. Καλύτερα λοιπόν να δουν κάποιον ειδικό και να νοσηλευτούν έστω και με τη βία παρά να μείνουν χωρίς καμία θεραπεία. Δηλαδή ξεφτιλίζεται κάποιος στην γειτονιά αν τον μαζεύει το περιπολικό, αλλά ας πούμε με το να φωνάζει ασυναρτησίες, να χτυπάει πόρτες μες στην νύχτα, να κάνει ζημιές, δεν εξεφτελίζεται; Όταν κάποιος έχει τέτοιο θέμα όλοι το καταλαβαίνουν λίγο πολύ, το αν θα το έχει και με την βούλα είναι το θέμα; Όσο αφήνεις τα πράγματα έτσι το άτομο θα γίνεται χειρότερα και μπορεί να βλάψει τον εαυτό του και τους άλλους και μετά όλοι πέφτουν από τα σύννεφα και καλά...

homebod ναι έχω μπλέξει πολύ άσχημα και δυστηχώς με την μανία της + την δική μου κούραση δεν ξέρω πως να διαχειριστώ πλέον τα πράγματα και δημιουργείτε ένταση με ανθρώπους που τουλάχιστον αγαπάνε εμένα και σε κάθε περίπτωση θα στηρίξουν εμένα (οικογένεια, φίλοι), εχω χάσει όλους μου του φίλους (για τις φίλες δεν το συζητάμε) και έχω φτάσει αρκετές φορές σε σημείο να εκνευριστώ ακόμα και με την αδερφή μου.
Ο πατέρας μου λέει ακόμα να μην φτάσω στα άκρα ένω γνωρίζει πολύ καλά την περίπτωση (φυσικά μου είπε φύγε όσο είναι ακόμα νωρίς απο αυτην την σχέση) και να μην επικοινωνήσω με τον πατέρα της. Ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει αλλα ο ένας το κρύβει απο τον άλλον.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απο το πως νιώθω, το να αφήνεις έναν ανθρωπο που αγαπάς... ευχομαι να μην χρειαστεί ποτέ να το ζήσει κανείς.

sonia εχεις δικιο, μιλαμε για καμοια συναισθηση απολύτως, χωρίς να είμαι γιατρός ειμαι σίγουρος και για την διάγνωση αν και νομίζω οτι ειναι περισσότερο μπλεγμένο. Το τέλος σε αυτην την σχέση το έδωσα απότομα και το καταλαβαίνω οτι δεν μπορει να το δεχτεί (μετα απο πρόσφατη κρίση που έπαθε και τα έσπασε όλα μπροστά σε οικογενειακό μου περιβάλλον) αλλα πραγματικά δεν μπορεί να το πιστέψει οτι έχει τελειώσει. Αναγνωρίζει τα λάθη που κάνει αλλα μετά επιστρέφουμε ακριβώς στα ίδια. Νομίζει ακόμα και τώρα οτι θα την πάρω μια αγκαλιά και όλα θα τελειώσουν όπως πριν. Μου χάλασε την αλλαγή του χρόνου γιατι φοβόμουν μην την πετύχω κάπου έξω οπότε γύρισα νωρίς σπίτι. Ειμαι απο τις 6 το πρωί στο πόδι γιατι χτυπούσε το κουδούνι ασταμάτητα. Αναγκάστικα να ανοίξω το κουτί και να κόψω τα καλώδια για να ηρεμήσω. Φοβόμουν οτι θα της ανοίξει κάποιος άλλος και θα μπει μέσα να βαράει και την εξώπορτα. Εχω γεμίσει 120 αναπάντητες και δεν ξέρω πόσα email. Εχω ενοχλήσει φίλους, οικογένεια πρωτοχρονιάτικα μηπως βρεθεί μια λύση ή έστω να στείλουν ένα μηνυμα οτι δεν ειμαι εδώ. Εστειλα μόνο ενα μηνυμα μηπως σταματήσει αναφέρωντας οτι βρισκομαι εκτός σε οικογενειακό περιβάλλον για να ηρεμήσει και ούτε αυτό δούλεψε. Δεν υπάρχει όμως επαφή, αν σηκώσω το τηλέφωνο θα το εκλάβει ως ελπίδα και αυτο δεν μπορεί να γίνει. Παρακαλώ μην το ερμηνεύσει κάποιος ως τιμωρία,εγωισμό κτλπ ειναι ο μόνος τρόπος πλέον για να κόψω. Δεν θέλω να την πληγώσω αλλα και δεν μπορώ να την σώσω γιατι πρέπει να φροντίσω τον εαυτό μου. Την αγάπησα όσο τίποτα, ομως πρέπει να αγαπήσω ξανά εμένα. Το να φωνάζει ασυναρτησίες που λες, είναι το λιγότερο, εδώ μιλάμε οτι όλη αυτή η παράνοια δημιουργεί στους γύρω την αίσθηση οτι την σφάζω και φταίω εγώ. Στριγκλιές-φωνές "μην με βαράς" ενω δεν την έχω ακουμπήσει οταν αρχίζει καυγάς. Ισα ισα που κάθε φορά τρώω περισσότερο ξύλο και μου σπάει τα πάντα. Μετα για να επανέρθει θέλει ηρεμηστικό ή δυστηχώς ξύδια/μπάφους που έφτασα αναγκαστικά σε σε σημείο να ψάχνω μέσα στην νύχτα να της βρω ενω ξέρω οτι ειναι χειρότερο. Λιγμούς/κλάματα και το βλέμα στον τοίχο. Επίσης τρέμουλο, ολο αυτο ειναι κρίση; Αν κάποιος περαστικός το έβλεπε και ήταν της εκκλησίας θα έλεγε οτι αυτο το άτομο ειναι δαιμονισμένο και θα'κανε εξορκισμό! Αν όμως ήταν της ιατρικής θα έλεγε οτι χρειάζετε επειγόντως νοσηλία!

Καλησπέρα! Καλή χρονιά! Είναι απλό: Κάνε ασφαλιστικά μέτρα. Κάθε φορά που θαρχεται στο σπίτι να σε ενοχλήσει θα παίρνεις την αστυνομία και θα την χώνουν μέσα.

Κασσάνδρα σ'ευχαριστώ , ακούγεται πράγματι τόσο απλό αλλα μέσα μου κάτι φωνάζει να δώσω μια τελευταία ευκαιρία στον άνθρωπο αυτον ... Μου είναι δύσκολο να κοιμηθώ χωρίς να σκέφτομαι πόσο μόνη ειναι και πονάει. Μου ειναι δύσκολο να σκέφτω το μέλλον μου χωρίς αυτήν. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το αν με αγαπάει ή αν θέλει να την στηρίξω για πάντα και να είμαι διπλα της ευ'ορου ζωής, είμαστε πραγματικά ένα αυτοκόλητο ζευγάρι που όλοι χαίρονται να βλέπουν οταν είμαστε καλά. Αμφιβολία υπάρχει στο κάτα πόσο θα έχω την δύναμη να την βοηθήσω να ξεπεράσει το πρόβλημα της και αν ποτέ με τον χρόνο θα γίνει καλά. Προσπαθει να επικοινωνήσουμε αυτές τις μέρες έστω και γραπτά (δεν σηκώνω τηλέφωνο) και παρακαλάει να την συγχωρήσω, οτι θα κόψει τα πάντα και θα αρχίσει ψυχοθεραπεία αρκει να μην φύγω απο την ζωή της. Όλο αυτό μου δημιουργεί άγχος, το ξέρω πως αυτην την φορά το εννοεί αλλα θα καταφέρω να αντέξω αυτην την διαδικασία; Μήπως με το 1ο ξέσπασμα θα θυμάμαι εγώ τώρα τα παλιά και θα μου δημιουργεί μια άμυνα/επίθεση που θα καταλήγει πάντα σε καυγά; Τόσο δύσκολη απόφαση που οπως και να'χει πρέπει να πάρω μόνος μου. Όχι οτι έχει σημασία ή οτι δεν ξέρω την απάντηση, αλλα εσείς τι θα κάνατε; Και αν συγχωρούσατε, με ποιον τρόπο θα το κάνατε αυτό; Δεν θα βάζατε κάποια όρια που δεν πρέπει κανείς απο τους δύο ξανα να προσπεράσει; Έλα όμως που είχε γίνει και αυτό στο παρελθόν, δεν δούλεψε ...

Εγω δεν θα γυρνουσα σε αυτη τη φαση.Θα της ελεγα να αρχισει θεραπεια και αν στο μελλον εβλεπα προσπαθεια και αποτελεσματα απο μερους της μονο τοτε θα το ξανασκεφτομουν.Κι αυτα στα λεω γιατι λες οτι την αγαπας πολυ διαφορετικα αυτο που θα σου ελεγα ειναι σωσε τον εαυτο σου και καντην με ελαφρια πηδηματακια!

Αυτό που έγραψε η Νικολέττα είναι σωστό, από τη στιγμή που δεν έχεις αποφασίσει τελικά να χωρίσετε.
Το να έχεις σύντροφο ή σύζυγο με ψυχική ασθένεια είναι μεγάλος σταυρός, Μάνο. Σου το λέω εγώ που ο άντρας μου έχει βαριά κατάθλιψη με στοιχεία ψύχωσης. Και δεν είναι όπως η σύντροφός σου, δεν μου έχει δημιουργήσει τέτοιες φάσεις. Θεωρώ την περίπτωση της συντρόφου σου μάλλον αρκετά χειρότερη από του άντρα μου.
Θα έρθει κάποια στιγμή να δεις και στο μέλλον τί θα γίνει. Θα μπορείς με αυτήν την γυναίκα να κάνετε παιδιά; Διότι εγώ δεν έκανα γι αυτόν τον λόγο. Όταν αρρώστησε ο άντρας μου, μου συζήτησε να χωρίσουμε επειδή η ζωή μου θα ήταν πολύ δύσκολη μαζί του. Το ένιωθε αυτό. Έβλεπε οτι δεν μπορούσε καθόλου τους θορύβους, την μουσική, τις συζητήσεις, τους ανθρώπους γενικότερα. Μετά βίας ανεχόταν την παρουσία μου στο σπίτι. Κοιμόταν πάρα πολλές ώρες από τα πολλά φάρμακα. Η επαγγελματική του καριέρα καταστράφηκε επίσης.
Εγώ αποφάσισα να μείνω μαζί του αλλά επίσης, αποφάσισα να μην κάνουμε παιδιά. (Είχα και ένα θέμα με αποβολές και ενδομητρίωση αλλά ξεπερνιόταν ιατρικώς). Αλλά μετά κάθησα και σκέφτηκα οτι ένα παιδί πρέπει να έχει έναν πατέρα που θα το πάει μια βόλτα, θα παίξει μαζί του, να γελάσει... ενώ ο άντρας μου όταν έφερνα σπίτι τα μικρά μου ανήψια μου έλεγε: "σε παρακαλώ πάρτα και φύγε έξω στο πάρκο. Δεν αντέχω το θόρυβο!"
Είναι πολλά τα θέματα Μάνο και ξέρεις, η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ξεκινήσεις με προβλήματα.
Τώρα, αν με ρωτήσεις αν το μετάνιωσα που έμεινα με τον άντρα μου, θα σου πω όχι! Επειδή είναι ένας άνθρωπος που με αγαπάει πραγματικά, είναι ένα διαμάντι, δεν θα τον άλλαζα με τίποτα στον κόσμο! Πολλές φορές αισθάνομαι πολύ τυχερή που βλέπω την σχέση μας σε σύγκριση με άλλους γάμους...
Όμως έχω τραβήξει και μεγάλο λούκι μαζί του. Έχω κάνει μεγάλη υπομονή. Είναι ένας δύσκολος δρόμος.
Δεν ξέρω τί να σου πω...

Μάλλον θα πρέπει να αλλάξω τον τίτλο σε "Ειναι η αγαπή αρκετή για να κρατήσει μια σχέση που στο ένα μέλος υπάρχει ψυχολογικό πρόβλημα" ... Με λίγα λόγια με αγαπάει και με στηρίζει 100% , οπως και εγώ, αλλα πολλές φορές σκέφτομαι οτι αν δεν γινει καλά μπορεί κάποια μέρα να μου λέει "σε μισώ" και ενω δεν το πιστευει, να της γίνει ωστόσο μανία και να μην μπορώ να της εξηγήσω οτι είναι φωνές μεσ'το μυαλό της.

Θέλω να ρωτήσω επίσης κάτι πολύ βασικό απο τα κορίτσια του νήματος (ή οποια άλλη το διαβάζει και έχει να προσθέσει κάτι). Ειμαστε 2 χρόνια μαζί και εγώ δεν έχω ακουμπήσει άλλη γυναίκα, το ίδιο πιστευω και για αυτήν. Υπάρχει όμως λόγω της ψύχωσης που έχει με εμένα να έχει κάνει (ή ακόμα και κατ'επανάληψην) κάτι σαν αντίδραση και αυτο να την γεμίζει με ενοχές αφου εκ των υστέρων το έχει καταλάβει; Το λέω αυτό γιατι μικρός, στην 1η μου σχέση, έτρεφα παθητική αγάπη και ζήλια για την σύντροφο μου. Αυτο με έκανε να την απατώ συνέχεια με την πρόφαση πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην το κάνει και αυτη τόσο όμορφη που είναι και ελκυστική. Τελικά δεν το έκανε ποτέ και αναγνώρισα το λάθος μου απο εκείνη την σχέση όταν τελείωσε. Σε αυτην την σχέση δεν έχω απατήσει ή ουτε καν να μου εχει περάσει απο το μυαλό. Υπάρχει εμπιστοσύνη όσο μπορούμε (δεν μπορεις να κανεις και κάτι άλλο) αλλα ρωτάω λόγω του οτι με ζηλευει τόσο πολύ και επισης που υπάρχει κάποια γενική ψύχωση (πόρισμα θα βγαλει ο ψυχιατρος) να το κάνει ασυναίσθητα διαστραβλωνοντας την πραγματικότητα; Ειναι ανθρωπος που γενικά δεν κοιτάει αλλα δεν περνάει με τίποτα απαρατήρητος σε αντρικο αλλα και γυναικειο φύλλο.

Δειχνεις να εστιαζεις περισσοτερο στο αν και ποσο κινδυνευει η σχεση σας και οχι στον αν κινδυνευει η ιδια η κοπελα, οι γυρω της η ακομα κι εσυ ο ιδιος απ' την κατασταση που εχει δημιουργηθει και που απ' οσα γραφεις ειναι εκτος ελεγχου. Οταν πραγματικα νοιαζεσαι για καποιον τοσο, πρεπει να μπορεις και να αναλαβεις ευθυνες για εκεινον οταν δεν ειναι ο ιδιος σε θεση, ειδικα οταν ο ελεγχος εχει χαθει. Ενας λογος παραπανω αν το προβλημα ειναι οχι ψυχολογικο αλλα ψυχιατρικο και μαλιστα τροφοδοτουμενο απο ουσιες.

oboro σ'ευχαριστώ για την απάντηση. Έχεις δίκιο οτι φαίνεται πως φοβάμαι για την σχέση και όχι για το ίδιο το άτομο (δεν ισχύει αυτό, γι'αυτο και είμαι έτοιμος να ξαναγυρίσω) ίσως γιατι δεν είμαι απόλυτα σίγουρος οτι μπορεί να γίνει καλά. Είναι τόσο βασανισμένη η ψυχούλα της και δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα οτι έχει δυνάμεις να ακολουθήσει πιστά μια θεραπεία. Εγώ μπορώ να είμαι εκει να την στηρίξω. Η ίδια η κοπέλα δεν θα κινδυνέψει αν πηγαίνεις συνέχεια με τα νερά της, ομως αυτό οπως καταλαβαίνεις δεν ειναι φυσιολογικό και μπορεί να τρελάνει εμένα στο τέλος. Σίγουρα κάτι θα βρει να διαστρεβλώσει το τι συμβαίνει σε μια παρέα ή κατάσταση (ειδικά αν έχει καταναλώσει ουσίες) αλλα όπως σου είπα αν πας με τα νερά της και λες σε όλα ναι ίσως και να ηρεμήσει μετα απο ώρα. Δεν έχει αυτοκτονικές τάσεις αν και με φοβίζει οτι εχει αναφέρει πολλές φορές οτι χωρίς εμένα νιώθει ένα κενό και οτι δεν βρίσκει νόημα σε τίποτα. Υποτίθεται οτι έχει κάνει μια ψευτοαπόπειρα μπροστά μου αλλα ήταν για εντυπωσιασμό. Υπάρχει μια εξάρτηση που φέρω ευθυνη, οταν ξεκίνησαν τα πρώτα περίεργα σκηνικά δεν τα έκοψα μαχαίρι και έδωσα χώρο γιατι πίστεψα οτι έστω και με τα δικά της πλαίσια θα μπορέσω να το καταφέρω και να προχωρήσει αυτη η σχέση και μετά σιγά σιγά αφου καταλάβει οτι είμαι καθαρός θα ηρεμήσει αυτη η μανία. Δεν είναι δυνατόν να συνηπάρχω ή να μιλάω με πρώην μου; (ειδικά αν είναι όμορφες/εκλυστικές) ε τότε είπα οκ (χωρις φυσικά να της το πω οτι κόβω επαφές) , θα τις βγάλω απο την ζωή μου και αν τις βλέπω θα αλλάζω δρόμο! Άρρωστο/Καταστροφικό αλλα ήταν το μόνο που μπορούσε να δουλέψει. Αλλα πάλι έβγαινε κάτι στην πορεία. Έχουμε μιλήσει εκατοντάδες φορές για αυτά, πάντα παραδεχόταν το φταίξιμο της αλλα μετά απο κάποιο διάστημα γινόταν ακριβώς το ίδιο ακόμα και με παλιά πρόσωπα που είχε κολήσει. Ίσως γιατι εκατοντάδες ήταν και οι πρώην, αλλα για αυτό δεν φταίω φυσικά εγώ. Επίσης ξυπνάει συνέχεια απο εφιάλτη (φωνάζωντας) και τις περισσότερες φορές που έχουμε μιλήσει για αυτό μου λέει οτι με βλέπει με άλλες γυναίκες. 100% εδώ δεν θα βγάλουμε διάγνωση μέσω διαδικτύου αλλα πρέπει οπωσδηποτε να γίνει θεραπεία. Έχω φίλους και ανθρώπους απο το δικό μου οικογενειακό περιβάλλον που την μιλάνε αυτες τις μέρες αλλα ενω φαίνεται να καταλαβαίνει που φτάσαν τα πράγματα επιμένει πρώτα να την συγχωρέσω/να γυρίσει σπίτι μου και μετά να αρχίσει ψυχοθεραπεία. Της είπα οτι δεν μπορεί να γίνει έτσι γιατι εγώ δεν είμαι ούτε το πρόβλημα αλλα και ούτε η λύση για να γατζωθεί πάλι πάνω μου. Δεν μπορεί να γίνει έτσι, πρέπει να πάει σε ειδικό.

τελευταία εξέλιξη: αναγκάστηκα να έρθω σε επαφή μαζί της γιατι σε 1η φάση ειναι το μόνο που μπορεί να την βοηθήσει. Δεν το θεώρησα σωστό οτι θα γατζωθεί πάλι πάνω μου για να εξαφανιστούν μαγικά τα προβλήματα όποτε συζητησαμε πολύ. ξεκαθάρισα πως δεν σημαίνει οτι είμαστε πάλι μαζί και θα χρειαστεί να γίνει πολύ δουλειά.
Θα κόψει λέει τις ουσίες και θα πάει άμεσα σε ψυχίατρο. Ρωτάω φίλους για κάποιον πραγματικά καλό αλλα δεν έχω καταλήξει, εμένα πάντα με φοβίζαν οι ψυχίατροι, θεωρώ την ψυχή κάτι πολύ μοναδικό για να διεισδύσει απλά ένας γιατρός και να βγάλει μια διάγνωση ταυτίζοντας την με βιβλία ή με άλλους ασθενείς.
Αυτο που μου την δίνει είναι οτι ενω έχει αποδεχθεί 100% το πρόβλημα της (έτσι λέει) φοβάται να πάει σε γνωστό/γνωστού κτλπ για να μην το μάθει ο "κύκλος". Της εξήγησα οτι δεν μπορεί να πάει έτσι, γιατι το πρόβλημα θα υπάρχει πάντα αν κρύβει κομμάτια του. Κοιτάει για γιατρούς μέσω ιντερνετ. Δεν ειναι μαλ@κία αυτό; Να πας έτσι χύμα σε ένα άγνωστο που μπορεί να σε κάνει και χειρότερα είτε γιατι θα βγάλει λάθος διάγνωση είτε γιατι θα σε πλακώσει στα χάπια;Τι λέτε εσείς;

Μου έστειλε ένα άρθρο που λέει για "οριακή διαταραχή", πιστευει οτι μπορεί να έχει και αυτό. Διαβάζωντας το, απο τα 20 σημάδια έχει τα 19. Δεν έχει μονο τις τάσεις αυτοκτονίας, όλα τα άλλα τα έχει. Διαβάζωντας για την οριακή διαταραχή στο διαδικτυο έχω τρομάξει ... Ειπαμε, δεν θα βγάλουμε πόρισμα μεσω google αλλα όπως είπα φαίνεται καρμπόν με το πως λειτουργεί οτι μπορεί να έχει και αυτό. Σε μια συζήτηση που κάναμε για το αν θα προχωρήσει σε φαρμακευτική αγωγή σε περίπτωση που το προτεινει ειδικός , λέει πως όχι. Τωρα που το ξαναείπαμε και κάπως ανέβασα τους τόνους μου είπε πως οκ αν χρειαστεί θα το κάνει. Νιώθω σαν να σκέφτεται να με δουλέψει οτι έγινε καλά πηγαίνοντας σε 1,2 συνεδρίες και αφού με ξαναπάρει πίσω να ξαναρχίσει φυσικά τα δικά της σιγά σιγά.

Έχει κάποιος να προτείνει κάποιον καλό ψυχίατρο Αθήνα έστω και με πμ (δεν ξέρω αν μπορώ να λάβω πμ λόγω που είμαι νεο μέλος) οπότε ας γίνει και εδώ και αφου επιβεβαιώσω οτι το διάβασα ας το σβήσει. Αν έχει δουλέψει οριακή διαταραχή ακόμα καλύτερα.

Ευχαριστώ και ακούω γνώμες

ουπς οριακη διαταραχη!Ζορικη κατασταση που θελει ωποσδηποτε ψυχοθεραπεια και μαλιστα για αρκετο καιρο!Θα ηθελα πολυ να σε βοηθησω αλλα δεν γνωριζω κατι για Αθηνα δυστυχως.Αυτο που μπορω ομως να σου πω ειναι τι στο περιπου να ψαξεις παντα κατα τη δικη μου γνωμη και εμπειρια στη συγκεκριμενη νοσο.Εγω θα εψαχνα για ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτη που ακολουθει ψυχοδυναμικη προσεγγιση.Εχω επισης ακουσει για μια σχετικα καινουρια θεραπεια που λεγεται schema therapy και εχει πολυ καλα αποτελεσματα στις διαταραχες προσωπικοτητας.

Είναι πολύ σημαντικό για την κοπέλα και αν νοιάζεσαι όπως λες για αυτή να σταθεις στο πλευρό της. Ξέρω θα είναι δύσκολο αλλά τουλάχιστον τώρα στην αρχή πρέπει να έχει κάποια στηριξη γιατί αν την αφήσεις θα γίνει χειρότερα.γιατί το καθυστερησε τόσο πολύ και δεν έχει πάει σε γιατρό και έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο η κατάσταση?

Το Αιγινητειο εχει ειδικο τμημα για τις διαταραχες προσωπικοτητας (στη κλινικη, οχι τα εξωτερικα ιατρεια). Ειδικα για τις οριακες οργανωσεις θεωρειται κορυφη απ' οσο ξερω.