Η σιγή του εκολαπτόμενου

Έγραψα ένα μικρό κειμενάκι που θα ήθελα να μοιραστώ. Δεν υπαινίσσομαι λογοτεχνία, μάλλον υποπέφτω σε λογοτεχνισμούς. Είχα χρόνια να γράψω κάτι. Θα χαρώ να συζητήσετε πάνω στο θέμα.

Nοσταλγώ την ιδεατή αυτή κατάσταση γαλήνης και ισορροπίας. Πως μπορεί να σου λείπει κάτι που δεν είχες ποτέ? Είναι αυτό το απόγειο της ανθρώπινης ύπαρξης που μας βασανίζει. Η αποδοχή και η αρμονία της ζωής με το θάνατο. Το αίσθημα πως καθετί που σε περιτριγυρίζει , είτε άνθρωποι, είτε καταστάσεις, είτε απλώς και μόνο η σιγή στο κενό, βρίσκονται στα πόδια σου καθώς είσαι μια τέλεια ανάμιξη ηρεμίας, αποδοχής και ελεύθερης βούλησης. Αυτό είναι το ζενίθ μας, η γαλήνη στην απόλυτη σιγή. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση, να μπορείς να επιβιώσεις με τον εαυτό σου δίχως να σε κατασπαράξουν ζωντανό οι σκέψεις σου. Ποια ήταν άραγε η τελευταία φορά που αρνηθήκαμε στον εαυτό μας κάθε μέσο υπεκφυγής και αντιπερισπασμού, που καθίσαμε απλώς σε ένα αδειανό δωμάτιο, πόσο αντέξαμε την μοναχική οδήγηση πριν καταφύγουμε στο ράδιο? Κάτι υπάρχει στη σιγή, μια σπίθα , την οποία πάντοτε διαδέχεται η παράνοια. Κι ο ήχος είναι το αντίδοτο. Αυτός κρατά την πόρτα κλειστή. Με την απουσία του , ξεχύνεται η άβυσσος, το δηλητήριο. Δηλητήριο είναι τα χιλιάδες ερωτηματικά μας. Δηλητήριο είναι η ενοχή, τα απωθημένα και το ερωτηματικό «αν»- η υπόθεση. Όσο και αν αναρωτήθηκα τον λόγο που έτσι ανεξέλεγκτα εναποθέτουμε στους ώμους μας αυτά τα βάρη, δεν βρήκα παρά μία μόνο απάντηση. Είναι ο άνθρωπος, εκτός από ζώο κοινονικόν και ζώο καταθλιπτικόν? Η απάντηση είναι δυστυχώς αρνητική. Ο άνθρωπος είναι ζώο νοών, παραμένει όμως ζώο. Ζώο που πρώτα από όλη του τη γνώση και τον νου, γνωρίζει μία μονάχα αλήθεια, την θνησιμότητά του. Η γνώση αυτή είναι που μας κρατά ξύπνιους τα βράδια, η γνώση αυτή είναι που μας δηλητηριάζει. Η σιγή μας φέρνει αντιμέτωπους με το θάνατο. Η σιγή είναι ο θάνατος. Μα ακόμα και η σιγή μας έχει ήχο. Δεν είναι οι σκέψεις μας που ακούμε. Είναι ο ήχος από ένα παλιό ξύλινο ρολόι με εκκρεμές, στο βάθος κάποιου σκονισμένου διαδρόμου. Στο κενό πρόσωπο το σύμπαντος, το ρολόι μοιάζει ατέρμονο και άφθαρτο, για τον καθένας μας όμως φθείρεται, σκουριάζει και κάθε επόμενος του χτύπος μοιάζει να πατά πάνω σε μια ολοένα και πιο μελαγχολική νότα. Ο χρόνος είναι αυτός που δηλητηριάζει τη σιγή, η υποσυνείδητη αίσθηση πως οι πράξεις βρίσκονται πάνω σε χρονόμετρο. Οι σκέψεις που μας κατασπαράζουν δεν είναι παρά μια μαθηματική διαίρεση, μια προσπάθεια απολογισμού της έως τώρα ζωής μας. Γι’ αυτό και μας τρομάζει η σιγή , γιατί είναι πανικός , είναι αντίστροφη μέτρηση προς το θάνατο. Η σιγή είναι η απόλυτη δοκιμασία της γαλήνης του ατόμου. Αυτό λοιπόν είναι που λαχταρώ, να απολαμβάνω τη σιγή, δίχως να αντηχεί στο βάθος αυτό ο χαρακτηριστικός ήχος: << Τικ-τακ..τικ>> ~Mr.B

μπορω να φανταστω τον εαυτο μου να τα λεει αυτα αν διαλεγε λαθος ανθρωπους να ζησει μαζι τους αφου το αντιθετο της ζωης ειναι ο μηδενισμος γι αυτο και οταν καποιος εκπροσωπει τη ζωη σχεδον του απογορευεται να κανει λαθος και ειναι σχεδον υποχρεωμενος να ζει σε μια και μονη ορθη πορεια.

θες να στο αποδειξω ο Χριστος ειχε πει στον Ιουδα οτι οταν ξημερωσει θα με αρνηθεις 3 φορες και στη συνεχεια πεθανε ξερεις γιατι επειδη ο δρομος του ηταν μονο ζωη ενω αυτος την απαρνηθηκε.

σου εξηγω πχ πως θα εβλεπα αυτο το θρεντ που γραφεις με το δικο μου ταπεινο μυαλο ολοι ειμαστε αλυσοδεμενοι με το πεπρωμενο μας και οταν το απαρνουμαστε αυτο μας ριχνει καταρες.πιστεψε με αν ειχαμε αλλη επιλογη εγω πρωτος θα την εφαρμοζα πολυ πριν απο σενα και θα εγραφα οτι εγραφες και θα ελεγα δε με νιαζει

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

σου εξηγω πχ πως θα εβλεπα αυτο το θρεντ που γραφεις με το δικο μου ταπεινο μυαλο ολοι ειμαστε αλυσοδεμενοι με το πεπρωμενο μας και οταν το απαρνουμαστε αυτο μας ριχνει καταρες.πιστεψε με αν ειχαμε αλλη επιλογη εγω πρωτος θα την εφαρμοζα πολυ πριν απο σενα και θα εγραφα οτι εγραφες και θα ελεγα δε με νιαζει

---

Κατανοητή η απάντηση και σεβαστή. Πράγματι μπορεί το κείμενο να φαίνεται πως προέρχεται από ένα κακό μέρος ,αλλά είναι μια στιγμή επιφάνειας του υποτιθέμενου ήρωα μέσα στο γενικότερο χάος. Η αναφορά του στο θάνατο δεν το κάνει καταθλιπτικό. Ο ήρωας απλώς παρατηρεί και κάνει κάποιες συνδέσεις βγάζοντας ένα συμπέρασμα γι'αυτόν ορθολογικό, που αποποιείται την θλίψη ή την χαρά (Η σιγή είναι η απόλυτη δοκιμασία της γαλήνης του ατόμου). Εύστοχη η παρατήρηση για την επιλογή λάθος ανθρώπων του ήρωα. Η λαχτάρα του δεν παραπέμπει στον μηδενισμό θα έλεγα, αλλά στην ικανοποίηση που ζητά άπ'την εφαρμογή της ίδιας του της ελεύθερης βούλησης, εάν και εφόσον τολμήσει να την εξασκήσει. Ευχαριστώ για τα σχόλια. Take care !

ο τροπος που σκεφτεσαι δεν ειναι και πολυ φυσιολογικος για να ζησεις μια ικανοποιητικη ζωη οχι οτι ειναι ο δικος μου αλλα εγω τουλαχιστον δεν αφηνομαι στη καταστροφη η στη φωτια.απλα δε καταλαβαινω γιατι τα βλεπεις ολα τοσο αρνητικα και απαρνησαι αυτη την αξιολογη θεση που θα μπορουσες να εχεις που πολοι θα ηθελαν αλλα δεν εχουν δε καταλαβαινω πχ γιατι επιμενεις να διαλεγεις λαθος ανθρωπους και μετα να αρχιζουν οι πενθυμες καμπανες καταρχην σιγουρα δε θελεις αυτη τη κατασταση γι αυτο μιλας για θανατο αλλα δε ξερω αν το εχεις συνηδητοποιησει οπως ελεγα οι 2 δυναμεις του καλου και του κακου παντα συσορευονται σε ενα σημειο σα τη φωτια και το νερο απο εκει δημιουργηται το συμπαν και η ζωη οπως ακριβως στο κεντρο της γης υπαρχει λαβα και στην επιφανεια της νερο αρα γιατι δε κανεις αυτο που σου λεω να βρεις ανθρωπους που σου ταιριαζουν για να καταλαβεις πως ειναι η ζωη

οκ παρ ολο που το πιστευω αυτο που λεω ανεξαρτητα απο το πως διατυπωνω τις σκεψεις μου ισως ηταν λιγο πενθυμο το παραδειγμα που εφερα παρ ολο που ειναι ενα ιστορικο γεγονος και το να αποσιαζει η επεξεργασια κειμενου ΑΥΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΙΕΙ ΟΤΙ ΟΥΤΕ Η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΧΡΗΣΗΣ αρα μετα πως διαμαρτυρεται οτι δε τους εφαρμοζουν τα μελη του?

A.4.1 Τροποποίηση μηνυμάτων.
Tα μέλη της Κοινότητας έχουν δυνατότητα διαγραφής των μηνυμάτων τους για το χρονικό διάστημα των 72 ωρών που αρχίζει από τη χρονική στιγμή που δημοσιεύτηκε το εκάστοτε μήνυμα. Μετά την παρέλευση του παραπάνω διαστήματος είναι κατ΄ εξαίρεση δυνατή, μόνο η τροποποίηση των μηνυμάτων κάθε χρήστη, κατόπιν συνεννόησής του με τον διαχειριστή. Ειδικότερα, ο χρήστης οφείλει να αποστείλει σχετικό e-mail στο διαχειριστή, στο οποίο θα εκθέτει τόσο την ανάγκη όσο και τους λόγους που καθιστούν κατ' εξαίρεση αναγκαία την τροποποίηση των μηνυμάτων του. Η απόφαση περί αποδοχής ή όχι του αιτήματος τροποποίησης θα λαμβάνεται από τους διαχειριστές, οι οποίοι εκτιμούν τη σπουδαιότητα του λόγου που επικαλείται το μέλος, σταθμίζουν το ενδεχόμενο κόστος που θα συνεπάγεται για το φόρουμ μια τέτοια ενέργεια με το μέγεθος της βλάβης που θα επέλθει προσωπικά στο μέλος αν δεν τροποποιηθεί το μήνυμα και σε κάθε περίπτωση συνδιαλέγονται μαζί του.