κοινωνικές σχέσεις και αρνητικές σκέψεις
Ήμουν από πάντα ντροπαλή αλλά δεν είχα προβλήματα στις κοινωνικές μου σχέσεις, είχα πάντα φίλους. Μέχρι πριν λίγα χρόνια που είδα ανθρώπους να απομακρύνονται απο την ζωή μου χωρίς να δίνουν αιτία, αφήνοντας με να αναρωτιέμαι που έφταιξα. Επιχειρώντας να τους κρατήσω κοντά ή να ζητήσω αργότερα τους λόγους, έφαγα τα μούτρα μου. Μηρυκάζω συνέχεια και υπεραναλύω τα πάντα και δυστυχώς τείνω σχεδόν πάντα να τα ρίχνω στον εαυτό μου και να δικαιολογώ τους άλλους. Πλέον δεν μου φαίνεται ασυνήθιστο το να χαλάν σχέσεις χωρίς να ειπωθεί κουβέντα, και απ' την μεριά μου έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξανακυνηγήσω κανέναν. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό, αλλά φομάμαι τόσο πολύ να ξαναταπεινωθώ και να πληγωθώ. Στην δεκαετία των είκοσι πλέον κάνω φιλίες- κάποιες κρατάνε λίγο, κάποιες είναι πιο ισχυρές. Δεν μπορώ να πώ ότι είμαι ευτυχισμένη όμως. Ενώ όλα στην ζωή μου κυλάνε ομαλά, δυσκολεύομαι πολύ να διασκεδάσω. Μου αρέσει πολύ η παρέα μου αλλά νομίζω ότι ελάχιστοι θα καταλαβαίναν την απουσία μου. Δεν μιλάω πολύ και μου το λένε συχνά. Σκέφτομαι συνεχώς ότι οι φίλοι μου δεν βρίσκουν κάτι ιδιαίτερο στην σχέση τους μαζί μου, χωρίς να μου έχουν δώσει αφορμές για να πιστεύω κάτι τέτοιο. Μου αρέσει η παρέα μαζί τους αλλά δυσκολεύομαι να ενταχθώ σε κάποια συζήτηση. Ακούω συνήθως τι λένε αλλά έχω το μυαλό μου σε οτιδήποτε άλλο θα μπορούσες να φανταστείς. Σκέφτομαι 24/7. Περνάνε σκέψεις από το μυαλό μου ότι δεν είμαι αρκετή και δεν συμβαδίζω με τους υπόλοιπους. Κάποιες φορές ακόμα, νιώθω άγχος γενικότερα χωρίς να ξέρω από που πηγάζει. Η μόνη διέξοδος που έχω ανακαλύψει για να απαλύνει και να μετριάζει τις σκέψεις είναι η γραφή. Γράφω ότι δεν τολμώ να πώ στους γύρω μου και έτσι νιώθω καλύτερα. Δεν θελω να συνεχίσω έτσι όμως... θέλω να είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που χαίρεσαι να τους έχεις δίπλα σου, που σου ανοίγονται χωρίς περιορισμούς. Θέλω να μάθω να ζω την κάθε στιγμή και να μην με απασχολούν αρνητικές σκέψεις που προκαλούν άγχος...
