Δίλημμα

Καλησπέρα,
έχω απορία όσο αφορά την αποδοτικότητά μου και περνάω μια φάση όπου αμφιβάλλω για τις δυνάμεις μου. Να αναφέρω ότι έχω παρουσιάσει επεισόδια ψυχώσεων στο παρελθόν, παίρνω κανονικά τη φαρμακευτική αγωγή και είμαι αρκετά λειτουργική (έτσι φαίνεται τουλάχιστον). Όσον αφορά τις ασχολίες μου, αυτό το διάστημα φοιτώ σε διετή σχολή και μου έχει μείνει ένα εξάμηνο. Κι όμως ενώ έχω "φάει το γάιδαρο" σκέφτομαι να τα παρατήσω επειδή νιώθω έντονη πίεση. Δεν ξέρω επίσης αν μπορέσω να ανταπεξέλθω μελλοντικά στην εργασία αυτή. Δεν έχω όμως plan b και ανησυχώ μην μείνω άπραγη. Τελευταία υποτροπή είχα το καλοκαίρι κατά τη διάρκεια πρακτικής άσκησης που έκανα (ουσιαστικά πάνω στο επάγγελμα που επέλεξα). Βρίσκομαι σε κάποιο δίλημμα και δεν ξέρω αν θα πράξω καλά να παρατήσω αυτό που νιώθω να μου προκαλεί μια κάποια ψυχολογική πίεση που όμως ιδανικά θα ήθελα να ακολουθήσω. Καλώς να παρατήσω κάτι με σκοπό την ψυχική μου ηρεμία, όμως από την άλλη είναι σωστό να τα παρατάω όταν νιώθω ότι πιέζομαι;

Καλησπέρα με τι έχεις διαγνωστεί? Παρόμοια ανησυχία έχω και εγώ.

Γενικότερα οι ψυχιατρικές παθήσεις θέλουν ασχολίες ώστε να ξεφεύγει το μυαλό και να μην σκεφτόμαστε τα "δικά μας". Θα σου πρότεινα εφόσον μπορείς έστω και με λίγη πίεση να μην τα παρατήσεις και να συνεχίσεις αυτό που κάνεις.

Γεια σου girl
Νομιζω θυμαμαι την περιπτωση σου.
Σε ειχε παρει καπως απο κατω παλιοτερα αλλα μπραβο που το παλευεις. Ειχες σχιζοφρενικομορφη αν θυμαμαι καλα κ ειχες υποτροπη μετα απο διακοπη με συμβουλη γιατρου σωστα;;

Κ γω σε Διεκ ειμαι κ πριν τα χριστουγεννα εγινε μια εξαρση των αρνητικων συμπτωματων δηλαδη ανηδονια, κοπωση, απαθεια.
Ετσι ελλειψα 2 βδομαδες κ θελω αν μπορω να παγωσω την φοιτηση κ να ξεκινησω αν μπορω τον Σεπτ.

Γνωμη μου ειναι να το παλεψεις οσο μπορεις, φυσικα προεχει η υγεια. Κ γω παιρνω συναισθηματικες αποφασεις κ εχω βαρεσει αδιεξοδο. Πιστευω οτι δεν θα ασχοληθω με το αντικειμενο γιατι εχει δυσκολα ωραρια κ ειναι σκληρη δουλεια κ χρειαζονται δεξιοτητες.
Η αληθεια ομως ειναι οτι δεν μπορουμε να προβλεψουμε το μελλον οσο κ αν καταστροφολογουμε κ καθε χαρτι μπορει να ειναι ενα εισιτηριο σε κατι καλυτερο.

Προσπαθησε νσ ξεκουραζεσαι κ κανε κατι να χαλαρωνεις οτι σε βοηθα.

Ευχομαι να παρεις μια σωστη σποφαση οχι με βαση τα αισθηματα ματαιοτητας.

μην εγκαταλείπεις, εγώ είχα ένα κανόνα, κάθε φορά να υπομένεις τα συναισθήματα εγκαταλείψεις και να παλευης οσο περισσότερο μπορείς, σιγα σιγα ο εγκέφαλος προσαρμόζεται, και τα συναισθήματα άρνησης και εγκαταληψεις υποχωρούν και γίνεσαι καλύτερα.... καποια στιγμη θα φτασεις σε σημειο που θα σου φαίνονται όλα φυσιολογικά και θα είσαι μια χαρά.
μην παραίτησε μην υποχωρείς και τα πράγματα θα φτιάξουν, εγώ τώρα ταυτόχρονα δουλεύω και κάνω μεταπτυχιακό και γυμνάζομαι για τριαθλο, και πάσχω απο ψυχωσικο σύνδρομο.....

Ολοκλήρωσα τελικά τη φοίτησή. Ευχαριστώ για την ενθάρρυνση σας!

Πολλά συγχαρητήρια! Καλή σταδιοδρομία! Ελπίζω να πήρες ένα μάθημα οτι δεν πρέπει να απογοητεύεσαι και να απελπίζεσαι με τα εμπόδια και τις δυσκολίες.
Και πάλι συγχαρητήρια!

Ευχαριστώ Κασσάνδρα!

Συγχαρητήρια!
Μην ξεχνάτε βρε παιδιά ότι η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Φυσικά δεν συγκρίνω το φορτίο που έχει ένας άνθρωπος με σοβαρά διαγνωσμένα ψυχικά προβλήματα, ωστόσο όλος ο κόσμος ζορίζεται πολύ στην καθημερινότητά του, μην τα παρατάτε εύκολα.
Να μας γράφεις τα νέα σου : )

συγχαρητηρια!! κι εγω ειμαι 31 και γρφατηκα σε 2η σχολη..τα εχω παιξει..αλλα εχεις πεισμα και τα καταφερες! μπραβο!

Ευχαριστώ πολύ! Boo Καλή συνέχεια σε αυτο που κανεις.

καλη συνεχεια boo και girl1988 με τις σχολες σας και γω στην ιδια ηλικια με σας ειμαι περιπου 30 ετων ειμαι,αλλα δεν συγκινουμαι με σχολες και δουλειες και γω σπουδασα,τελειωσα σχολη,εβγαλα μεταπτυχιακο,εβγαλα στρατο,δουλεψα σε καποιες δουλειες αλλα απο τοτε που εφυγε ο πατερας μου απο τη ζωη παιρνω ενα μερος απο το ποσο που επαιρνε σαν αναπηρο τεκνο και τωρα δε κανω απολυτως τιποτα,τσαμπα σπουδασα τσαμπα πιεζομουν εχω πολλες υποχρεωσεις για την καθημερινοτητα που δεν χαλαρωνω ποτε απο τοτε.

Οσο ζουσε ο πατερας μου μπορει να μην επαιρνα κανενα βοηθημα επιδομα και τα λοιπα αλλα με βοηθουσε υπερβολικα σε ολους τους τομεις τωρα εχω μεινει μονος να προσπαθησω να τα βγαλω περα μονος μου κατι που με δυσκολευει πολυ και λογω της παθησης που εχω που με εχει καταστησει ευαισθητο και ανημπορο στις δυσκολες καταστασεις

Κι εγώ έχω την αίσθηση ότι χωρίς τους γονείς μου δεν θα καταφέρω πολλα.. Αλλά προσπαθώ όσο μπορώ, ότι περνάει από το χέρι μου.... Δεν θέλω να είμαι μια νεκρή -ζωντανή ύπαρξη. Και τις παρέες μου έχω και δουλειές έχω κάνει ανα διαστήματα. Αλλά έχω θέματα στη λήψη αποφάσεων, παρορμητική συμπεριφορά και γενικά νοητικής απόδοσης σε θέματα αυτάρκειας και ανεξαρτησίας. Όμως, όπως είπα, όσο περάσει από το χέρι μου θέλω να γίνω και περισσότερο παραγωγική και πιο αισιόδοξη.

Quote:

---

Originally Posted by girl1988

Κι εγώ έχω την αίσθηση ότι χωρίς τους γονείς μου δεν θα καταφέρω πολλα.. Αλλά προσπαθώ όσο μπορώ, ότι περνάει από το χέρι μου.... Δεν θέλω να είμαι μια νεκρή -ζωντανή ύπαρξη. Και τις παρέες μου έχω και δουλειές έχω κάνει ανα διαστήματα. Αλλά έχω θέματα στη λήψη αποφάσεων, παρορμητική συμπεριφορά και γενικά νοητικής απόδοσης σε θέματα αυτάρκειας και ανεξαρτησίας. Όμως, όπως είπα, όσο περάσει από το χέρι μου θέλω να γίνω και περισσότερο παραγωγική και πιο αισιόδοξη.

---

Στο ευχομαι να γινεις πιο παραγωγικη και αισιοδοξη αλλα θελω να πω για μενα οτι δυσκολευομαι πολυ και με τις δουλειες του σπιτιου οπως να σιδερωνω,να διπλωνω τα ρουχα,να καθαριζω το σπιτι,να φτιαχνω φαγητο.μου φαινονται δυσκολα οπως το να κανω διαφορες επισκευες στο σπιτι μονος μου.και γω οταν ειχα τη βοηθεια και των δυο μου γονιων ημουν πιο αισιοδοξος γιατι το μονο που εκανα ηταν δουλεια το πρωι και βολτες το απογευμα ή στο στρατο ειχα το μυαλο μου μονο εκει τωρα πρεπει να κανω 100 πραγματα ασχετως που δεν δουλευω και κουραζομαι γρηγορα εχω απογοητευτει.το θεμα ειναι θα καταφερω να τα βγαλω στη ζωη τελειως μονος μου περα οπως για να εχω καθαρο και στην εντελεια το σπιτι,να πληρωνω εγκαιρα τους λογαριασμους και μερικες αγροτικες εργασιες που (που και αυτες και αν μου φαινονται βουνο).Οσο ζουσε ο πατερας μου βοηθουσε πολυ σε ολα αυτα τωρα πρεπει νακανω πολλα μονος μου

Πάντως έχω παρατηρήσει ότι υπάρχουν περιπτώσεις ανθρωπων χωρίς ψυχιατρικά που επισης δυσκολεύονται χωρίς τους γονείς τους. Δεν ξέρω τι άλλο να σχολιάσω.. Σιγουρα είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις μια αναπηρία, όπως και να χει...