Αλλαγή ζωής

Καλησπέρα παιδιά. Ήθελα και γω να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Η ζωή μου μέχρι τώρα ήταν παρα πολύ δύσκολη. Παρά πολύ. Ο πατέρας μου σκοτώθηκε και δεν τον γνώρισα ποτέ. Με μεγάλωσε η μάνα μου που ήταν αλκοολική. Οικογένεια δεν είχα ποτέ. Πριν ένα χρόνο γνώρισα ένα άνθρωπο που κυριολεκτικά μου άλλαξε την ζωή. Πριν χρόνια είχα πάθει πολύ βαριά κατάθλιψη και από τότε ήμουν με φάρμακα. Πολλά φάρμακα. Δεν φανταζόμουν την ζωή μου χωρίς αυτά.
Τον γνώρισα λοιπόν. Δεν τον ερωτεύτηκα αμέσως, πήρε λίγο χρόνο. Η σχέση μας δοκιμάστηκε πολύ γιατί όταν αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί τρεις μέρες μετά αυτοκτόνησε η μάνα μου. Ναι αυτοκτόνησε γιατί συνέχισα την ζωή μου. Έχω ένα παιδί από προηγούμενη σχέση και την μεγάλωνα μόνη μου. Τώρα την μεγαλώνουμε μαζί. Έχει ένα πατέρα το παιδί μου.
Όπως καταλαβαίνετε πολλά προβλήματα κουβαλούσα όταν μπήκα σε αυτήν την σχέση. Επειδή αμέσως δέθηκα μαζί μου του είπα την αλήθεια για τα φάρμακα.
Και με βοήθησε να τα κόψω.
Οριστικά.
Φανταστείτε πόσο άσχημα θα έπρεπε να ήμουν όταν αυτοκτόνησε η μάνα μου. Δεν ήμουν όμως. Και δεν ντρέπομαι γι αυτό. Ξέρετε γιατί; γιατί κυριολεκτικά με τρέλανε. Μέχρι τελευταίας στιγμής μου έλεγε τα χειρότερα και για μένα και για τον άντρα μου. Χωρίς να τον έχει γνωρίσει. Ίσως να ήξερα κατά βάθος ότι αν έφευγα από κοντά της να έκανε ότι έκανε αλλά έπρεπε να σώσω τον εαυτό μου. Και δεν το μετάνιωσα. Δεν μου στοίχισε ο θάνατος της. Λυτρωθηκα. Για να καταλάβετε το μέγεθος των λεγόμενων μου δεν μπορώ να πιω αλκοόλ. Καθόλου. Ούτε ένα ποτήρι κρασί. Γιατί αμέσως θυμάμαι τα μπουκάλια που κατέβαζε και λιποθυμουσε στο πάτωμα.
Έχω πλέον ένα σπίτι. Μια οικογένεια. Έναν άνθρωπο που με στηρίζει και που με αγαπά.
Την επόμενη εβδομάδα παντρεύομαι.
Έχω πολύ μεγάλη χαρά αλλά την επισκιάζει το γεγονός ότι δεν θα υπάρχει κανένας δικός μου.
Ήξερα ότι αν παντρευομουν δεν θα ήταν εκεί ο πατέρας μου.
Πλέον ούτε και η "μάνα" μου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι πάει να πει οικογένεια.
Και αυτό με φοβίζει. Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω. Φοβάμαι ότι θα απογοητεύσω τον άντρα μου.
Και αν δεν τα καταφέρω;
Ξέρω ότι ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτα μεταξύ μας. Αλλά ο φόβος δεν λέει να φύγει.
Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι κουβαλάω τόσα πολλά προβλήματα που θα τον κουράσω. Και θα στραφεί αλλού. Σε μια ανέμελη κοπελίτσα που δεν την βαραίνουν τόσα.
Δεν μιλάω για αυτά που έζησα. Του έχω πει μες τις άκρες τα περισσότερα αλλά δεν θέλω να ξέρει πόσο άσχημα έχω περάσει.
Μέσα σε έναν χρόνο η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Πότε δεν φανταζόμουν ότι τα πράγματα θα άλλαζαν για μένα.
Έχω φτάσει σε ένα σημείο να φοβάμαι να χαρώ.


Εστάλη από RNE-L21 στο E-Psychology.gr Mobile App

Ένας λόγος παραπάνω αν σε αγαπάει ο σύντροφός σου να σου σταθεί και να ξεπεράσετε όποια εμπόδια έχει η ζωή μαζί.....

Εγώ πιστεύω ότι αν ήθελε μόνο τη καλοπέραση του δεν θα ήταν μαζί σου που ξέρει όσα δύσκολα έχεις περάσει.......

Απόλαυσε όσο μπορείς της στιγμής του γάμου σου και τις ετοιμασίες

Και σας εύχομαι ολόψυχα να είστε πάντα γεροί και αγαπημένοι και να κανετε πολλα πολλα παιδάκια ώστε να τους χαρίσεις απλόχερα ολη την αγάπη που στερήθηκες και να σε αγαπάνε πολύ πολύ ως στήριγμα και μαμά τους

Με τον καιρό μέσα από την καθημερινότητα θα χαλαρώσεις. Διότι θα σε απασχολεί το παρόν και το μέλλον και όχι το παρελθόν. Επικεντρώσου στα θετικά που συμβαίνουν τώρα στην ζωή σου και όχι στα παλιά κι αρνητικά. Σου εύχομαι τα καλύτερα.

Γεια σου Βίκυ,

Τα βιώματά μας από μικρή ηλικία, μας κάνουν αυτό που είμαστε. Είτε είναι θετικά είτε αρνητικά διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας. Ο κάθε άνθρωπος αφομοιώνει διαφορετικά τα ίδια ακριβώς βιώματα. Μπορεί δλδ τα δικά σου βιώματα να είχαν διαφορετική επίδραση σε έναν άλλο άνθρωπο. Σημασία έχει ότι μέσα από αυτά τα βιώματά εσύ κατάφερες να βρεις μια χαραμάδα φωτός και να μείνεις όρθια...εσύ προσωπικά δεν έχεις για τίποτα να ντρέπεσαι μιας και είσαι ένας άλλος άνθρωπος από τη μητέρα σου. Πολλές φορές κάνουμε το λαθος, ίσως και λόγο της κοινωνίας που ζούμε στην Ελλάδα, να κουβαλάμε και να ντρεπόμαστε για τις αμαρτίες των γονιών μας...δεν είναι όμως έτσι...οι γονείς μας είναι άνθρωποι και αυτοί και μπορεί να κάνουν λάθη..τα λάθη αυτά βαραίνουν αυτούς αποκλειστικά..ξέρω ότι είναι δύσκολο να το δεχτείς έτσι απλά όταν πρόκειται για κάποιο τόσο κοντινό σου πρόσωπο, όμως πρέπει να καταλάβεις ότι είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος από τη μητέρα σου...αν δλδ ο γείτονάς σου είχε κάνει τα ίδια θα ένιωθες άσχημα για λογαριασμό του...νομίζω πως όχι...το ίδιο πρέπει, κάποιες φορές λιγότερο και κάποιες περισσότερο, να διαχωρίζουμε τη θέση μας από τους γονείς μας...
Λες ότι έχεις περάσει κάποια πολύ δυνατά γεγονότα στη ζωή σου...από τον τρόπο που γράφεις και μιλάς όμως εμένα μου φαίνεσαι ενας άνθρωπος που έχει πολλά να δώσει και στο παιδί του και στον άντρα του και στην οικογένειά του γενικότερα...το ότι δεν θα έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο στο γάμο δεν σημαίνει τίποτα...υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που έχει μείνει μόνος του...δεν έχουν όλοι συγγενείς αδέλφια και θειους...οπότε αυτό μην σε απασχολεί καθόλου...
Απόλαυσε την ζωή σου και την οικογένεια που έχεις από δω και μπρος...λες ότι δεν ξέρεις αν μπορείς να τα καταφέρεις...αν έχεις να δώσεις πράγματα ή αν θα τους απογοητεύσεις..γτ ποιος ξέρει όταν ξεκινάει την οικογένεια του αν θα τα καταφέρει; Όποιος το λέει αυτό λέει ψέματα...κανείς δεν γνωρίζει...όλοι δίνουν αυτό που έχουν να δώσουν....και πίστεψε με, μπορεί να υπάρχει η αντίληψη ότι άτομα που δεν ειχαν οικογένεια δεν έχουν να δώσουν κάτι σε μια οικογένεια δική τους...αλλά συνήθως είναι το αντίθετο...ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι έχουν και δίνουν όλο τους το είναι...ακριβώς επειδή δεν ειχαν οικογένεια...δεν προσπαθώ να μαντέψω το μέλλον...το τι θα γίνει με την ζωή σου και την οικογένεια σου δεν το ξέρει κανείς...αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι, ότι το ίδιο ισχύει για όλους εκεί έξω...δεν είσαι μια διαφορετική περίπτωση...οπότε κοίτα να απολαύσεις την από δω και πέρα ζωή σου χωρίς να σε βαραίνει τίποτα.

Όλα θα πάνε μια χαρά!

καταλαβαινουμε τη ποιοτητα μιας σχεσης αφου δοκιμαστει οσο ειναι ολα ροδινα αυτο δε λεει τιποτα τους ανθρωπους τους γνωριζεις στα δυσκολα

μπορει να έχεις περάσει δύσκολες καταστάσεις κ να δυσκολεύεσαι να αφεθείς , αλλά σκέψου ότι τώρα έχεις την δίκη σου οικογένεια ! Να είσαι ευγνώμων κ να το χαρείς !
Τους ανθρώπους τους μαθαίνεις στα δύσκολα κ αυτός ο άνθρωπος σε σέβεται σε αγαπάει κ σε στηρίζει. Ήξερε τα προβλήματα σου εξαρχής κ τα έκανε κ δικά του. Τώρα ξεκινάει η ζωής σας , μη σκέφτεσαι αρνητικά ! Ποτέ δεν θα γίνεις σαν τη μαμά σου κ στο χέρι σου είναι να μεγαλώσει το παιδί σου σε ένα σωστο περιβάλλον ... Βάλε μια τελεία κ ξεκινά απ την αρχή ... αν έχεις την δυνατότητα πήγαινε σε κάποιον ειδικό να μιλήσεις , θα σε βοηθούσε να απαλύνεις κάποια τραύματα και να φύγει όλο αυτό το βάρος ...

Παραδόξως και εγώ κάποτε έμοιασε να ζούσα και να περιμένω ένα τέτοιο όνειρο... Δηλαδή την κοπέλα που θα με αλλάξει την ζωή και θα με εκανε να βγω από την κατάθλιψη μία για πάντα..

Τελικά, θεώρησα ότι την βρήκα... Πίστεψα ότι βρήκα αυτήν την μια και μοναδική που θα με εκανε να χαμογελώ.. Μα τελικά, όλα αποδείχτηκαν πως ήταν λάθος... Αποδείχτηκαν πως σε λάθος πρόσωπο ανταποκριθηκα και πίστεψα... Απόγοητευτηκα ακόμα πιο πολύ, ήμουν που ήμουν απογοητευμένος, ήρθε και άλλη απογοήτευση... Δεν το χωρούσε ο νους μου, πως αφέθηκα και πίστεψα έτσι;;
Τελικά είναι τόσο λάθος να στηριζομαστε σε άλλα άτομα;;;

Quote:

---

Originally Posted by menis_64

Παραδόξως και εγώ κάποτε έμοιασε να ζούσα και να περιμένω ένα τέτοιο όνειρο... Δηλαδή την κοπέλα που θα με αλλάξει την ζωή και θα με εκανε να βγω από την κατάθλιψη μία για πάντα..

Τελικά, θεώρησα ότι την βρήκα... Πίστεψα ότι βρήκα αυτήν την μια και μοναδική που θα με εκανε να χαμογελώ.. Μα τελικά, όλα αποδείχτηκαν πως ήταν λάθος... Αποδείχτηκαν πως σε λάθος πρόσωπο ανταποκριθηκα και πίστεψα... Απόγοητευτηκα ακόμα πιο πολύ, ήμουν που ήμουν απογοητευμένος, ήρθε και άλλη απογοήτευση... Δεν το χωρούσε ο νους μου, πως αφέθηκα και πίστεψα έτσι;;
Τελικά είναι τόσο λάθος να στηριζομαστε σε άλλα άτομα;;;

---

Δεν είναι λάθος να στηριζόμαστε σε άλλα άτομα...είναι λάθος να στηριζόμαστε ΜΟΝΟ σε άλλα άτομα...να σταματάμε να πατάμε στα πόδια μας και να χρησιμοποιούμε τα δικά τους...επίσης είναι πολύ λάθος να Θεοποιουμε κάποια άτομα στη ζωή μας και να συνδέουμε την ζωή μας, την ευτυχία μας, και τελικά την ύπαρξη μας με αυτούς...
Είναι κάτι που αργά ή γρήγορα πνίγει τους ανθρώπους και καλό είναι να το αποφεύγουμε όταν μπορούμε...

Quote:

---

Originally Posted by vickympou

Καλησπέρα παιδιά. Ήθελα και γω να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Η ζωή μου μέχρι τώρα ήταν παρα πολύ δύσκολη. Παρά πολύ. Ο πατέρας μου σκοτώθηκε και δεν τον γνώρισα ποτέ. Με μεγάλωσε η μάνα μου που ήταν αλκοολική. Οικογένεια δεν είχα ποτέ. Πριν ένα χρόνο γνώρισα ένα άνθρωπο που κυριολεκτικά μου άλλαξε την ζωή. Πριν χρόνια είχα πάθει πολύ βαριά κατάθλιψη και από τότε ήμουν με φάρμακα. Πολλά φάρμακα. Δεν φανταζόμουν την ζωή μου χωρίς αυτά.
Τον γνώρισα λοιπόν. Δεν τον ερωτεύτηκα αμέσως, πήρε λίγο χρόνο. Η σχέση μας δοκιμάστηκε πολύ γιατί όταν αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί τρεις μέρες μετά αυτοκτόνησε η μάνα μου. Ναι αυτοκτόνησε γιατί συνέχισα την ζωή μου. Έχω ένα παιδί από προηγούμενη σχέση και την μεγάλωνα μόνη μου. Τώρα την μεγαλώνουμε μαζί. Έχει ένα πατέρα το παιδί μου.
Όπως καταλαβαίνετε πολλά προβλήματα κουβαλούσα όταν μπήκα σε αυτήν την σχέση. Επειδή αμέσως δέθηκα μαζί μου του είπα την αλήθεια για τα φάρμακα.
Και με βοήθησε να τα κόψω.
Οριστικά.
Φανταστείτε πόσο άσχημα θα έπρεπε να ήμουν όταν αυτοκτόνησε η μάνα μου. Δεν ήμουν όμως. Και δεν ντρέπομαι γι αυτό. Ξέρετε γιατί; γιατί κυριολεκτικά με τρέλανε. Μέχρι τελευταίας στιγμής μου έλεγε τα χειρότερα και για μένα και για τον άντρα μου. Χωρίς να τον έχει γνωρίσει. Ίσως να ήξερα κατά βάθος ότι αν έφευγα από κοντά της να έκανε ότι έκανε αλλά έπρεπε να σώσω τον εαυτό μου. Και δεν το μετάνιωσα. Δεν μου στοίχισε ο θάνατος της. Λυτρωθηκα. Για να καταλάβετε το μέγεθος των λεγόμενων μου δεν μπορώ να πιω αλκοόλ. Καθόλου. Ούτε ένα ποτήρι κρασί. Γιατί αμέσως θυμάμαι τα μπουκάλια που κατέβαζε και λιποθυμουσε στο πάτωμα.
Έχω πλέον ένα σπίτι. Μια οικογένεια. Έναν άνθρωπο που με στηρίζει και που με αγαπά.
Την επόμενη εβδομάδα παντρεύομαι.
Έχω πολύ μεγάλη χαρά αλλά την επισκιάζει το γεγονός ότι δεν θα υπάρχει κανένας δικός μου.
Ήξερα ότι αν παντρευομουν δεν θα ήταν εκεί ο πατέρας μου.
Πλέον ούτε και η "μάνα" μου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι πάει να πει οικογένεια.
Και αυτό με φοβίζει. Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω. Φοβάμαι ότι θα απογοητεύσω τον άντρα μου.
Και αν δεν τα καταφέρω;
Ξέρω ότι ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτα μεταξύ μας. Αλλά ο φόβος δεν λέει να φύγει.
Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι κουβαλάω τόσα πολλά προβλήματα που θα τον κουράσω. Και θα στραφεί αλλού. Σε μια ανέμελη κοπελίτσα που δεν την βαραίνουν τόσα.
Δεν μιλάω για αυτά που έζησα. Του έχω πει μες τις άκρες τα περισσότερα αλλά δεν θέλω να ξέρει πόσο άσχημα έχω περάσει.
Μέσα σε έναν χρόνο η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Πότε δεν φανταζόμουν ότι τα πράγματα θα άλλαζαν για μένα.
Έχω φτάσει σε ένα σημείο να φοβάμαι να χαρώ.


Εστάλη από RNE-L21 στο E-Psychology.gr Mobile App

---

καλημερα βικυ.
ο σιγουρος τροπος να αποτυχεις σε κατι, ειναι να μην το δοκιμασεις ποτε.
το μονο ανησυχητικο που βλεπω εγω, ειναι οτι η γνωριμια σας ειναι πολυ συντομη και οι αποφασεις σας πολυ οριστικες.
αν ηθελε μια ανεμελη κοπελιτσα ο φιλος σου, δεν θα στρεφοταν σε σενα.
εσενα ηθελε, γιαυτο και σε στηριζει και θελει να ειστε μαζι.
τι ηλικιες εχετε εσυ κι ο συντροφος σου;
εργαζεσαι; εχεις καποιο μονιμο εισοδημα; εκεινος εχει;

Αν στηριζομαστε σε λάθος άτομα, και έχουμε περισσότερες προσδοκίες από αυτούς μετά;;; και αν αυτές τις προσδοκίες δεν μας τις δίνουν τοτε δεν θα απογητευομαστε γιατί άλλα περίμενα και άλλα μας βγήκαν;;;

Quote:

---

Originally Posted by nick-the-greek

Δεν είναι λάθος να στηριζόμαστε σε άλλα άτομα...είναι λάθος να στηριζόμαστε ΜΟΝΟ σε άλλα άτομα...να σταματάμε να πατάμε στα πόδια μας και να χρησιμοποιούμε τα δικά τους...επίσης είναι πολύ λάθος να Θεοποιουμε κάποια άτομα στη ζωή μας και να συνδέουμε την ζωή μας, την ευτυχία μας, και τελικά την ύπαρξη μας με αυτούς...
Είναι κάτι που αργά ή γρήγορα πνίγει τους ανθρώπους και καλό είναι να το αποφεύγουμε όταν μπορούμε...

---

ετσι οπως το λες ειναι σα να υπονοεις οτι δε σου αρεσε που αλαξε η ζωη σου ισως αυτο που σου φταιει ειναι οτι εχεις φανατιστει με τη καταστροφολογια λογο της ιστοριας των γωνιων σου και προτημας της συνηθεια απο το καλυτερο.γιατι δεν αλαζεις αυτη τη τακτικη της καταστροφης δε καταλαβαινω για να διαφωτιστεις πραγματι.φοβασαι το καλυτερο φοβασαι οτι ισως εχεις ξεφυγει απ τη συμφορα.