Printable View
Γεια σας, έχω καταναγκασμούς κοινωνικά, σκέφτομαι λέξεις που θεωρώ ότι δεν είναι αρμόζουσες των καταστάσεων για να τις εκφράσω και αυτό μου δημιουργεί μεγάλο άγχος. ¨Εχω πάρει cibralex,fluvoxamine,anafranil,zoloft,risperdal,fl uvoxetine και κανένα δεν με έχει βοηθήσει. θα ήθελα την βοήθεια σας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Μαλλον με τους κοντινούς σου ανθρωπους θα μιλας συνεχως ελευθερα χρησιμοποιώντας βρισιές πχ. Ξεκινησε απο εκει να το κοβεις σιγα σιγα και να μιλατε πιο κοινωνικά. Οταν εισαι με ατομα που μιλανε ετσι, μην παρασερνεσαι, υιοθέτησε γενικως εναν σταθερό τροπο επικοινωνίας παντου.
Καλημέρα,
αυτό που περνάει ο nick όπως το κατάλαβα είναι σύμπτωμα ΙΔΨ, δεν μιλάει έτσι, τα σκέφτεται χωρίς να τα θέλει και βασανίζεται από αυτό. Χρειάζεται κατά τη γνώμη μου nick, να βρεις έναν τρόπο διαχείρισης των σκέψεων και να μη στηριχτείς στα φάρμακα και μόνο, ορισμένους ανθρώπους τους βοηθάει η γνωσιακή, συμπεριφοριστική θεραπεία, δηλαδή θα πρότεινα αν μπορείς να βρεις έναν ψυχολόγο που να ειδικεύεται σε κάτι τέτοιο, υπάρχει και η μέθοδος της εσωτερικής παρατήρησης και άλλες, γενικά κάτι που να σε κάνει να μη σε απασχολούν τόσο και να αδιαφορείς για τις σκέψεις που έρχονται, δηλαδή να καταλάβεις ότι έρχονται από το άγχος και τίποτε παραπάνω, να τις αποδυναμώσεις. Καλή δύναμη!
Σωστή η τοποθέτηση σου breath….ναι έναν τρόπο διαχείρισης ο οποίος δεν είναι και ότι ποιο εύκολο παρ΄ όλο που φαντάζει εύκολος.Quote:
Originally Posted by Breath
Σκέψεις και λόγια του νου εξωφρενικά που ούτε για αστείο στο παρελθόν δεν θα σκεφτόσουν και να που ξαφνικά έρχονται ανεξέλεγκτα και μάλιστα προσβάλουν ότι ποιο αγαπημένο έχεις λες και γίνεται επίτηδες ένα πράγμα από τον νου για να σε καταρρακώνει.
Το ζω τα τελευταία χρόνια έντονα …..μόνη μου παρηγοριά η προσευχή μου στο Θεό.
Επίσης η αυτογνωσία (σημαντικός παράγοντας) ότι όλο αυτό είναι μια ασθένεια και ταλαιπωρεί όχι μόνο εμένα αλλά αρκετό κόσμο.
Εκεί που απογοητεύομαι εκεί παίρνω δύναμη βασιζόμενος στα παραπάνω και συνεχίζω …
Επίσης σημαντικό είναι να έχεις επικοινωνία με ιδιοπαθής …κατανοείς ποιο εύκολα αυτό που σου συμβαίνει.
Re pedia prepei na parw ena farmako pou na me voithisi sto agxos den mporw me tipota na apofigw aftes tis skepsis
HARIS69 δεν είναι καθόλου εύκολο, έτσι όπως το λες είναι και θέλει χρόνο. Είναι πολύ σκληρή και επίμονη ασθένεια, σε καταρρακώνει και σε βασανίζει, μέχρις ότου κατανοήσεις ότι είναι ασθένεια και την αποδεκτείς, και υπάρχουν και κάποιοι τρόποι να την αντιμετωπίσεις. Και εγώ έχω βοηθηθεί πολύ από την προσευχή και τον ορθόδοξο χριστιανισμό, στην ουσία με την προσευχή επικεντρώνεις στην καρδιά και στην επαφή με το Θεό και οι πολλές σκέψεις και τα τερτίπια του μυαλού αποδυναμώνονται.
Επίσης και η συγκέντρωση στην αναπνοή και κάποιες δραστηριότητες που αποφορτίζουν το μυαλό μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό το πρόβλημα.
Nick δεν υπάρχει φάρμακο που να σταματήσει τη λειτουργία του μυαλού σου όσον αφορά τις σκέψεις, μπορείς να πάρεις κάποιο που να σε ηρεμήσει σίγουρα και να μετριάσει το άγχος, αλλά αν δεν βρεις και τρόπο διαχείρισης, το πιθανότερο είναι να συνεχίσεις να βασανίζεσαι. Εσύ ο ίδιος έγραψες μια λίστα φαρμάκων που τελικά δεν σε βοήθησαν, τι άλλο παραπάνω να πούμε, δεν είμαστε γιατροί αλλά και αν κάποιος σου πει ένα άλλο φάρμακο θα πας έτσι κατ' ευθείαν να το πάρεις? γι' αυτά καλύτερα να ρωτάς γιατρό που εμπιστεύεσαι και μόνο. Μην κάνεις πειράματα ειδικά με τέτοια φάρμακα, θέλει προσοχή.
Το θέμα δεν είναι να αποφύγεις τις σκέψεις, ούτε να τις σταματήσεις, αλλά να μάθεις μέσα από τρόπους, ίσως και ψυχοθεραπεία, να μην τους δίνεις τη σημασία που τους δίνεις. Θέλει προσπάθεια, θάρρος, υπομονή, οπλίσου με αυτά... όπως είπε και ο HARIS69, μπορεί σε αυτή την πορεία, να απογοητευτείς, να πέφτεις, μετά πάλι θα συνεχίζεις τον αγώνα σου. Είναι όντως πολύ σημαντικό να γνωρίζεις ότι είναι μια ασθένεια, μια αγχώδης διαταραχή που δημιουργεί αυτά, και ότι υπάρχει αρκετός κόσμος εκεί έξω που το έχει και σε καταλαβαίνει. Σε κάποιο αγαπημένο κοντινό σου πρόσωπο, αν εμπιστεύεσαι, θα σου έλεγα να το πεις, να το μοιράζεσαι, βοηθάει και το να έχεις τη συμπαράσταση ενός ανθρώπου όταν αισθάνεσαι πολύ στεναχώρια για όλο αυτό που περνάς.
Breath se euxaristw pou asxolithikea mazi m exis perasi kati paromio ?Quote:
Originally Posted by Breath
Να είσαι καλά nick, ναι ξέρω καλά τι είναι η ΙΔΨ γιατί την έχω βιώσει η ίδια, γι' αυτό έχω γράψει κατά καιρούς εδώ για αυτό το θέμα. Όπως σου έγραψα και παραπάνω, εκτός του φαρμάκου δες ίσως μέσω της γνωσιακής θεραπείας ή κάτι άλλο σχετικό, να μάθεις να διαχειρίζεσαι τις σκέψεις, μη το αφήσεις μόνο με τα χάπια είναι η γνώμη μου αφού δεν σε πιάνουν κιόλας, δεν υπάρχει δυστυχώς μαγικό χάπι, απλά μόνο μπορεί να σου κατευνάσει το άγχος για ένα διάστημα. Πλέον ακόμα και βιβλία αρκετά υπάρχουν για το θέμα, ίσως και κάποιο από αυτά να σε βοηθούσε να καταλάβεις το μηχανισμό της πάθησης και πως να την αντιμετωπίζεις, κάποια άτομα πηγαίνουν επίσης σε ομάδες με ομοιοπαθούντες όπου υπάρχει αλληλουποστήριξη, εσύ θα δεις τι από όλα αυτά θα σε βοηθούσε περισσότερο, ανάλογα και με το χαρακτήρα σου. Μην τη φοβάσαι τη ΙΔΨ, είναι το άγχος που κάνει όλες αυτές τις σκέψεις, τίποτε παραπάνω, απλά ξεσπάει στο μυαλό και αυτό είναι που σε κουράζει αν δεν ξέρεις να το διαχειριστείς. Μπορείς να βελτιωθείς, εντάξει όχι από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά σιγά-σιγά γίνεται αυτό, κουράγιο και υπομονή και δύναμη σε εσένα και σε όλα τα παιδιά που περνάνε όλο αυτό.
Συμφωνώ και εγώ με την breath ….. αν και δεν έχω ψαχτεί σε φαρμακευτική αγωγή νομίζω πως δεν υπάρχει μαγικό χάπι που θα κάνει τον νου να σκέφτεται διαφορετικά ….σαφώς κάποια αιτία (σε μένα προσωπικά μακροχρόνια καταπίεση) ξυπνάει αυτό το θηρίο ίσως και από αντίδραση στην αιτία με αποτέλεσμα να βιώνω-ουμε πραγματικά παράλογες καταστάσεις με σκέψεις και λόγια του νου….
Αν ενισχύσουμε την πίστη μας βασιζόμενοι στο πως ήμασταν πριν έρθει αυτή η διαταραχή και ότι δεν έχουμε καμία σχέση μ’ αυτά τα παράλογα και το αποδεικνύουμε με τις πράξεις μας (τι ποιο απλό) ποιοι πραγματικά ήμαστε ίσως καταφέρουμε να κάνουμε ποιο εύκολη την καθημερινότητα μας.
Βιώνω ένα καθημερινό πόλεμο όπως έχω πει και σε άλλη ανάρτηση ….ελπίζω με την βοήθεια Του Θεού να βγω νικητής …δεν θέλω να τα παρατήσω όσο υπάρχει υγειές κομμάτι στο μυαλό μου γιατί αν περάσω στην αντίθετη όχθη τότε δε με σώζει τίποτα….
η αυτογνωσία , η καλή ενημέρωση και η σοβαρή ανταλλαγή απόψεων ίσως κρύβουν το μυστικό για την «γιατρειά μας»..
Otan les na m katevasi to agxos gia ena diastima den ine gia panta exw pari to effexor twra 2 evdomases kai ime kalaQuote:
Originally Posted by Breath
Καλημέρα nick, δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να σου πει σχετικά με φάρμακα, υπάρχει και η ενότητα ψυχοφαρμακολογία στο φόρουμ, όπου κάποια παιδιά γράφουν εκεί εμπειρίες, γνώμες για φαρμακευτικές αγωγές, πάντως ο πιο αρμόδιος γι' αυτά είναι ο ίδιος ο γιατρός που στο συνταγογραφεί. Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική άλλωστε και ο κάθε οργανισμός, σε κάποιον μπορεί να πιάνει καλά ένα φάρμακο σε κάποιον όχι, αφού εσύ αισθάνεσαι καλύτερα, αυτό έχει σημασία.
καλημέρα Breath!!!!!!!!!
διαβάζοντας τοις τοποθετήσεις σου διακρίνω υπευθυνότητα και όχι αερολογίες....
δεν γνωρίζω τι ακριβώς θέματα είχες ...διαβάζω ότι τα ξεπέρασες....
να ξέρεις η εμπειρία σου ειναι αρκετά χρησημη
Να είσαι καλά HARIS69! ναι είμαι πολύ καλύτερα αλλά και πάντα σε εγρήγορση, γιατί το άγχος βρίσκει ποικίλους τρόπους να με/μας ρίχνει όταν μας βρίσκει ευάλωτους. Αυτό που ανέφερες για τις πράξεις μ' άρεσε, είναι κάτι στο οποίο βασίζονται και ψυχοθεραπείες, με την έννοια ότι μαθαίνουν τον άνθρωπο, παρά τα όποια θέματα έχει, πχ ΙΔΨ ότι είναι σημαντικό στη ζωή να συνεχίζουμε να έχουμε τις δραστηριότητες, ανθρώπινες σχέσεις, εργασία κλπ όλα όσα αποτελούν την ουσία της ζωής μας, να εστιάζουμε σε αυτά, χωρίς να ματαιώνουμε μέσα μας τα πάντα και να ριχνόμαστε στην απελπισία επειδή μας έχει συμβεί αυτό το πρόβλημα. Θέλει σθένος αυτό, αλλά δίνει και δύναμη τελικά. Είναι κάτι σαν συνειδητή δέσμευση δηλαδή μέσα μας ότι παρά τις "αντίξοες συνθήκες" που μας συμβαίνουν και τις έχουμε αποδεχτεί θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό για τη ζωή μας.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα….
Έτσι ακριβώς breath …το κλειδί θα έλεγα είναι να συνειδητοποιήσεις ότι είναι μια ασθένεια ….δυστυχώς δύσκολα ανοίγεται από ντροπή τοις περισσότερες φορές κάποιος και να μιλήσει γι αυτό που του συμβαίνει με αποτέλεσμα να το κρατάει μέσα του και να πιστεύει ότι είναι ο μοναδικός βιώνει τα διάφορα της ΙΔΨ.
Ευτυχώς το internet εδώ βοηθάει αρκετά και για ενημέρωση αλλά και για ανταλλαγή απόψεων γύρω από το θέμα δίνοντας έτσι την ευκαιρία να μάθεις και να φύγεις και από την απομόνωση του ότι είσαι ο μόνος …από τη στιγμή που το χωνέψεις αυτό νομίζω ότι ανοίγει ο δρόμος