Καλησπέρα παιδιά! Όπως γράφω και στον τίτλο θα ήθελα τις γνώμες σας ή εάν κάποιος είχε κάποια παρόμοια εμπειρία. Θα προσπαθήσω να τα πω όσο πιο σύντομα γίνεται. Πέρυσι έμενα σε ένα χωριό. Χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους. Είχα μόνο την σχέση μου που δεχόμουν πολύ πίεση και άσχημες συμπεριφορές. Μόλις είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο και έψαχνα απεγνωσμένα δουλειά. Για να καταφέρνω να μένω μακριά από το σπίτι για ώρες. Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούσα να βρω και αυτό με έριχνε πολύ ψυχολογικά. Έμενα πολλές ώρες κλεισμένη στο σπίτι χωρίς να έχω απολύτως τίποτα να κάνω. Αυτό κάποια στιγμή με οδήγησε σε κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, αγοραφοβία και αποπραγματοποίηση. Επισκέφθηκα πρώτη φορά έναν ψυχίατρο και ξεκίνησα αγωγή και ψυχοθεραπεία. Πήρα την απόφαση να αφήσω την σχέση και το χωριό πίσω μου και να γυρίσω στην Αθήνα στους δικούς μου. Ερχόμενη εδώ βρήκα δουλειά και τους παλιούς μου φίλους και όλα πήγαιναν πολύ καλά. Όμως, πριν λίγο καιρό παραιτήθηκα από την δουλειά γιατί οι συνθήκες εργασίας ήταν άθλιες. Αυτό με έριξε πολύ. Ξεκίνησα ξανά την διαδικασία αναζήτησης, τις συνεντεύξεις, τα δοκιμαστικά και ακόμη τίποτα. Τις τελευταίες μέρες λοιπόν και ενώ όλα πήγαιναν καλά έχω πέσει πολύ ψυχολογικά. Νιώθω ότι βρίσκομαι ξανά στο ίδιο αδιέξοδο με τότε. Φοβάμαι μην φτάσω πάλι σε εκείνο το σημείο που δεν μπορούσα ούτε από το κρεβάτι να σηκωθώ. Δεν θέλω να ξαναζήσω εκείνον τον εφιάλτη. Να ξυπνάω και να νιώθω κάθε μέρα ότι θα πεθάνω. Να σημειωθεί ότι συνεχίζω την αγωγή μου κανονικά. Και ότι ο ψυχίατρος μου μου κάνει πλέον σπάνια ραντεβού μέσω Skype γιατί βρίσκεται στην επαρχία όπου έμενα πέρυσι.
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
