στίγμα ψυχικών ασθενειών στιγμα σχιζοφρενειας

Για σας παιδιά, τη έχετε να πείτε για το στίγμα των ψυχικών ασθενειών, έχετε πέσει ποτέ θύμα ρατσισμού? το γνωρίζουν γύρω σας οτι είστε ασθενείς? οτι πάσχεται απο σχιζοφρένεια?

Εμενα το ξερουν οι φιλοι μου, στη δουλεια το ξερουν μονο στη διευθυνση που ειχα καταθεσει την αποφαση ΚΕΠΑ, με ειχαν ρωτησει αν παιρνω αγωγη και τους ειχα πει φυσικα ναι. μια φόρα το μηνά περιπου παίρνω άδεια και παω στο γιατρο μου, και η διευθυνση ξερει οτι παω να δω τον ψυχίατρο μου στο νοσοκομειο. Στους συναδελφους μου δεν εχω πει τιποτα, τους εχω πει οτι εχω ενα θεμα υγειας και για αυτο σχολαω μια ωρα ποιο νωρις, τα υπολοιπα ειναι πρωσοπικα δεδομενα και δεν τα συζηταω. γενικος δεν θελω να μαθευτη οτι πασχω απο ψυχωτικο συνδρομο- σχιζοφρενεια, φοβαμαι καπως πως θα με αντιμετωπιζαν.
γενικως στη δουλεια τα παω καλα, ειμαι τυπικος, δουλευω οσο και οι υπολοιπη και παμε καλα.......

τη λετε βρε παιδια, για γραψτε τη γνωμη σας απο τις εμπειριες σας

Καλησπερα παυλο. Να σου γραψω κι εγω τη δικη μου εμπειρια πανω στο θεμα που με εχει απασχολησει παρα πολυ. Λοιπον. Καταρχας νιωθω μειονεκτικα και αυτο ειναι αυτοστιγματισμος αλλα σε μια ιδανικη κοινωνια δεν θα το ενιωθα, μου το εχουν περασει δηλαδη οι αλλοι. Παρακατω. Παλια, λογω της φυσης της ασθενειας σε μενα προσωπικα, ειχα την αναγκη να το λεω σε ολους οτι εχω σχιζοφρενεια, ετσι οποιον γνωριζα του το ελεγα, δεν επαιρνα και τη σωστη δοσολογια και δεν με επιαναν τα φαρμακα. Γενικα εχω περασει δεκαετιες χωρις θεραπεια λογω του οτι αργησα να το καταλαβω και να παρω τη σωστη θεραπεια. Με εσωσε το οτι νοσηλευτηκα σε νοσοκομειο, εκει πηρα για πρωτη φορα μεγαλη δοση. Και οπως ειπα και σε αλλο θεμα, η δοση ΔΕΝ εχει να κανει με το ποσο "αρρωστος" εισαι. Αλλα με το ποσο γρηγορα μεταβολιζει το συκωτι σου τα φαρμακα, η με το ποσο δεκτικος ειναι ο οργανισμος απεναντι στα φαρμακα. Ε εμενα, το συκωτι μου τα μεταβολιζει πολυ γρηγορα, με αποτελεσμα να παιρνω πανω απο τη μεγιστη δοση για να συντηρουμαι. Δυστυχως. Θυμα ρατσισμου εχω πεσει παρα πολλες φορες απο το δημοτικο κιολας που με κοροιδευε ολη η ταξη μεχρι και τωρα. Δεν ξερω τι να σου πω, απλως μην το σκεφτεσαι, οσο το σκεφτεσαι τοσο χειροτερο ειναι, κανε σαν να μην υπαρχει το στιγμα και ολα θα πανε καλυτερα. Δεν εχω αλλη καλυτερη συμβουλη να σου δωσω, ετσι ειναι με ολα που μας βασανιζουν, αν ειναι αλυτα καλυτερα να μην τα σκεφτομαστε και ειναι σαν να μην υπαρχουν!

εχω αντιμετωπισει το στιγμα της σχιζοφρενειας.Σε συμμαθητη μου απο σχολειο ανοιχτηκα λγο καιρο μετα οτι παιρνω φαρμακα για να ριχνω την ντοπαμινη χωρις να του πω οτι πασχω απο ψυχωση και μου ειπε θα διαβασει τι ειναι η ντοπαμινη και θα ξαναβρισκομασταν οσο τον ειδα εγω μετα αλλο τοσο το ειδαν και οι υπολοιποι εξαφανιστηκε κυριολεκτικα ουτε τηλεφωνα σηκωνε μετα ουτε τιποτα και δεν με ειχε δει σε φαση παραληρηματος.Επισης οταν δεν ημουν καλα ολοι στη σχολη που σπουδασα με εκοψαν απο φιλο επισης δεν σηκωναν τηλεφωνα ουτε μου μιλουσαν.Οποτε το εχω βιωσει το στιγμα στο πετσι μου.


Επισης πριν δυο χρονια ανοιχτηκα σε φιλο που αντιμετωπιζε και αυτος ψυχολογικα προβληματα και χειροτερα απο τα δικα μου και αντι να βρω κατανοηση ελεγε σε ολους οτι ειμαι τρελος και να μην με παιρνουν στα σοβαρα και εκανα 5 χρονια παρεα μαζι του και στα τοσα χρονια με αντιμετωπιζε με σεβασμο μολις του το ειπα εχασα καθε ιχνος ανθρωπιας παρολο που σε γενικες γραμμες ειχε το ιδιο προβλημα με μενα και ετσι ξεκοψα μαζι του.αναγκαζομαι και το κρυβω απο γνωστους πια και επειδη βγαινω τακτικα εξω μπορει να με εχετε πετυχει σε κανενα μεσο μεταφορας ή στο δρομο και δεν καταλαβαινετε οτι εχω περασει ψυχωση αμα δεν το πω δεν το παιρνει κανενας χαμπαρι.μου το ειπε και μια ψυχιατρος παλια ειμαι τυχερος που παιρνω ψυχοφαρμακα και δεν φαινεται τιποτα στους αλλους εξω.

και μεγαλο ρατσισμο εχω δεχθει απο ορισμενους ψυχιατρους οχι ολοι αυτοι με αντιμετωπιζαν σαν σκουπιδι επισης και απο μια νοσηλευτρια σε ψυχιατρικη κλινικη που νοσηλευομουν ειχε ενα στυλ διαταζω.

Απλα αυτο που εχω να πω ειναι οτι κανενας δεν προεξοφλει την σωματικη και ψυχικη του ακεραιοτητα για μια ζωη.ουτε που φανταζομουν οτι θα κατεληγα ψυχωτικος.εβλεπα μικροτερος ανθρωπους στο δρομο να παραμιλανε κα με επιανε η ψυχη μιας και ημουν συναισθηματικος τοτε δεν ηξερα οτι λιγα χρονια μετα θα φτασω και γω στο ιδιο σημειο.ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΗ ΛΕΤΕ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΜΑΣ.

Απευθυνομαι σε ανθρωπους που δεν εχουν περασει ψυχωση και μας βαζουν στο περιθωριο για να συμπληρωσω ποσοι ανθρωποι εχουν τα λογικα τους ολη τους τη ζωη και στα τελευταια χρονια παθαινουν αλτσχαιμερ που εχει και ψυχωτικα συμπτωματα για αυτο μη λετε ποτε οτι δεν συμβαινει σε μας

εχασα παρεες οταν τους ειπα ξοφαλτσα τι εχω.απο τοτε μιλαω μονο σε πολυ στενο κυκλο. 1-2 ατομα και καποιους αλλους με δικα τους παρομοια θεματα.

εδω εγω που πασχω απο χρονια καταθλιψη εχω πεσει θυμα ρατσισμου απο εργοδοτη, διοτι επρεπε να παρω μερικες μερες αδεια γιατι θα αλλαζα αγωγη κ δεν ηθελα οι παρενεργειες που τυχον να ειχα να με επιαναν στη δουλεια..
μη τα πολυλογω, μου εδωσε με πλαγιο τροπο τις μερες αδειασ κ ενα επιδομα κ με εστειλε σπιτι μου να βρω τον εαυτο μου...

οσο για παρεες δυστυχως τα ελαχιστα ατομα που εχω επαφη μενουν επαρχεια .. με αποτελεσμα να ειμαι μονη μ συνεχεια.. νιωθω οτι δεν μπορω να ενταχω σε αυτο το συστημα, για την ακριβεια δεν θελω κ ετσι εχω παρει αποστααση απο μικρη... οταν γνωριζω καποιον κ του μιλαω για το θεμα υγειασ μου, (γιατι πραγματικα δεν ειναι ντροπη μια ασθενεια κ κανονικα κανεις δεν θα επρεπε να κρυβεται πισω απ αυτη) ή δεν θα με καταλαβουν κ θα με πουν υπερβολικη ή απλα θα την κανουν... γιατι αυτη ειναι η αληθεια... ενασ καταθλιπτικος δεν ειναι ολες τισ ωρες μια ευχαριστη παρεα...

Δεν ξερω ρε παιδια αλλα εγω σε καποιους καλους φιλους που το χω πει δεν υπηρξε προβλημα! απεναντιας με εχουν δεχθει με πολυ μεγαλη στοργη απο οσο δεν ηξεραν τυποτα για εμενα! μαλιστα με ρωτανε και πως παω με τον γιατρο κι ολο αυτα!
Βεβαια στο παρελθον ειχα κι εγω καποια τετοια προβληματα , οπως δεν θα ξεχασω στα 25με 27 ειχα μια σχεση πολυ καλη με μια ομορφη κοπελα οπου ειχαμε δεθει πολυ κι ενιωθα οτι πρεπει να τα ξερει ολα για εμενα , κι τωτες μαλιστα ειμουν πολυ καλα! ουτε ναρκωτικα,ουτε φαρμακα ειχα αναγκη , η δουλεια πηγαινε υπεροχα , κι οταν της ειπα τι ειχα απλα, με ελαφρα πηδηματακια εξαφανηστικε!! τωτες ειχα θυμωσει!
Στην δουλεια πωτες δεν ανοιχτηκα ,πωτες!! κι μαλιστα καταφερα να περσω κι απο ψυχιατρικες εξετασεις οπου ηθελε η εταιρεια που δουλευα εκτος ελλαδος !
Υπηρξαν και στην δικημου εμπειρια ανθρωποι που εφυγαν απο διπλα μου αλλα με τον καιρο χαρηκα γιατι καταλαβα οτι δεν επρεπε να εχω κονταμου τετοια ατομα!
Εγω θα ελεγα αν εχετε σκεφτει πωτες τι κανουμε εμεις για τους αλλους??? βοηθαμε?? ειμαστε εκει οταν μας ειχαν αναγκη? η περιμενουμε μονον να ερχωντε αλλα οχι να πηγαινουμε?

Εγω με ανχωδη διαταραχη και καταθλιψη το χω νοιωσει με αρκετους φιλους οτι με καναν λιγο περα .ακομα κ ενας κολλητος και στν δουλεια καμια φορα οταν δουλευα..και απλως παθαινω κρισεις πανικου και ειμαι πεσμενος..δν φενεται κατι αλλο προς τα εξω αλλα και παλι κοροιδευουν και κανεις δν καταλαβαινει τι τραβαψ

Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App

Εγώ δεν έχω ψύχωση αλλά μπορώ να σας πω εμπειρία από συγγενικό πρόσωπο που είχε σχίζο και μάλιστα σε μια κλειστή σχετικά κοινωνία, όχι καμιά μεγαλούπολη. Όλοι στον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο γνώριζαν την ασθένεια του, ο ίδιος μιλούσε άνετα για αυτό το θέμα αν τύχαινε ή αν τον ρωτούσε κάποιος. Δεν μου είχε δώσει ποτέ την αίσθηση οτι φοβάται να το πει ή ντρέπεται ή σκέφτεται πως θα το πάρουν οι άλλοι. Βέβαια δεν ξέρω αν πάντα το αντιμετώπιζε τόσο ψύχραιμα γιατί απ όσο τον θυμάμαι εγώ ήταν ήδη πολλά χρόνια ασθενής, οπότε ίσως το χε αποδεχτεί με τον χρόνο δεν ξέρω. Πάντως δεν είδα ποτέ ούτε οι άλλοι να τον αντιμετωπίζουν περίεργα. Εντάξει, δεν μιλώ για έναν τυχαίο προφανώς στον δρόμο που μπορεί να τον κοιτούσε κάπως, αλλά όσοι τον ξέρανε, τον αντιμετώπιζαν φυσιολογικά. Πέρασε όλη του την ζωή, μέχρι που πέθανε σε μεγάλη ηλικία, ιδιαίτερα αγαπητός στον περίγυρο.
Μπορεί να έχει να κάνει και με την μορφή της ασθένειας και το πώς "φαινόταν " στον ίδιο, η αλήθεια είναι πως δεν φαινόνταν ιδιαίτερα πέρα από κάποιες στιγμές που τον έβλεπες να κλείνεται πολύ στον εαυτό του ή να είναι μελαγχολικός. Νομίζω είχε μόνο ένα επεισόδιο μετά το όποιο χρειάστηκε να νοσηλευτεί για κάποιους μήνες .Κατά τα άλλα μπορούσε να είναι λειτουργικός σε αρκετά καλό βαθμό.

Εξαιτίας αυτής της εμπειρίας μου έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι το στίγμα προέρχεται τις περισσότερες φορές από τον ίδιο τον ασθενή. Θέλω να πω πως ο συγκεκριμένος το αντιμετώπιζε τόσο άνετα και κουλ που δεν άφηνε και περιθώρια σε κάποιον να τον αντιμετωπίσει αλλιώς. Κι αν κάποιοι το κάνανε στην πορεία της ζωής του σίγουρα θα βρέθηκαν και τέτοια ζώα, είμαι σίγουρη πως δεν έδωσε καν σημασία.

Επίσης αυτό που έχω παρατηρήσει και μου κάνει τρομερή εντύπωση είναι οτι άνθρωποι που βιώνουν μια ψυχική ασθένεια είναι μερικε΄ς φορές πολύ σκληροί με άλλους που βιώνουν την ίδια ή παρόμοια ασθένεια και έχω δει τρομερό ρατσισμό από τέτοια άτομα. Το λέω γιατί το ανέφερε και κάποιο μέλος από πάνω .

οτι και αν εχει καποιος θα παιξει μεγαλο ρολο το αν το κρατα για τον εαυτο του η οχι και το τι πεποιθησεις εχει μαθει πχ καποιος που εχει μαθει να εκτονονεται στη προσωπικη του ζωη οτι και αν εχει δε θα φαινετε στη κοινωνικη του ζωη ενω αντιθετα οχι μονο θα φαινετε αλλα θα βρεθει και σε αδιεξοδο.

Εγω ειχα πει σε εναν οτι εχω ψυχωση δεν θυμαμαι να με ειχε πει ποτε τρελη αν και δεν αποκλειεται, ομως με εβριζε απο το πρωι ως το βραδυ, μου κανε χοντρο μπουλινγκ, μετα μου ειπε μια μερα οτι επαιρνε τη συνταξη του πατερα του, αν αληθευει αυτο παει να πει πως ειχε και αυτος ψυχολογικα προβληματα, ομολογω οτι χαρηκα αν και δεν ειναι σιγουρο εχω τις επιφυλαξεις μου γιατι θεωρω τα ατομα με ψυχωση πιο ευαισθητα οπως ειμαι και εγω, αλλα φυσικο δεν ειναι ρε παιδια να χαρω; Το ιδιο ειναι ενας που περναει τα ιδια να στα λεει αυτα οποτε τον εκδικεισαι με καποιο τροπο οτι τα περναει και αυτος και το ιδιο ειναι να στα λεει ενας φυσιολογικος; Μακαρι να εχει προβλημα αλλιως εχω πολυ ασχημη ιδεα για την κοινωνια ως προς αυτο το θεμα για να μην πω για τα αλλα. Αλλα οπως ειπε ενας πιο πανω ειναι μεχρι να σου τυχει!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by pavlosla

Για σας παιδιά, τη έχετε να πείτε για το στίγμα των ψυχικών ασθενειών, έχετε πέσει ποτέ θύμα ρατσισμού? το γνωρίζουν γύρω σας οτι είστε ασθενείς? οτι πάσχεται απο σχιζοφρένεια?

Εμενα το ξερουν οι φιλοι μου, στη δουλεια το ξερουν μονο στη διευθυνση που ειχα καταθεσει την αποφαση ΚΕΠΑ, με ειχαν ρωτησει αν παιρνω αγωγη και τους ειχα πει φυσικα ναι. μια φόρα το μηνά περιπου παίρνω άδεια και παω στο γιατρο μου, και η διευθυνση ξερει οτι παω να δω τον ψυχίατρο μου στο νοσοκομειο. Στους συναδελφους μου δεν εχω πει τιποτα, τους εχω πει οτι εχω ενα θεμα υγειας και για αυτο σχολαω μια ωρα ποιο νωρις, τα υπολοιπα ειναι πρωσοπικα δεδομενα και δεν τα συζηταω. γενικος δεν θελω να μαθευτη οτι πασχω απο ψυχωτικο συνδρομο- σχιζοφρενεια, φοβαμαι καπως πως θα με αντιμετωπιζαν.
γενικως στη δουλεια τα παω καλα, ειμαι τυπικος, δουλευω οσο και οι υπολοιπη και παμε καλα.......

τη λετε βρε παιδια, για γραψτε τη γνωμη σας απο τις εμπειριες σας

---

Νομίζω ότι σημασία έχει... ποια είναι η στάση των άλλων όταν τους λέμε ή ξέρουν ότι κάποιος πάσχει από ψύχωση/ σχιζοφρένεια. Θεωρώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων μας αντιμετωπίζουν κάπως. Σε καμία περίπτωση σαν να είχαμε σπάσει ένα πόδι ή ένα χέρι. Άρα στίγμα υπάρχει. Εγώ κατά βάση λέω ότι έχω κατάθλιψή (πράγμα αληθές) κρύβοντας ότι έχει προέλθει από ψύχωση. Για την ακρίβεια σε αυτή την φάση παίρνω αντιψυχωτικά και αντικαταθλιπτικά. Είμαι 44, δουλεύω και είμαι χωρισμένος με 2 παιδιά. Μόνο οι δικοί μου άνθρωποι δεν με αντιμετωπίζουν ως στιγματισμένο... θεωρώ και το λέω και για μένα ότι εαν δεν είχα νοσήσει δυστυχώς μια προκατάληψη θα την είχα για κάποιον που θα μου έλεγε ότι είναι σχίζο. Στην δουλεία μου οι περισσότεροι δεν έχουν καταλάβει για την ψύχωση... αλλά έχουν αντιληφθεί την διαφορά σε μένα (πριν το επεισόδιο και) μετά το επεισόδιο. Οι περισσότεροι βέβαια νομίζουν ότι απλά είναι κατάθλιψη (που είναι βασικά). Επειδή πριν από ένα εξάμηνο νόσησα για πρώτη φορά δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι όλο αυτό μου άλλαξε ριζικά την ζωή μου. Άλλαξαν τα πάντα όλα, δεν βλέπω φίλους πια, χώρισα με την γυναίκα μου, άφησα το σπίτι μας, γύρισα στην παλιά μου δουλειά, ξαναβρέθηκα με την οικογένεια μου. Δύσκολες εποχές για πρίγκιπες και πριγκίπισσες.

Δυστυχως το στιγμα υπηρχε, υπαρχει κι θα υπαρχει στο μελον. Αυτο οφειλετε σε πολλους λογους, φταιει η γιαγια του χωριου που λεει στα εγγονακια της για τον τρελο του χωριου οπου πρεπει να τον αποφευγουν, φταιει το σχολειο οπου αντιμετοπιζει τα παιδακια αυτα με μη επαγγελματισμο πολλες φορες! κατις που ειναι μεγα λαθος, φταιει η τηλωραση οπου οταν γινει καποιο εγγλημα παθους ο θυτης πολλες φορες για να εχει στην δικη ελαφριντικα αποκαλειτε καποια ψυχικη ασθενεια και οι ρουφιανοδημοσιογραφει λενε οτι ηταν ψυχικα ασθενης! δεν λενε εαν ηταν οντως .
Φταιμε και εμεις οπου πολλες φορες θελωντας να γλητωσουμε απο καποιο λαθος μας ,αναφερουμε ως δικαιολογια οτι εκεινη την στιγμη ειχα υποτροπιασει !
Δυστυχως, ειδικα ασθενειες οπως η σχιζοφρενεια σε συνδιασμο με τις παραισθησεις κι την μανια καταδιωξης μπορει να φερει τον θυτη σε φαση που νιωθει οτι πρεπει να αμυνθει για τον εαυτο του , νομιζωντας οτι θα τον σκωτωσουν για παραδηγμα.Επισης μπορει να υπαρξει πολυ σπανιοτερα ο συνδιασμος με την ελειψη συναισθηματων οπως αγαπη, στοργη, τωτες μπορει να υπαρξη παλυ εγκλημα. Ειναι λοιπον εν μερη αληθεια οτι η σχιζοφρενεια μπορει να κανει καποιον εγκληματια αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν μπορει να διορθωθει αυτη η κατασταση, υπαρχουν φαρμακα κι θεραπειες. Το προβλημα ειναι ο συνδιασμος σχιζοφρενειας κι κοινωνικης απομονωσης, η ο ασθενης να ειχε περασει παιδικη βια αα μπορει να γινει βιαιος μετεπειτα, τελος ο συνδιασμος με ναρκωτικα κι αλκοολ - προσωπικα το εχω ζησει σε φιλους μου και ειναι οντως τρομακτικο το πως γινετε ο ανθρωπος! - αυτα ομως μπορει να συμβουν κι σε καποιον υγειες ψυχικα! Ομως πιο πολυ πουλαει να ειναι ο αλλος σχιζοφρενεις!

Προσωπικη μου εμπειρια απο κατις τετοιο ηταν πριν αρκετα χρονια εποχες οπου υπηρχαν οι μετακινησεις οπαδων , θυμαμαι οτι σε εκδρομες με οπαδους ομαδας που πηγαινα μικρος , θυμαμαι καποιες φορες οπου ειχαν υπαρξει συμπλοκες με οπαδους αντιπαλης ομαδας ,θυμαμαι καποια ατομα οπου ηταν πραγματικα επικηνδηνοι και σχεδον ολοι γνωριζαμε οτι αυτα τα ατομα ηταν ψυχικα ασταθεις! αλλα το περιβαλον οπου βρησκοταν και η αναγκη τους να αποδηξουν οτι ανηκουν σε καποιο κοινωνικο συνολο τους εβαζε στην επικινδηνη αυτην κατασταση να αποδηξουν οτι ειναι ανταξιοι! οπωτες η βια για αυτους με την βογθεια ναρκωτικων και την ελειψη σωστου οικογενειακου πρωτυπου - αφου πολλα απο τα παιδια αυτα ηταν απο διαλημενες οικογενειες - ολα αυτα λοιπον τους μεταμορφωναν απο ανθρωπους απλους σε πραγματικα αγριμια! ανατριχιαζω με τις μνημες που μου ερχωντε στο μυαλο καναν πραματα με απηστευτη πορωση ,χωρις τυψεις για οτι κακο προξενουσαν και απο τυχη δεν υπηρχε θανατος, αλλα κι να υπηρχε ειμαι συγουρος οτι θα ειχαν χαρα κι το παραξενο ηταν οτι δεν αγχωνοτα καθολου για τις νομικες επιπτωσεις!

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

Προσωπικη μου εμπειρια απο κατις τετοιο ηταν πριν αρκετα χρονια εποχες οπου υπηρχαν οι μετακινησεις οπαδων , θυμαμαι οτι σε εκδρομες με οπαδους ομαδας που πηγαινα μικρος , θυμαμαι καποιες φορες οπου ειχαν υπαρξει συμπλοκες με οπαδους αντιπαλης ομαδας ,θυμαμαι καποια ατομα οπου ηταν πραγματικα επικηνδηνοι και σχεδον ολοι γνωριζαμε οτι αυτα τα ατομα ηταν ψυχικα ασταθεις! αλλα το περιβαλον οπου βρησκοταν και η αναγκη τους να αποδηξουν οτι ανηκουν σε καποιο κοινωνικο συνολο τους εβαζε στην επικινδηνη αυτην κατασταση να αποδηξουν οτι ειναι ανταξιοι! οπωτες η βια για αυτους με την βογθεια ναρκωτικων και την ελειψη σωστου οικογενειακου πρωτυπου - αφου πολλα απο τα παιδια αυτα ηταν απο διαλημενες οικογενειες - ολα αυτα λοιπον τους μεταμορφωναν απο ανθρωπους απλους σε πραγματικα αγριμια! ανατριχιαζω με τις μνημες που μου ερχωντε στο μυαλο καναν πραματα με απηστευτη πορωση ,χωρις τυψεις για οτι κακο προξενουσαν και απο τυχη δεν υπηρχε θανατος, αλλα κι να υπηρχε ειμαι συγουρος οτι θα ειχαν χαρα κι το παραξενο ηταν οτι δεν αγχωνοτα καθολου για τις νομικες επιπτωσεις!

---

Γιωργο Πανου εσυ πασχεις απο καποια ψυχωση;

Quote:

---

Originally Posted by λουλούδι

Γιωργο Πανου εσυ πασχεις απο καποια ψυχωση;

---

Οχι! , η δικη μου η δυαγνωση -τελευταια διαγνωση δλδη - ηταν καταθλιψη ,με τασεις αυτοκαταστροφης, εμφανηση μανιας αρνιτης διαθεσηςομως διοτις υπαρχουν μανιες χαρας. Παντος ο γιατρος μου με παρακολουθει διοτις υπαρχει μια μικρη περιπτωση να ειμαι κι δυπολικος.
Παλαιοτερη διαγνωση μο ηταν "αγχωδης διαταραχη με επιθετικες τασεις, ομως οσο θυμαμαι βεβαιως διοτις ηταν στο λυκειο αυτο , εγραφε κατις αλλο παραξενο. Αυτη η διαγνωση ειχε γινει μετεπιτα απο καποια συμπλοκη οπου υπηρξε μεταξυ εμενα της παρεας μου κι αλλον ατομων, ομως οπως παντα ετυχε εμενα να παρει το ματι τους ,ντυνομουν κι λιγο περιεργα -μακρι μαλι , μαυρα ρουχα μαυρες αρβιλες κι κοκκινα κορδονια- εν ολγις εμενα ελαχε ο λαχνος εμενα υπηρξε η αποφαση να αλλαξω σχολειο κι εμενα εστειλαν σε ψυχιατρο.
Παντος δεν ειμαι καθολου επιθετικος και βιααιος χαρακτηρας απεναντιας εχω δεχτει προσβλητικα σχολεια χωρις να βιοπραγισω!