Πώς ξεπερνάς κάτι τέτοιο;
Καλησπέρα σας, καινούριος εδώ.
Καιρό τώρα βασανίζομαι από το "παρελθόν" μου.
Είμαι 19χρονος και πρόσφατα διαγνώστηκα με OCD και ακουλουθώ φαρμακευτική αγωγή.
Το πρόβλημά μου είναι το εξής:
Είμαι γκέι (με 0 εμπειρίες) και ξεκίνησα καιρό πριν να μιλάω με έναν άγνωστο με οικογένεια άνθρωπο (παντρεμένο με παιδιά) που με περνάει γύρω στα 20 χρόνια.
Δεν ξέρω τι με έπιασε, δε με αναγνωρίζω. Λίγες βδομάδες μετά συνειδητοποίησα πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνω και αποφάσισα να ξεκόψω μια και καλή.
Έκτοτε περνάνε φάσεις όπου δεν το πολυσκέφτομαι και φάσεις όπως αυτές τις μέρες που νιώθω τόσο αηδία με τον εαυτό μου ώστε σκέφτομαι μέχρι και να δώσω τέλος.
Έχω πραγματικά σιχαθεί τον εαυτό μου.
Νιώθω και άθλιος άνθρωπος που δεν το ξέκοψα κατευθείαν, και ότι έχω δεχθεί "σεξουαλική εκμεταλλευση" από έναν άκυρο που μόνο να @@ ήθελε (ανταλλάξαμε φαντασιώσεις με τον άνθρωπο, είπα και άκουσα πράγματα αισχρά για όσο μιλούσαμε).
Εδώ και δύο μέρες παίζουν μέσα στο μυαλό μου διαρκώς όσα του έγραφα και μου έγραφε.
Έχω συμβουλευτεί και άλλα σάιτ όπου μου είπαν πως είμαι υπερβολικός και πρέπει να ξεκολλήσω και να πάω παρακάτω
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΗΣΩ, σκέφτομαι όλα τα χυδαία που τον άφησα να μου πει και που συμφωνούσα και θέλω να κάνω εμετό.
Ο λόγος που ανέφερα το OCD είναι επειδή θεωρώ πως αυτό έχει σχέση, διότι πλέον βασανίζομαι από αυτές τις εμμονικές σκέψεις μερα νύχτα και δεν μπορώ να τις ελέγξω.
Δεν ξέρω τι να κάνω, νιώθω ταπεινωμένος και σιχαμένος παρ'οτι έχουν περάσει κάμποσοι μήνες έκτοτε.
Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Τι θα κάνω, σας παρακαλώ θέλω βοήθεια.